among which the same type of farms

among which the same type of farms had mixed species farmingand polyculture of yellow catfish (Table 4). Mixed species farmingof yellow catfish occurs when a farmer produces yellow catfish andother freshwater fish in different ponds on the same farm. Poly-culture is when yellow catfish are raised with other species in thesame pond. Fish farmers in Zhejiang province had a higher propor-tion of culture combinations, with 61% practicing monoculture and39% farming polyculture or mixed species. White carp (Erythrocul-ter ilishaeformis) was the species usually stocked with yellow catfishin polyculture operations. Black carp (Mylopharyngodon piceus) andyellow catfish (Pelteobagrus fulvidraco) were cultured in differentponds from yellow catfish farms in category II farms in ZhejiangProvince (Table 4). However, in Guangdong province, most farmers(97%) kept yellow catfish in monoculture on the same farm, andonly 3% of farmers practiced mixed-species farming and there wasnegligible yield information for the different species in polyculture.3.2.2. Feed brand choices, feed usage, and crude protein inputTwo different types of domestic fish feed companies (local andnon-local) supply farms. We differentiated them based on produc-tion scales and marketing strategies. Interestingly, 88% of farmersin Guangdong chose non-local companies, while in Zhejiang almostequal percentages of farmers chose non-local (57%) and local com-panies (43%). Most category I farms in Guangdong chose non-localcompanies, while among farms in the same category in Zhejiang,the number of farms choosing non-local feed companies was 1.5times greater than those choosing local feed companies.In this study, the feed input for yellow catfish farms in Guang-dong was 44.95 t per hectare, while for farms in Zhejiang it was22.59 t per hectare (Table 5). Crude protein usage in the 2 provincesshowed a similar difference. Farms in Guangdong had an overallhigher estimated apparent feed conversion ratio (AFCR) (Table 5).The average AFCRs of farms in Guangdong: 1.83 for category I, and1.55 for catergory II. In contrast, there was no apparent variation ofAFCRs among different types of farms in Zhejiang.3.3. Returns and costs analysis3.3.1. Capital requirements and costsCosts varied among different types of farms in the 2 provinces;for example, total fixed costs ranged from 4.6% to 10.1%, and totalvariable costs ranged from 90.2% to 95.3% (Table 7). Extreme valuesof the cost components were found in category II farms in Guang-dong and category III farms in Zhejiang. Farmers in Guangdonginvested less short-term capital than those in Zhejiang while, incontrast, the amount of medium- and long-term capital invested inGuangdong was higher than in Zhejiang.3.3.1.1. Total fixed cost. Medium- and long-term capital in Guang-dong (USD 2492) was about 2-fold higher than in Zhejiang (USD1401) (Table 6). Farmers in Zhejiang invested 91.1% of theirmedium- and long-term capital on oxygenators (Table 6), whilemachinery investments by farmers in Guangdong included otheraquaculture equipment, i.e. diesel generators, harvest nets, feedmixers, and water pumps.Differences in total fixed cost components, particularly land rentpercentages, existed among farms in the 2 provinces (Table 6),while the overall percentage of land cost of farms in Guangdong was50% higher than in Zhejiang. Farmers in Zhejiang reported reducedproduction costs by not investing in aquaculture equipment, suchas harvest nets, feed mixers, and water pumps. Furthermore, thepercentage differences of depreciation of medium- and long-termcapital between the 2 provinces were directly related to totalmedium- and long-term capital investments. Farmers in Cate-gories I and II in Guangdong reported larger investments in aquaticmachinery than farms in the same categories in Zhejiang.3.3.1.2. Total variable cost. Total variable cost as a percentage oftotal cost was 94.8% in Zhejiang and 91.4% in Guangdong (Table 7).Compared with medium- and long-term capital requirements, theshort-term capital requirement was responsible for the majority oftotal costs, 90.7% in Guangdong and 93.5% in Zhejiang. Among allcomponents of total short-term capital of farms in both provinces,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งฟาร์มชนิดเดียวกันได้มีผสมแนว farmingand พันธุ์ปลาดุกสีเหลือง (ตาราง 4) ผสมพันธุ์ปลาดุก farmingof สีเหลืองเกิดขึ้นเมื่อเกษตรกรผลิตปลาน้ำจืดปลาดุกสีเหลือง andother ในบ่อต่าง ๆ ในฟาร์มเดียวกัน โพลี-วัฒนธรรมคือเมื่อจะยกปลาดุกสีเหลืองกับชนิดอื่น ๆ ในบ่อเดียวกัน ปลาเกษตรกรในมณฑลเจ้อเจียงมีความสูงกว่าสัดส่วนทางการค้าวัฒนธรรมชุด กับ 61% ฝึกปลูกพืชเชิงเดี่ยว and39% ทำการเกษตรแนวหรือผสมพันธุ์ ปลาคาร์พสีขาว (Erythrocul-ter ilishaeformis) คือ พันธุ์ที่ปกติพร้อมเครื่องใช้ในการดำเนินงานแนว catfishin สีเหลือง สีดำปลาคาร์พ (Mylopharyngodon piceus) andyellow (Pelteobagrus fulvidraco) ปลาดุกถูกล้างใน differentponds จากฟาร์มปลาดุกสีเหลืองในฟาร์ม II ประเภทนอกจากนี้ยัง (ตาราง 4) อย่างไรก็ตาม ในมณฑลกวางตุ้ง farmers(97%) ส่วนใหญ่เก็บปลาดุกสีเหลืองในการปลูกพืชเชิงเดี่ยวในฟาร์มเดียวกัน andonly 3% ของเกษตรกรฝึกเลี้ยงผสมพันธุ์และมี wasnegligible ให้ข้อมูลสายพันธุ์แตกต่างกันใน polyculture.3.2.2 ฟีดแบรนด์ทางเลือก อาหารการใช้งาน และโปรตีน inputTwo ฟาร์มซัพพลายบริษัทฟีด (andnon ท้องถิ่นท้องถิ่น) ปลาในประเทศที่แตกต่างกันไป เราแตกต่างพวกเขาอิงเครื่องชั่งทางการค้าผลิตภัณฑ์ และการตลาด เรื่องน่าสนใจ 88% ของ farmersin กวางตุ้งเลือกภายในบริษัท ในขณะที่ในเจ้อเจียง almostequal เปอร์เซ็นต์ของเกษตรกรเลือกภายใน (57%) และท้องถิ่น com-เทคโนโลยี (43%) ส่วนใหญ่ประเภทฉันฟาร์มในกวางตุ้งเลือกไม่ใช่-localcompanies ในขณะที่อยู่ในฟาร์มในประเภทเดียวกันในเจ้อเจียง จำนวนที่ใช้ในการเลือกผลิตอาหารสัตว์ภายในฟาร์มถูก 1.5times มากกว่าผู้เลือกบริษัทอาหารสัตว์ท้องถิ่น ในการศึกษานี้ ตัวดึงข้อมูลที่ป้อนสำหรับฟาร์มปลาดุกสีเหลืองในกวงดองเป็น 44.95 t ต่อตารางเมตร ในขณะที่สำหรับฟาร์มในเจ้อเจียงมัน t was22.59 ต่อตารางเมตร (ตาราง 5) การใช้โปรตีนใน provincesshowed 2 ความแตกต่างคล้ายคลึงกัน ฟาร์มในมณฑลกวางตุ้งมีอัตราการเปลี่ยนอาหารชัดเจนประมาณ overallhigher (AFCR) (ตาราง 5) AFCRs เฉลี่ยของฟาร์มในกวางตุ้ง: 1.83 สำหรับประเภท I, and1.55 สำหรับ catergory II ตรงกันข้าม ถูก ofAFCRs ไม่ชัดเจนการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ระหว่างชนิดของฟาร์มใน Zhejiang.3.3 ผลตอบแทนและค่าใช้จ่าย analysis3.3.1 ความต้องการเงินและ costsCosts ความหลากหลายชนิดของฟาร์มในจังหวัด 2 ตัวอย่างเช่น รวมถาวรค่าใช้จ่ายในการโจมตีระยะไกลจาก 4.6% 10.1% และ totalvariable ค่าโจมตีระยะไกลจาก 90.2% 95.3% (ตาราง 7) Valuesof สุดขีดส่วนประกอบต้นทุนพบในฟาร์มที่สองประเภทในกวงดองและประเภทฟาร์ม III ในเจ้อเจียง เกษตรกรใน Guangdonginvested น้อยลงทุนระยะสั้นกว่าในเจ้อเจียงขณะ incontrast ระยะปานกลาง และระยะยาวเงินลงทุน inGuangdong ได้สูงกว่าใน Zhejiang.3.3.1.1 รวมต้นทุนคงที่ ปานกลาง และระยะยาวทุนในกวงดอง (บ. 2492) เป็นประมาณ 2-fold สูงกว่าในเจ้อเจียง (USD1401) (ตารางที่ 6) เกษตรกรในเจ้อเจียงลงทุน 91.1% ของ theirmedium และระยะยาวทุนบน oxygenators (ตาราง 6), เงินลงทุน whilemachinery โดยเกษตรกรในมณฑลกวางตุ้งที่รวมอุปกรณ์ otheraquaculture เช่นเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล มุ้งเก็บเกี่ยว feedmixers และปั๊มน้ำ ความแตกต่างรวมที่คงที่ต้นทุนส่วนประกอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ดิน rentpercentages อยู่ในฟาร์มใน 2 จังหวัด (ตาราง 6), ในขณะที่เปอร์เซ็นต์รวมของต้นทุนที่ดินของฟาร์มใน% was50 กวางตุ้งสูงกว่าในเจ้อเจียง เกษตรกรในเจ้อเจียง reducedproduction ต้นทุนที่รายงาน โดยไม่ลงทุนในอุปกรณ์สัตว์น้ำ ชายเก็บมุ้ง เครื่องผสมอาหาร และน้ำ นอกจากนี้ thepercentage ความแตกต่างของค่าเสื่อมราคาของกลาง - และยาว-termcapital ระหว่าง 2 จังหวัดได้โดยตรงที่เกี่ยวข้องกับ totalmedium และระยะยาวเงินลงทุน เกษตรกรในการลบ gories I และ II ในกวางตุ้งรายงานเงินลงทุนขนาดใหญ่ใน aquaticmachinery กว่าฟาร์มในประเภทเดียวกันใน Zhejiang.3.3.1.2 รวมต้นทุนผันแปร รวมต้นทุนผันแปรเป็นต้นทุนเปอร์เซ็นต์เมกะเป็น 94.8% ในเจ้อเจียงและ 91.4% ในมณฑลกวางตุ้ง (ตาราง 7) เมื่อเทียบกับระยะปานกลาง และระยะยาวความต้องการเงิน มีระยะ theshort ทุนความต้องรับผิดชอบส่วนใหญ่เมกะค่า 90.7% ในกวางตุ้ง และ 93.5% ในเจ้อเจียง ใน allcomponents ของเงินลงทุนระยะสั้นของฟาร์มในจังหวัดทั้งสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมู่ที่ชนิดเดียวกันของฟาร์มมีสายพันธุ์ผสม farmingand แบบผสมผสานของปลาดุกสีเหลือง (ตารางที่ 4) สายพันธุ์ผสม farmingof ปลาดุกสีเหลืองเกิดขึ้นเมื่อเกษตรกรผลิตปลาดุกสีเหลือง andother ปลาน้ำจืดในบ่อที่แตกต่างกันในฟาร์มเดียวกัน โพลีวัฒนธรรมคือเมื่อปลาดุกสีเหลืองจะยกกับสายพันธุ์อื่นในบ่อเดิมที่ เกษตรกรปลาในจังหวัดเจ้อเจียงมี propor-การสูงขึ้นของการรวมกันของวัฒนธรรมที่มี 61% การฝึกเชิงเดี่ยว and39 แบบผสมผสานการเกษตร% หรือสายพันธุ์ผสม ปลาคาร์พสีขาว (Erythrocul-ตรี ilishaeformis) คือสายพันธุ์ที่มักจะมีการดำเนินงานการเก็บรักษาแบบผสมผสาน catfishin สีเหลือง ปลาคาร์พสีดำ (Mylopharyngodon piceus) andyellow ปลาดุก (Pelteobagrus fulvidraco) ได้รับการเพาะเลี้ยงใน differentponds จากฟาร์มปลาดุกสีเหลืองที่สองในหมวดหมู่ฟาร์มใน ZhejiangProvince (ตารางที่ 4) อย่างไรก็ตามในมณฑลกวางตุ้งเกษตรกรส่วนใหญ่ (97%) เก็บไว้ในปลาดุกสีเหลืองเชิงเดี่ยวในฟาร์มเดียวกัน andonly 3% ของเกษตรกรที่ได้รับการฝึกฝนผสมสายพันธุ์การเลี้ยงและมีผลผลิต wasnegligible ข้อมูลสำหรับสายพันธุ์ที่แตกต่างกันใน polyculture.3.2.2 ทางเลือกแบรนด์ฟีดฟีดการใช้งานและโปรตีน inputTwo ประเภทที่แตกต่างกันของ บริษัท อาหารปลาในประเทศ (เขตและนอกท้องถิ่นท้องถิ่น) ฟาร์มอุปทาน เราแตกต่างพวกเขาขึ้นอยู่บนตาชั่ง produc-การและกลยุทธ์การตลาด ที่น่าสนใจ 88% ของเกษตรกรกวางตุ้งเลือก บริษัท ที่ไม่ใช่ของท้องถิ่นในขณะที่ในเจ้อเจียง almostequal เปอร์เซ็นต์ของเกษตรกรเลือกที่ไม่อยู่ในท้องถิ่น (57%) และท้องถิ่นดอทคอม panies (43%) ส่วนใหญ่ผมหมวดหมู่ฟาร์มในมณฑลกวางตุ้งเลือก localcompanies ไม่ใช่ในขณะที่หมู่ฟาร์มในหมวดหมู่เดียวกันในเจ้อเจียงจำนวนฟาร์มเลือก บริษัท ฟีดไม่อยู่ในท้องถิ่นเป็น 1.5times มากกว่าผู้ที่เลือกฟีดท้องถิ่น companies.In การศึกษาครั้งนี้การป้อนข้อมูลอาหาร ฟาร์มปลาดุกสีเหลืองใน Guang Dong-T เป็น 44.95 ต่อเฮกตาร์ในขณะที่สำหรับฟาร์มในเจ้อเจียงมัน was22.59 T ต่อเฮกตาร์ (ตารางที่ 5) การใช้โปรตีนใน 2 provincesshowed ความแตกต่างที่คล้ายกัน ฟาร์มในมณฑลกวางตุ้งมี overallhigher ประมาณอัตราการเปลี่ยนอาหารที่เห็นได้ชัด (AFCR) (ตารางที่ 5) ได้โดยง่าย AFCRs เฉลี่ยของฟาร์มในมณฑลกวางตุ้ง: 1.83 สำหรับหมวดหมู่ฉัน and1.55 สำหรับหมวดหมู่ครั้งที่สอง ในทางตรงกันข้ามไม่มี ofAFCRs การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดระหว่างชนิดที่แตกต่างกันของฟาร์มใน Zhejiang.3.3 ผลตอบแทนและค่าใช้จ่าย analysis3.3.1 ต้องการเงินทุนและ costsCosts แตกต่างกันในชนิดที่แตกต่างกันของฟาร์มใน 2 จังหวัดเช่นต้นทุนคงที่รวมตั้งแต่ 4.6% ถึง 10.1% และค่าใช้จ่าย totalvariable ตั้งแต่ 90.2% เป็น 95.3% (ตารางที่ 7) สุดขีด valuesof ส่วนประกอบค่าใช้จ่ายถูกพบอยู่ในประเภทที่สองฟาร์มใน Guang-dong และประเภทที่สามฟาร์มในเจ้อเจียง เกษตรกรใน Guangdonginvested น้อยทุนในระยะสั้นกว่าผู้ที่อยู่ในเจ้อเจียงในขณะที่ incontrast ปริมาณของเงินทุนระยะกลางและระยะยาวการลงทุน inGuangdong สูงกว่าใน Zhejiang.3.3.1.1 ต้นทุนคงที่รวม ระยะกลางและระยะยาวในเมืองหลวง Guang-dong (USD 2492) เป็นประมาณ 2 เท่าสูงกว่าในเจ้อเจียง (USD1401) (ตารางที่ 6) เกษตรกรในเจ้อเจียงลงทุน 91.1% ของทุน theirmedium- และระยะยาวใน oxygenators (ตารางที่ 6) whilemachinery ลงทุนโดยเกษตรกรในมณฑลกวางตุ้งรวมอุปกรณ์ otheraquaculture เช่นเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล, มุ้งเก็บเกี่ยว feedmixers และ pumps.Differences น้ำรวมส่วนประกอบต้นทุนคงที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง rentpercentages ที่ดินที่มีอยู่ในหมู่ฟาร์มใน 2 จังหวัด (ตารางที่ 6) ในขณะที่ร้อยละโดยรวมของค่าที่ดินของฟาร์มในมณฑลกวางตุ้ง was50% สูงกว่าในเจ้อเจียง เกษตรกรในเจ้อเจียงรายงานค่าใช้จ่าย reducedproduction โดยไม่ได้ลงทุนในอุปกรณ์เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ suchas มุ้งเก็บเกี่ยวเครื่องผสมอาหารและเครื่องสูบน้ำ นอกจากนี้ความแตกต่างของค่าเสื่อมราคาของกลางและระยะยาว termcapital ระหว่าง 2 จังหวัด thepercentage มีความสัมพันธ์โดยตรงกับ totalmedium- และการลงทุนเงินทุนระยะยาว เกษตรกรใน Cate-Gories I และ II ในมณฑลกวางตุ้งรายงานการลงทุนขนาดใหญ่ใน aquaticmachinery กว่าฟาร์มในประเภทเดียวกันใน Zhejiang.3.3.1.2 ต้นทุนผันแปรรวม ต้นทุนผันแปรรวมเป็นค่าใช้จ่ายร้อยละ oftotal เป็น 94.8% ในเจ้อเจียงและ 91.4% ในมณฑลกวางตุ้ง (ตารางที่ 7) เมื่อพิจารณาเปรียบเทียบกับความต้องการเงินทุนระยะกลางและระยะยาวความต้องการเงินทุนระยะ theshort เป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ oftotal ที่ 90.7% ในปี มณฑลกวางตุ้งและ 93.5% ในเจ้อเจียง ท่ามกลาง allcomponents ของเงินทุนระยะสั้นของฟาร์มในทั้งสองจังหวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระหว่างที่ประเภทเดียวกันของฟาร์มได้ผสมสายพันธุ์ปลาดุกสีเหลืองๆ polyculture ( ตารางที่ 4 ) farmingof สีเหลืองผสมสายพันธุ์ปลาดุกเกิดขึ้นเมื่อชาวนาผลิตพันธุ์ปลาน้ำจืดในบ่อเลี้ยงปลาดุกสีเหลืองและแตกต่างกันในฟาร์มเดียวกัน วัฒนธรรมโพลีเมื่อปลาดุกสีเหลืองจะขึ้นกับชนิดอื่น ๆ ในบ่อเดียวกัน . เกษตรกรเลี้ยงปลาในจังหวัดเจ้อเจียงมีสูงกว่า propor tion ของชุดวัฒนธรรมกับ 61% ฝึกการ and39 % การเกษตร polyculture หรือผสมชนิด ตะเพียนขาว ( erythrocul เธอ ilishaeformis ) เป็นชนิดที่มักจะอ้างอิงกับสีเหลือง catfishin polyculture การดําเนินงาน ปลาคาร์พสีดำ ( mylopharyngodon piceus ) andyellow ปลาดุก ( pelteobagrus fulvidraco ) เพาะเลี้ยงใน differentponds สีเหลืองจากปลาดุกในฟาร์มฟาร์มใน ZhejiangProvince Category II ( ตารางที่ 4 ) อย่างไรก็ตาม ในมณฑลกวางตุ้ง เกษตรกรส่วนใหญ่ ( 97% ) เก็บปลาดุกสีเหลืองในอากาศในฟาร์มเดียวกัน andonly 3 เปอร์เซ็นต์ ของเกษตรกรท่าชนิดผสมและข้อมูลผลผลิตการเกษตรมี wasnegligible สำหรับสายพันธุ์ที่แตกต่างกันใน polyculture . 3.2.2 . อาหารแบรนด์เลือกใช้อาหารและโปรตีนชนิดต่าง ๆ ของบริษัท inputtwo ให้อาหารปลาในประเทศ ( สภาพท้องถิ่น ) ฟาร์มซัพพลาย เราแตกต่างตามระดับ produc tion และกลยุทธ์การตลาด ที่น่าสนใจคือ 88% ของมณฑลกวางตุ้ง เลือกไม่ บริษัท ท้องถิ่น ในขณะที่ในเจ้อเจียง almostequal เปอร์เซ็นต์ของเกษตรกรเลือกไม่ใช่ท้องถิ่น ( 57% ) และ com panies ท้องถิ่น ( 43% ) ประเภทส่วนใหญ่ผมฟาร์มในมณฑลกวางตุ้ง เลือกไม่ localcompanies ระหว่างฟาร์มในประเภทเดียวกันในเจ้อเจียง จำนวนฟาร์มเลือกไม่ บริษัท ท้องถิ่น อาหารก็ 1.5times สูงกว่าการเลือก บริษัท อาหารท้องถิ่น ในการศึกษานี้ ใส่อาหารเลี้ยงปลาดุกในฟาร์มกวางดงเหลืองเป็น T ต่อเฮกตาร์ ส่วนในฟาร์มในเจ้อเจียง มัน was22.59 ตันต่อเฮกแตร์ ( ตารางที่ 5 ) การใช้โปรตีนใน 2 provincesshowed ความแตกต่างที่คล้ายกัน ฟาร์มในมณฑลกวางตุ้งมี overallhigher ปรากฏอาหารประมาณอัตราส่วนการแปลง ( afcr ) ( ตารางที่ 5 ) afcrs เฉลี่ยของฟาร์มใน Guangdong : 1.83 สำหรับประเภทผม and1.55 สำหรับ catergory II ในทางตรงกันข้าม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจน ofafcrs ของประเภทที่แตกต่างกันของฟาร์มในเจ้อเจียง และ 3 . analysis3.3.1 ผลตอบแทนและค่าใช้จ่าย ความต้องการเงินทุนและ costscosts แตกต่างกันระหว่างประเภทที่แตกต่างกันของฟาร์มใน 2 จังหวัด คือ ตัวอย่าง ต้นทุนคงที่รวมอยู่ระหว่าง 4.6 และร้อยละ 10.1 และค่าใช้จ่าย totalvariable ระหว่าง 90.2 ) ร่วง % ( ตารางที่ 7 ) มากเท่ากับต้นทุนส่วนประกอบที่พบในประเภทที่ 2 ฟาร์มในดงกวง และหมวด 3 ฟาร์มในเจ้อเจียง เกษตรกรใน guangdonginvested เงินทุนระยะสั้นน้อยกว่าใน Zhejiang , และปริมาณปานกลางและระยะยาวการลงทุน inguangdong สูงกว่าในเจ้อเจียง 3.3.1.1 . ต้นทุนคงที่ทั้งหมด กลาง - ระยะยาวและเงินทุนในดงกวง ( USD 2492 ) กำลังถึงสูงกว่าใน Zhejiang ( usd1401 ) ( ตารางที่ 6 ) เกษตรกรในเจ้อเจียงลงทุนชาย % ของ theirmedium และเงินทุนระยะยาวใน oxygenators ( ตารางที่ 6 ) , whilemachinery การลงทุนของเกษตรกร ในมณฑลกวางตุ้ง รวมอุปกรณ์ otheraquaculture เช่นเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล , การเก็บเกี่ยวตาข่าย feedmixers และเครื่องสูบน้ำ ความแตกต่างในค่าใช้จ่ายคงที่รวมส่วนประกอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ดิน rentpercentages งอยู่ในฟาร์มใน 2 จังหวัด ( ตารางที่ 6 ) ในขณะที่ร้อยละโดยรวมของต้นทุนที่ดินของฟาร์มในมณฑลกวางตุ้ง was50 % สูงกว่าในเจ้อเจียง เกษตรกรในเจ้อเจียงรายงานต้นทุน reducedproduction โดยการลงทุนในอุปกรณ์การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ เช่น เก็บมุ้ง , เครื่องผสมอาหาร และเครื่องสูบน้ำ นอกจากนี้ ค่าร้อยละความแตกต่างของราคาปานกลางและระยะยาว termcapital ระหว่าง 2 จังหวัด มีความสัมพันธ์กับ totalmedium และเงินทุนระยะยาว เกษตรกรในเคท gories I และ II ในมณฑลกวางตุ้งรายงานการลงทุนใน aquaticmachinery มากกว่าฟาร์มขนาดใหญ่ในประเภทเดียวกันในเจ้อเจียง 3.3.1.2 . ต้นทุนผันแปรรวม ต้นทุนแปรผันรวมเป็นเปอร์เซ็นต์จากต้นทุน 94.8 ใน Zhejiang และ 72% ในมณฑลกวางตุ้ง ( ตารางที่ 7 ) เปรียบเทียบกับขนาดกลางและระยะยาวความต้องการเงินทุน ความต้องการเงินทุนในระยะ theshort เป็นผู้รับผิดชอบส่วนใหญ่จากค่าใช้จ่าย หญิงในมณฑลกวางตุ้งและ 93.5% ในเจ้อเจียง ระหว่าง allcomponents ของเงินทุนระยะสั้นรวมของฟาร์มทั้งในจังหวัด