Clearly a denial of PPS is de facto

Clearly a denial of PPS is de facto a decision to place the person in detention. Although a person in detention can apply for “provisional release” under ICRRA Article 54 this hardly provides adequate protection, since the provision does not clearly define the requirements for release but rather refers in vague terms to taking into consideration “evidence produced in support of the application, character, financial ability etc.” and upon depositing a bail bond of up to ¥3 million (c. US$27,000). Since the decision rests with an Immigration official and the Article states that he “may” accord provisional release, this is an administrative decision subject to discretionary action but with little chance of effective or timely review. In practice most asylum seekers who are subject to a deportation order are detained for a minimum of one year before their application for provisional release has a realistic prospect of succeeding. Therefore whilst Article 61-2-4 of the revised ICRRA appears to offer an alternative to detention, the restrictive conditions on the grant of PPS, together with the uncertainties associated with an application for provisional release under ICRRA Article 54, mean that an asylum seeker is still more likely be detained than not. Only after the 2004 ICRRA has been in effect for a few years will it be possible to evaluate whether or not alternatives to detention are being properly considered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชัดเจนปฏิเสธ PPS เป็น de facto คนการตัดสินใจการวางบุคคลในสถานกักกัน ถึงแม้ว่าคนในขังสามารถใช้สำหรับ "การปล่อยชั่วคราว" ภายใต้ 54 บท ICRRA นี้แทบไม่ มีป้องกันที่เพียงพอ ตั้งแต่การให้ชัดเจนกำหนดความต้องการสำหรับการวางจำหน่าย แต่จะ แสดงถึงคำที่คลุมเครือกับพิจารณา "หลักฐานผลิตเพื่อสนับสนุนความสามารถประยุกต์ อักขระ การเงินฯลฯ" และ เมื่อฝากพันธบัตรประกันถึงเยน3 ล้าน (ค.สหรัฐอเมริกา $27,000) เนื่องจากตัดสินใจอยู่อย่างเป็นทางการตรวจคนเข้าเมือง และบทความระบุว่า เขา "อาจ"แอคคอร์ดปล่อยชั่วคราว นี้คือการตัดสินใจบริหารภาย ใต้การกระทำทดแทน แต่ มีโอกาสน้อยรีวิวประสิทธิภาพ หรือทันเวลา ในทางปฏิบัติ ลี้ภัยส่วนใหญ่ที่อยู่ในใบสั่งเนรเทศถูกควบคุมตัวอย่างน้อย 1 ปีก่อนการใช้งานสำหรับการปล่อยชั่วคราวมีโอกาสเป็นจริงของการประสบความสำเร็จ ดังนั้น ในขณะที่บท 61 2 4 ของ ICRRA ปรับปรุงจะ มีทางเลือกในการกักกัน เงื่อนไขเข้มงวดในการ PPS พร้อมกับความไม่แน่นอนเกี่ยวข้องกับโปรแกรมประยุกต์สำหรับการปล่อยชั่วคราวภายใต้ ICRRA บทความ 54 หมายความ ว่า ผู้ลี้ภัยที่ ยังคงเพิ่มเติมอาจถูกกักตัวไว้กว่าไม่ หลังจากปี 2004 ICRRA ได้ผลกี่ปี จะได้ทำการประเมินว่าทางเลือกสำหรับกักกันถูกถือว่าถูกต้องหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นได้ชัดว่าการปฏิเสธของ PPS เป็นพฤตินัยการตัดสินใจที่จะวางคนที่อยู่ในสถานกักกัน แม้ว่าจะเป็นคนที่อยู่ในสถานกักกันสามารถใช้สำหรับการ "ปล่อยชั่วคราว" ภายใต้ ICRRA มาตรา 54 นี้แทบจะไม่ให้ความคุ้มครองอย่างเพียงพอตั้งแต่การจัดหาไม่ชัดเจนกำหนดความต้องการสำหรับการเปิดตัว แต่หมายถึงในแง่ที่คลุมเครือที่จะคำนึงถึง "หลักฐานที่เกิดขึ้นในการสนับสนุนของ การประยุกต์ใช้ตัวอักษรความสามารถทางการเงิน ฯลฯ "และเมื่อฝากพันธบัตรประกันถึง 3 ล้าน¥ (ค. ของสหรัฐ $ 27,000) ตั้งแต่การตัดสินใจอยู่กับเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองและบทความกล่าวว่าเขา "อาจจะ" แอคคอร์ดปล่อยชั่วคราวนี้เป็นเรื่องการตัดสินใจของผู้ดูแลระบบเพื่อดำเนินการเกี่ยวกับการตัดสินใจ แต่มีโอกาสน้อยในการตรวจสอบที่มีประสิทธิภาพหรือทันเวลา ในทางปฏิบัติผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่ที่อาจมีการสั่งเนรเทศจะถูกคุมขังเป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งปีก่อนที่โปรแกรมของพวกเขาสำหรับการปล่อยชั่วคราวมีโอกาสเป็นจริงของการประสบความสำเร็จ ดังนั้นในขณะที่บทความ 61-2-4 ของ ICRRA แก้ไขจะปรากฏขึ้นเพื่อนำเสนอทางเลือกในการคุมขังเป็นเงื่อนไขที่เข้มงวดในการให้ PPS ร่วมกับความไม่แน่นอนที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้สำหรับการปล่อยชั่วคราวตามมาตรา 54 ICRRA ได้หมายความว่าผู้ขอลี้ภัย ยังคงมีแนวโน้มที่จะถูกคุมขังกว่าไม่ได้ แต่หลังจากปี 2004 ICRRA มีผลบังคับใช้ไม่กี่ปีมันจะเป็นไปได้ในการประเมินหรือไม่ว่าทางเลือกในการคุมขังที่มีการพิจารณาอย่างถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชัดเจน การปฏิเสธของ PPS เป็นพฤตินัย การตัดสินใจที่จะ สถานที่ บุคคล ในตอนเย็นด้วย แม้ว่าบุคคลในการควบคุมสามารถใช้ชั่วคราว " ปล่อย " ภายใต้ icrra บทความนี่แทบจะให้การป้องกันที่เพียงพอ เนื่องจากการไม่ได้อย่างชัดเจนในความต้องการสำหรับการปล่อย แต่หมายถึงในแง่คลุมเครือเพื่อใช้เป็นหลักฐานประกอบการพิจารณา " ผลิตในการสนับสนุนของโปรแกรม , ตัวละคร , ความสามารถทางการเงินและอื่น ๆ " และเมื่อฝากเงินประกันพันธบัตร ถึง¥ 3 ล้าน ( C $ 27 , 000 ) เนื่องจากการตัดสินใจกับเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง และ บทความระบุว่า เขา " อาจจะ " ข้อตกลงการปล่อยชั่วคราว นี่คือการบริหารการตัดสินใจภายใต้การกระทำตามความประสงค์ แต่ที่มีโอกาสน้อยของเวลาที่มีประสิทธิภาพหรือการตรวจทาน ในการปฏิบัติมากที่สุดลี้ภัยที่อาจมีการ เนรเทศออกจากประเทศเพื่อกักขังเป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งปี ก่อนการปล่อยชั่วคราวได้ลูกค้ามีเหตุผลของสำเร็จ ดังนั้นในขณะที่บทความ 61-2-4 ของการปรับปรุง icrra ปรากฏเสนอทางเลือกที่จะกักบริเวณ เงื่อนไขที่เข้มงวดในการอนุญาตของ PPS , พร้อมกับความไม่แน่นอนที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยชั่วคราวภายใต้ icrra มาตรา 54 , หมายความว่าผู้ขอลี้ภัยจะยังคงมีโอกาสถูกมากกว่าไม่ แต่หลังจากปี 2004 icrra มีผลบังคับใช้ไม่กี่ปี จะได้ประเมินหรือไม่ว่าทางเลือกที่จะกักขังถูกถูกพิจารณา