DISCUSSIONThe larval stages of estu

DISCUSSION
The larval stages of estuarine species, especially the megalopa, encounter a changing estuarine environment, especially in salinity, when migrating back to parental areas. Although their survival can physiologically be similar to the previous stages, the acceleration of the moulting process with a lowering in salinity can account for increasing survival. Several studies, however, refer to plasticity in the timing of moult for late larval stages (Sulkin & Van Heukelem, 1986; O’Connor, 1991), which can be an adaptation to the variability of coastal waters encountered by megalopae when returning to appropriate settlement areas.


In P. catenata, the optimal development was found at normal sea water salinity, but with a higher tolerance for increased salinity. The duration of larval development is shorter at higher than at lower temperatures. This could be an adaptation to summer conditions in coastal systems, such as the Mgazana estuary. This estuary is stratified at the mouth with marine conditions (Branch & Grindley, 1979), and during summer, the temperature is around 21 ºC and salinity around 32 ‰ at the bottom of the estuary. Adult populations of Parasesarma inhabit the lower estuarine region, and the species has lower tolerance to decreasing salinity (Boltt & Heeg, 1975) than other sesarmid species

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบาย
ขั้นตอนตัวอ่อนของน้ำเค็มชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมกาโลปา, พบสภาพแวดล้อมน้ำเค็มที่มีการเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความเค็มเมื่อย้ายกลับไปยังพื้นที่ผู้ปกครอง แม้ว่าการอยู่รอดของพวกเขาทางสรีรวิทยาจะคล้ายกับขั้นตอนก่อนหน้านี้การเร่งความเร็วของกระบวนการลอกคราบกับการลดความเค็มสามารถอธิบายเพื่อความอยู่รอดที่เพิ่มขึ้น งานวิจัยหลายชิ้น แต่หมายถึงการปั้นในระยะเวลาของการลอกคราบตัวอ่อนสำหรับขั้นตอนปลาย (บูดบึ้งและ Van Heukelem, 1986; โอคอนเนอร์, 1991) ซึ่งจะมีการปรับตัวเพื่อความแปรปรวนของน้ำทะเลที่พบโดยเมกาโลปาเมื่อกลับไปที่เหมาะสม พื้นที่นิคมใน P. catenata การพัฒนาที่ดีที่สุดพบที่ปกติความเค็มของน้ำทะเล แต่ด้วยความอดทนที่สูงขึ้นสำหรับความเค็มที่เพิ่มขึ้น ระยะเวลาของการพัฒนาตัวอ่อนจะสั้นที่สูงกว่าที่อุณหภูมิต่ำกว่า นี้อาจจะปรับตัวให้เข้ากับสภาพฤดูร้อนในระบบชายฝั่งทะเลเช่นปากน้ำ Mgazana อ่าวนี้แบ่งชั้นที่ปากกับเงื่อนไขทางทะเล (สาขา & Grindley, 1979) และในช่วงฤดูร้อนมีอุณหภูมิประมาณ 21 องศาเซลเซียสและความเค็มประมาณ 32 ‰ที่ด้านล่างของแม่น้ำ ประชากรผู้ใหญ่ของ Parasesarma อาศัยอยู่ในภูมิภาคน้ำเค็มลดลงและสายพันธุ์ที่มีความอดทนต่ำเพื่อลดความเค็ม (Boltt และฮีก 1975) สูงกว่าสายพันธุ์อื่น ๆ sesarmid

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ขั้นตอนและชนิดน้ำเค็ม โดยเฉพาะระยะเมกาโลปาพบเปลี่ยนบรรยากาศน้ำเค็ม โดยเฉพาะในน้ำ เมื่อย้ายกลับไปยังพื้นที่ของผู้ปกครอง ถึงแม้ว่าการอยู่รอดของพวกเขาสามารถให้เราเป็นเหมือนขั้นตอนก่อนหน้า การเร่งความเร็วของกระบวนการลอกคราบ ด้วยการลดความเค็มได้เพิ่มการอยู่รอด หลายการศึกษา อย่างไรก็ตามหมายถึงพลาสติกในเวลาลอกคราบระยะตัวอ่อน ( sulkin รถตู้สาย& heukelem , 1986 ; O ' Connor , 1991 ) ซึ่งสามารถมีการปรับตัวต่อความแปรปรวนของน้ำทะเลชายฝั่งที่พบโดย megalopae เมื่อกลับไปยังพื้นที่ที่เหมาะสม


ในหน้า catenata การพัฒนาที่ดีที่สุดที่พบในความเค็มน้ำทะเลปกติ แต่ มีความอดทนสูง เพื่อเพิ่มความเค็มระยะเวลาของการพัฒนาตัวอ่อนจะสั้นกว่าที่สูงกว่าที่อุณหภูมิต่ำกว่า นี่อาจเป็นการดัดแปลงสภาพฤดูร้อนในระบบชายฝั่ง เช่น mgazana ปากแม่น้ำ อ่าวนี้มีเงื่อนไขที่ปากกับทะเล ( สาขา& grindley , 1979 ) และในช่วงฤดูร้อน อุณหภูมิประมาณ 21 º C และความเค็มประมาณ 32 ‰ที่ด้านล่างของปากแม่น้ำประชากรผู้ใหญ่ของ parasesarma อยู่ล่าง เขตน้ำเค็ม และชนิดที่มีความอดทนต่ำเพื่อลดความเค็ม boltt &ฮิก , 1975 ) sesarmid มากกว่าชนิดอื่นๆ