Simon looked up, feeling the weight

Simon looked up, feeling the weight of his wet hair, and gazed up at the sky. Up there, for once, were clouds, great bulging towers that sprouted away over the island, grey and cream and copper-coloured. The clouds were sitting on the land; they squeezed, produced moment by moment, this close, tormenting heat. Even the butterflies deserted the open space where the obscene thing grinned and dripped. Simon lowered his head, carefully keeping his eyes shut, then sheltered them with his hand. There were no shadows under the trees but everywhere a pearly stillness, so that what was real seemed illusive and without definition. The pile of guts was a black blob of flies that buzzed like a saw. After a while these flies found Simon. Gorged, they alighted the runnels of sweat and drank. They tickled under his nostrils and played leap-frog on his thighs. They were black and iridescent green and without number; and in front of Simon, the Lord of the Flies hung on his stick and grinned. At last Simon gave up and looked back, saw the white teeth and dim eyes, the blood - and his gaze was held by that ancient, inescapable recognition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Simon มองขึ้น รู้สึกน้ำหนักของผมเปียกของเขา และจ้องขึ้นท้องฟ้า ค่ามี ครั้งเดียว มีเมฆ ปูดดีเวอร์ที่แทนไปทั่วเกาะ สีเทา และสีครีม และ สีทองแดง นั่งเมฆบนแผ่นดิน พวกเขาคั้น ผลิตช่วงตามช่วงเวลา ปิดนี้ tormenting ร้อน แม้ผีเสื้อที่ร้างพื้นที่ที่สิ่งลามก grinned และ dripped Simon ลดลงศีรษะ รักษาตาของเขาอย่างระมัดระวังปิด แล้วสถานที่เหล่านั้น ด้วยมือของเขา เงาต้นไม้ แต่ทุกความนิ่งถึง ดังนั้น สิ่งที่เป็นจริงดูเหมือน illusive และไม่ มีข้อกำหนดไม่ได้ หยดสีดำของแมลงที่ buzzed เช่นเลื่อยเป็นกองของกล้าได้ หลังพบแมลงเหล่านี้ Simon พวกเขา gorged, alighted runnels เหงื่อ และดื่ม พวกเขาโดนจับภายใต้จมูกของเขา และเล่นกระโดดกบบนต้นขาของเขา พวกสีเขียวสีดำ และสวายและไม่ มีหมาย เลข และหน้า Simon เจ้าของแมลงวันแขวนบนไม้ของเขา และ grinned ในที่สุด Simon ได้ และกลับ มองเห็นฟันขาว และตามัว เลือด - และสายตาของเขาจัดขึ้น โดยรู้ว่าโบราณ ไม่พ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไซมอนเงยหน้าขึ้นมองความรู้สึกน้ำหนักของผมที่เปียกของเขาและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ไปอยู่ที่นั่นเป็นครั้งแรกที่มีเมฆอาคารปูดที่ดีที่แตกหน่อออกไปทั่วเกาะ, สีเทาและสีครีมและสีทองแดง เมฆกำลังนั่งอยู่บนแผ่นดิน พวกเขาบีบช่วงเวลาที่ผลิตโดยช่วงเวลาใกล้นี้ทรมานความร้อน แม้ผีเสื้อร้างพื้นที่เปิดโล่งที่สิ่งลามกอนาจารยิ้มและหยด ไซมอนลดลงหัวของเขาอย่างระมัดระวังรักษาดวงตาของเขาปิดแล้วกำบังพวกเขาด้วยมือของเขา มีเงาไม่มีใต้ต้นไม้ แต่ทุกนิ่งไข่มุกก็เพื่อให้สิ่งที่ดูเหมือนจริงไม่จริงและไม่มีความหมาย กองกล้าเป็นหยดสีดำของแมลงวันที่ buzzed เช่นเลื่อย หลังจากที่ในขณะแมลงวันเหล่านี้พบว่าไซมอน gorged พวกเขาก็ลงธาราของเหงื่อและดื่ม พวกเขา tickled ภายใต้จมูกของเขาและเล่นกระโดดกบบนต้นขาของเขา พวกเขาเป็นสีดำและสีเขียวและสีรุ้งไม่ถ้วน และด้านหน้าของไซมอนลอร์ดแมลงวันแขวนอยู่บนติดของเขาและยิ้ม ที่ล่าสุดไซมอนให้ขึ้นและหันกลับไปมองเห็นฟันขาวและตาสลัวเลือด - และสายตาของเขาถูกจัดขึ้นโดยที่โบราณได้รับการยอมรับหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไซมอน มองขึ้นไป รู้สึกได้ถึงน้ำหนักของเส้นผมที่เปียกของเขาและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า มีครั้งนึง มีเมฆมาก ปูดอาคารที่แตกหน่อไปทั่วเกาะ สีเทา และสีครีม และทองแดงสี เมฆนั่งอยู่บนแผ่นดิน พวกเขาบีบผลิตช่วงเวลาโดยช่วงเวลาปิดนี้ทรมาน ความร้อนแม้แต่ผีเสื้อก็เปิดพื้นที่ที่สิ่งลามกอนาจารเลยด้วย และหยด . ไซมอนก้มหัวอย่างระมัดระวังรักษาตาของเขาปิด แล้วซุ้มพวกเขาด้วยมือของเขา ไม่มีเงาใต้ต้นไม้ แต่ทุกที่ก็มีมุก ดังนั้นสิ่งที่เป็นความจริงประจักษ์มายาและไม่มีความหมาย กองเครื่องในเป็นหยดสีดำของแมลงวันที่พึมพำเหมือนเห็นหลังจากที่ในขณะที่บินเหล่านี้พบ ไซมอน gorged จะเปียกชุ่มที่ธาราของเหงื่อ และดื่ม พวกเขา tickled ภายใต้จมูกของเขาและเล่นกบกระโดดบนต้นขาของเขา มีสีดำและสีรุ้งสีเขียวและไม่มีหมายเลข และในหน้าของซีโมน พระเจ้าของแมลงวันแขวนบนแท่งของเขาเลยด้วย สุดท้ายไซม่อนให้ขึ้นและหันไปมอง เห็นฟันขาวมัวตาเลือดและสายตาของเขาที่จัดขึ้นโดยที่โบราณ ไม่พ้นการรับรู้