A fatherless child Hester Prynne's

A fatherless child Hester Prynne's time in prison now came to an end, but she did not move away from the town. The father of her child lived here, and here she would stay; although she kept this thought hidden guiltily in her heart. The reason she gave herself for staying was this: "I sinned here, and I will suffer my earthly punishment here. There was a small cottage just outside the town, looking out across the sea towards the forest-covered hills of the west and Hester and her child went to live in this lonely little house. They had no friends, but Hester soon found that she could earn enough money to buy food and clothes for herself and her daughter. She was clever with a needle, and the scarlet letter which she wore on her bosom was a perfect example of her work that everyone could see. Soon, Hester's beautiful sewing, with its patterns in gold and silver thread, became the fashion with the rich and important people of the town. Her needlework was seen on the shirts of the Governor, on the fine dresses of the ladies, on the babies' little coats and hats, and on the burial clothes of the dead. Hester had employment for as many hours as she wanted to work.
She used whatever time she had left to make clothes for the poor people of the town, although she got no thanks for it And indeed, she found no kindness anywhere. The Puritans of that time were hard judges, and a woman who had sinned as Hester had sinned was always an outsider. Every word every look, every cold, accusing silence reminded her of the shame and the lonely misery of her life. Even the children ran after her in the street, shouting terrible names She lived very simply. Her own dresses were made from dark, sad-coloured cloth, with the scarlet letter bright on the bosom. Her child's clothes were the opposite in materials of deep, rich colours, with beautiful patterns sewn in gold thread. Her daughter's name was Pearl. She was a pretty child, but a child of many moods one minute bright and happy and loving, the next minute dark and an A child of sin, she had no right to play with the children of godly families and, like her mother, she was an outsider. In a strange way Pearl seemed to understand this, and often screamed and threw stones at the other children. Hester worried about her daughter's wildness and tried hard to correct her, but without much success. Sometimes, her only hours of peace and quietness were when Pearl was sleeping. One day, when Pearl was about three years old, Hester went to the house of Governor Bellingham. She was taking a fine shirt she had sewn, but she also wanted to speak to the Governor in person. She had heard that many Puritans in the town wanted to take Pearl away from her. They said it would be better for the child to grow up in a more godly home than Hester Prynne's So it was a worried Hester who walked to the Governor's house that morning. She had dressed her daughter in a beautiful red dress, adding to the child's natural beauty, and as Pearl danced along beside her mother, it had a strange effect. The child in her red dress seemed like the scarlet letter in another shape, the scarlet letter given life and movement. At the Governor's house the door was opened by a servant. Is the Governor in asked Hester "Yes," replied the servant. 'But there are people with him at the moment. You can't see him now." "I'll wait," said Hester, and stepped into the entrance hall The hall was wide with a high ceiling, and there were heavy chairs along one side and a long table in the centre. At the far end of the hall was a big glass door, which opened out into a garden. Hester could see rose bushes and apple trees, and Pearl immediately began to cry for a red rose "Shh! Be quiet, child!' said her mother. "Look, the Governor is coming down the garden path, with three more gentlemen. Governor Bellingham, with his grey beard, walked in front Behind him came John Wilson, the old priest, whose beard was as white as snow, and behind him was Arthur Dimmesdale, with Roger Chillingworth. The young priest's health had been poor for some time, and Roger Chillingworth well known in the town for his knowledge of medicines, was now both friend and doctor to him.
The Governor pushed open the door and found himself looking at Pearl, while Hester stood in the shadow of a curtain, half-hidden hat have we here?' said Governor Bellingham, surprise to see the little scarlet figure in front of him "Yes, what little bird is this?" said old Mr Wilson. "Who are you, child? My name is Pearl," answered the little girl. Pearl?" replied the old priest. "But where is your mother? Ah! I see her now." He turned to the Governor and whispered, "This is the child we were talking about, and look, here is the unhappy woman, Hester Prynne, her mother! "Is that right?' cried the Governor. "She comes at a good time. We will discuss the matter now.' He stepped through the door into the hall, followed by his three guests. 'Hester Prynne, we have been asking many ques

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กกำพร้าหรือเด็ก Hester Prynne เวลาในคุกขณะนี้มาถึงจุดจบ แต่เธอไม่ได้ย้ายออกไปจากเมือง พ่อของลูกของเธออาศัยอยู่ที่นี่ และที่นี่เธอจะ อยู่ แม้ว่าเธอเก็บความคิดนี้ ซ่อนอยู่ guiltily ในหัวใจของเธอ เหตุผลที่เธอให้ตัวเองสำหรับการเข้าพักครั้งนี้เป็น: "ฉันทำบาปที่นี่ และน้ำมูกจะลงโทษโลกของฉันที่นี่ มีกระท่อมเล็ก ๆ นอกเมือง มองข้ามทะเลไปทางตะวันตกภูเขาปกคลุมด้วยป่า และ Hester และลูกของเธอไปอาศัยอยู่ในบ้านเล็ก ๆ นี้เหงา พวกเขาไม่มีเพื่อน แต่ Hester เร็ว ๆ นี้พบว่า เธอจะได้รับเงินเพียงพอซื้ออาหารและเสื้อผ้าสำหรับตัวเองและลูกสาวของเธอ เธอฉลาด ด้วยเข็ม และตัวอักษรสีแดงที่เธอสวมบนคู่หูของเธอ ของเธอทำงานที่ทุกคนสามารถเห็น เร็ว ๆ นี้ เย็บสวยของ Hester ด้วยด้ายทอง และเงิน ลายกลายเป็น แฟชั่น ด้วยการ และ คนสำคัญของเมือง งานฝีมือของเธอก็เห็น บนเสื้อของราชการ บนชุดดีของผู้หญิง ในเด็กอ่อนน้อยเสื้อนอกและหมวก และ บนเสื้อผ้าฝังศพของคนตาย Hester ได้จ้างเป็นหลายชั่วโมง ตามที่เธอต้องการทำงานShe used whatever time she had left to make clothes for the poor people of the town, although she got no thanks for it And indeed, she found no kindness anywhere. The Puritans of that time were hard judges, and a woman who had sinned as Hester had sinned was always an outsider. Every word every look, every cold, accusing silence reminded her of the shame and the lonely misery of her life. Even the children ran after her in the street, shouting terrible names She lived very simply. Her own dresses were made from dark, sad-coloured cloth, with the scarlet letter bright on the bosom. Her child's clothes were the opposite in materials of deep, rich colours, with beautiful patterns sewn in gold thread. Her daughter's name was Pearl. She was a pretty child, but a child of many moods one minute bright and happy and loving, the next minute dark and an A child of sin, she had no right to play with the children of godly families and, like her mother, she was an outsider. In a strange way Pearl seemed to understand this, and often screamed and threw stones at the other children. Hester worried about her daughter's wildness and tried hard to correct her, but without much success. Sometimes, her only hours of peace and quietness were when Pearl was sleeping. One day, when Pearl was about three years old, Hester went to the house of Governor Bellingham. She was taking a fine shirt she had sewn, but she also wanted to speak to the Governor in person. She had heard that many Puritans in the town wanted to take Pearl away from her. They said it would be better for the child to grow up in a more godly home than Hester Prynne's So it was a worried Hester who walked to the Governor's house that morning. She had dressed her daughter in a beautiful red dress, adding to the child's natural beauty, and as Pearl danced along beside her mother, it had a strange effect. The child in her red dress seemed like the scarlet letter in another shape, the scarlet letter given life and movement. At the Governor's house the door was opened by a servant. Is the Governor in asked Hester "Yes," replied the servant. 'But there are people with him at the moment. You can't see him now." "I'll wait," said Hester, and stepped into the entrance hall The hall was wide with a high ceiling, and there were heavy chairs along one side and a long table in the centre. At the far end of the hall was a big glass door, which opened out into a garden. Hester could see rose bushes and apple trees, and Pearl immediately began to cry for a red rose "Shh! Be quiet, child!' said her mother. "Look, the Governor is coming down the garden path, with three more gentlemen. Governor Bellingham, with his grey beard, walked in front Behind him came John Wilson, the old priest, whose beard was as white as snow, and behind him was Arthur Dimmesdale, with Roger Chillingworth. The young priest's health had been poor for some time, and Roger Chillingworth well known in the town for his knowledge of medicines, was now both friend and doctor to him.ผู้ว่าราชการจังหวัดผลักดันเปิดประตู และพบว่าตัวเองกำลังดูเพิร์ล Hester ยืนอยู่ในเงาของม่าน หมวกครึ่งซ่อนมีเรานี่?' กล่าวว่า ผู้ว่าเบลลิงแฮม ครับเห็นรูปสีแดงเล็กน้อยด้านหน้าของเขา "ใช่ นกน้อยอะไรคือนี้กล่าวว่า เก่านายวิลสัน "ผู้ที่มีคุณ เด็ก ชื่อของฉันคือ เพิร์ล ตอบสาวน้อย เพิร์ล "ตอบว่า พระเก่า "แต่ที่เป็นแม่ของคุณ Ah ฉันเห็นเธอตอนนี้" เขาหันไปราชการ และ กระซิบ, "นี้เป็นลูกที่เรากำลังพูดถึง และดู นี่คือผู้หญิงที่ไม่มีความสุข Hester Prynne แม่ของเธอ! " ขวาที่?' ร้องผู้ว่าราชการจังหวัด "เธอมาที่ช่วงเวลาดี เราจะหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้ ' เขาก้าวผ่านประตูเข้าสู่ฮอลล์ ตาม ด้วยผู้ที่สามของเขา ' Hester Prynne เราได้รับการถามหลาย ques

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาเด็กกำพร้าพ่อเฮสเตอร์ Prynne ในคุกในขณะนี้มาถึงจุดสิ้นสุด แต่เธอก็ไม่ได้ย้ายออกไปจากเมือง พ่อของลูกของเธออาศัยอยู่ที่นี่และที่นี่เธอจะอยู่; แม้ว่าเธอจะเก็บไว้คิดนี้ซ่อนมลทินในหัวใจของเธอ เหตุผลที่เธอให้ตัวเองสำหรับการเข้าพักเป็นแบบนี้ "ผมทำบาปที่นี่และผมจะได้รับโทษทางโลกของฉันที่นี่มีกระท่อมเล็ก ๆ นอกเมืองมองออกข้ามทะเลไปทางเนินเขาปกคลุมป่าของเวสต์และเฮสเตอร์. และลูกของเธอไปอาศัยอยู่ในบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้เหงา. พวกเขาไม่มีเพื่อน แต่เฮสเตอร์เร็ว ๆ นี้พบว่าเธออาจได้รับเงินพอที่จะซื้ออาหารและเสื้อผ้าสำหรับตัวเองและลูกสาวของเธอ. เธอเป็นคนฉลาดด้วยเข็มและตัวอักษรสีแดงเข้มที่ เธอสวมในอ้อมอกของเธอเป็นตัวอย่างที่ดีของการทำงานของเธอที่ทุกคนจะได้เห็น. เร็ว ๆ นี้การตัดเย็บที่สวยงามของเฮสเตอร์ที่มีรูปแบบในทองคำและด้ายสีเงินกลายเป็นแฟชั่นที่มีคนร่ำรวยและมีความสำคัญของเมือง. เย็บปักถักร้อยของเธอถูกมองเห็นได้บน เสื้อของผู้ว่าราชการในชุดที่ดีของผู้หญิงบนเสื้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ของทารกและหมวกและเสื้อผ้าที่ฝังศพของคนตาย. เฮสเตอร์มีการจ้างงานเป็นเวลาหลายชั่วโมงในขณะที่เธอต้องการที่จะทำงาน.
เธอใช้สิ่งที่เวลาที่เธอ มีเหลือที่จะทำให้เสื้อผ้าสำหรับคนยากจนของเมืองแม้ว่าเธอจะได้ไม่ขอบคุณสำหรับมันและแน่นอนเธอก็พบว่าไม่มีความเมตตาทุกที่ Puritans ที่ของเวลาที่มีผู้พิพากษาอย่างหนักและผู้หญิงคนหนึ่งที่กระทำบาปเป็นเฮสเตอร์ได้ทำผิดก็มักจะเป็นคนนอก ทุกคำพูดทุกดูทุกเย็นกล่าวหาเงียบทำให้เธอนึกถึงความอัปยศและความทุกข์ยากเหงาในชีวิตของเธอ แม้แต่เด็กวิ่งตามหลังเธอในถนนตะโกนชื่อน่ากลัวเธออาศัยอยู่มากเพียง ชุดของเธอเองที่ทำจากสีเข้มผ้าเศร้าสีด้วยตัวอักษรสีแดงเข้มสดใสในอก เสื้อผ้าเด็กของเธออยู่ตรงข้ามในวัสดุลึกสีที่อุดมไปด้วยรูปแบบที่สวยงามเย็บด้ายสีทอง ชื่อของลูกสาวของเธอเป็นเพิร์ล เธอเป็นเด็กสวย แต่เด็กของอารมณ์ความรู้สึกหลายหนึ่งนาทีที่สดใสและมีความสุขและมีความรัก, นาทีถัดไปที่มืดและบุตรของบาปเธอมีสิทธิ์ที่จะเล่นกับเด็กของครอบครัวที่เคร่งศาสนาและไม่เหมือนแม่ของเธอ เป็นคนนอก ในทางที่แปลกเพิร์ลดูเหมือนจะเข้าใจในเรื่องนี้และมักจะกรีดร้องและโยนก้อนหินที่เด็กคนอื่น ๆ เฮสเตอร์กังวลเกี่ยวกับความมุ่งมั่นของลูกสาวของเธอและพยายามอย่างหนักในการแก้ไขของเธอ แต่ไม่ประสบความสำเร็จมาก บางครั้งชั่วโมงเดียวของเธอของสันติภาพและความสงบได้เมื่อเพิร์ลกำลังนอนหลับ วันหนึ่งเมื่อเพิร์ลอายุประมาณสามปีที่ผ่านมาเฮสเตอร์เดินไปที่บ้านของผู้ว่าราชการเบลลิงแฮม เธอได้รับการยืดที่ดีที่เธอได้เย็บ แต่เธอยังต้องการที่จะพูดคุยกับผู้ว่าราชการจังหวัดในคน เธอเคยได้ยินมาว่า Puritans จำนวนมากในเมืองต้องการที่จะใช้มุกห่างจากเธอ พวกเขาบอกว่ามันจะดีกว่าสำหรับเด็กที่จะเติบโตขึ้นในบ้านเคร่งศาสนามากกว่าเฮสเตอร์ Prynne ของดังนั้นมันจึงเป็นกังวลเฮสเตอร์ที่เดินไปที่บ้านของผู้ว่าราชการในเช้าวันนั้น เธอได้สวมใส่ลูกสาวของเธอในชุดสีแดงที่สวยงามเพื่อเพิ่มความงามตามธรรมชาติของเด็กและเป็นเพิร์ลเต้นตามข้างแม่ของเธอก็มีผลแปลก เด็กในชุดสีแดงของเธอดูเหมือนจะเป็นตัวอักษรสีแดงเข้มในรูปทรงอื่นชีวิตตัวอักษรสีแดงเข้มที่ได้รับและการเคลื่อนไหว ที่บ้านของผู้ว่าราชการประตูถูกเปิดออกโดยคนรับใช้ เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดในเฮสเตอร์ถาม "ใช่" ตอบคนรับใช้ แต่มีคนอยู่กับเขาในขณะนี้ คุณไม่สามารถดูเขาในขณะนี้. "" ฉันจะรอ "เฮสเตอร์กล่าวและก้าวเข้าไปในห้องโถงทางเข้าห้องโถงกว้างที่มีเพดานสูงและมีเก้าอี้หนักพร้อมด้านหนึ่งและโต๊ะยาวในศูนย์ ที่ปลายสุดของห้องโถงเป็นประตูกระจกขนาดใหญ่ซึ่งเปิดออกไปสู่สวน. เฮสเตอร์จะได้เห็นพุ่มไม้ดอกกุหลาบและไม้แอปเปิ้ลและไข่มุกทันทีที่เริ่มร้องไห้สำหรับดอกกุหลาบสีแดง "ชู่ว! จะเงียบเด็ก! กล่าวว่าแม่ของเธอ "มองว่าการรัฐจะมาลงเส้นทางสวนสามสุภาพบุรุษมากขึ้น. ผู้ว่าราชการเบลลิงแฮมมีเคราสีเทาของเขาเดินเข้ามาในหน้าหลังเขามาจอห์นวิลสันพระเก่าที่มีเคราเป็นสีขาวเหมือนหิมะและที่อยู่เบื้องหลังเขาคือ อาร์เธอร์ Dimmesdale กับโรเจอร์ Chillingworth. สุขภาพพระสงฆ์หนุ่มสาวได้รับที่ดีสำหรับบางเวลาและโรเจอร์ Chillingworth ที่รู้จักกันดีในเมืองสำหรับความรู้ของยาคือตอนนี้ทั้งเพื่อนและแพทย์ให้กับเขา.
ผู้ว่าการผลักดันให้เปิดประตูและพบว่าตัวเอง มองที่เพิร์ลในขณะที่เฮสเตอร์ยืนอยู่ในร่มเงาของม่านครึ่งซ่อนหมวกเราได้ที่นี่? ' กล่าวว่าผู้ว่าราชการเบลลิงแฮมแปลกใจที่จะเห็นตัวเลขสีแดงเข้มเล็ก ๆ น้อย ๆ ในด้านหน้าของเขา "ใช่สิ่งที่นกน้อยเป็นแบบนี้?" กล่าวว่านายวิลสันเก่า. "คุณเป็นใครเด็ก? ชื่อของฉันคือเพิร์ล "ตอบสาวน้อย. เพิร์ล?" ตอบพระสงฆ์เก่า " แต่ที่เป็นแม่ของคุณหรือไม่ Ah! ฉันเห็นเธอตอนนี้." เขาหันไปราชการและกระซิบว่า "นี่เป็นเด็กที่เรากำลังพูดถึงและดูที่นี่เป็นผู้หญิงที่ไม่มีความสุขเฮสเตอร์ Prynne แม่ของเธอ!" นั่นคือใช่มั้ย? ' ร้องผู้ว่าราชการจังหวัด "เธอมาในช่วงเวลาที่ดี. เราจะหารือเรื่องดังกล่าวในขณะนี้. เขาก้าวผ่านประตูเข้าไปในห้องโถงตามด้วยสามแขกของเขา. เฮสเตอร์ Prynne เราได้รับการขอ ques จำนวนมาก