Writers often do not explain everyt

Writers often do not explain everything to the reader. For example, in stories, the writer may not tell the reader the time or place. Often readers have to guess these things. This is called making inferences or “reading between the lines.” Readers frequently need to find small clues that lead them to infer-understand—things that the author doesn’t explicitly state. They need to use information in the text to guess other things about the text.
Finally, you should find connections in the details. After you have made predictions, see what is missing or stated in the details and make connections. Fill in the missing information using your questions, guesses and predictions.
When you finish reading the text, you should take time to fill in between the lines by looking at your response and experience. Take time to review the guesses and predictions you had made and see which ones are correct

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้เขียนมักจะไม่อธิบายทุกอย่างให้อ่าน ตัวอย่าง ในเรื่อง ผู้เขียนอาจไม่บอกผู้อ่านเวลาหรือสถานที่ ผู้อ่านมักจะต้องคิดว่า สิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าทำ inferences หรือ "อ่านระหว่างบรรทัด" อ่านบ่อย ๆ ต้องหาปมเล็ก ๆ ที่ทำให้รู้เข้าใจคือสิ่งที่ผู้เขียนไม่ระบุอย่างชัดเจน พวกเขาจำเป็นต้องใช้ข้อมูลในข้อความที่คาดเดาต่าง ๆ เกี่ยวกับข้อความในที่สุด คุณควรค้นหาเชื่อมต่อในรายละเอียด หลังจากที่คุณได้ทำการคาดคะเน ดูขาด หรือระบุไว้ในรายละเอียดและทำการเชื่อมต่อคืออะไร กรอกข้อมูลที่ขาดหายไปโดยใช้คำถาม จากการทาย และคาดคะเนเมื่อคุณเสร็จสิ้นการอ่านข้อความ คุณควรใช้เวลาในการกรอกข้อมูลระหว่างบรรทัด โดยดูที่การตอบสนอง และประสบการณ์ ใช้เวลาในการตรวจทานจากการทายและการคาดการณ์ที่คุณได้ทำ และดูคนที่ถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเขียนมักจะไม่อธิบายทุกอย่างให้ผู้อ่าน ยกตัวอย่างเช่นในเรื่องที่เขียนอาจจะไม่บอกผู้อ่านเวลาหรือสถานที่ บ่อยครั้งที่ผู้อ่านต้องคาดเดาสิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าการอ้างถึงหรือ "การอ่านระหว่างบรรทัด." ผู้อ่านบ่อยต้องไปหาเบาะแสขนาดเล็กที่นำพวกเขาไปสรุป-เข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนไม่ได้ของรัฐอย่างชัดเจน พวกเขาจำเป็นต้องใช้ข้อมูลในข้อความที่จะคาดเดาสิ่งอื่น ๆ เกี่ยวกับข้อความ.
สุดท้ายคุณจะพบการเชื่อมต่อในรายละเอียด หลังจากที่คุณได้ทำให้การคาดการณ์ดูสิ่งที่หายไปหรือที่ระบุไว้ในรายละเอียดและทำให้การเชื่อมต่อ กรอกข้อมูลที่หายไปโดยใช้คำถามของคุณคาดเดาและการคาดการณ์.
เมื่อคุณเสร็จสิ้นการอ่านข้อความที่คุณควรใช้เวลาในการกรอกข้อมูลในระหว่างบรรทัดโดยดูที่การตอบสนองและประสบการณ์ของคุณ ใช้เวลาในการตรวจสอบการคาดเดาและการคาดการณ์ที่คุณได้ทำและดูว่าคนที่ถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเขียนมักจะไม่อธิบายให้ผู้อ่าน ตัวอย่างเช่น ในเรื่องราวที่ผู้เขียนไม่อาจบอก
อ่านเวลาหรือสถานที่ ผู้อ่านมักจะต้องว่าสิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าการอนุมานหรือ
" อ่านระหว่างบรรทัด " อ่านบ่อย ๆต้องไปหาเบาะแสที่นำพวกเขาเล็ก สรุปว่า -
เข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนไม่ได้อย่างชัดเจนรัฐนักเขียนมักจะไม่อธิบายให้ผู้อ่าน ตัวอย่างเช่น ในเรื่องราวที่ผู้เขียนไม่อาจบอก
อ่านเวลาหรือสถานที่ ผู้อ่านมักจะต้องว่าสิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าการอนุมานหรือ
" อ่านระหว่างบรรทัด " อ่านบ่อย ๆต้องไปหาเบาะแสที่นำพวกเขาเล็ก สรุปว่า -
เข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนไม่ได้อย่างชัดเจนรัฐนักเขียนมักจะไม่อธิบายให้ผู้อ่าน ตัวอย่างเช่น ในเรื่องราวที่ผู้เขียนไม่อาจบอก
อ่านเวลาหรือสถานที่ ผู้อ่านมักจะต้องว่าสิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าการอนุมานหรือ
" อ่านระหว่างบรรทัด " อ่านบ่อย ๆต้องไปหาเบาะแสที่นำพวกเขาเล็ก สรุปว่า -
เข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนไม่ได้อย่างชัดเจนรัฐ