Spirited Away appears to be a movie

Spirited Away appears to be a movie about coming-of-age, spirits and bathhouses. But I think that is only its outer shell. On the inside, it reveals several fascinating symbols:

The Train Sequence is a mesmerizing contemplation on life, death and what lies beyond. Even though its purpose in the plot might be different, its visual setting of isolation and loneliness (and the music that seems to be weeping in the background) transform it into something that is much more than its face value.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวิตชีวาออกปรากฏ เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับการมาของอายุ สุรา และโรงอาบน้ำ แต่ผมคิดว่า เป็นเพียงของเปลือกนอก ภายใน มันแสดงให้เห็นสัญลักษณ์ที่น่าสนใจหลาย: ลำดับรถไฟเป็นสมาธิอย่างมีเสน่ห์ในชีวิต ความตาย และสิ่งที่อยู่นอกเหนือ แม้ว่าวัตถุประสงค์ในพล็อตอาจจะแตกต่างกัน ตั้งค่าภาพของการแยก และความเหงา (และเพลงที่ดูเหมือนจะร้องไห้ในพื้นหลัง) เปลี่ยนมันเป็นสิ่งที่เป็นมากกว่าค่าของใบหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Spirited Away ที่ดูเหมือนจะเป็นหนังเกี่ยวกับที่มาของอายุสุราและโรงอาบน้ำ แต่ผมคิดว่าเป็นเพียงเปลือกนอกของมัน ภายในจะพบสัญลักษณ์ที่น่าสนใจหลายประการ: ลำดับรถไฟเป็นฌานที่ชวนให้หลงใหลเกี่ยวกับชีวิตความตายและสิ่งที่อยู่ไกลออกไป แม้ว่าจุดประสงค์ของมันในพล็อตอาจจะแตกต่างกันการตั้งค่าภาพของการแยกและความเหงา (และเพลงที่ดูเหมือนว่าจะมีการร้องไห้ในพื้นหลัง) แปลงมันเป็นสิ่งที่เป็นมากกว่ามูลค่าของมัน