Whether overheard in a crowded rest

Whether overheard in a crowded restaurant, punctuating the enthusiastic chatter of friends, or as the noisy guffaws on a TV laugh track, laughter is a fundamental part of everyday life. It is so common that we forget how strange -- and important -- it is. Indeed, laughter is a "speaking in tongues" in which we're moved not by religious fervor but by an unconscious response to social and linguistic cues. Stripped of its variation and nuance, laughter is a regular series of short vowel-like syllables usually transcribed as "ha-ha," "ho-ho" or "hee-hee." These syllables are part of the universal human vocabulary, produced and recognized by people of all cultures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Overheard ในร้านอาหารแออัด punctuating สาระกระตือรือร้นเพื่อน หรือ เป็น guffaws เสียงดังตามทีวีหัวเราะ เสียงหัวเราะเป็นส่วนพื้นฐานของชีวิตนี้ มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่เราลืมวิธีแปลก - และให้ความสำคัญ- จริง เสียงหัวเราะเป็นการ "พูดในลิ้น" ที่เรากำลังย้ายไม่ได้ โดยความร้อนทางศาสนา แต่การตอบสนองสัญลักษณ์ทางภาษา และสังคมได้สติ ปล้นของความผันแปรและ nuance เสียงหัวเราะเป็นชุดปกติของพยางค์เหมือนสระเสียงสั้นนั้นมักจะปรากฏเป็น "ha-ha " โฮ-โฮ " หรือ"ฮีฮี" พยางค์เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของการสากลมนุษย์คำศัพท์ ผลิต และการยอมรับจากคนทุกวัฒนธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ว่าจะได้ยินในร้านอาหารที่แออัดรวดพูดพล่อยกระตือรือร้นของเพื่อนหรือเป็น guffaws มีเสียงดังในการติดตามทีวีหัวเราะเสียงหัวเราะเป็นส่วนพื้นฐานของชีวิตประจำวัน มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เราลืมวิธีการแปลก ๆ - และมีความสำคัญ - มันเป็น อันที่จริงเสียงหัวเราะคือ "พูดภาษา" ซึ่งเรากำลังย้ายไม่ได้โดยความร้อนทางศาสนา แต่การตอบสนองที่หมดสติที่จะชี้นำสังคมและภาษา Stripped ของการเปลี่ยนแปลงและแตกต่างกันนิดหน่อยของเสียงหัวเราะเป็นชุดปกติของสระสั้นเหมือนพยางค์มักจะทับศัพท์ว่า "ฮ่า", "โฮโฮ" หรือ "ฮีฮี." พยางค์เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของคำศัพท์มนุษยชนสากลผลิตและได้รับการยอมรับจากผู้คนในทุกวัฒนธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ว่าจะได้ยินในร้านอาหารที่แออัด punctuating คุยกระตือรือร้นของเพื่อน หรือเป็น guffaws เสียงดังบนทีวีการหัวเราะเสียงหัวเราะ เป็นส่วนพื้นฐานของชีวิต มันเป็นเรื่องทั่วไปที่เราลืมว่าแปลก . . . และที่สำคัญ . . . มันเป็น แน่นอน เสียงหัวเราะ คือ " การพูดในลิ้น " ซึ่งเราก็ย้ายไม่ได้ด้วยความเร่าร้อน ศาสนา แต่โดยการหมดสติสัญญาณทางสังคมและภาษา เปลื้องของความผันแปรและนวล เสียงหัวเราะเป็นปกติเช่นชุดของสระเสียงสั้นพยางค์มักจะถ่ายทอดเป็น " ฮ่า ฮ่า " โฮโฮ " หรือ " ฮีฮี . . . " คำเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของคำศัพท์มนุษย์สากล ผลิต และได้รับการยอมรับจากคนทุกวัฒนธรรม