Conclusion In this study, general,

Conclusion
In this study, general, non-targeted praise was most popular with teachers. However, many
researchers (Brophy, 1981; Gable et al. 2009; Hattie & Timperley 2007; Kalis, Vannest, & Parker
2007; Lannie, & McCurdy, 2007; Nicol & Macfarlane-Dick, 2005) have consistently reported that
general praise is not effective unless it is contingent on a behaviour or targeted on a task. Mueller and
Dweck (1998) argued against using ability feedback because of its damaging impact after a failure is
encountered and supported the use of effort feedback in the classroom. However, in this study only 6%
of the feedback given to students focussed on effort and was given publicly, which most students do
not prefer. Teachers should not use general, non-targeted praise and should use ability feedback for
younger students (grades 1-4) and effort feedback for older students (grades 5-7) despite their
limitations. Effort and ability feedback are and important part of classroom feedback despite both
having strengths and limitations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุป ในการศึกษานี้ สรรเสริญทั่วไป ไม่ใช่เป้าหมายนิยมมากที่สุดกับครู อย่างไรก็ตาม ใน นักวิจัย (Brophy, 1981 ช่อฟ้า et al. 2009 แฮตตีและ Timperley 2007 Kalis, Vannest และพาร์คเกอร์ 2007 Lannie, & McCurdy, 2007 Nicol & Macfarlane-ดิ๊ก 2005) ได้อย่างสม่ำเสมอรายงานว่า สรรเสริญทั่วไปไม่มีผลเว้นแต่จะผูกพันกับบนเป็นพฤติกรรม หรือเป้าหมายงาน มึลเลอร์ และ Dweck (1998) โต้เถียงกับใช้ผลป้อนกลับสามารถเนื่องจากผลกระทบความเสียหายหลังจากความล้มเหลว พบ และสนับสนุนการใช้ความพยายามความคิดเห็นในห้องเรียน อย่างไรก็ตาม ในที่นี้ศึกษาเฉพาะ 6% ความคิดเห็นให้นักเรียนของ focussed ในความพยายาม และให้สาธารณะ ซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่ทำ ไม่ต้องการ ครูควรใช้สรรเสริญทั่วไป ไม่ใช่เป้าหมาย และควรใช้ความสามารถในผลป้อนกลับสำหรับ นักเรียนอายุน้อยกว่า (เกรด 1-4) และข้อเสนอแนะความพยายามสำหรับนักเรียนเก่า (เกรด 5-7) แม้มีการ ข้อจำกัดใด ๆ ความคิดเห็นความพยายามและความสามารถในการมีและส่วนสำคัญของห้องเรียนความคิดเห็นแม้มีทั้ง มีจุดแข็งและข้อจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
ในการศึกษานี้โดยทั่วไปการสรรเสริญที่ไม่ใช่เป้าหมายได้รับความนิยมมากที่สุดกับครู แต่หลาย
นักวิจัย (Brophy, 1981; หน้าบัน et al, 2009;. & แฮ Timperley 2007; Kalis, Vannest และปาร์คเกอร์
2007; Lannie และ McCurdy, 2007; & โรล Macfarlane ดิ๊ก, 2005) มีรายงานอย่างต่อเนื่องว่า
การสรรเสริญทั่วไปคือ ไม่ได้มีประสิทธิภาพนอกจากจะขึ้นอยู่กับพฤติกรรมหรือการกำหนดเป้าหมายในงาน มูลเลอร์และ
Dweck (1998) แย้งกับความสามารถในการใช้ข้อเสนอแนะเพราะผลกระทบที่เป็นอันตรายของตนหลังจากความล้มเหลวที่
พบและการสนับสนุนการใช้งานของข้อเสนอแนะความพยายามในห้องเรียน อย่างไรก็ตามในการศึกษาครั้งนี้เพียง 6%
ของข้อเสนอแนะที่ได้รับให้กับนักเรียนที่เพ่งความสนใจไปที่ความพยายามและได้รับการเปิดเผยต่อสาธารณชนซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่จะ
ไม่ชอบ ครูไม่ควรใช้ทั่วไปที่ไม่ใช่เป้าหมายสรรเสริญและควรใช้ความสามารถในการตอบรับ
นักเรียนที่มีอายุน้อย (เกรด 1-4) และข้อเสนอแนะความพยายามสำหรับนักเรียนเก่า (เกรด 5-7) แม้จะมีของพวกเขา
ข้อ จำกัด ความพยายามและความสามารถในการตอบรับและส่วนหนึ่งที่สำคัญของความคิดเห็นในห้องเรียนแม้จะมีทั้ง
การมีจุดแข็งและข้อ จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
ในการศึกษาทั่วไปที่ไม่ใช่เป้าหมาย สรรเสริญ เป็นที่นิยมมากที่สุดกับครู อย่างไรก็ตาม นักวิจัยหลายคน
( ใน , 1981 ; หน้าจั่ว et al . 2009 ; Hattie & timperley 2007 ; kalis แวนนิสท์&ปาร์คเกอร์
, , 2007 ; lannie &เมิกเคอร์ดี้ , 2007 ; นิโคโล แมคฟาร์เลน&กระเจี๊ยว , 2005 ) มีรายงานอย่างต่อเนื่องว่า
สรรเสริญทั่วไปไม่ได้มีประสิทธิภาพเว้นแต่ว่าจะผูกพันกับพฤติกรรม หรือเป้าหมายในงานมูลเลอร์และ
dweck ( 1998 ) โดยใช้การป้อนกลับโต้เถียงกับความสามารถของความเสียหายผลกระทบหลังจากที่ล้มเหลว
พบและสนับสนุนการใช้ความพยายามตอบสนองในชั้นเรียน อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาครั้งนี้เพียง 6 %
ของความคิดเห็นให้กับนักศึกษา เน้นความพยายาม และให้สาธารณชน ซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่ทำ
ไม่ชอบ ครูไม่ควรใช้งานทั่วไปที่ไม่ใช่เป้าหมาย สรรเสริญ และควรใช้ความคิดเห็นความสามารถ
น้องนักเรียน ( เกรด 1-4 ) และความพยายามความคิดเห็นสำหรับนักเรียนเก่า ( เกรด 5-7 ) แม้จะมีข้อ จำกัด ของพวกเขา

ความคิดเห็นที่ความพยายามและความสามารถ และสำคัญของความคิดเห็นในชั้นเรียนทั้ง
แม้จะมีจุดแข็งและข้อจำกัด .