*(Y/N)'s P.O.V*I gulped, this was a

*(Y/N)'s P.O.V*
I gulped, this was a bad idea. A very, very bad idea. What would getting Damian to like me have to do with Batman? Either way, I considered him a friend, so hurting him was very, very bad idea.

His dad is a Billionaire! He could have us sued for who knows how many zeroes, bad, bad idea. But it was a mission, my first mission! The heist was my acceptance test this is my first mission so I had to do it...right?

I fixed my school uniform nervously, I was waiting at the front gates for Damian. It wasn't long until he pulled up in his limo. As soon as the black vehicle sped off I grabbed the boy's wrist and ran for it.

Damian was surprisingly not struggling to keep up, eventually I settled for stopping in an empty alley. Panting I leaned against the wall "why...were we running?" he asked wiping sweat off his brow with his uniform sleeve.


I pushed my hair back "your life is in danger Damian" I said . He chuckled before his smile dropped at the seriousness in my tone "you're...not kidding?" he asked. I shook my head "how do you know this?" I scoffed "aside from the fact you're a billionaire's son so your head is worth a lot...I will not give away my contact".

Damian walked over placing a hand on my head and ruffling my hair "okay, okay so who's after me" he asked with an uncharacteristic smile "Catgirl" his smile dropped as did his hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

* (P.O.V* Y/N) ของฉัน gulped นี้เป็นความคิดไม่ดี ความคิดเลวร้ายมาก มาก ดาเมียนรับชอบฉันจะทำกับนายมีทำอะไร ทั้งสองวิธี ฉันถือว่าเขาเพื่อน เพื่อทำร้ายเขาได้มาก ความคิดที่ดีพ่อของเขาเป็นมหาเศรษฐี เขาอาจให้เราฟ้องสำหรับที่ทราบจำนวนเป็นศูนย์ ไม่ดี คิดไม่ดี แต่มันเป็นภารกิจ ภารกิจแรกของฉัน การปล้นถูกทดสอบการยอมรับของฉันนี้เป็นภารกิจแรกของฉันดังนั้นที่ผมทำ it...right ฉันคงเหมือนโรงเรียนของฉันอย่างกังวล ผมกำลังรอที่หน้าประตูสำหรับดาเมียน มันไม่ได้ยาวจนกว่าเขาดึงขึ้นมาในรถของเขา เป็นรถสีดำรวดเร็วออก ผมคว้าข้อมือของเด็ก และวิ่งได้ ดาเมียนใจไม่ดิ้นรนให้ ในที่สุดฉันตัดสินสำหรับการหยุดในซอยเปล่า Panting ฉันพิงกับผนัง "เหตุผล...เราเรียกใช้? " เขาถามเช็ดเหงื่อออกตากับแขนของเขาเหมือนกันฉันผลักผมกลับ "ชีวิตของคุณตกอยู่ในอันตรายดาเมียน" ผมกล่าว เขาเบา ๆ ก่อนที่รอยยิ้มของเขาลดลงที่ความรุนแรงในโทนสีของฉัน "คุณ...ไม่ได้ล้อเล่น? " เขาถามขึ้น ผมส่ายหัว "คุณรู้นี้" ฉัน scoffed "นอกเหนือจากความจริงที่ คุณลูกชายของมหาเศรษฐีเพื่อให้หัวของคุณคุ้มค่ามาก... จะไม่ให้ไปติดต่อของฉัน"ดาเมียนเดินผ่านวางมือบนหัวของฉัน และ ruffling ผม "เอาล่ะ โอเคนั้นคือใครหลังจากที่ฉัน" เขาถาม ด้วยรอยยิ้มผ่านการ "สาวหูแมว" รอยยิ้มของเขาลดลงตามที่มือของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

* (Y / N) 's POV *
ผมกลืนน้ำลายนี้เป็นความคิดที่ไม่ดี A ใช้ความคิดที่ดีมาก สิ่งที่จะได้รับ Damian จะชอบฉันจะทำอย่างไรกับแบทแมน? ทั้งสองวิธีที่ผมคิดว่าเขาเป็นเพื่อนเพื่อทำร้ายเขาคือความคิดที่ดีที่ไม่ดีมาก. พ่อของเขาเป็นมหาเศรษฐี! เขาจะได้ให้เราฟ้องเลขที่รู้ว่าหลายคนที่ไม่ดีความคิดที่ดี แต่มันก็เป็นภารกิจภารกิจแรกของฉัน! ปล้นคือการทดสอบการยอมรับของฉันนี้เป็นภารกิจแรกของฉันเพื่อให้ฉันได้ทำมัน ... ใช่มั้ย? ฉันคงเครื่องแบบโรงเรียนของฉันประหม่าผมก็รออยู่ที่ประตูด้านหน้าเดเมีย มันไม่ได้นานจนกว่าเขาจะดึงขึ้นมาในรถลิมูซีนของเขา ทันทีที่รถสีดำวิ่งออกผมคว้าข้อมือของเด็กและวิ่งไปหามัน. Damian น่าแปลกใจไม่ได้ดิ้นรนเพื่อให้ทันในที่สุดฉันตัดสินสำหรับการหยุดในซอยที่ว่างเปล่า หอบผมยืนพิงผนัง "ทำไม ... เรากำลังทำงานอยู่หรือไม่" เขาถามเช็ดเหงื่อออกคิ้วของเขากับแขนเสื้อเครื่องแบบของเขา. ฉันผลักผมกลับ "ชีวิตของคุณตกอยู่ในอันตรายเดเมีย" ผมพูด เขาหัวเราะก่อนที่รอยยิ้มของเขาลดลงที่จริงจังในน้ำเสียงของฉัน "คุณ ... ไม่ได้ล้อเล่น?" เขาถาม. ผมสั่นหัวของฉัน "วิธีการที่คุณรู้ว่าทำเช่นนี้?" ผมเย้ยหยัน "นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่คุณเป็นเศรษฐีบุตรชายเพื่อให้หัวของคุณมีค่ามาก ... ฉันจะไม่ให้ไปติดต่อของฉัน". เดเมียนเดินไปวางมือบนศีรษะของฉันและครุยผม "เอาล่ะเอาล่ะเพื่อ ใครหลังจากที่ฉัน "เขาถามด้วยรอยยิ้มวิสัย" Catgirl "รอยยิ้มของเขาลดลงเช่นเดียวกับมือของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

* ( y / n ) p.o.v *ผม gulped ไม่ดีหรอก มาก , ความคิดที่เลวมาก สิ่งที่จะได้รับ - เดเมี่ยน เพื่อ ต้องการ ฉันต้องทำอะไรกับแบทแมน ยังไงก็ตาม ผมถือว่าเขาเป็นเพื่อน แล้วทำร้ายเขามาก ความคิดที่เลวมากพ่อของเขาเป็นมหาเศรษฐี ! เขาอาจจะฟ้องให้เรานานหลายศูนย์ ไม่ดี ไม่ดี แต่มันเป็นภารกิจ ภารกิจแรกของฉัน การปล้นคือการทดสอบการยอมรับของฉัน นี่คือภารกิจแรกของฉันดังนั้นฉันต้องทำมัน . . . . . . . ใช่มั้ย ?ฉันซ่อมของฉัน ชุดนักเรียน อย่างหงุดหงิด ฉันรออยู่ที่ประตูหน้า เดเมี่ยน มันไม่ได้นานจนกระทั่งเขาดึงขึ้นลีมูซีนไป ทันทีที่รถสีดำ วิ่งออกผมก็จับข้อมือของเด็กและวิ่งหนีเดเมี่ยนได้ตื่นตาตื่นใจไม่ดิ้นรนเพื่อให้ทัน ในที่สุดฉันตัดสินสำหรับการหยุดในตรอกอันว่างเปล่า . . ผมยืนพิงกำแพง " ทำไม . . . . . . . เราวิ่ง ? เขาถาม เช็ดเหงื่อบนหน้าผากกับแขนเสื้อเครื่องแบบของเขาฉันผลักผมกลับ " ชีวิตของคุณจะตกอยู่ในอันตราย เดเมี่ยน " ฉันพูด เขาหัวเราะ ก่อนรอยยิ้มของเขาหล่นอยู่ที่ความจริงจังในน้ำเสียงของฉัน " เธอ . . . . . . ล้อเล่นนะ ? " เขาถาม ฉันสั่นหัวของฉัน " คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ? " ผมไม่เชื่อ " ความจริงท่านเป็นลูกชายเศรษฐี หัวหน้าของคุณมีมูลค่ามาก . . . . . . . ผมจะไม่ให้ไปติดต่อของฉัน "Damian เดินไปวางมือบนหัวของฉันและ ruffling ผมของฉัน " โอเค โอเค ใครตามฉันมา " เขาถามด้วยรอยยิ้ม " ไม่เป็นลักษณะพิเศษเนะโกะมิมิ " รอยยิ้มของเขาลดลงอย่างมือ