EW topics in physics so capture the

EW topics in physics so capture the imagination as black holes. They are the sites of wholesale gravitational collapse: stellar remnants fold in on themselves, reaching a density so extreme that it pokes an incomprehensible little hole in the fabric of space itself. The resulting gravitational pull is so great, the story goes, that anything that crosses a point of no return—the event horizon—is lost, in its entirety, forever. But even that simple formulation comes with a wrinkle that has had theorists pulling their hair out for four decades. This week Stephen Hawking, a physicist known for his work on the astronomical phenomenon, put forward a possible solution to the paradox. But what is the kerfuffle all about?

Fundamentally, the discussion is about information. Every object, every particle, every packet of light energy in the universe acts as a carrier of some information; it is a storehouse of its own physical particulars. Forty years ago, Dr Hawking suggested that when any object falls into a black hole, that information becomes irretrievable to those observing outside. But he also showed that, over time, black holes radiate energy, slowly evaporating into nothingness. The information that they had gobbled up, then, was simply destroyed. To the average scientist, that was heresy: information can be transmuted or transferred or merely jumbled up, but it is never lost. Dr Hawking's suggestion touched off a crisis that Leonard Susskind, a fellow theorist, called "a clash of basic principles like no other since Einstein was young".

Two fertile decades of debate followed, giving rise along the way to entirely new conceptions of how the universe is built (black holes, it seems, are pretty fundamental components of it). As a new branch of physics called string theory found its feet, it turned out to be good at explaining the rules of order and disorder within the event horizon. And a consensus emerged that while his "Hawking radiation" story of evaporating black holes was correct, Dr Hawking's supposition about the loss of information was not. By 2004, he was forced to concede a bet on the outcome (the winner was to receive an encyclopedia, "from which information can be retrieved at will"). Information was saved. But how? It is that question that has preoccupied theorists, not least Dr Hawking himself, since then.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

EW หัวข้อในฟิสิกส์จึงจับจินตนาการเป็นหลุมดำ พวกเขามีเว็บไซต์ของการล่มสลายของความโน้มถ่วงขายส่ง: เศษดาวฤกษ์พับบนตัวเอง ถึงความหนาแน่นมากที่มัน pokes มีโอเอซิสเล็ก ๆ ในรูผ้าพื้นที่ตัวเอง ถ่วงได้เป็นเพื่อที่ดี เรื่อง ที่อะไรที่ข้ามจุดของไม่คืน — ขอบฟ้าเหตุการณ์ — หายไป ทั้งหมด ตลอดกาล แต่แม้ว่าสูตรง่ายมาพร้อมกับริ้วรอยที่มีนักทฤษฎีที่ดึงผมออกมาสี่ทศวรรษ สัปดาห์นี้สตีเฟนฮอว์คิง นักฟิสิกส์รู้จักสำหรับงานของเขาในปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์ ใส่ไปข้างหน้าทางออกนี้ แต่คือ kerfuffle ที่เกี่ยวกับพื้นฐาน การอภิปรายเป็นข้อมูล ทุกวัตถุ อนุภาคทุก ทุกแพคเก็ตของพลังงานแสงในการกระทำของจักรวาลเป็นผู้ให้บริการของข้อมูล มันเป็นสถานภาพทางกายภาพของตัวเอง สี่สิบปีที่ผ่านมา Dr เฟนฮอว์คิงแนะนำที่เมื่อมีวัตถุตกลงไปในหลุมดำ ที่ข้อมูลจะเรียกกลับคืนมาให้กับผู้สังเกตภายนอก แต่เขายังพบว่า ช่วงเวลา หลุมดำแผ่พลังงาน ค่อย ๆ ระเหยเป็นความว่างเปล่า ข้อมูลที่พวกเขามี gobbled ขึ้น แล้ว เพียงแค่เสร็จสมบูรณ์ นักวิทยาศาสตร์ ค่าเฉลี่ยที่ได้บาป: ข้อมูลสามารถ transmuted หรือโอนย้าย หรือสลับเพียง แต่ก็ไม่เคยหายไป แนะนำ Dr เฟนฮอว์คิงสัมผัสปิดวิกฤตที่ Leonard Susskind ทฤษฎีเป็นเพื่อน เรียกว่า "ปะทะกันของหลักพื้นฐานไม่เหมือนตั้งแต่หนุ่มไอสไตน์"อภิปรายตาม สองทศวรรษอุดมให้สูงขึ้นตามวิธีการแนวใหม่ทั้งหมดของวิธีสร้างจักรวาล (หลุมดำ ดูเหมือน มีส่วนประกอบพื้นฐานสวยของมัน) เป็นสาขาใหม่ของฟิสิกส์ที่เรียกว่าทฤษฎีสตริงที่พบเท้า มันเปิดออกมาจะดีในการอธิบายกฎของใบสั่งและความผิดปกติภายในขอบฟ้าเหตุการณ์ และฉันทามติที่เกิดในขณะที่ "รังสีเฟนฮอว์คิง" เรื่องราวของหลุมดำระเหย Dr เฟนฮอว์คิงข้อสมมุติเกี่ยวกับการสูญเสียของข้อมูลไม่ถูกต้อง โดย 2004 ถูกบังคับให้ยอมรับในผล (ผู้ชนะคือการ ได้รับสารานุกรม จากข้อมูลที่สามารถเรียกข้อมูลได้") มีบันทึกข้อมูล แต่อย่างไร มันเป็นคำถามที่ได้หมกมุ่นนักทฤษฎี ไม่น้อยเร่ขายเอง Dr ตั้งแต่นั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวข้อ EW ในฟิสิกส์เพื่อจับภาพจินตนาการเป็นหลุมดำ พวกเขาเป็นเว็บไซต์ของการล่มสลายแรงโน้มถ่วงขายส่ง: เศษตัวเอกพับในตัวเองถึงความหนาแน่นมากเพื่อที่จะโผล่หลุมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่สามารถเข้าใจในผ้าของพื้นที่ตัวเอง ผลจากแรงโน้มถ่วงมีมากดังนั้นเรื่องที่จะไปอะไรที่ข้ามจุดกลับไม่มีที่ขอบฟ้าเหตุการณ์-จะหายไปในสิ่งทั้งปวงตลอดไป แต่ถึงแม้สูตรง่ายที่มาพร้อมกับริ้วรอยที่มีทฤษฎีมีการดึงผมของพวกเขาออกมาสี่ทศวรรษที่ผ่านมา สัปดาห์นี้สตีเฟ่นฮอว์คิงนักฟิสิกส์ที่รู้จักสำหรับการทำงานของเขาในปรากฏการณ์ดาราศาสตร์หยิบยกการแก้ปัญหาไปได้ที่จะขัดแย้ง แต่สิ่งที่เป็น kerfuffle ทั้งหมดเกี่ยวกับ?

พื้นฐานการอภิปรายเป็นเรื่องเกี่ยวกับข้อมูล ทุกวัตถุทุกอนุภาคแพ็กเก็ตของพลังงานแสงในจักรวาลทุกทำหน้าที่เป็นผู้ให้บริการข้อมูลบาง; มันเป็นคลังเก็บของรายละเอียดทางกายภาพของตัวเอง สี่สิบปีที่ผ่านมาดรฮอว์คิงบอกว่าเมื่อวัตถุใด ๆ ที่ตกอยู่ในหลุมดำนั้นจะกลายเป็นข้อมูลที่แก้ไขไม่ได้ให้กับผู้สังเกตภายนอก แต่เขาก็ยังแสดงให้เห็นว่าเมื่อเวลาผ่านไปหลุมดำแผ่พลังงานช้าระเหยลงไปในความว่างเปล่า ข้อมูลที่พวกเขาได้ gobbled ขึ้นแล้วก็ถูกทำลาย กับนักวิทยาศาสตร์เฉลี่ยที่เป็นบาป: ข้อมูลที่สามารถแปรหรือโอนหรือเป็นเพียงแค่รายละเอียดด้านล่างขึ้น แต่มันก็ไม่เคยหายไป ข้อเสนอแนะของดรฮอว์คิงแตะวิกฤตที่ลีโอนาร์ด Susskind เป็นเพื่อนทฤษฎีที่เรียกว่า "การปะทะกันของหลักการพื้นฐานที่ไม่เหมือนใครตั้งแต่น์สไตน์เป็นหนุ่ม" ก.

สองทศวรรษที่ผ่านมามีความอุดมสมบูรณ์ของการอภิปรายตามให้สูงขึ้นไปพร้อมกันเพื่อมโนทัศน์ใหม่ทั้งหมดของวิธีการ จักรวาลถูกสร้างขึ้น (หลุมดำที่ดูเหมือนว่าเป็นส่วนประกอบพื้นฐานงามของมัน) ในฐานะที่เป็นสาขาใหม่ของฟิสิกส์เรียกว่าทฤษฎีสตริงพบเท้าของมันก็จะกลายเป็นสิ่งที่ดีที่อธิบายกฎของการสั่งซื้อและความผิดปกติภายในขอบฟ้าเหตุการณ์ และมติออกมาว่าในขณะที่เขา "รังสีฮอว์คิง" เรื่องของหลุมดำระเหยถูกต้องคาดคะเนดรฮอว์คิงเกี่ยวกับการสูญหายของข้อมูลที่ไม่ได้ 2004 โดยเขาถูกบังคับให้ยอมรับการเดิมพันกับผลที่ (ผู้ชนะเลิศจะได้รับสารานุกรม "จากข้อมูลที่สามารถเรียกดูได้ที่จะ") ข้อมูลถูกบันทึกไว้ แต่อย่างไร มันเป็นคำถามที่ว่ามีทฤษฎีหมกมุ่นอยู่ไม่น้อยดรฮอว์คิงตัวเองตั้งแต่นั้นมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวข้อ - ฟิสิกส์เพื่อจับภาพจินตนาการเป็นหลุมสีดำ พวกเขาเป็นเว็บไซต์ที่ขายส่งแรงโน้มถ่วง : ดาวฤกษ์เศษพับในตัวเองถึงความหนาแน่นมากที่มันจิ้มเป็นรูเล็ก ๆน้อย ๆมหาศาลในผ้าของพื้นที่ตัวเอง ทำให้เกิดแรงดึงดูดมาก เรื่องราวจะเป็นยังไง อะไรที่ข้ามจุดของกลับไม่มีเหตุการณ์ขอบฟ้าหายไป อย่างครบถ้วน ตลอดไป แต่แม้ว่าสูตรง่ายที่มาพร้อมกับริ้วรอยที่มีนักทฤษฎีดึงผมของพวกเขาออกสำหรับสี่ทศวรรษที่ผ่านมา สัปดาห์นี้ สตีเฟน ฮอว์คิงเป็นนักฟิสิกส์รู้จักงานของเขาในปรากฏการณ์ดาราศาสตร์ หยิบยกการแก้ไขความขัดแย้ง . แต่อะไรคือความสับสนวุ่นวายทั้งหมดเกี่ยวกับ ?พื้นฐานการสนทนาเกี่ยวกับข้อมูล วัตถุทุกทุกอณู ทุกแพ็คเก็ตของพลังงานแสงในจักรวาล ทำหน้าที่เป็นผู้ให้บริการข้อมูลบางอย่าง มันเป็นโกดังของรายการทางกายภาพของตัวเอง สี่สิบปีที่ผ่านมา ดร. ฮอว์คิงเสนอว่าเมื่อวัตถุใด หลุดเข้าไปในหลุมดำ จะเอาคืนไม่ได้ ข้อมูลที่ผู้สังเกตภายนอก แต่เขายังพบว่าเวลาผ่านหลุมสีดำแผ่พลังงานค่อยๆระเหยกลายเป็นความว่างเปล่า ข้อมูลที่พวกเขาได้จับ แล้วมันก็ทำลาย ให้นักวิทยาศาสตร์เฉลี่ยที่นอกรีต : ข้อมูลที่สามารถแปรสภาพ หรือโอน หรือแค่สับสน แต่มันไม่เคยหายไป ดร ฮอว์คิงเป็นข้อเสนอแนะสัมผัสออกจากวิกฤตที่เลนเนิร์ดรัสคินด์ เพื่อนนักทฤษฎีเรียกว่า " การปะทะกันของหลักการพื้นฐานที่ไม่เหมือนใคร เพราะไอน์สไตน์เป็นเด็ก "สองทศวรรษที่อุดมสมบูรณ์ของการอภิปรายตาม ให้สูงขึ้นตามวิธีการแนวความคิดใหม่ทั้งหมดของจักรวาลที่ถูกสร้างขึ้น ( หลุมดํา , ดูเหมือนว่า , เป็นส่วนประกอบที่ค่อนข้างพื้นฐาน ) เป็นสาขาใหม่ของฟิสิกส์ที่เรียกว่าทฤษฎีพบเท้าของมันก็กลับกลายเป็นดีอธิบายกฎของการสั่งซื้อและความวุ่นวายภายในขอบฟ้าเหตุการณ์ . และมีมติออกมาว่าในขณะที่ " ฮอว์คิงรังสี " เรื่องราวของหลุมดำระเหยถูกต้อง ดร เร่ขายของการคาดคะเนเกี่ยวกับการสูญหายของข้อมูลได้ โดยปี 2004 เขาถูกบังคับให้ยอมรับการเดิมพันบนผล ( ผู้ชนะเพื่อรับสารานุกรม " ซึ่งข้อมูลที่สามารถเรียกดูได้ ที่ จะ " ) ข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้ แต่อย่างไร มันเป็นคำถามที่นักทฤษฎีมีหวั่นใจไม่น้อย ดร. ฮอว์คิงเอง ตั้งแต่นั้นมา