AbstractAnkle sprain injuries are t

Abstract
Ankle sprain injuries are the most common injury sustained
during sporting activities. Three-quarters of ankle injuries
involve the lateral ligamentous complex, comprised of the
anterior talofibular ligament (ATFL), the calcaneofibular ligament
(CFL), and the posterior talofibular ligament (PTFL).
The most common mechanism of injury in lateral ankle sprains
occurs with forced plantar flexion and inversion of the ankle
as the body’s center of gravity rolls over the ankle. The ATFL
followed by the CFL are the most commonly injured ligaments.
Eighty percent of acute ankle sprains make a full recovery
with conservative management, while 20% of acute ankle
sprains develop mechanical or functional instability, resulting
in chronic ankle instability. Treatment of acute ankle sprains
generally can be successfully managed with a short period of
immobilization that is followed by functional rehabilitation.
Patients with chronic ankle instability who fail functional
rehabilitation are best treated with a Brostrom-Gould anatomic
repair or, in those patients with poor tissue quality or
undergoing revision surgery, an anatomic reconstruction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อบาดเจ็บข้อเท้าแพลงจะบาดทั่วไปในระหว่างกิจกรรมกีฬา สามในสี่ของการบาดเจ็บข้อเท้าเกี่ยวข้องกับ ligamentous ข้างที่ซับซ้อน ประกอบด้วยการเอ็นด้านหน้า talofibular (ATFL), เอ็น calcaneofibular(CFL), และเอ็นหลัง talofibular (PTFL)กลไกทั่วไปการบาดเจ็บเคล็ดขัดยอกข้อเท้าด้านข้างเกิดขึ้นกับบังคับงอศรีษะและเท้ากลับเป็นของร่างกายศูนย์ถ่วงม้วนเหนือข้อเท้า ATFL การตาม ด้วย CFL จะเอ็นได้รับบาดเจ็บมากที่สุดร้อยละ 80 ของเคล็ดขัดยอกข้อเท้าเฉียบพลันจะหายเป็นมีการจัดการอนุรักษ์ ในขณะที่ 20% ของข้อเท้าเฉียบพลันเคล็ดขัดยอกพัฒนาจักรกล หรือทำงานไม่เสถียร ผลลัพธ์ความไม่เสถียรของข้อเท้าเรื้อรัง รักษาเคล็ดขัดยอกข้อเท้าเฉียบพลันโดยทั่วไปสามารถเรียบร้อยแล้วจัดการกับระยะสั้นตรึงที่ตาม ด้วยงานฟื้นฟูผู้ป่วยที่ มีความไม่แน่นอนของข้อเท้าเรื้อรังที่ไม่ทำงานฟื้นฟูได้ดีที่สุดรับ Brostrom-กูลด์สูญญากาศซ่อมแซมหรือ ในผู้ป่วยที่มีคุณภาพไม่ดีเนื้อเยื่อ หรือผ่าตัด revision การบูรณะตามสรีระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ได้รับบาดเจ็บข้อเท้าแพลงเป็นอาการบาดเจ็บที่พบมากที่สุดอย่างต่อเนื่อง
ในระหว่างกิจกรรมกีฬา สามในสี่ของการบาดเจ็บที่ข้อเท้า
เกี่ยวข้องกับความซับซ้อนด้านข้างเอ็นประกอบด้วยของ
หน้า talofibular เอ็น (ATFL) เอ็น calcaneofibular
(CFL) และหลัง talofibular เอ็น (PTFL).
กลไกที่พบบ่อยที่สุดของการบาดเจ็บในเคล็ดขัดยอกข้อเท้าด้านข้าง
เกิดขึ้นกับ บังคับให้งอฝ่าเท้าและผกผันของข้อเท้า
เป็นศูนย์รวมของร่างกายของแรงโน้มถ่วงม้วนมากกว่าข้อเท้า ATFL
ตามด้วย CFL เป็นเส้นเอ็นได้รับบาดเจ็บมากที่สุด.
ร้อยละแปดสิบของเคล็ดขัดยอกข้อเท้าเฉียบพลันให้กู้เต็ม
กับการจัดการอนุรักษ์นิยมในขณะที่ 20% ของข้อเท้าเฉียบพลัน
เคล็ดขัดยอกพัฒนาความไร้เสถียรภาพทางกลหรือการทำงานส่งผลให้
ในความไม่แน่นอนข้อเท้าเรื้อรัง การรักษาข้อเท้าเคล็ดขัดยอกเฉียบพลัน
โดยทั่วไปสามารถจัดการได้ประสบความสำเร็จกับช่วงเวลาสั้นของ
การตรึงที่ตามด้วยการฟื้นฟูสมรรถภาพการทำงาน.
ผู้ป่วยที่มีความไม่แน่นอนข้อเท้าเรื้อรังที่ล้มเหลวในการทำงาน
การฟื้นฟูสมรรถภาพได้รับการปฏิบัติที่ดีที่สุดกับกายวิภาค Brostrom โกลด์
ซ่อมแซมหรือในผู้ป่วยที่มีเนื้อเยื่อที่น่าสงสาร คุณภาพหรือการ
เข้ารับการผ่าตัดแก้ไขฟื้นฟูกายวิภาค