Indirect pulp treatment: in vivo ou

Indirect pulp treatment: in vivo outcomes of an adhesive resin system vs calcium hydroxide for protection of the dentin-pulp complex
Purpose: The purpose of this prospective and randomized in vivo study was to compare the clinical and radiographic outcomes of an adhesive resin system vs a calcium hydroxide liner for protection of the dentin-pulp complex of primary molars treated with indirect pulp treatment. Methods: Forty-eight primary molars with deep occlusal caries, but without preoperative signs and symptoms of irreversible pulpitis, received indirect pulp treatment and were restored with a composite resin (Z100). The teeth were randomly divided into 2 groups according to the material used for protection of the dentin-pulp complex: (1) adhesive resin system (Scotchbond MultiPurpose); and (2) calcium hydroxide liner (Dycal). These teeth were evaluated clinically and radiographicaly for 2 years. Results: After 2 years, 83% (19/23) of the teeth treated with calcium hydroxide and 96% (24/25) of teeth treated with only the adhesive resin system presented a successful outcome, as determined by clinical and radiographic examination. Interradicular and/or periapical lesions were the most predominant signs of treatment failure, since 3 out of 23 teeth treated with calcium hydroxide and 1 out of 25 teeth treated with only adhesive resin presented this outcome. One tooth treated with the calcium hydroxide liner was diagnosed with internal root resorption at the 18-month examination. Of the 5 teeth diagnosed from radiographs as a failure of the indirect pulp treatment, none presented clinical signs/symptoms of pulpitis or necrosis such as the presence of fistula, enhanced tooth mobility, or pain. Conclusions: This study demonstrates that protection of the dentin-pulp complex of primary molars with an adhesive resin system results in similar clinical and radiographic 2-year outcomes as compared to calcium hydroxide when indirect pulp treatment is performed in Class I composite restorations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาเยื่อทางอ้อม: ผลในสัตว์ทดลองของกาว resin ระบบเทียบกับแคลเซียมไฮดรอกไซด์เพื่อปกป้องเนื้อเยื่อซับซ้อนPurpose: The purpose of this prospective and randomized in vivo study was to compare the clinical and radiographic outcomes of an adhesive resin system vs a calcium hydroxide liner for protection of the dentin-pulp complex of primary molars treated with indirect pulp treatment. Methods: Forty-eight primary molars with deep occlusal caries, but without preoperative signs and symptoms of irreversible pulpitis, received indirect pulp treatment and were restored with a composite resin (Z100). The teeth were randomly divided into 2 groups according to the material used for protection of the dentin-pulp complex: (1) adhesive resin system (Scotchbond MultiPurpose); and (2) calcium hydroxide liner (Dycal). These teeth were evaluated clinically and radiographicaly for 2 years. Results: After 2 years, 83% (19/23) of the teeth treated with calcium hydroxide and 96% (24/25) of teeth treated with only the adhesive resin system presented a successful outcome, as determined by clinical and radiographic examination. Interradicular and/or periapical lesions were the most predominant signs of treatment failure, since 3 out of 23 teeth treated with calcium hydroxide and 1 out of 25 teeth treated with only adhesive resin presented this outcome. One tooth treated with the calcium hydroxide liner was diagnosed with internal root resorption at the 18-month examination. Of the 5 teeth diagnosed from radiographs as a failure of the indirect pulp treatment, none presented clinical signs/symptoms of pulpitis or necrosis such as the presence of fistula, enhanced tooth mobility, or pain. Conclusions: This study demonstrates that protection of the dentin-pulp complex of primary molars with an adhesive resin system results in similar clinical and radiographic 2-year outcomes as compared to calcium hydroxide when indirect pulp treatment is performed in Class I composite restorations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาเยื่อทางอ้อมในร่างกายผลของระบบเรซินกาว vs ไฮดรอกไซแคลเซียมสำหรับการป้องกันของเนื้อฟันเยื่อซับซ้อน
วัตถุประสงค์: วัตถุประสงค์ของการคาดหวังนี้และสุ่มในการศึกษาร่างกายเพื่อเปรียบเทียบผลลัพธ์ทางคลินิกและเอ็กซ์เรย์ของระบบเรซินกาว vs แคลเซียมไฮดรอกไซซับสำหรับการป้องกันที่ซับซ้อนเนื้อฟันเยื่อของฟันกรามน้ำนมรับการรักษาด้วยการรักษาเยื่อทางอ้อม วิธีการ: สี่สิบแปดฟันกรามน้ำนมที่มีฟันผุฟันลึก แต่ไม่มีสัญญาณก่อนการผ่าตัดและอาการของ pulpitis กลับไม่ได้รับการรักษาเยื่อทางอ้อมและได้รับการบูรณะด้วยคอมโพสิตเรซิน (Z100) ฟันถูกแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มตามวัสดุที่ใช้สำหรับการป้องกันที่ซับซ้อนเนื้อฟัน-เยื่อกระดาษ (1) ระบบเรซินกาว (Scotchbond อเนกประสงค์); และ (2) ซับแคลเซียมไฮดรอกไซ (Dycal) ฟันเหล่านี้ได้รับการประเมินทางคลินิกและ radiographicaly เป็นเวลา 2 ปี ผลการศึกษา: หลังจาก 2 ปี, 83% (19/23) ของฟันที่รักษาด้วยไฮดรอกไซแคลเซียมและ 96% (24/25) ของฟันได้รับการรักษาที่มีเพียงระบบกาวเรซินที่นำเสนอผลสำเร็จตามที่กำหนดโดยการตรวจทางคลินิกและการเอ็กซ์เรย์ Interradicular และ / หรือแผล periapical เป็นสัญญาณที่เด่นที่สุดของการรักษาล้มเหลวตั้งแต่ 3 จาก 23 ฟันรักษาด้วยไฮดรอกไซแคลเซียมและ 1 ใน 25 ฟันได้รับการรักษาด้วยเรซินกาวเพียงนำเสนอผลนี้ หนึ่งฟันรักษาด้วยแคลเซียมไฮดรอกไซซับได้รับการวินิจฉัยที่มีรากฟันละลายภายในการตรวจสอบ 18 เดือน ใน 5 ฟันได้รับการวินิจฉัยจากภาพรังสีเป็นความล้มเหลวของการรักษาเยื่ออ้อมไม่มีนำเสนออาการ / อาการของ pulpitis หรือเนื้อร้ายเช่นการแสดงตนของทวารเคลื่อนไหวฟันที่เพิ่มขึ้นหรือความเจ็บปวด สรุป: การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการป้องกันที่ซับซ้อนเนื้อฟันเยื่อของฟันกรามหลักที่มีผลระบบกาวเรซินในผลลัพธ์ทางคลินิกและภาพรังสีที่คล้ายกัน 2 ปีเมื่อเทียบกับไฮดรอกไซแคลเซียมเมื่อการรักษาเยื่ออ้อมจะดำเนินการใน Class I บูรณะคอมโพสิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษาเยื่อทางอ้อม : โดยผลของกาวินแคลเซี่ยมไฮดรอกไซด์และระบบป้องกันของฟันเยื่อซับซ้อน
วัตถุประสงค์ :วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ และอนาคตโดยศึกษาเปรียบเทียบผลทางคลินิกและภาพรังสีของกาวเรซินระบบ vs ซับเป็นโซดาไฟ แคลเซียม ป้องกันของฟันซี่เยื่อที่ซับซ้อนของการรักษาด้วยเยื่อทางอ้อม วิธีการ : แปดสี่ซี่มีการเกิดฟันผุลึก ,แต่ไม่มีสัญญาณ และอาการของผู้ป่วยก่อนได้รับการรักษาเยื่อ pulpitis กลับไม่ได้ , ทางอ้อม และถูกบูรณะด้วยเรซิน คอมโพสิต ( z100 ) ฟันถูกสุ่มแบ่งเป็น 2 กลุ่ม ตามวัสดุที่ใช้สำหรับป้องกันของฟันเยื่อที่ซับซ้อน ( 1 ) ระบบกาวเรซิน ( scotchbond อเนกประสงค์ ) ; และ ( 2 ) แคลเซียม ไฮดรอกไซด์ ไลเนอร์ ( การหลบหลีก )ฟันเหล่านี้ได้รับการประเมินทางคลินิกและ radiographicaly เป็นเวลา 2 ปี ผลที่ได้ : หลังจาก 2 ปี 83% ( 19 / 23 ) ของฟันที่ได้รับการรักษาด้วยสารแคลเซียมและ 96% ( 24 / 25 ) ของฟันที่ได้รับการรักษาด้วยกาวเรซินเท่านั้น ระบบแสดงผลสําเร็จตามที่กำหนดโดยทางคลินิกและภาพรังสีการตรวจสอบinterradicular และ / หรือแผล periapical เป็นป้ายที่เด่นที่สุดของความล้มเหลวของการรักษา ตั้งแต่ 3 จาก 23 ฟันที่ได้รับการรักษาด้วยปูนขาวและ 1 จาก 25 ฟันที่ได้รับการรักษาด้วยกาวเรซินเท่านั้นที่แสดงผลแบบนี้ ฟันหนึ่งปฏิบัติกับแคลเซียมไฮดรอกไซด์ ไลเนอร์ ถูกตรวจพบว่าภายในการละลายของรากใน 18 เดือน สอบการวินิจฉัย จากภาพรังสีของฟัน 5 เป็นความล้มเหลวของการรักษาเยื่อทางอ้อม ไม่แสดงอาการ / อาการของ pulpitis หรือเนื้อร้ายได้ เช่น การปรากฏตัวของ fistula ทำให้ฟันเคลื่อนที่ หรือความเจ็บปวด สรุปการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการคุ้มครองซึ่งผลิตที่ซับซ้อนของฟันกรามน้ำนมด้วยกาวเรซินในระบบผลคล้ายกันทางคลินิกและผลทางรังสี 2 ปีเมื่อเทียบกับแคลเซียมไฮดรอกไซด์เมื่อรักษาเยื่อทางอ้อมจะดำเนินการในชั้นคอมโพสิตบูรณะ .