Several of the novel's main charact

Several of the novel's main characters are introduced in this chapter; Orwell paints their dominant characteristics with broad strokes. Jones, for example, is presented as a drunken, careless ruler, whose drinking belies the upscale impression he hopes to create with the name of his farm. In addition, Jones' very name (a common one) suggests he is like many other humans, and the tyranny of all mankind is an important theme of Major's speech. His unsteady gait (suggested by the "dancing lantern" he carries) and snoring wife mark him immediately as the epitome of all that Major says about mankind's self-absorption and gluttony. Indeed, the first chapter presents Jones as more of an "animal" than the animals themselves, who reacts to any disruption of his comfort with the threat of violence, as indicated by his gunfire when he is awakened from his drunken dreams.

The animals assembling in the barn are likewise characterized by Orwell in quick fashion: Major is old and wise, Clover is motherly and sympathetic, Boxer is strong yet dimwitted, Benjamin is pessimistic and cynical, and Mollie is vain and childish. All of these characteristics become more pronounced as the novel proceeds.

However, Major's speech is the most important part of the chapter, and through it Orwell displays his great understanding of political rhetoric and how it can be used to move crowds in whichever direction the speaker wishes. By addressing his audience as "comrades" and prefacing his remarks with the statement that he will not be with the others "many months longer," Major ingratiates himself to his listeners as one who has reached a degree of wisdom in his long life of twelve years and who views the other animals as equals — not a misguided rabble that needs advice and correction from a superior intellect. This notion that "All Animals Are Equal" becomes one of the tenets of Animalism, the philosophy upon which the rebellion will supposedly be based

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายตัวละครหลักของนวนิยายมีการแนะนำในบทนี้ ออร์เวลล์วาดลักษณะโดดเด่น มีจังหวะผ่อน โจนส์ ตัวอย่าง การนำเสนอเป็นขี้เมา สะเพร่าไม้บรรทัด เครื่องดื่มที่มี belies ประทับใจห้องที่เขาหวังที่จะสร้าง มีชื่อฟาร์มของเขา นอกจากนี้ โจนส์ชื่อ (คนทั่วไป) แนะนำเขาจะเหมือนมนุษย์อื่น ๆ และ tyranny ของมนุษยชาติเป็นชุดรูปแบบสำคัญของเสียงหลักของ เขาเดิน unsteady (แนะนำ โดย "เต้นโคมไฟ" เขาดำเนิน) และทำเครื่องหมายเขาทันทีเป็นแห่งที่กล่าวว่า วิชาเกี่ยวกับของมนุษย์ self-absorption gluttony ภรรยาแก้อาการนอนกรน จริง บทแรกแสดงโจนส์เป็น "สัตว์" กว่าสัตว์ตัวเอง ซึ่งตอบสนองการใด ๆ ทรัพยของความสะดวกสบายของเขากับภัยคุกคามจากความรุนแรง ตามที่ระบุ โดยทหารใหม่ของเขาเมื่อเขาได้ตื่นตัวจากความฝันของเขาเมา มากขึ้นสัตว์ที่ประกอบในยุ้งข้าวมีทำนองลักษณะออร์เวลล์ในแฟชั่น: วิชาเป็น เฒ่า โคลเวอร์เป็น motherly และเห็นอกเห็นใจ เป็นนักมวยที่แข็งแรง แต่ dimwitted เบนจามินลลด และในเชิงลบ และมอลลี่ vain และพูดแบบเด็ก ลักษณะเหล่านี้ทั้งหมดกลายเป็นออกเสียงเป็นนวนิยายดำเนินอย่างไรก็ตาม คำพูดเป็นหลักเป็นส่วนสำคัญของบท ผ่านมัน ออร์เวลล์แสดงความเข้าใจสำนวนทางการเมืองของเขาดี และวิธีการใช้เพื่อย้าย crowds ในทิศทางใด ๆ ก็ตามผู้ประสงค์ โดยกำหนดผู้ฟังเป็น "สหาย" และ prefacing จาดกับงบที่เขาจะไม่ มีคน "หลายเดือนอีกต่อไป" วิชา ingratiates ตัวเองให้เขาฟังเป็นหนึ่งที่ถึงระดับของภูมิปัญญาในชีวิตยาวนาน 12 ปี และที่มุมมองสัตว์อื่นเท่าตัวไม่ rabble กับ misguided ที่ต้องการคำแนะนำและแก้ไขจากสติปัญญาที่เหนือกว่า ความคิดนี้ว่า "ทั้งหมดสัตว์จะเท่า" กลายเป็นหนึ่งใน tenets ของ Animalism ปรัชญาซึ่งกบฏจะคาดคะเนได้ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายตัวละครหลักของนวนิยายเรื่องได้ถูกนำเสนอในบทนี้ เวลล์สีลักษณะที่โดดเด่นของพวกเขากับจังหวะในวงกว้าง โจนส์เช่นจะนำเสนอเป็นเมาปกครองประมาทซึ่งปฏิเสธการดื่มการแสดงผลหรูเขาหวังที่จะสร้างที่มีชื่อของฟาร์มของเขา นอกจากนี้โจนส์ชื่อมาก (อย่างใดอย่างหนึ่งร่วมกัน) แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นเหมือนมนุษย์อื่น ๆ อีกมากมายและการปกครองแบบเผด็จการของมวลมนุษยชาติเป็นสิ่งสำคัญในการพูดสาขา เดินไม่มั่นคงของเขา (แนะนำโดย "เต้นโคมไฟ" เขาดำเนินการ) และภรรยาของเขานอนกรนทำเครื่องหมายได้ทันทีว่าเป็นสิ่งที่ดีเลิศของทุกสาขาวิชาที่กล่าวเกี่ยวกับการดูดซึมตัวเองของมนุษย์และตะกละ อันที่จริงบทแรกที่มีการจัดโจนส์มากขึ้นของ "สัตว์" กว่าสัตว์ของตัวเองที่ตอบสนองต่อการหยุดชะงักใด ๆ ของความสะดวกสบายของเขากับภัยคุกคามของความรุนแรงตามที่ระบุโดยการยิงปืนของเขาเมื่อเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากความฝันขี้เมาของเขา. สัตว์ที่ประกอบ ในยุ้งฉางมีลักษณะเช่นเดียวกันเวลล์ในแฟชั่นอย่างรวดเร็ว: เมเจอร์เก่าและฉลาด Clover เป็นแม่และขี้สงสาร, นักมวยที่มีความแข็งแรง แต่ปัญญา, เบนจามินเป็นในแง่ร้ายและเหยียดหยามและมอลลีก็เปล่าประโยชน์และหน่อมแน้ม ทั้งหมดของลักษณะเหล่านี้กลายเป็นเด่นชัดมากขึ้นในขณะที่เงินนวนิยาย. แต่คำพูดที่สำคัญคือส่วนที่สำคัญที่สุดของบทและผ่านมันเวลล์แสดงความเข้าใจที่ดีของเขาของสำนวนทางการเมืองและวิธีที่จะสามารถนำมาใช้เพื่อย้ายฝูงชนในทิศทางใดก็ตามที่ลำโพง ความปรารถนา โดยผู้ชมของเขาว่า "สหาย" และ prefacing คำพูดของเขาด้วยคำว่าเขาจะไม่ได้อยู่กับคนอื่น ๆ "หลายเดือนอีกต่อไป" เมเจอร์ ingratiates ตัวเองให้ฟังของเขาเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้ถึงระดับของภูมิปัญญาในชีวิตของเขายาวสิบสอง ปีที่ดูสัตว์อื่น ๆ อย่างเท่าเทียมกัน - ไม่ก่อความผิดที่ต้องให้คำแนะนำและการแก้ไขจากสติปัญญาที่เหนือกว่า ความคิดนี้ว่า "สัตว์ทั้งหมดเท่ากัน" กลายเป็นหนึ่งในหลักคำสอนของ Animalism ปรัชญาตามที่คาดคะเนการปฏิวัติจะได้รับตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายของนวนิยายของตัวละครหลักแนะนำในบทนี้ คุณลักษณะเด่นของออร์เวลล์วาดด้วยลายเส้นคร่าว ๆ โจนส์ , ตัวอย่างเช่นจะแสดงเป็นเมา ประมาท ไม้บรรทัด ที่ดื่มหรูที่เห็นประทับใจเขาหวังที่จะสร้างกับชื่อของฟาร์มของเขา นอกจากนี้ ชื่อ โจนส์ ( พบ 1 ) แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นเหมือนมนุษย์มากและการปกครองแบบเผด็จการของมวลมนุษย์ เป็นหัวข้อสำคัญของหลักของการพูด การเดินไม่มั่นคงของเขา ( แนะนำโดย " โคมไฟ " เต้นเขาถือ ) และนอนกรนภรรยามาร์คเขาทันทีเป็น epitome ของสาขานี้กล่าวเกี่ยวกับการดูดซึมด้วยตนเองของมนุษยชาติและความตะกละ จริงๆ บทแรกเสนอ โจนส์เป็นมากกว่า " สัตว์ " ไปกว่าสัตว์ที่ตัวเองที่ตอบสนองกับการหยุดชะงักใด ๆ ของความสะดวกสบายกับการคุกคามของความรุนแรง , ตามที่ระบุโดยการยิงปืนของเขาเมื่อเขาตื่นขึ้นจากความฝันขี้เมาของเขา

สัตว์ประกอบในยุ้งข้าวเช่นเดียวกันลักษณะออร์เวลล์ในแฟชั่นอย่างรวดเร็ว : สาขาเก่าและฉลาด โคลเป็นแม่สงสาร และเห็นใจ นักมวยจะแข็งแรง แต่ท่าทางอวดรู้คนนั้นเอง เบนจามิน คือ มองโลกในแง่ร้ายและเหยียดหยาม และมอลลี่ไร้สาระและปัญญาอ่อนทั้งหมดของลักษณะเหล่านี้กลายเป็นเด่นชัดมากขึ้นเป็นเงินใหม่

แต่ที่สำคัญของการพูด คือ ส่วนที่สำคัญที่สุดของบท และ ผ่านมัน ออร์เวลล์แสดงที่ดีของเขาเกี่ยวกับวาทศิลป์ทางการเมืองและวิธีการที่สามารถใช้เพื่อย้ายฝูงชนในทิศทางใดผู้พูดต้องการโดยการจัดการกับผู้ชมของเขาเป็น " เพื่อน " และ prefacing ข้อสังเกตของเขาด้วย บอกว่าเขาจะไม่ได้อยู่กับคนอื่น ๆ " หลายเดือนอีกต่อไป " สาขา ingratiates ตัวเองให้ผู้ฟังของเขา เป็นผู้ที่ได้ถึงระดับของปัญญาในชีวิตของเขา สิบสองปี และผู้ที่ชมสัตว์อื่น ๆ มีค่าเท่ากับ - ไม่หลงทางสามัญชนต้องการคำแนะนำและแก้ไขจากสติปัญญาที่เหนือกว่าความคิดนี้ว่า " สัตว์ทุกตัวมีความเท่าเทียมกัน " กลายเป็นหนึ่งในความเชื่อของบุคคลหรือสิ่งที่มีชีวิตชีวา ปรัชญาที่กบฏจะคาดคะเนได้จาก