Games were described according to t

Games were described according to their different properties by different researchers. Dewey (1938) described the game as unconscious behaviors that weren’t intended for a result. After all, Huizinga (1938) described the game as activities which were voluntary and in accordance with rules at a particular time and in a particular place. Game is preparation for later phases of life according to Gross (1919) and doing what is desired to do according to Gulick (1920). James and Mc Daugal indicated that games rely on instinctive motivations and for Patrick, it is activities that are done freely and spontaneously (as cited in Ergün, 1980). Accordingly, game can be described as pleasurable activities that are performed within particular rules, for a limited time and in place, in which individuals participate voluntarily, carried out with mental and physical abilities and gained some social behaviors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกมถูกอธิบายตามคุณสมบัติแตกต่างกัน โดยนักวิจัยที่แตกต่างกัน Dewey (1938) อธิบายเกมเป็นพฤติกรรมหมดสติที่ไม่ได้มีไว้สำหรับผลการ หลังจากที่ทุก Huizinga (1938) อธิบายเกมเป็นกิจกรรมที่มีความสมัครใจ และตามกฎเวลาใด และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการวาง เกมคือ การเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อมาของชีวิตตามรวม (1919) และทำอะไรเป็นที่ต้องการทำตาม Gulick (1920) เจมส์และ Mc Daugal ระบุว่า เกมอาศัยสัญชาตญาณแรงจูงใจ และแพทริก มันเป็นกิจกรรมที่ทำได้อย่างอิสระ และเป็นธรรมชาติ (ตามที่อ้างถึงใน Ergün, 1980) ตามลำดับ เกมสามารถอธิบายความพึงพอใจกิจกรรมที่ดำเนินการภายในเฉพาะกฎ ระยะเวลาที่จำกัด และ ใน สถานที่ที่บุคคลเข้าร่วมโดยสมัครใจ ดำเนินการ ด้วยความสามารถทางจิต และทางกายภาพ และพฤติกรรมทางสังคมบางอย่างได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกมส์ถูกอธิบายตามคุณสมบัติที่แตกต่างกันของพวกเขาโดยนักวิจัยที่แตกต่างกัน ดิวอี้ (1938) อธิบายเกมเป็นพฤติกรรมที่หมดสติที่ไม่ได้มีไว้สำหรับผล หลังจากที่ทุก Huizinga (1938) อธิบายเกมเป็นกิจกรรมที่มีความสมัครใจและสอดคล้องกับกฎระเบียบในเวลาที่เฉพาะและในสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เกมเป็นการเตรียมความพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อมาของชีวิตตามรวม (1919) และทำในสิ่งที่เป็นที่ต้องการที่จะทำตามความพินิจพิเคราะห์ (1920) เจมส์และ Mc Daugal ชี้ให้เห็นว่าเกมพึ่งพาสัญชาตญาณแรงจูงใจและแพทริคมันเป็นกิจกรรมที่จะดำเนินการได้อย่างอิสระและเป็นธรรมชาติ (ตามที่อ้างถึงใน Ergun, 1980) ดังนั้นเกมสามารถอธิบายเป็นกิจกรรมที่น่าพอใจที่จะมีขึ้นในกฎโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่ จำกัด และในสถานที่ซึ่งบุคคลที่มีส่วนร่วมโดยสมัครใจดำเนินการที่มีความสามารถทางจิตและทางกายภาพและพฤติกรรมทางสังคมได้รับบางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกมอธิบายไว้ตามคุณสมบัติที่แตกต่างกันของพวกเขา โดยนักวิจัยที่แตกต่างกัน ดิวอี้ ( 2481 ) อธิบายเกม เป็นพฤติกรรมที่ไม่ได้มีไว้สำหรับการหมดสติ หลังจากทั้งหมด huizinga ( 2481 ) อธิบายเกมเป็นกิจกรรมที่สมัครใจและสอดคล้องกับกฎในเวลาใดและในสถานที่เฉพาะ เกมคือการเตรียมการสำหรับขั้นตอนต่อมาของชีวิตตามขั้นต้น ( 1919 ) และทำสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำตาม กูลิค ( 1920 ) เจมส์ และ พิธีกร daugal ระบุว่าเกมต้องอาศัยแรงจูงใจสัญชาตญาณและแพทริค เป็นกิจกรรมที่ทำอย่างอิสระและเป็นธรรมชาติ ( ตามที่อ้างใน Erg ü n , 1980 ) ดังนั้นเกมที่สามารถอธิบายเป็นกิจกรรมเพลิน ที่ดําเนินการภายในกฎเฉพาะสำหรับระยะเวลาที่ จำกัด และ ในสถานที่ ที่บุคคลมีส่วนร่วมโดยสมัครใจ ดำเนินการกับความสามารถทางจิตและทางกายภาพและได้รับทางสังคมพฤติกรรม