Rice can be grown in a wide range o

Rice can be grown in a wide range of locations and
climates, but 90% of the world’s rice (more than 700 million
tons in 2009) is produced in south, southeast, and
east Asia, where rice is the staple food of more than 3
billion people [1] and is grown in more than a hundred
countries with a total harvested area of nearly 160 million
hectares. Asian paddy (80%) is grown under wetland
conditions [2]. There are primarily four ecosystems where
rice is grown: irrigated, rain fed lowland, upland, and
flood-prone. Irrigated rice accounts for about half of
the world’s harvested rice area and contributes 75% of
global rice production [1]. Where water is available for
most of the year, farmers can grow rice all year long
and can grow two or even three crops per year. Rice is
extremely sensitive to water shortage and to ensure suffi-
cient water, most rice farmers aim to maintain flooded
conditions in their fields. This is especially true for lowland
rice. Rice is unique because it can grow in wet environments
that other crops cannot survive in. Such wet
environments are abundant across Asia where rice is
grown. The use and availability of water is an important
consideration of increasing significance. Bouman et al. [3]
have estimated that irrigated rice receives 34–43% of the
world’s total irrigation water and with irrigation
accounting for about 70% of the world’s developed freshwater
resources, irrigated rice receives a share of 24–30%.
Chapagain and Hoekstra [4] give the global water footprint
of rice production as 784 km3
/year with an average
of 1325 m3
/t. This is divided between 48% green, 44%
blue, and 8% grey water where irrigation water withdrawn
from ground or surface water is termed blue
water, rainwater is termed green water and polluted
water related to the use of nitrogen fertilisers in rice production
is termed grey water. Chapagain and Hoekstra
[4] also point out that the virtual water flows related
to international rice trade are 31 km3
/year. Thailand,
Vietnam and India are the major exporters of rice in
the world and therefore export of the order of 1325 m3
of water per tonne of rice exported.
The aim of this paper is to review the cultivation practices
and tractive performance using wheeled tractors,
and how these interact with soil management, in lowland
intensive rice production. The paper explores the issues
of long term sustainable soil use, the energy inputs
required, environmental impact and changes in approach
to agronomy and links these to the tractor operations carried
out as part of rice production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถปลูกข้าวในช่วงกว้างของสถาน และสภาพอากาศ แต่ 90% ของข้าวในโลก (มากกว่า 700 ล้านตันในปี 2009) ผลิตในใต้ ตะวันออกเฉียงใต้ และเอเชียตะวันออก ที่ข้าวเป็นอาหารหลักมากกว่า 3พันล้านคน [1] และเติบโตในแต่ละประเทศที่ มีพื้นที่รวม harvested เกือบ 160 ล้านคนเฮกเตอร์ ข้าวเอเชีย (80%) จะเติบโตภายใต้พื้นที่ชุ่มน้ำเงื่อนไข [2] มีระบบนิเวศหลักสี่ที่มีการปลูกข้าว: ชลประทาน ฝนค่อยราบ เลี้ยงดู และน้ำท่วมเสี่ยง บัญชียามข้าวประมาณครึ่งหนึ่งของเก็บเกี่ยวพื้นที่ปลูกข้าวของโลก และรวม 75% ของผลิตข้าวทั่วโลก [1] ว่างสำหรับน้ำที่สุดของปี เกษตรกรสามารถปลูกข้าวตลอดทั้งปีและสามารถปลูกพืชที่สอง หรือแม้แต่สามปี ข้าวเป็นสำคัญมากขาดแคลนน้ำ และ เพื่อให้แน่ใจว่า suffi-น้ำท่วมส่วนใหญ่ข้าวเกษตรกรเป้าหมายเพื่อรักษาน้ำ cientเงื่อนไขในเขตข้อมูล นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับราบข้าว ข้าวจะไม่ซ้ำกันเนื่องจากมันสามารถเติบโตในสภาพแวดล้อมที่เปียกพืชอื่น ๆ ที่ไม่สามารถอยู่รอดใน เปียกเช่นสภาพแวดล้อมที่มีชุกชุมทั่วเอเชียที่เป็นข้าวเติบโตขึ้น ใช้และความพร้อมของน้ำเป็นสำคัญพิจารณาเพิ่มความสำคัญ Bouman et al. [3]มีประมาณว่า ข้าวยามได้รับ 34-43% ของการน้ำชลประทานรวมของโลก และชลประทานบัญชีสำหรับประมาณ 70% ของโลกของพัฒนาปลาทรัพยากร ข้าวยามรับหุ้น 24 – 30%Chapagain and Hoekstra [4] give the global water footprintof rice production as 784 km3/year with an averageof 1325 m3/t. This is divided between 48% green, 44%blue, and 8% grey water where irrigation water withdrawnfrom ground or surface water is termed bluewater, rainwater is termed green water and pollutedwater related to the use of nitrogen fertilisers in rice productionis termed grey water. Chapagain and Hoekstra[4] also point out that the virtual water flows relatedto international rice trade are 31 km3/year. Thailand,Vietnam and India are the major exporters of rice inthe world and therefore export of the order of 1325 m3of water per tonne of rice exported.The aim of this paper is to review the cultivation practicesand tractive performance using wheeled tractors,and how these interact with soil management, in lowlandintensive rice production. The paper explores the issuesof long term sustainable soil use, the energy inputsrequired, environmental impact and changes in approachto agronomy and links these to the tractor operations carriedout as part of rice production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้าวสามารถปลูกได้ในหลากหลายสถานที่และ
สภาพอากาศ แต่ 90% ของข้าวโลก (มากกว่า 700 ล้าน
ตันในปี 2009) มีการผลิตในภาคใต้, ตะวันออกเฉียงใต้และ
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ข้าวเป็นอาหารหลักมากกว่า 3
พันล้านคน [1] และเป็นผู้ใหญ่ในกว่าร้อย
ประเทศที่มีพื้นที่เก็บเกี่ยวรวมเกือบ 160 ล้าน
เฮคเตอร์ ข้าวแห่งเอเชีย (80%) ที่ปลูกในพื้นที่ชุ่มน้ำภายใต้
เงื่อนไข [2] มีหลักที่สี่ระบบนิเวศ
นาข้าวที่ปลูก: ชลประทานฝนเลี้ยงที่ลุ่มที่ดอนและ
น้ำท่วมได้ง่าย บัญชีข้าวในเขตชลประทานประมาณครึ่งหนึ่งของ
พื้นที่เก็บเกี่ยวข้าวโลกและมีส่วน 75% ของ
การผลิตข้าวทั่วโลก [1] ที่น้ำสามารถใช้ได้สำหรับการ
มากที่สุดของปีเกษตรกรสามารถปลูกข้าวตลอดทั้งปี
และสามารถเจริญเติบโตได้สองหรือสามพืชต่อปี ข้าวเป็น
อย่างมากที่ไวต่อการขาดแคลนน้ำและเพื่อให้แน่ใจ suffi-
น้ำเพียงพอส่วนใหญ่เกษตรกรผู้ปลูกข้าวมีจุดมุ่งหมายที่จะรักษาน้ำท่วม
เงื่อนไขในสาขาของพวกเขา นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับลุ่ม
ข้าว ข้าวเป็นพิเศษเพราะมันสามารถเติบโตในสภาพแวดล้อมที่เปียก
พืชอื่น ๆ ที่ไม่สามารถอยู่รอดได้ใน. เปียกเช่น
สภาพแวดล้อมที่มีความอุดมสมบูรณ์ในภูมิภาคเอเชียที่ข้าว
ที่ปลูก การใช้งานและความพร้อมของน้ำที่สำคัญ
การพิจารณาของที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ Bouman et al, [3]
ได้มีการประมาณการว่าข้าวในเขตชลประทานได้รับ 34-43% ของ
น้ำชลประทานรวมของโลกและมีการชลประทาน
คิดเป็นประมาณ 70% ของโลกที่ได้รับการพัฒนาน้ำจืด
ทรัพยากรข้าวในเขตชลประทานได้รับส่วนแบ่งจาก 24-30%.
Chapagain และ Hoekstra [4 ] ให้การปล่อยน้ำระดับโลก
ของการผลิตข้าวเป็น 784 km3
/ ปีมีค่าเฉลี่ย
ของ 1,325 m3
/ ตัน นี้จะแบ่งออกระหว่าง 48% สีเขียว 44%
สีฟ้า, และ 8% น้ำสีเทาที่น้ำชลประทานถอนตัวออก
มาจากพื้นดินหรือน้ำผิวดินที่เรียกว่าสีฟ้า
น้ำฝนที่เรียกว่าน้ำสีเขียวและปนเปื้อน
น้ำที่เกี่ยวข้องกับการใช้ปุ๋ยไนโตรเจนในการผลิตข้าว
เป็น termed น้ำสีเทา Chapagain และ Hoekstra
[4] นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าน้ำเสมือนกระแสที่เกี่ยวข้อง
กับการค้าข้าวระหว่างประเทศ 31 km3
/ ปี ประเทศไทย
เวียดนามและอินเดียเป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของข้าวใน
โลกและการส่งออกดังนั้นคำสั่งของ 1325 m3
น้ำต่อตันข้าวส่งออก.
จุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้คือการทบทวนการปฏิบัติการเพาะปลูก
และประสิทธิภาพการทำงานโดยใช้รถแทรกเตอร์ดึงล้อ
และ วิธีการเหล่านี้มีผลกระทบกับการจัดการดินในที่ลุ่ม
ผลิตข้าวอย่างเข้มข้น กระดาษสำรวจปัญหา
การใช้ดินอย่างยั่งยืนในระยะยาวปัจจัยการผลิตพลังงานที่
จำเป็นต้องมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและการเปลี่ยนแปลงในวิธีการ
ที่จะพืชไร่และการเชื่อมโยงเหล่านี้เพื่อให้การดำเนินงานของรถแทรกเตอร์ดำเนินการ
ออกมาเป็นส่วนหนึ่งของการผลิตข้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้าวที่สามารถปลูกได้ในช่วงกว้างของสถานที่และ
สภาพอากาศ แต่ 90% ของข้าวในโลก ( มากกว่า 700 ล้านตันในปี 2009
) ผลิตในใต้ , ตะวันออกเฉียงใต้และ
เอเชียตะวันออก ที่ข้าวเป็นอาหารหลักมากกว่า 3
ล้านคน [ 1 ] และที่ปลูกใน มากกว่าร้อย
ประเทศที่มีทั้งหมดเก็บเกี่ยวเนื้อที่เกือบ 160 ล้าน
ไร่ เอเชียข้าวเปลือก ( 80% ) ที่ปลูกในพื้นที่ชุ่มน้ำ
เงื่อนไข [ 2 ] มีหลักสี่ระบบนิเวศที่
ข้าวที่ปลูก : ฝนนาสวนนาชลประทาน ไร่ และ
น้ำท่วมได้ง่าย บัญชีสำหรับประมาณครึ่งหนึ่งของข้าวนาชลประทาน
โลกของข้าวที่เก็บเกี่ยว และจัดสรรพื้นที่ 75% ของการผลิตข้าวทั่วโลก
[ 1 ] ที่น้ำสามารถใช้ได้สำหรับ
ที่สุดแห่งปี เกษตรกรสามารถปลูกข้าวได้ตลอดปี
ยาวและเติบโตเป็น 2 หรือ 3 ไร่ต่อปี ข้าว
ความไวต่อปัญหาการขาดแคลนน้ำ และเพื่อให้แน่ใจว่า suffi -
cient น้ำ ชาวนาส่วนใหญ่มุ่งที่จะรักษา
สภาพน้ำท่วมในเขตของตน นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับข้าวนาสวนนา

ข้าวมีเอกลักษณ์เพราะมันสามารถเจริญเติบโตได้ในสภาพแวดล้อมที่เปียก
ที่ปลูกพืชอื่น ๆไม่สามารถอยู่รอดได้ สภาพแวดล้อมที่เปียก
เช่นดาษดื่นทั่วเอเชียที่ข้าว
โต การใช้และความพร้อมของน้ำเป็นสำคัญ
พิจารณาการเพิ่มความ บูแมน et al . [ 3 ]
มีประมาณว่า ข้าวนาชลประทานได้รับ 34 – 43 % ของโลกและรวม
น้ำชลประทานชลประทาน
บัญชีสำหรับ 70% ของโลกที่พัฒนาทรัพยากรน้ำจืด
, ข้าวนาชลประทานได้รับส่วนแบ่งของ 24 – 30 %
chapagain และ hoekstra [ 4 ] ให้โลก
รอยเท้าน้ำ . การผลิตข้าวเป็น 784 km3
/ ปี เฉลี่ย
ของ 1048 M3
/ T . นี้ถูกแบ่งระหว่าง 48% เขียว 44 %
8 % สีเทาสีฟ้าและน้ำที่น้ำถอน
จากพื้นดินหรือผิวน้ำเป็น termed น้ำสีฟ้า
, น้ำฝนเป็น termed น้ำเขียวและน้ำปนเปื้อน
การใช้ปุ๋ยไนโตรเจนใน
การผลิตข้าวเป็น termed น้ำสีเทา . และ chapagain hoekstra
[ 4 ] นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าน้ำไหลที่เกี่ยวข้อง
เสมือนการค้าข้าวระหว่างประเทศ 31 km3
/ ปี ประเทศไทย ,
เวียดนามและอินเดียเป็นผู้ส่งออกข้าวรายใหญ่ของโลกและส่งออกใน
ของ 1048 M3
น้ำต่อตันข้าวส่งออก .
วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการตรวจสอบการปฏิบัติและการปฏิบัติเกี่ยวกับการลากดึงใช้รถแทรกเตอร์ 4 ล้อ

, และวิธีการเหล่านี้โต้ตอบกับการจัดการดินใน การผลิตข้าวเข้มข้นนา

กระดาษสํารวจปัญหา
ของดินที่ใช้ในระยะยาวที่ยั่งยืน , พลังงานกระผม
เป็น ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และการเปลี่ยนแปลงในแนวทาง
กับพืชไร่ และการเชื่อมโยงเหล่านี้รถแทรกเตอร์การอุ้ม
เป็นส่วนหนึ่งของการผลิตข้าว