The Italic branch has its center in

The Italic branch has its center in Italy, and to most people Italy in ancient times suggests Rome and the language of Rome, Latin. But the predominant position occupied by Latin in the historical period should not make us forget that Latin was only one of a number of languages once found in this area. The geographical situation and agreeable climate of the peninsula seem frequently and at an early date to have invited settlement, and the later population represents a remarkably diverse culture. We do not know much about the early Neolithic inhabitants; they had been largely replaced or absorbed before the middle of the first millennium B.C.

But we have knowledge of a number of languages spoken in different districts by the sixth century before our era. In the west, especially from the Tiber north, a powerful and aggressive people spoke Etruscan, a non-Indo-European language. In northwestern Italy was situated the little known Ligurian. Venetic in the northeast and Messapian in the extreme southeast were apparently offshoots of Illyrian, already mentioned. And in southern Italy and Sicily, Greek was the language of numerous Greek colonies. All these languages except Etruscan were apparently IndoEuropean. More important were the languages of the Italic branch itself. Chief of these in the light of subsequent history was Latin, the language of Latium and its principal city, Rome. Closely related to Latin were Umbrian, spoken in a limited area northeast of Latium, and Oscan, the language of the Samnites and of most of the southern peninsula except the extreme projections. All of these languages were in time driven out by Latin as the political influence of Rome became dominant throughout Italy. Nor was the extension of Latin limited to the Italian peninsula. As Rome colonized Spain and Gaul, the district west of the Black Sea, northern Africa, the islands of the Mediterranean, and even Britain, Latin spread into all these regions until its limits became practically co-terminous with those of the Roman Empire. And in the greater part of this area it has remained the language, though in altered form, to the present day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาขาตัวเอียงมีศูนย์ในอิตาลี และที่คนส่วนใหญ่ อิตาลีในสมัยโบราณแนะนำโรมและภาษาของโรม ละติน แต่ตำแหน่งเด่นละตินที่อยู่ในรอบระยะเวลาทางประวัติศาสตร์ควรทำให้เราลืมว่า ละตินเป็นเพียงหนึ่งในจำนวนของภาษาที่เมื่อพบในบริเวณนี้ สถานการณ์ทางภูมิศาสตร์และสภาพภูมิอากาศที่น่าพอใจของคาบสมุทรดูเหมือนบ่อย และที่ได้รับเชิญชำระ และประชากรภายหลังแสดงถึงวัฒนธรรมหลากหลายอย่างน่าทึ่ง เราไม่ทราบมากเกี่ยวกับคนสมัยก่อนยุคหินใหม่ พวกเขาได้ถูกแทนที่ หรือดูดซึมก่อนตรงกลางของสหัสวรรษแรกคศแต่เรามีความรู้จำนวนของภาษาที่ใช้ในการเที่ยวชม โดยศตวรรษหกก่อนยุคของเรา ตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากไทเบอร์ภาคเหนือ คนมีประสิทธิภาพ และก้าวร้าวพูด Etruscan ภาษาอินโดยุโรป ในตะวันตกเฉียงเหนือของอิตาลีเป็นตั้ง Ligurian เป็นที่รู้จัก Venetic ในภาคอีสานและ Messapian เฉียงมากเห็นได้ชัดว่า offshoots ของ Illyrian กล่าวถึงแล้ว และในภาคใต้ซิซิลีและอิตาลี ภาษากรีกเป็นภาษาของอาณานิคมจำนวนมากกรีก ภาษาทั้งหมดยกเว้น Etruscan ได้ชัด IndoEuropean สำคัญภาษาของสาขาตัวเอียงเอง ประธานเหล่านี้ไฟประวัติต่อมาถูกละติน ภาษาของ Latium และ เมืองหลัก โรม สัมพันธ์ใกล้ชิดกับละตินถูกดาว พูดในพื้นที่ที่จำกัดของ Latium และ Oscan ภาษา ของการ Samnites และส่วนใหญ่ของคาบสมุทรภาคใต้ยกเว้นการคาดการณ์มาก ภาษาเหล่านี้ทั้งหมดได้ในเวลาที่ขับเคลื่อน ด้วยติ ตามอิทธิพลทางการเมืองของโรมกลายเป็นโดดเด่นทั่วอิตาลี หรือว่าเป็นส่วนขยายของการคาบสมุทรอิตาลีละติน เป็นโรมอาณานิคมสเปนและกอล เขตทิศตะวันตกของทะเลสีดำ แอฟริกาเหนือ หมู่เกาะเมดิเตอร์เรเนียน และแม้กระทั่งอังกฤษ ละตินแพร่กระจายเข้าไปในภูมิภาคเหล่านี้จนกลายเป็นข้อจำกัดของที่จริง co-terminous กับของจักรวรรดิโรมัน และในส่วนใหญ่ของพื้นที่นี้ ยังคงภาษา แม้ว่าในการเปลี่ยนแปลงแบบฟอร์ม จนถึงปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาขาเอียงมีศูนย์ในอิตาลีและคนส่วนใหญ่อิตาลีในสมัยโบราณให้เห็นโรมและภาษาของกรุงโรม, ภาษาละติน แต่ตำแหน่งที่โดดเด่นครอบครองโดยละตินในช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ไม่ควรทำให้เราลืมว่าภาษาละตินเป็นเพียงหนึ่งในจำนวนภาษาที่พบครั้งเดียวในบริเวณนี้ สถานการณ์ทางภูมิศาสตร์และสภาพภูมิอากาศที่น่าพอใจของคาบสมุทรดูเหมือนบ่อยครั้งและในวันแรกที่ได้รับเชิญการตั้งถิ่นฐานและประชาชนต่อมาแสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมที่หลากหลายอย่างน่าทึ่ง เราไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับที่อาศัยอยู่ในยุคต้น; พวกเขาได้รับการแทนที่หรือถูกดูดซึมก่อนที่ช่วงกลางของสหัสวรรษแรก

แต่เราก็มีความรู้เกี่ยวกับจำนวนของภาษาพูดในหัวเมืองที่แตกต่างกันโดยศตวรรษที่หกก่อนยุคของเรา ในตะวันตกโดยเฉพาะจากแม่น้ำไทเบอร์นอร์ทเป็นคนที่มีอำนาจและก้าวร้าวพูดเรียภาษาที่ไม่ใช่ยูโรเปียน ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอิตาลีตั้งอยู่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่รู้จักกันสก๊อตต์ Venetic ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและ Messapian ในตะวันออกเฉียงใต้มากเห็นได้ชัดว่าหน่อของอิลลิเรียนกล่าวแล้ว และทางตอนใต้ของประเทศอิตาลีและซิซิลีกรีกเป็นภาษาของอาณานิคมกรีกจำนวนมาก ทุกภาษาเหล่านี้ยกเว้นอีทรัสคันเป็น IndoEuropean เห็นได้ชัด ความสำคัญมากขึ้นเป็นภาษาของสาขาเอียงตัวเอง หัวหน้าของเหล่านี้ในแง่ของประวัติศาสตร์ที่ตามมาเป็นภาษาละติน, ภาษา Latium และเมืองหลักของกรุงโรม ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาละตินเป็นอุมพูดในพื้นที่ที่ จำกัด ตะวันออกเฉียงเหนือของ Latium และ Oscan ภาษาของ Samnites และส่วนใหญ่ของคาบสมุทรภาคใต้ยกเว้นการคาดการณ์มาก ทั้งหมดของภาษาเหล่านี้ได้ในเวลาที่ขับออกมาจากภาษาละตินเป็นอิทธิพลทางการเมืองของกรุงโรมเป็นที่โดดเด่นทั่วอิตาลี ไม่ได้รับการขยายตัวของละติน จำกัด ให้คาบสมุทรอิตาลี ในฐานะที่เป็นโรมอาณานิคมสเปนและกอลย่านตะวันตกของทะเลสีดำ, แอฟริกาเหนือ, หมู่เกาะของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและแม้กระทั่งอังกฤษละตินแพร่กระจายเข้าไปในทุกภูมิภาคเหล่านี้จนกลายเป็นข้อ จำกัด ของมันจริงร่วมกับผู้ terminous ของจักรวรรดิโรมัน และในส่วนใหญ่ของพื้นที่นี้มันก็ยังคงเป็นภาษาที่แม้ว่าจะอยู่ในรูปแบบที่เปลี่ยนแปลงไปในวันนี้