Episode 1, "Love" (Kärleken), focus

Episode 1, "Love" (Kärleken), focuses on the 19-year-old Rasmus (Adam Pålsson), who after graduation moves from rural Värmland to Stockholm to attend university. As soon as he arrives in Stockholm he begins to seek out the gay community, where he meets and befriends Paul (Simon J. Berger). At a Christmas dinner party in Paul's apartment he eventually meets Benjamin (Adam Lundgren), a young man who is struggling to come to terms with his homosexuality and faith as a Jehovah's Witness. Interspersed with the main narrative, there are scenes of Rasmus as a child and the dying Rasmus.
An early scene in the episode shows two nurses dressed in heavy-duty bio-protective clothing in the early 1980s caring for a man suffering from AIDS. As the nurses tend the pained man, one nurse wipes a tear from his eye, which leads to the second nurse rebuking her afterwards with the sentence that is the title of the series: "Don't ever wipe tears without gloves", reflecting the fear surrounding AIDS at the time.
Episode 2, "Disease" (Sjukdomen), focuses on the relationship between Rasmus and Benjamin after they have moved in together. AIDS has started to spread among their friends, end eventually it also reaches them. When Rasmus is found to be HIV-positive, Benjamin finally decides to tell his parents and church elders that he is homosexual, in order to fully support Rasmus. This leads him to being shunned by the church, and forces his parents to stop all contact if they want to remain in the congregation.
Episode 3, "Death" (Döden), deals mainly with the deaths of Paul and Rasmus through AIDS. While Paul's funeral is made into a splendid opera, just like his life, Rasmus's parents refuse to accept Benjamin's request concerning Rasmus's funeral, although they had been deeply in love and Benjamin had remained by Rasmus's side throughout. This episode also includes some reflections by the surviving Benjamin over 20 years later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอน 1 "ความรัก" (Kärleken), เน้นรัสอายุ 19 ปี (Adam Pålsson), ซึ่งหลังจากจบการศึกษาไปจากแวร์มลันด์ชนบทสตอกโฮล์มจะเข้ามหาวิทยาลัย ทันทีที่เขามาถึงในเริ่มค้นหาชุมชนเกย์ ที่เขาพบ และ befriends Paul (Simon J. เบอร์เกอร์) ในงานเลี้ยงดินเนอร์คริสต์มาสในอพาร์ทเมนท์ของ Paul เขาในที่สุดตรงกับเบนจามิน (อาดัม Lundgren), หนุ่มผู้ดิ้นรนฮั้วกับทัศนะของเขาและความเชื่อเป็นพระยะโฮวา กระจาย ด้วยเล่าเรื่องหลัก มีฉากรัสเป็นเด็กและรัสตายเป็นฉากแรกในตอนแสดงสองพยาบาลแต่งตัวเหมือนหนักป้องกันทางชีวภาพในต้นทศวรรษ 1980 แห่งนี้สำหรับคนที่ทุกข์ทรมานจากโรคเอดส์ เป็นพยาบาลมีแนวโน้มที่คน pained พยาบาลแผ่นเช็ดน้ำตาจากตาของเขา ซึ่งนำไปสู่การพยาบาลที่สองที่จะเธอหลังจากนั้น ด้วยประโยคที่เป็นชื่อเรื่องของชุด: "ไม่เคยเช็ดน้ำตาไม่ มีถุงมือ" สะท้อนให้เห็นถึงความกลัวรอบช่วยในเวลานั้นตอน 2 "โรค" (Sjukdomen), เน้นความสัมพันธ์ระหว่างรัสและเบนจามินหลังจากพวกเขาได้ย้ายในร่วมกัน เอดส์ได้เริ่มแพร่กระจายในหมู่เพื่อนของพวกเขา สิ้นสุดยังเหลือพวกเขา เมื่อรัสพบเป็น เชื้อเอชไอวีเป็นบวก เบนจามินสุดท้ายจึงตัดสินใจบอกพ่อแม่และผู้ใหญ่ที่คริสตจักรที่เขาเป็นเกย์ เพื่อเต็มของเขาสนับสนุนรัส นี้นำเขาไปสู่การ shunned โดยคริสตจักร แล้วบังคับพ่อหยุดการติดต่อทั้งหมดจะต้องอยู่ในที่ชุมนุมชนตอน 3 "ความตาย" (Döden), เกี่ยวข้องส่วนใหญ่กับการเสียชีวิตของ Paul และรัสผ่านเครื่องช่วย ขณะทำพิธีศพของ Paul เป็นเปร่าที่สวยงาม ชีวิต เหมือนพ่อแม่ของรัสปฏิเสธการรับคำขอของเบนจามินเกี่ยวกับศพของรัส แม้ว่าพวกเขาได้อย่างลึกซึ้งในความรัก และเบนจามินก็ยังคงอยู่เคียงข้างของรัสตลอด ตอนนี้มีบางสะท้อน โดยเบนจามินรอดตายในภายหลังกว่า 20 ปีด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนที่ 1 "รัก" (Kärleken) มุ่งเน้นไปที่ 19 ปีราสมูส (อดัม Palsson) ซึ่งหลังจากย้ายสำเร็จการศึกษาจากVärmlandชนบทไปสตอกโฮล์มจะเข้ามหาวิทยาลัย ทันทีที่เขามาถึงในสตอกโฮล์มเขาเริ่มที่จะหาทางออกให้ชุมชนเกย์ที่เขาพบและมาตีพอล (ไซมอนเจเบอร์เกอร์) ในงานเลี้ยงอาหารค่ำวันคริสต์มาสในอพาร์ตเมนต์ของพอลในที่สุดเขาได้พบกับเบนจามิน (อดัม Lundgren) ชายหนุ่มที่กำลังดิ้นรนที่จะมาถึงข้อตกลงกับรักร่วมเพศของเขาและความศรัทธาเป็นพยานพระยะโฮวา สลับกับการเล่าเรื่องหลักที่มีฉากของราสมูสเป็นเด็กและตายราสมูส.
ฉากในช่วงต้นตอนที่แสดงให้เห็นถึงสองพยาบาลในชุดหนักเสื้อผ้าชีวภาพป้องกันในการดูแลต้นทศวรรษ 1980 สำหรับคนที่ทุกข์ทรมานจากโรคเอดส์ ในฐานะที่เป็นพยาบาลมีแนวโน้มที่คนที่เจ็บปวดหนึ่งพยาบาลเช็ดน้ำตาจากดวงตาของเขาซึ่งนำไปสู่พยาบาลที่สองดุของเธอหลังจากนั้นด้วยประโยคที่เป็นชื่อของชุด: "ไม่เคยเช็ดน้ำตาโดยไม่ต้องถุงมือ" สะท้อนให้เห็นถึง ความกลัวโรคเอดส์โดยรอบในเวลา.
ตอนที่ 2 "โรค" (Sjukdomen) มุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างราสมูสและเบนจามินหลังจากที่พวกเขาได้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน โรคเอดส์ได้เริ่มแพร่กระจายในหมู่เพื่อนของพวกเขาท้ายที่สุดมันก็มาถึงพวกเขายัง เมื่อราสมูสจะพบว่าติดเชื้อ HIV, เบนจามินในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะบอกพ่อแม่และผู้สูงอายุโบสถ์ของเขาว่าเขาเป็นเกย์เพื่อสนับสนุนอย่างเต็มที่ราสมูส นี้นำเขาไปสู่การถูกรังเกียจของคริสตจักรและกองกำลังของพ่อแม่ของเขาที่จะหยุดการติดต่อหากพวกเขาต้องการที่จะอยู่ในการชุมนุม.
ตอนที่ 3 "ความตาย" (Döden) ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของพอลและราสมูสผ่านเอดส์ ในขณะที่งานศพของพอลจะกลายเป็นโอเปร่าที่สวยงามเช่นเดียวกับชีวิตของเขาพ่อแม่ของราสมูสปฏิเสธที่จะยอมรับคำขอของเบนจามินที่เกี่ยวข้องกับงานศพของราสมูสแม้ว่าพวกเขาได้รับลึกในความรักและเบนจามินก็ยังคงอยู่เคียงข้างราสมูสตลอด ตอนนี้ยังรวมถึงการสะท้อนความเห็นบางอย่างโดยเบนจามินที่รอดตายมานานกว่า 20 ปีต่อมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 1 : " รัก " ( K และ rleken ) เน้น 19 Rasmus ( อดัม P ปี lsson ) ที่หลังจากเรียนจบ ย้ายจากชนบทแวร์มลันด์ใน Stockholm เพื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ทันทีที่เขามาถึงในสตอกโฮล์มเขาเริ่มที่จะแสวงหาออกชุมชนเกย์ที่เขาพบและมาตี พอล ( ไซมอนเจ. Berger ) ในดินเนอร์ปาร์ตี้คริสต์มาสของพอลในอพาร์ทเม้นท์ ในที่สุดเขาก็พบ เบนจามิน ( อดัม Lundgren )ชายหนุ่มผู้ที่ดิ้นรนที่จะรอมชอมกับรักร่วมเพศและศรัทธาเป็นพระเจ้าเป็นพยาน สลับกับการเล่าเรื่องหลัก มีฉากของ Rasmus เป็นเด็กและตาย Rasmus .
ฉากแรกในตอนแสดงสองพยาบาลในชุดไบโอ เสื้อผ้าหนักป้องกันในต้นทศวรรษ 1980 การดูแลสำหรับผู้ชายที่ทุกข์ทรมานจากโรคเอดส์ เป็นพยาบาลดูแลผู้ชายที่เจ็บปวดพยาบาลหนึ่ง เช็ดน้ําตา ซึ่งนำไปสู่ห้องที่สองพยาบาลด่าเธอหลังจากนั้น ด้วยประโยคที่เป็นหัวเรื่องของชุด : " อย่าเช็ดน้ำตาโดยไม่ต้องถุงมือ " สะท้อนให้เห็นถึงกลัวเอดส์ เวลารอบ .
2 ตอน " โรค " ( sjukdomen ) เน้นความสัมพันธ์ระหว่าง รัสมัส และเบนยามิน หลังจากที่พวกเขาได้ย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วโรคเอดส์เริ่มระบาดในหมู่เพื่อนของพวกเขาจบลงในที่สุดมันก็มาถึงพวกเขา เมื่อ Rasmus พบว่าเป็นเอชไอวีบวก เบนจามิน ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะบอกพ่อแม่และผู้ใหญ่ที่โบสถ์ที่เขาเป็นพวกรักร่วมเพศ เพื่อสนับสนุน Rasmus . นี้ทำให้เขาถูกรังเกียจโดยคริสตจักรและบังคับให้พ่อแม่ของเขาที่จะหยุดการติดต่อทั้งหมดหากพวกเขาต้องการที่จะอยู่ในที่ชุมนุม .
ตอนที่ 3" ความตาย " ( D öเดน ) ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของพอลและ Rasmus ผ่านสื่อ ขณะที่พอล งานศพถูกสร้างเป็นละครที่สวยงาม เหมือนชีวิตของเขา พ่อแม่ Rasmus ก็ปฏิเสธที่จะยอมรับของเบนจามินการร้องขอเกี่ยวกับ Rasmus งานศพ , แม้ว่าพวกเขาได้รับลึกในความรัก และ เบนจามิน ยังคงอยู่โดย Rasmus เคียงข้างตลอดตอนนี้ ยังมีการสะท้อนโดยรอดตาย เบนจามิน กว่า 20 ปี