THEORY OF UGLY AND ORDINARY Entranc

THEORY OF UGLY AND ORDINARY
Entrance and fanciful parapets of their fronts.
The decoration of the shed in nineteenth-century industrial architecture was often ignored by architects and theorist of the Modern movement through selective viewing of buildings or through contrived cropping of ;photographs. Even today as architects stress the complexity of these buildings (for instance, the complex massing and clerestoried roof lines of the mills of the English industrial Midlands) rather than their simplicity, there not infrequent ornament is still discounted.
Mies van der Rohe looked at only the backs of Albert Kahn’s factories in the Midwest and developed his minimal vocabulary of steel I-sections framing industrial sash. The fronts of Kahn’s shed almost always contained administrative offices and, being early nineteenth-century creations, were graciously Art Deco rather than historical eclectic (Figs. 119, 120). The plastic massing front, characteristic of this style, grandly contradicted the skeletal behind.
INDYSTRAIL ICONOGRAPHY
More important than Mies’s forgetting the decoration was his copying the shed, his deriving associations from the body of the building rather than from its tacade. The architecture of Modern movement, during its early decades and through a number of its masters, developed a vocabulary of forms based on variety of industrial models whose conventions and proportions were no less explicit than the Classical orders of the Renaissance. What Mies did with linear industrial buildings in the 1940s, Le Corbusier had done with plastic grain elevators in the 1920s, and Gropius had done with the Bauhuas in the 1930s, imitating his own earlier factory, the Faguswerk, of 1911. Their factorylike buildings were more than “influenced” by the industrial vernacular structures of the then recent past, in the sense that historians has described influences among artists and movement. Their buildings were explicitly adapted from these sources, and largely for their symbolic content, because industrial structures represented, for European architects, the brave new world of science and technology. The architects of the early Modern movement, in discarding the admittedly absolete symbolism of historical eclecticism, substituted that
Of the industrial vernacular. To put it another way, as Romantics still, they achieved a new sensibility through evoking the remote in place-that is, the contemporary industrial quarter on the other side of the tracks, which they transferred to the civic areas of the city-rather than evoking, as this the earlier Romantics, the remote in time through the replication of stylistic ornament of the past. That is, the Moderns employed a design method based on typological models and developed an
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีของน่าเกลียดและธรรมดา ทางเข้าและราว fanciful ของแผนของพวกเขา การตกแต่งโรงในปั้นจั่นเซ็นจูรี่อุตสาหกรรมสถาปัตยกรรมมักจะถูกละเว้น โดยสถาปนิก และ theorist ทันสมัยความเคลื่อนไหวผ่านการดูงานอาคาร หรือผ่านการครอบของชื่นชม ภาพ แม้วันนี้เป็นสถาปนิกความเครียดความซับซ้อนของอาคารเหล่านี้ (เช่น massing ซับซ้อนและบรรทัด clerestoried หลังคาของโรงงานผลิตของมิดแลนด์อุตสาหกรรมอังกฤษ) นอกจากความเรียบง่ายของพวกเขา มีเครื่องประดับไม่ไม่จะยังคงส่วนลด Mies van der Rohe เท่าหลังโรงงานอัลเบิร์ตคาห์นละมามอง และพัฒนาคำศัพท์ของเขาน้อยเหล็กผมส่วนเฟรม sash หลังอุตสาหกรรม ด้านหน้าของโรงของคาห์นเกือบตลอดเวลาอยู่สำนักงานจัดการ และ การสร้างสรรค์ต้นศตวรรษปั้นจั่น มีปรมิเยี่ยมมากกว่าประวัติศาสตร์ eclectic (Figs. 119, 120) พลาสติก massing หน้า ลักษณะของสไตล์นี้ อุ่นหนาฝาคั่ง contradicted อีกหลังประติมานวิทยา INDYSTRAIL สำคัญกว่าของ Mies ลืมตกแต่งเป็นโรง สมาคมเขา deriving จากตัวอาคาร แทน จาก tacade ของเขาคัดลอก สถาปัตยกรรมทันสมัยเคลื่อนไหว ใน ระหว่างทศวรรษที่เริ่มต้น และหมายเลขของต้นแบบ พัฒนาคำศัพท์ของฟอร์มตามความหลากหลายของรูปแบบอุตสาหกรรมที่มีแบบแผนและสัดส่วนได้ชัดเจนไม่น้อยกว่าสั่งคลาสสิกของเรเนสซอง สิ่ง Mies ได้กับอาคารเชิงอุตสาหกรรมในทศวรรษ 1940 โดย Le Corbusier ทำกับลิฟท์เม็ดพลาสติกในปี 1920 และโกรเปียสทำกับ Bauhuas ที่ในช่วงทศวรรษ 1930 เลียนแบบโรงงานของตัวเองก่อนหน้านี้ Faguswerk ของ 1911 อาคารของพวกเขา factorylike ได้มากกว่า "อิทธิพล" โดยโครงสร้างพื้นถิ่นตอนอุตสาหกรรมของอดีตแล้วล่าสุด ในแง่ที่ว่า นักประวัติศาสตร์ได้อธิบายอิทธิพลระหว่างศิลปินและเคลื่อนไหว อาคารของพวกเขาได้ดัดแปลงอย่างชัดเจน จากแหล่งเหล่านี้ และส่วนใหญ่ เนื้อหาสัญลักษณ์ เนื่องจากโครงสร้างอุตสาหกรรมแสดง สำหรับสถาปนิกยุโรป โลกใหม่กล้าของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี สถาปนิกของย้ายสมัยก่อน ในการละทิ้งการเป็นที่ยอมรับ absolete สัญลักษณ์ของคตินิยมสรรผสานประวัติศาสตร์ แทนที่ ของ vernacular อุตสาหกรรม เพื่อให้เป็น อีกทางหนึ่ง เป็นคู่รักยัง ก็ประสบอย่างทันใหม่ผ่าน evoking รีโมทที่-คือ สมัยอุตสาหกรรมไตรมาสที่ด้านอื่น ๆ ของแทร็ค ที่จะโอนย้ายไปยังพื้นที่ที่พลเมืองของเมืองแต่กว่า evoking เช่นนี้พร้อมก่อนหน้า รีโมทเวลาผ่านการจำลองแบบของเครื่องประดับเป็นสำนวนของอดีต นั่นคือ ฉากชีวิตโลกศิลปินการจ้างวิธีออกแบบตามรูปแบบเฉพาะ และได้รับการพัฒนาเป็น 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีน่าเกลียดและสามัญ. ทางเข้าและเชิงเทินเพ้อฝันของเสื้อผ้าของพวกเขาการตกแต่งของโรงในศตวรรษที่สิบเก้าสถาปัตยกรรมอุตสาหกรรมได้รับมักจะละเลยโดยสถาปนิกและทฤษฎีของการเคลื่อนไหวที่ทันสมัยผ่านการดูการเลือกของอาคารหรือผ่านการปลูกพืชของcontrived; รูปภาพ แม้ในวันนี้เป็นสถาปนิกเน้นความซับซ้อนของอาคารเหล่านี้ (เช่นการทุ่มเทที่ซับซ้อนและเส้นหลังคา clerestoried โรงงานของภาคอุตสาหกรรมอังกฤษ) มากกว่าความเรียบง่ายของพวกเขามีไม่เครื่องประดับไม่บ่อยนักที่จะยังคงลด. Mies แวนเดอร์ Rohe มองเพียง หลังของอัลเบิร์โรงงานคาห์นในมิดเวสต์และการพัฒนาคำศัพท์ที่น้อยที่สุดของเขาเหล็กส่วนฉันกรอบสายสะพายอุตสาหกรรม เสื้อผ้าของคาห์นหลั่งที่มีอยู่เกือบตลอดเวลาการบริหารงานและการสร้างสรรค์ของศตวรรษที่สิบเก้าต้นเป็นเกล้าฯอาร์ตเดโคมากกว่าประวัติศาสตร์ผสมผสาน (มะเดื่อ. 119, 120) หน้าทุ่มเทพลาสติกลักษณะของรูปแบบนี้มโหฬารขัดแย้งโครงกระดูกที่อยู่เบื้องหลัง. INDYSTRAIL ยึดถือความสำคัญมากกว่าMies ลืมของตกแต่งของเขาได้รับการคัดลอกเพิง, สมาคมทั้งปวงของเขาออกจากร่างกายของอาคารมากกว่าจาก tacade ของ สถาปัตยกรรมของการเคลื่อนไหวของโมเดิร์นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาในช่วงต้นและผ่านหมายเลขของโทของตนพัฒนาคำศัพท์รูปแบบขึ้นอยู่กับความหลากหลายของรูปแบบอุตสาหกรรมที่มีการประชุมและสัดส่วนอย่างชัดเจนไม่น้อยกว่าการสั่งซื้อคลาสสิกของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา สิ่งที่ทำกับ Mies อาคารอุตสาหกรรมเชิงเส้นในปี 1940, Le Corbusier เคยทำมากับเมล็ดพันธุ์ข้าวพลาสติกในปี ค.ศ. 1920 และได้ทำ Gropius กับ Bauhuas ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เลียนแบบโรงงานก่อนหน้านี้ของเขาเอง Faguswerk ของ 1911 อาคาร factorylike ของพวกเขา มากไปกว่า "อิทธิพล" โดยโครงสร้างพื้นถิ่นอุตสาหกรรมอดีตที่ผ่านมาแล้วในแง่ที่ว่าประวัติศาสตร์ได้อธิบายอิทธิพลในหมู่ศิลปินและการเคลื่อนไหว อาคารของพวกเขาถูกดัดแปลงอย่างชัดเจนจากแหล่งเหล่านี้และส่วนใหญ่สำหรับเนื้อหาที่เป็นสัญลักษณ์ของพวกเขาเพราะโครงสร้างอุตสาหกรรมตัวแทนสำหรับสถาปนิกยุโรปโลกใหม่ที่กล้าหาญของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี สถาปนิกสมัยใหม่ของการเคลื่อนไหวในช่วงต้นในการทิ้งสัญลักษณ์ absolete ที่ยอมรับของประณีประนอมประวัติศาสตร์แทนว่าของพื้นถิ่นอุตสาหกรรม ที่จะนำมันอีกทางหนึ่งขณะที่โรแมนติกยังคงพวกเขาประสบความสำเร็จในความรู้สึกใหม่ที่ผ่านการปลุกระยะไกลในสถานที่ที่เป็นไตรมาสที่อุตสาหกรรมร่วมสมัยในด้านอื่น ๆ ของแทร็คที่พวกเขาย้ายไปอยู่ในพื้นที่ของเทศบาลของเมืองมากกว่า ความรู้สึกเช่นนี้โรแมนติกก่อนหน้านี้ระยะไกลในเวลาที่ผ่านการจำลองแบบของเครื่องประดับโวหารที่ผ่านมา นั่นคือการจ้างงาน Moderns วิธีการออกแบบบนพื้นฐานของรุ่น typological และพัฒนา






 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีของน่าเกลียดและทางเข้าธรรมดาและเชิงเทินของเสื้อผ้าของพวกเขาเพ้อฝัน
.
ตกแต่งกระท่อมในอุตสาหกรรมสถาปัตยกรรมในศตวรรษที่สิบเก้ามักจะถูกละเลยโดยสถาปนิกและนักทฤษฎีของการเคลื่อนไหวที่ทันสมัยผ่านการเลือกของอาคาร หรือผ่านการ contrived , ภาพถ่าย แม้วันนี้เป็นสถาปนิก เน้นความซับซ้อนของอาคารเหล่านี้ เช่นที่ซับซ้อน และ clerestoried มุ่งหลังคาบรรทัดของโรงงานอุตสาหกรรม ภาคภาษาอังกฤษ ) มากกว่าความเรียบง่ายของพวกเขา มีเครื่องประดับไม่เข้มยังคงลด .
Mies van der โรห์มองเพียงด้านหลังของโรงงานของ Albert Kahn ในมิดเวสต์และพัฒนาคำศัพท์ที่น้อยที่สุดของ i-sections เหล็กกรอบวงกบโรงงานอุตสาหกรรมด้านหน้าของคาห์นก็หลั่งเกือบเสมอมีสำนักงานบริหารและถูกสร้างในศตวรรษที่สิบเก้าต้นได้รับพระราชทาน Art Deco มากกว่าทางประวัติศาสตร์ผสมผสาน ( Figs 119 , 120 ) รวบรวมพลาสติกด้านหน้า ลักษณะของรูปแบบนี้อุ่นหนาฝาคั่งขัดแย้งกับผู้ที่อยู่เบื้องหลัง indystrail รูปแบบ

สำคัญกว่ามีส ก็ลืมการตกแต่งของเขาถูกคัดลอกโรงเขามาจากสมาคมจากร่างกายของอาคารมากกว่าจาก tacade . สถาปัตยกรรมของการเคลื่อนไหวที่ทันสมัย ในช่วงต้น ทศวรรษที่ผ่านมา และ ผ่านหมายเลขของนักพัฒนาคำศัพท์รูปแบบขึ้นอยู่กับความหลากหลายของอุตสาหกรรมรุ่นที่มีการประชุมและสัดส่วนจำนวนไม่น้อยที่ชัดเจนกว่าสั่งแบบคลาสสิกของเรเนสซอง .สิ่งที่มีส ทำเชิงเส้นกับอาคารโรงงานอุตสาหกรรมในทศวรรษที่ 1940 , Le Corbusier ได้ด้วยลิฟท์เม็ดพลาสติกในช่วงปี ค.ศ. 1920 และโกรเปียสได้ด้วย bauhuas ใน 1930 , เลียนแบบของเขาก่อนหน้านี้โรงงาน , faguswerk , 1911 อาคาร factorylike ของเขามากกว่า " อิทธิพล " โดยอุตสาหกรรมโครงสร้างพื้นถิ่นของแล้วผ่านมาล่าสุดในความรู้สึกที่นักประวัติศาสตร์ได้อธิบายอิทธิพลของศิลปินและการเคลื่อนไหว อาคารของพวกเขาอย่างชัดเจน ดัดแปลงจากแหล่งเหล่านี้และส่วนใหญ่เนื้อหาสัญลักษณ์ของตน เพราะอุตสาหกรรมโครงสร้างแสดงสำหรับสถาปนิกยุโรป , โลกใหม่ของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี สถาปนิกของการเคลื่อนไหวที่ทันสมัยในวัยเด็กในการยอมรับ absolete สัญลักษณ์ของ eclecticism ประวัติศาสตร์ ทดแทนที่
ของพื้นถิ่นอุตสาหกรรม ใส่วิธีอื่น เป็นคนโรแมนติกยังคง , พวกเขาได้รับความรู้สึกใหม่ผ่าน evoking ระยะไกลในสถานที่ที่เป็นไตรมาสที่อุตสาหกรรมสมัยใหม่ในด้านอื่น ๆของเพลงที่พวกเขาย้ายไปยังพื้นที่ของเมืองแทนที่จะ evoking civic ,นี้ก่อนหน้านี้ Romantics ระยะไกลในเวลาที่ผ่านการตกแต่งรูปแบบของอดีต นั่นคือฉากชีวิตโลกศิลปินใช้วิธีออกแบบขึ้นอยู่กับรุ่นที่เฉพาะ และพัฒนา