Mother Teresa (26 August 1910 – 5 S

Mother Teresa (26 August 1910 – 5 September 1997) also known as Blessed Teresa of Calcutta, MC,[3] was an Albanian Roman Catholic religious sister and missionary.[4] She was born in Skopje (modern Macedonia), then part of the Kosovo Vilayet in theOttoman Empire. After having lived in Macedonia for some eighteen years, she moved to Ireland and then to India, where she lived for most of her life.
Mother Teresa founded the Missionaries of Charity, a Roman Catholic religious congregation, which in 2012 consisted of over 4,500 sisters and was active in 133 countries. They run hospices and homes for people with HIV/AIDS, leprosy and tuberculosis; soup kitchens; dispensaries and mobile clinics; children's and family counselling programmes; orphanages; and schools. Members must adhere to the vows of chastity, poverty, and obedience, as well as a fourth vow, to give "wholehearted free service to the poorest of the poor".[5]
Mother Teresa was the recipient of numerous honours, including the 1979 Nobel Peace Prize. In 2003, she was beatified as "Blessed Teresa of Calcutta". A second miracle was credited to her intercession by Pope Francis, in December 2015, paving the way for her to be recognised as a saint by the Roman Catholic Church.[3][6]
A controversial figure both during her life and after her death, Mother Teresa was widely admired by many for her charitable works, but was also widely criticised, particularly for her opposing both abortion and contraception. She also received criticism for substandard conditions in the hospices for which she was responsible.[7][8][9][10]. Her official biography was written by an Indian civil servant, Navin Chawla, and published in 1992

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทเรซ่า (26 1910 สิงหาคม – 5 1997 กันยายน) หรือที่เรียกว่าความสุขเทเรซาของกาลกัตต้า MC, [3] เป็นการแอลเบเนียโรมันคาทอลิกศาสนาเพศและศาสนา [4]เกิด Skopje (สมัยมาซิโดเนีย), จากนั้นเป็นส่วนหนึ่งของ Vilayet คอซอวอใน theOttoman จักรวรรดิ หลังจากที่มีอยู่สิบแปดปีในมาซิโดเนีย เธอย้ายไอร์แลนด์ แล้ว ไป อินเดีย ที่เธออาศัยอยู่มากที่สุดในชีวิตของเธอเทเรซ่าก่อตั้งมิชชันนารีกุศล ชุมนุมทางศาสนาเป็นโรมันคาทอลิก ซึ่งในปี 2555 ประกอบด้วยพี่น้อง 4,500 และถูกใช้งานอยู่ใน 133 ประเทศ พวกเขาทำงานบ้านและเทเอดส์ โรคเรื้อนโดย และ วัณโรค ครัวซุป อักเสบและคลินิกมือถือ เด็กและครอบครัวให้คำปรึกษาโปรแกรม สงเคราะห์ และโรงเรียน สมาชิกต้องปฏิบัติตามคำสัตย์สาบานของพรหมจรรย์ ยากจน และการเชื่อฟัง เป็นสี่ สาบาน ให้ "ล้วนบริการฟรีเพื่อคนยากจนยากจนที่สุด" [5]เทเรซ่าได้รับเกียรติมากมาย รวมถึง 1979 โนเบล ใน 2003 เธอถูก beatified เป็น "สุขเทเรซ่าของกาลกัตต้า" มหัศจรรย์สองถูกเข้าชะเธอ โดยสมเด็จพระสันตะปาปา Francis ใน ปูทางให้เธอเป็นที่ยอมรับเป็นนักบุญ โดยโบสถ์โรมันคาทอลิก [3] [6]การถกเถียงรูปทั้ง ในชีวิตของเธอ และหลัง จากการตายของเธอ เทเรซ่าถูกชื่นชมอย่างกว้างขวาง โดยมากสำหรับงานการกุศลของเธอ แต่ถูกทั่วไป วิจารณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับฝ่ายตรงข้ามทำแท้งและคุมกำเนิด เธอยังได้รับการวิจารณ์สำหรับเงื่อนไขมาตรฐานในเทที่เธอรับผิดชอบ [7] [8] [9] [10] . ประวัติอย่างเป็นทางการของเธอถูกเขียน โดยมีอินเดียพลเรือน Chawla นาวิน และเผยแพร่ในปี 1992

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่เทเรซา (26 สิงหาคม 1910 - 5 กันยายน 1997) ยังเป็นที่รู้จักความสุขเทเรซาแห่งกัลกัต, MC, [3] เป็นแอลเบเนียโรมันน้องสาวของศาสนาคาทอลิกและมิชชันนารี [4] เธอเกิดในสโกเปีย (ปัจจุบันมาซิโดเนีย) นั้นเป็นส่วนหนึ่งของการ. โคโซโว Vilayet ใน theOttoman เอ็มไพร์ หลังจากที่มีการอาศัยอยู่ในมาซิโดเนียบางสิบแปดปีที่เธอย้ายไปไอร์แลนด์และจากนั้นไปยังประเทศอินเดียที่เธออาศัยอยู่มากที่สุดในชีวิตของเธอ.
แม่เทเรซาก่อตั้งเผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิ, โรมันชุมนุมทางศาสนาคาทอลิกซึ่งในปี 2012 ประกอบด้วยกว่า 4,500 น้องสาว และมีบทบาทใน 133 ประเทศ พวกเขาทำงาน hospices และที่อยู่อาศัยสำหรับผู้ที่มีเอชไอวี / เอดส์และวัณโรคโรคเรื้อน; ครัวซุป; ยาและคลินิกเคลื่อนที่ เด็กและโปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัว สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า; และโรงเรียน สมาชิกจะต้องปฏิบัติตามคำสัตย์สาบานของความบริสุทธิ์ความยากจนและการเชื่อฟังคำสั่งเช่นเดียวกับคำปฏิญาณที่สี่ที่จะให้ "ฟรีบริการด้วยความเต็มใจในการที่ยากจนที่สุดของคนยากจน". [5]
แม่เทเรซาเป็นผู้รับเกียรติยศมากมายรวมทั้งปี 1979 รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ. ในปี 2003 เธอได้รับการประสาทพรเป็น "ความสุขเทเรซาแห่งกัลกัต" ปาฏิหาริย์ที่สองให้เครดิตกับการขอร้องของเธอโดยสมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิสในเดือนธันวาคมปี 2015 ปูทางสำหรับเธอที่จะได้รับการยอมรับเป็นนักบุญโดยคริสตจักรโรมันคาทอลิกได้. [3] [6]
เห็นร่างทั้งสองในช่วงชีวิตของเธอและหลังจากการตายของเธอ แม่ชีเทเรซาได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางจากหลายผลงานการกุศลของเธอ แต่ก็ยังได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเธอฝ่ายตรงข้ามทั้งการทำแท้งและการคุมกำเนิด นอกจากนี้เธอยังได้รับการวิจารณ์สำหรับเงื่อนไขที่ต่ำกว่ามาตรฐานใน hospices ที่เธอเป็นผู้รับผิดชอบ. [7] [8] [9] [10] ชีวประวัติอย่างเป็นทางการของเธอถูกเขียนโดยข้าราชการพลเรือนอินเดีย, Navin Chawla และตีพิมพ์ในปี 1992