In short, it would appear that ther

In short, it would appear that there is a great deal more consistency between the
thoughts of Nāgārjuna, Asaṅga, and Vasubandhu than is often claimed. In general, both
Mahāyāna schools agree on the ineffability of ultimate truth, the need to relinquish views,and the nonduality of reality. In the rest of this chapter, I will examine the consequences of these Mahāyāna Buddhist doctrines on environmental philosophy, and in particular, on the difficulties for green Buddhism that were identified in chapter 1.

Mahāyāna Environmentalism; a Preliminary Discussion

Clearly, we cannot expect to find material in Nāgārjuna and other ancient Buddhist
philosophers, which is directly related to environmental issues, since these are a relatively recent Western concern. Nevertheless, the Mahāyāna worldview will have bearing on the possibility of establishing a green Buddhism, to the extent that it either supports or contradicts the assumptions of environmentalism. At the start of this chapter, it was argued that the key difference in the Mahāyāna is its identification of nirvana with saṃsāra. As we have seen, the Madhyamaka regards these as two different ways of perceiving reality, and yet, even this characterization suggests a modicum of dualism that Nāgārjuna would have rejected.

It was said that the Buddha perceives conventional reality—that is, he perceives the samsaric world itself and not anything different from it—and yet he perceives it as a conventional reality, and in this way, he perceives its emptiness.

It would seem, then, that the Mahāyāna has the resources to respond to some of the main problems for green Buddhism identified in chapter 1; namely, that Buddhism is world-rejecting, that it attributes negative value to the natural world, and conceives of
happiness and well-being in a completely different way from environmentalists. If the
ordinary world of saṃsāra does not need to be abandoned entirely in order to reach
nirvana, then it seems clear that these criticisms no longer apply.

In order to attain nondual awareness, and to go beyond regarding nirvana and saṃsāra as opposed to each other, the status of saṃsāra as conventional reality needs to be reconsidered. This is because nirvana is reached precisely through the conventional world of dependent coorigination,and it is nothing different from that. In Mādhyamika terms, ultimate reality is the conventional nature of the conventional, or, as the Yogācārins would say, it is the same world of the dependent co-origination, seen without the duality we mistakenly attribute to it. Thus, the conventional realm would seem to be indispensable for the realization of the ultimate truth and the bodhisattva must experience the emptiness of ordinary phenomena in the world of nature, in order to attain enlightenment.

Therefore, it cannot be correct to say that Buddhism is world-rejecting, or that it ascribes a negative value to nature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระยะสั้น มันจะปรากฏว่า มีความสอดคล้องเพิ่มเติมโปรโมชั่นระหว่างการความคิดของ Nāgārjuna, Asaṅga และ Vasubandhu มากกว่ามักจะอ้างว่า ทั่วไป ทั้งสองโรงเรียนมหายานมีร่วมกันสอดคล้องกับ ineffability สุดยอดจริง จำเป็นต้องสละมุมมอง และ nonduality ของจริง ในส่วนเหลือของบทนี้ ฉันจะตรวจสอบผลกระทบของเหล่านี้พุทธมหายานมีร่วมกันอยู่ บนปรัชญาสิ่งแวดล้อม และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความยากลำบากสำหรับศาสนาพุทธสีเขียวที่ระบุอยู่ในบทที่ 1 Environmentalism มหายานมีร่วมกัน การสนทนาเบื้องต้นชัดเจน เราไม่สามารถคาดว่าจะพบวัสดุ Nāgārjuna และพุทธโบราณอื่น ๆปรัชญา ซึ่งจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับปัญหาสิ่งแวดล้อม เนื่องจากเป็นกังวลล่าสุดค่อนข้างตะวันตก อย่างไรก็ตาม โลกทัศน์ของมหายานมีร่วมกันจะมีเรืองเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของการสร้างพระพุทธศาสนาสีเขียว ที่จะสนับสนุน หรือทุกสมมติฐานของ environmentalism ที่เริ่มต้นของบทนี้ มันถูกโต้เถียงว่า ความแตกต่างสำคัญของมหายานมีร่วมกันเป็นรหัสของเนอร์วาน่ากับวัฏสงสาร เราได้เห็น มัธยมกะการพิจารณาเหล่านี้เป็นสองวิธีที่แตกต่างกันของจริง perceiving และยัง แม้จำแนกแนะนำเล็กน้อยของค dualism ซึ่ง Nāgārjuna จะปฏิเสธ ก็กล่าวว่า พระพุทธเจ้าละเว้นความเป็นจริงทั่วไป — คือ เขาละเว้นโลก samsaric ตัวเองและไม่ได้อะไรแตกต่างจากมัน — และยัง เขาละเว้นเป็นความจริงทั่วไป และด้วยวิธีนี้ เขาได้ละเว้นเป็นความว่างเปล่าดูเหมือน แล้ว ที่มหายานมีร่วมกันมีทรัพยากรเพื่อตอบสนองปัญหาหลักของศาสนาพุทธสีเขียวที่ระบุในบทที่ 1 คือ พระพุทธศาสนาที่เป็นโลกปฏิเสธ ว่า คุณลักษณะค่าลบให้ธรรมชาติของโลก และ conceives ของความสุขและสุขภาพอย่างสมบูรณ์จาก environmentalists ถ้าการวัฏสงสารธรรมดาโลกไม่จำเป็นต้องถูกยกเลิกทั้งหมดเพื่อเข้าถึงเนอวานา แล้วก็ดูเหมือนว่าชัดเจนว่า วิจารณ์เหล่านี้ไม่ได้ใช้ เพื่อบรรลุความตระหนัก nondual และล้ำเกี่ยวกับนิพพานและวัฏสงสารจำกัดกัน สถานะของวัฏสงสารเป็นจริงทั่วไปต้องถูกทบทวน คือถึงนิพพานอย่างแม่นยำผ่านโลกของ coorigination ขึ้นอยู่ทั่วไป และจะไม่มีอะไรแตกต่างจากที่นี้ ใน Mādhyamika ลักษณะทั่วไปของธรรมดาที่ความเป็นจริงที่ดีที่สุด หรือ Yogācārins จะพูด มันเป็นโลกเดียวกันของจุดร่วมขึ้น เห็นไม่ มีทวิภาวะที่เรากำหนดให้แสดง ดังนั้น แดนธรรมดาดูเหมือนจะขาดไม่ได้สำหรับการรับรู้ความจริงที่ดีที่สุด และพระโพธิสัตว์ต้องพบความว่างเปล่าของปรากฏการณ์ธรรมดาในโลกของธรรมชาติ เพื่อดวงตาเห็นธรรม ดังนั้น มันไม่ถูกต้องพูดว่า พุทธศาสนาจะปฏิเสธโลก หรือว่า มัน ascribes ค่าลบกับธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระยะสั้นก็จะปรากฏว่ามีความสอดคล้องกันมากขึ้นระหว่าง
ความคิดของไม่มีā กรัมā rjuna, n GA โดยทั่วไปทั้ง
Mah ā และā na ในส่วนที่เหลือของบทนี้ผมจะตรวจสอบผลกระทบของ ā และā na Mah ā และā na สอบถามเบื้องต้นเห็นได้ชัดว่าเราไม่สามารถคาดหวังที่จะหาวัสดุในไม่มีā กรัมā rjuna ปรัชญาซึ่งจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับประเด็นสิ่งแวดล้อมตั้งแต่เหล่านี้เป็นกังวลตะวันตกค่อนข้างล่าสุด อย่างไรก็ตาม ā และā มุมมอง ในช่วงเริ่มต้นของบทนี้มันก็เป็นที่ถกเถียงกันว่าแตกต่างที่สำคัญใน ā และā na M S ā RA ในฐานะที่เราได้เห็น ā กรัมā rjuna มันก็บอกว่าพระพุทธรูปที่มีมุมมองความเป็นจริงทั่วไป- ที่เป็น เขารับรู้โลก - และเขายังรับรู้ว่ามันเป็นความเป็นจริงการชุมนุมและในวิธีนี้เขารับรู้ของความว่างเปล่ามันจะดูเหมือนแล้วว่า ā และā na คือว่าพุทธศาสนาเป็นโลก- ปฏิเสธว่ามันแอตทริบิวต์ค่าลบไปทั่วโลกทางธรรมชาติและตั้งครรภ์ของความสุขและความเป็นอยู่ที่ดีในทางที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากสิ่งแวดล้อม ถ้าโลกสามัญของสาM S ā RA นิพพานแล้วมันดูเหมือนว่าชัดเจนว่าการวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ไม่มีอีกแล้วเพื่อที่จะบรรลุความตระหนัก M S ā RA M S ā RA เพราะนี่คือนิพพานจะมาถึงได้อย่างแม่นยำผ่านโลกทั่วไปของ ในเอ็มā dhyamika ā คā rins - การก่อกำเนิดเห็นได้โดยไม่ต้องเป็นคู่ที่เราผิดพลาดแอตทริบิวต์กับมัน ดังนั้นดินแดนเดิมก็ดูเหมือนจะขาดไม่ได้สำหรับการสำนึกของความเป็นจริงที่ดีที่สุดและพระโพธิสัตว์ต้องมีประสบการณ์ความว่างเปล่าของปรากฏการณ์ธรรมดาในโลกของธรรมชาติเพื่อที่จะบรรลุการตรัสรู้ดังนั้นจึงไม่สามารถที่ถูกต้องที่จะบอกว่าศาสนาพุทธเป็น โลกปฏิเสธหรือว่ามัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสั้น ก็ปรากฏว่ามีข้อตกลงที่ดีกว่ากันระหว่างความคิดของอุบาสกอุบาสก
n G rjuna asa ṅ GA และว พันธุ กว่ามักอ้างว่า โดยทั่วไป ทั้งอุบาสกอุบาสก
mAh Y นาโรงเรียนเห็นด้วยกับ ineffability ปรมัตถ์ที่ต้องสละมุมมองและ nonduality ของความเป็นจริง ในส่วนที่เหลือของบทนี้ผมจะศึกษาผลของอุบาสกอุบาสกเหล่านี้มา Y นา หลักธรรมทางพระพุทธศาสนา เรื่อง ปรัชญาทางด้านสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะในความยากลําบากสําหรับพุทธศาสนาสีเขียวที่ถูกระบุไว้ในบทที่ 1

Y Mah อุบาสกอุบาสกนาสิ่งแวดล้อม ; เบื้องต้นของการสนทนา

อย่างชัดเจน เราไม่สามารถคาดหวังที่จะหาวัสดุใน n G rjuna อุบาสกอุบาสกและนักปรัชญาชาวพุทธ
โบราณอื่น ๆซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับสิ่งแวดล้อม ตั้งแต่เหล่านี้จะค่อนข้างล่าสุดตะวันตกกังวล อย่างไรก็ตาม อุบาสกอุบาสก Y Mah na โลกทัศน์จะแบกในความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพุทธเขียว เท่าที่มันให้สนับสนุนหรือขัดแย้งกับสมมติฐานของสิ่งแวดล้อม . ในช่วงเริ่มต้นของบทนี้มันแย้งว่า ความแตกต่างที่สำคัญใน Mah อุบาสกอุบาสก Y นาตัวของนิพพานกับกฎอัยการศึก . อย่างที่เราได้เห็น , นิกายมาธยมิกะความนับถือเหล่านี้เป็นสองวิธีที่แตกต่างของการรับรู้ความเป็นจริง และยังแม้การศึกษานี้แสดงให้เห็นเป็นจำนวนน้อยของอุบาสกอุบาสกคู่ว่า rjuna G จะปฏิเสธ

มันบอกว่าพระพุทธเจ้ารับรู้ความเป็นจริงว่าปกติคือเขารับรู้ samsaric โลกตัวเองและไม่แตกต่างจากมัน และเขาก็ยังเข้าใจว่ามันเป็นความจริงทั่วไป และในวิธีนี้ เขาเห็นความว่างเปล่าของ

ดูเหมือนจะเป็น , แล้ว , ที่ mAh อุบาสกอุบาสก Y นา มีทรัพยากรเพื่อตอบสนองบางส่วนของปัญหาหลักของพุทธศาสนาสีเขียวที่ระบุไว้ในบทที่ 1 ; คือว่าพระพุทธศาสนาเป็นโลกปฏิเสธมันคุณสมบัติค่าลบในธรรมชาติของโลก และใจมีบุตรของ
ความสุขและความเป็นอยู่ที่ดีในวิธีที่แตกต่างจากสิ่งแวดล้อม . ถ้า
ธรรมดาโลกของกฎอัยการศึกไม่ต้องทิ้งทั้งหมด เพื่อที่จะเข้าถึง
นิพพานแล้วดูเหมือนว่าชัดเจนว่าเหล่านี้วิพากษ์วิจารณ์ไม่ใช้

เพื่อให้บรรลุ nondual ความตระหนักและไปไกลกว่าเรื่อง นิพพาน และกฎอัยการศึกเมื่อเทียบกับแต่ละอื่น ๆ สถานะของกฎอัยการศึก เป็น จริง ปกติ ต้องพิจารณาใหม่ นี้เป็นเพราะ นิพพาน คือ ถึงแน่นอนผ่านโลกปกติของตัวแปร coorigination , และมันก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากที่ ใน M dhyamika อุบาสกแง่ความเป็นจริงที่สุดคือลักษณะปกติของปกติ หรือเป็นอุบาสกอุบาสก Rins yog C จะพูดว่ามันเป็นโลกเดียวกันของความร่วมขึ้นอยู่กับเห็นไม่มีทวิภาวะของเราผิดพลาดไป ดังนั้น ขอบเขตปกติจะดูเหมือนจะขาดไม่ได้สำหรับการรับรู้ของความจริงและพระโพธิสัตว์ต้องสัมผัสความว่างเปล่าของปรากฏการณ์ธรรมดาในโลกของธรรมชาติในการบรรลุการตรัสรู้

เพราะฉะนั้นมันไม่สามารถที่ถูกต้องที่จะกล่าวว่าพุทธศาสนาโลก ปฏิเสธ หรือที่คุณลักษณะค่าลบ

ธรรมชาติ