Significant differences were observ

Significant differences were observed in sleep-onset latency, waking
episodes, total time spent in bed, total sleep time, and sleep efficiency
between subjective and objective data (Table 2). Five of the six sleep parameters differed between subjective and objective data. The result regarding waking episodes shown in Table 2 was consistent with the
results of a study on patients with lung cancer that indicated the number of waking episodes recorded by actigraphy was higher than the
number recorded in daily sleep logs (Wang, Chang, & Lin, 2010). Sleep
disturbance was defined as more than two waking episodes per night
(Morin et al., 1999), more than 30 minutes of sleep-onset latency
(Berger & Higginbotham, 2000; Espie, Inglis, & Harvey, 2001), TST of
6.5 hours or less (Lacks & Morin, 1992), or 85% or lower sleep efficiency
(Berger & Higginbotham, 2000). The results in Table 3 show that the objective waking episodes exceeded the subjective waking episodes; this
result is consistent with the results shown in Table 2. In other words,
the objective data indicated that patients woke more than they realized
and spent more time in bed as they thought. This disparity possibly
caused the differences between subjective and objective measurements

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสุภัคเริ่มมีอาการนอนหลับแอบแฝง ปลุกตอน รวมเวลาที่ใช้ในเตียง นอนรวมเวลา และประสิทธิภาพการนอนหลับระหว่างตามอัตวิสัย และวัตถุประสงค์ข้อมูล (ตาราง 2) ห้าหกนอนพารามิเตอร์แตกต่างระหว่างข้อมูลตามอัตวิสัย และวัตถุประสงค์ ผลเกี่ยวกับตื่นตอนที่แสดงในตารางที่ 2 สอดคล้องกับการผลของการศึกษาในผู้ป่วยโรคมะเร็งปอดที่ระบุหมายเลขของปลุกตอนบันทึก โดย actigraphy เป็นสูงกว่าหมายเลขเร็กคอร์ดในวันปบันทึก (วัง ช้าง และ หลิน 2010) โหมดสลีปรบกวนถูกกำหนดเป็นมากกว่าสองตอนตื่นต่อคืน(โมรินร้อยเอ็ด al., 1999), เริ่มมีอาการนอนแฝงมากกว่า 30 นาที(เบอร์เกอร์และ Higginbotham, 2000 Espie, Inglis และฮาร์ วี่ 2001), ทั้งของ6.5 ชั่วโมง หรือน้อยกว่า (ขาด และโม ริน 1992), หรือ 85% หรือต่ำประสิทธิภาพนอนหลับ(เบอร์เกอร์ & Higginbotham, 2000) ผลลัพธ์ในตารางที่ 3 แสดงว่า วัตถุประสงค์ปลุกตอนเกินตื่นตอนตามอัตวิสัย นี้ผลลัพธ์จะสอดคล้องกับผลลัพธ์ที่แสดงในตารางที่ 2 ในคำอื่น ๆข้อมูลวัตถุประสงค์ระบุว่า ผู้ป่วยตื่นมากกว่าที่พวกเขารับรู้และใช้จ่ายมากเวลาในเตียงพวกเขาคิดว่า Disparity นี้อาจเกิดความแตกต่างระหว่างการประเมินตามอัตวิสัย และวัตถุประสงค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แตกต่างที่สำคัญถูกตั้งข้อสังเกตในความล่าช้าของการนอนหลับที่เริ่มมีอาการตื่นตอนเวลาทั้งหมดที่ใช้ในเตียงเวลานอนรวมและประสิทธิภาพการนอนหลับระหว่างข้อมูลอัตนัยและวัตถุประสงค์(ตารางที่ 2) ห้าหกพารามิเตอร์การนอนหลับที่แตกต่างกันระหว่างข้อมูลอัตนัยและวัตถุประสงค์ ผลเกี่ยวกับตอนตื่นที่แสดงในตารางที่ 2 มีความสอดคล้องกับผลการศึกษาในผู้ป่วยที่เป็นโรคมะเร็งปอดที่ระบุจำนวนตอนตื่นบันทึกโดยactigraphy สูงกว่าจำนวนที่บันทึกไว้ในบันทึกการนอนหลับทุกวัน(วังช้างและหลิน 2010) การนอนหลับรบกวนถูกกำหนดเป็นมากกว่าสองตอนตื่นต่อคืนกว่า30 นาทีของการแฝงการนอนหลับการโจมตี (โม et al, 1999). (เบอร์เกอร์และ Higginbotham 2000; Espie, Inglis และฮาร์วีย์, 2001), ทีเอสทีของ6.5 ชั่วโมงหรือน้อยกว่า (ขาดและโม, 1992) หรือ 85% หรือมีประสิทธิภาพที่ต่ำกว่าการนอนหลับ(เบอร์เกอร์และ Higginbotham, 2000) ผลที่ได้ในตารางที่ 3 แสดงให้เห็นว่าวัตถุประสงค์ตอนตื่นเกินตอนตื่นอัตนัย; นี้ผลที่ได้คือความสอดคล้องกับผลที่แสดงในตารางที่ 2 ในคำอื่น ๆ ข้อมูลวัตถุประสงค์ที่ระบุว่าผู้ป่วยตื่นมากกว่าที่พวกเขาตระหนักและใช้เวลาอยู่บนเตียงในขณะที่พวกเขาคิดว่า ความแตกต่างนี้อาจก่อให้เกิดความแตกต่างระหว่างการวัดอัตนัยและวัตถุประสงค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างที่พบในเวลาเริ่มนอน ตื่นตอน รวมเวลาที่ใช้ในเตียง เวลานอนและนอนรวม ประสิทธิภาพระหว่างข้อมูลอัตนัยและวัตถุประสงค์ ( ตารางที่ 2 ) ห้าจากหกนอนพารามิเตอร์ที่แตกต่างกันระหว่างอัตนัยและวัตถุประสงค์ของข้อมูล ผลเกี่ยวกับการตื่นตอนแสดงในตารางที่ 2 สอดคล้องกับผลการศึกษาในผู้ป่วยมะเร็งปอดที่พบหมายเลขของการตื่นตอนบันทึกโดยแอคติกราฟฟีสูงกว่าเลขที่บันทึกในนอนทุกวัน บันทึก ( วัง ชาง และ หลิน , 2010 ) นอนรบกวนได้นิยามเป็นมากกว่าสองตอนต่อคืน ตื่น( โมริน et al . , 1999 ) มากกว่า 30 นาทีของเวลาเริ่มนอน( Berger & ฮิกกินบอเทิม , 2000 ; เอสพี Inglis , & , ฮาร์วีย์ , 2001 ) , ทั้งหมดของ6.5 ชั่วโมงหรือน้อยกว่า ( ขาด & โมริน , 1992 ) หรือ 85 % หรือต่ำกว่านอนประสิทธิภาพ( Berger & ฮิกกินบอเทิม , 2000 ) ผลลัพธ์ในตารางที่ 3 แสดงให้เห็นว่ามีตื่นตอนเกินอัตนัย ตื่นตอน นี้ผลสอดคล้องกับผลลัพธ์ที่แสดงในตารางที่ 2 ในคำอื่น ๆข้อมูลการศึกษาพบว่าผู้ป่วยตื่นกว่าพวกเขาจะตระหนักว่าและการใช้เวลามากขึ้นในเตียงที่พวกเขาคิด นี้อาจจะไม่เหมือนกันทำให้เกิดความแตกต่างระหว่างการวัดอัตนัยและวัตถุประสงค์