policy to address overweight and mo

policy to address overweight and more than two thirds of
them had policy to address undernutrition. In Sub Saharan
region, 80.9% and 46.8% of LAMICs had policy to address
undernutrition and overweight, respectively.
Table 3 shows distribution of presence of nutrition
policies and governance stratified by country’s level of
development. A total of 31 out of 36 LICs had nutrition
policy to address undernutrition, a higher proportion
compared to that of MICs (86.1% vs. 63.1%, p = 0.002).
More than half of both LICs (55.6%) and MICs (54.4%)
had no nutrition policy to address overweight and obesity.
A total of 55 out of 139 LICs and MICs had policies
that address the burdens of both undernutrition and overweight/
obesity. This translates to only 39.6% of all countries
under this income level. Of them, 16 (44.4%) were
LICs and 39 (37.9%) were MICs. The difference between
them did not reach a significant level (p = 0.487).
About one quarter of MICs with nutrition policies to
address undernutrition had developed the policies more
than ten years ago. This compares with less than one tenth
of the policies present in LICs being developed more than
ten years ago. Also, although only 16 LICs out of 31 had
policies to address overweight and obesity, all were made
within the past ten years. Among MICs, five had policies
to address overweight and obesity that were developed
more than ten years ago (Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายที่อยู่ภาวะและมากกว่าสองในสามของพวกเขามีนโยบาย undernutrition ในย่อยซาฮาร่าภูมิภาค 80.9% และ 46.8% ของ LAMICs มีนโยบายยังอยู่undernutrition และน้ำหนักเกิน ตามลำดับตาราง 3 แสดงการกระจายของโภชนาการนโยบายและการบริหาร stratified โดยระดับประเทศการพัฒนา จำนวน 31 จากทั้งหมด 36 LICs มีโภชนาการนโยบายที่อยู่ undernutrition สัดส่วนสูงเปรียบเทียบกับ MICs (86.1% เทียบกับ 63.1%, p = 0.002)กว่าครึ่งของ LICs (55.6%) และ MICs (54.4%)ไม่มีนโยบายการโภชนาการที่อยู่ภาวะและโรคอ้วนได้นโยบายมีทั้งหมด 55 จากทั้งหมด 139 LICs และ MICsที่อยู่ภาระ undernutrition และน้ำหนักเกิน /โรคอ้วน นี้แปลเพียง 39.6% ของทุกประเทศภายใต้ระดับรายได้นี้ ของพวกเขา ได้ 16 (44.4%)LICs และ 39 (37.9%) ถูก MICs ความแตกต่างระหว่างไปไม่ถึงระดับอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.487)ประมาณเศษหนึ่งส่วนสี่ของ MICs กับโภชนาการเพื่อที่อยู่ undernutrition ได้พัฒนานโยบายเพิ่มเติมกว่าสิบปี นี้เปรียบเทียบกับน้อยกว่าหนึ่งส่วนสิบนโยบายใน LICs กำลังพัฒนามากกว่าเมื่อสิบปีก่อน ยัง แต่มีเพียง 16 LICs จาก 31นโยบายที่อยู่ภาวะและโรคอ้วน ทั้งหมดเกิดขึ้นภายในสิบปีผ่านมา ระหว่าง MICs ห้ามีนโยบายที่อยู่ภาวะและโรคอ้วนที่ได้รับการพัฒนากว่าสิบปี (ตาราง 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายที่จะมีน้ำหนักเกินและมากกว่าสองในสามของ
พวกเขามีนโยบายในการแก้ไขการขาดสาร ในทะเลทรายซาฮาราย่อย
ภูมิภาค, 80.9% และ 46.8% ของ LAMICs มีนโยบายในการแก้ไข
การขาดสารและมีน้ำหนักเกินตามลำดับ
ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นถึงการกระจายตัวของการแสดงตนของโภชนาการ
นโยบายและการกำกับดูแลแบ่งตามระดับของประเทศของ
การพัฒนา ทั้งหมด 31 จาก 36 การ Lics มีโภชนาการ
นโยบายในการแก้ไขการขาดสารสัดส่วนที่สูง
เมื่อเทียบกับ MICs (86.1% เทียบกับ 63.1%, p = 0.002)
มากกว่าครึ่งหนึ่งของทั้งสองการ Lics (55.6%) และ MICs (54.4 %)
ไม่มีนโยบายโภชนาการที่จะมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วน
นโยบายรวมของ 55 จาก 139 การ Lics MICs และมี
ที่อยู่ในภาระของทั้งสอง undernutrition และมีน้ำหนักเกิน /
โรคอ้วน นี้แปลเป็นเพียง 39.6% ของประเทศ
ภายใต้ระดับรายได้นี้ ของพวกเขาที่ 16 (44.4%) มี
การ Lics และ 39 (37.9%) เป็น MICs ความแตกต่างระหว่าง
พวกเขายังไม่ถึงระดับที่มีนัยสำคัญ (p = 0.487)
เกี่ยวกับหนึ่งในสี่ของ MICs กับนโยบายโภชนาการที่จะ
อยู่ที่การขาดสารมีการพัฒนานโยบายมากขึ้น
กว่าสิบปีที่ผ่านมา เปรียบเทียบกับน้อยกว่าหนึ่งในสิบ
ของนโยบายที่มีอยู่ในการ Lics ได้รับการพัฒนามากขึ้นกว่า
สิบปีที่ผ่านมา นอกจากนี้แม้ว่าจะมีเพียง 16 การ Lics ออกวันที่ 31 มี
นโยบายที่จะเป็นโรคอ้วนมีน้ำหนักเกินและทั้งหมดถูกสร้างขึ้น
ภายในสิบปีที่ผ่าน ท่ามกลาง MICs ห้ามีนโยบาย
ที่จะเป็นโรคอ้วนมีน้ำหนักเกินและที่มีการพัฒนา
มากขึ้นกว่าสิบปีที่ผ่านมา (ตารางที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายเพื่อแก้ไขภาวะน้ำหนักเกินและมากกว่าสองในสามของ
พวกเขามีนโยบายที่อยู่ที่พบ . ในเขตซาฮา
ซบ และร้อยละ 46.8 80.9% lamics มีนโยบายที่อยู่
0.6 และอ้วน ตามลำดับ ตารางที่ 3 แสดงการกระจายของ

มีนโยบายด้านโภชนาการและการบริหารของประเทศ แบ่งตามระดับของการพัฒนา . รวม 31 จาก 36 lics
มีโภชนาการนโยบายการจำกัดอาหาร ที่อยู่ สัดส่วนที่สูง
เมื่อเทียบกับที่ของไมค์ ( 86.1 % เทียบกับความปลอดภัยของ % , P = 0.002 ) .
มากกว่าครึ่งหนึ่งของทั้ง lics ( 55.6 % ) และไมโครโฟน ( สำคัญ ) %
ไม่มีสารอาหารนโยบายเพื่อแก้ไขภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน .
รวม 55 จาก 139 lics และ ไมค์มีนโยบาย
ที่อยู่ภาระของทั้งสองพบและโรคอ้วนน้ำหนักเกิน /
นี้แปลเพียง 65 % ของทุกประเทศ
ภายใต้รายได้ระดับนี้ ของพวกเขา , 16 ( 44.4 % )
lics 39 ( 37.9 % ) มีไมค์ . ความแตกต่างระหว่าง
พวกเขาไม่ได้ถึงระดับอย่างมีนัยสำคัญ ( p = 0.487 ) .
ประมาณหนึ่งในสี่ของไมโครโฟนกับนโยบายโภชนาการ
ที่อยู่พบได้พัฒนานโยบายเพิ่มเติม
กว่าสิบปีที่ผ่านมา เมื่อเทียบกับน้อยกว่าหนึ่งในสิบของนโยบายปัจจุบัน

lics ได้รับการพัฒนามากกว่าสิบปีแล้วนอกจากนี้ แม้ว่าเพียง 16 lics ออก 31 มี
นโยบายเพื่อแก้ไขภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน ทั้งหมดถูกทำ
ภายใน 10 ปี ที่ผ่านมา ของไมโครโฟน , 5 มีนโยบาย
ที่อยู่ภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนที่ได้พัฒนา
สิบกว่าปีมาแล้ว ( ตารางที่ 3 )