The first time I heard the term non

The first time I heard the term non-love was about five years ago. The context, at the time, was limited to a particular person and to a particular situation. The situation was simple. I had been calling my Mum every single day for over ten years. It was an expectation I had put on myself after my Dad died that this is what I should do. After so many years it became one of those habits that remained unquestioned but, because of changes in my circumstances, eventually became a chore and, from there, it was a small step towards creating resentment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรกที่ผมได้ยินในระยะไม่รักมีประมาณห้าปีที่ผ่านมา บริบท เวลา ไม่จำกัดเฉพาะบุคคล และสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง สถานการณ์ได้ง่าย ฉันได้รับเรียก Mum ฉันทุก ๆ วันกว่าสิบปี ความคาดหวังที่ผมได้ใส่ตัวเองหลังจากที่พ่อเสียชีวิตในที่นี้คือสิ่งที่ฉันควรทำได้ หลังจากนั้นหลายปี ก็เป็นหนึ่งในนิสัยเหล่านั้นที่ยังคงรัชทายาท แต่ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ของฉัน ในที่สุดก็ เบื่อ และ จาก มันเป็นขั้นตอนเล็ก ๆ ไปสร้างขุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่ฉันได้ยินคำที่ไม่ได้เป็นความรักประมาณห้าปีที่ผ่านมา บริบทในเวลานั้นถูก จำกัด ให้บุคคลใดบุคคลหนึ่งและโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสถานการณ์ สถานการณ์ได้ง่าย ฉันได้รับการเรียกแม่ของฉันทุกวันมานานกว่าสิบปี มันเป็นความคาดหวังที่ฉันได้ใส่ตัวเองหลังจากที่พ่อของฉันเสียชีวิตว่านี่คือสิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไร หลังจากหลายปีเพื่อที่จะกลายเป็นหนึ่งในนิสัยของผู้ที่ยังคงไม่ได้โต้แย้ง แต่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ของฉันในที่สุดก็กลายเป็นงานที่น่าเบื่อและจากนั้นก็เป็นขั้นตอนเล็ก ๆ ต่อการสร้างความไม่พอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกที่ฉันได้ยินคำที่ไม่ชอบคือประมาณห้าปีที่แล้ว บริบท , เวลา , ถูก จำกัด ให้เฉพาะบุคคลและสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง สถานการณ์ได้ง่าย ฉันโทรหาแม่ทุกวันมานานกว่า 10 ปี มันคือความคาดหวัง ผมใส่เอง หลังจากพ่อผมตายว่า นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรทำหลังจากหลายปีดังนั้นมันจึงกลายเป็นหนึ่งในนิสัยนั้นยังคงไม่ได้สอบถาม แต่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ของฉัน ในที่สุดก็กลายเป็นงานบ้านและจากที่นั่น มันเป็นก้าวเล็กๆ สู่การสร้างความไม่พอใจ