The wife of a rich man fell sick: a

The wife of a rich man fell sick: and when she felt that her end drew nigh, she called her only daughter to her bedside, and said, “Always be a good girl, and I will look down from heaven and watch over you.” Soon afterwards she shut her eyes and died, and was buried in the garden; and the little girl went every day to her grave and wept, and was always good and kind to all about her. And the snow spread a beautiful white covering over the grave; but by the time the sun had melted it away again, her father had married another wife. This new wife had two daughters of her own: they were fair in face but foul at heart, and it was now a sorry time for the poor little girl. “What does the good-for-nothing thing want in the parlor?” said they; and they took away her fine clothes, and gave her an old frock to put on, and laughed at her and turned her into the kitchen.

Then she was forced to do hard work; to rise early, before daylight, to bring the water, to make the fire, to cook and to wash. She had no bed to lie down on, but was made to lie by the hearth among the ashes, and they called her Cinderella.

It happened once that her father was going to the fair, and asked his wife’s daughters what he should bring to them. “Fine clothes,” said the first. “Pearls and diamonds,” said the second. “Now, child,” said he to his own daughter, “what will you have?” “The first sprig, dear father, that rubs against your hat on your way home,” said she. Then he bought for the two first the fine clothes and pearls and diamonds they had asked for: and on his way home, as he rode through a green copse, a sprig of hazel brushed against him, so he broke it off and when he got home he gave it to his daughter. Then she took it, and went to her mother’s grave and planted it there, and cried so much that it was watered with her tears; and there it grew and became a fine tree, and soon a little bird came and built its nest upon the tree, and talked with her and watched over her, and brought her whatever she wished for.

Now it happened that the king of the land held a feast which was to last three days, and out of those who came to it his son was to choose a bride for himself; and Cinderella’s two sisters were asked to come. So they called Cinderella, and said, “Now, comb our hair, brush our shoes, and tie our sashes for us, for we are going to dance at the king’s feast.” Then she did as she was told, but when all was done she could not help crying, for she thought to herself, she would have liked to go to the dance too, and at last she begged her mother very hard to let her go, “You! Cinderella?” said she; “you who have nothing to wear, no clothes at all, and who cannot even dance—you want to go to the ball?” And when she kept on begging, to get rid of her, she said at last, “I will throw this basinful of peas into the ash heap, and if you have picked them all out in two hours’ time you shall go to the feast too.” Then she threw the peas into the ashes; but the little maiden ran out at the back door into the garden, and cried out—

“Hither, thither, through the sky, turtle-doves and linnets, fly!

Blackbird, thrush, and chaffinch gay, hither, thither, haste away!

One and all, come, help me quick! haste ye, haste ye—pick, pick, pick!”

Then first came two white doves; and next two turtle-doves; and after them all the little birds under heaven came, and the little doves stooped their heads down and set to work, pick, pick, pick; and then the others began to pick, pick, pick, and picked out all the good grain and put it into a dish, and left the ashes. At the end of one hour the work was done, and all flew out again at the windows. Then she brought the dish to her mother. But the mother said, “No, no! indeed, you have no clothes and cannot dance; you shall not go.” And when Cinderella begged very hard to go, she said, “If you can in one hour’s time pick two of these dishes of pease out of the ashes, you shall go too.” So she shook two dishes of peas into the ashes; but the little maiden went out into the garden at the back of the house, and called as before and all the birds came flying, and in half an hour’s time all was done, and out they flew again. And then Cinderella took the dishes to her mother, rejoicing to think that she should now go to the ball. But her mother said, “It is all of no use, you cannot go; you have no clothes, and cannot dance; and you would only put us to shame;” and off she went with her two daughters to the feast.

Now when all were gone, and nobody left at home, Cinderella went sorrowfully and sat down under the hazel-tree, and cried out—

“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”

Then her friend the bird flew out of the tree and brought a gold and silver dress for her, and slippers of spangled silk; and she put them on, and followed her sisters to the feast. But they did not know her, she looked so fine and beautiful in her rich clothes.

The king’s son soon came up to her, and took her by the ha

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภรรยาของคนรวยลดลงป่วย: และเมื่อเธอรู้สึกที่ปลายของเธอดึงคืน เธอเรียกลูกสาวของเธอเท่านั้นเธอข้างเตียง กล่าว ว่า "เป็นสาวดี และฉันจะมองลงมาจากสวรรค์ และดูแลคุณ" เร็ว ๆ นี้หลังจากนั้นเธอปิดดวงตาของเธอเสียชีวิต และถูกฝังในสวน และสาวน้อยทุกวันไปที่หลุมฝังศพของเธอ และร้องไห้ และเสมอดี และชนิดการฉวี และหิมะสวยงามขาวครอบคลุมกว่าศพ แต่เวลาที่ดวงอาทิตย์มีละลายมันออกไปอีก พ่อมีเมียอีก ภรรยาใหม่นี้มีลูกสาวสองคนของเธอ: อยู่ในใบหน้าแต่เหม็นที่หัวใจ และก็ตอนนี้ขอเวลาสำหรับสาวน้อยยากจน "สิ่งขี้กะโล้โท้ต้องอะไรในห้องรับแขก" กล่าวว่า พวกเขา และพวกเขาเอาเสื้อผ้าของเธอดี ไป และเธอมี frock เก่าใส่ และหัวเราะเยาะเธอ และเธอหันห้องครัวจากนั้น เธอถูกบังคับให้ทำงานหนัก เพิ่มขึ้นก่อน ก่อน น้ำ ไฟไหม้ การปรุงอาหาร และล้างให้นำ เธอได้ไม่มีเตียงนอน แต่ทำการโกหก โดยเตาระหว่างขี้เถ้า และพวกเขาเรียกว่าซินเดอเรลล่าของเธอมันเกิดขึ้นทันทีว่า พ่อของเธอกำลังจะยุติธรรม และถามลูกสาวของภรรยาของเขาสิ่งที่เขาควรนำมาใช้ในการ "ปรับผ้า กล่าวว่า ครั้งแรก "ไข่มุกและเพชร ว่า ที่สอง "ตอนนี้ เด็ก กล่าวว่า เขากับลูกสาวของตัวเอง "อะไรจะคุณมีหรือ" "แรกต้นหอมซอยต้น รักพ่อ ที่ลูบกับหมวกของคุณบนทางกลับบ้าน เธอกล่าว แล้วเขาซื้อสำหรับครั้งแรกที่สองปรับผ้า และไข่มุก และเพชรจะได้ถามสำหรับ: และทางเขาบ้าน เขาขี่ผ่าน copse มีสีเขียว ต้นสีน้ำตาลแดงขัดเงา เขาเพื่อ ให้เขาหยุดลงเมื่อเขามีที่บ้าน เขามอบมันให้กับลูกสาวของเขา แล้วเธอเอามัน และไปที่หลุมฝังศพของแม่ และปลูกมี และร้องมากว่า ถูกรดน้ำ ด้วยน้ำตาของเธอ และมีมันเติบโต และกลายเป็นต้นไม้ดี และเร็ว ๆ นี้เป็นนกขนาดเล็ก และสร้างรังของมันขึ้นต้นไม้ และ พูดคุยกับเธอ และ ดูเธอ และทำให้เธอไม่ว่าเธอปรารถนาสำหรับตอนนี้ มันเกิดขึ้นที่พระมหากษัตริย์ของแผ่นดินจัดงานฉลองซึ่งจะมาสามวัน และจากผู้ที่มาพร้อมกับ ลูกชายของเขาก็เลือกสาวตนเอง และซินเดอเรลล่าของสองสาวขอมา ดังนั้นพวกเขาเรียกว่าซินเดอเรลล่า และกล่าว ว่า "ตอนนี้ หวีผมของเรา แปรงรองเท้าของเรา และผูก sashes ของเราสำหรับเรา สำหรับเราจะไปเต้นที่งานเลี้ยงของพระราชา" แล้วเธอทำเธอบอก แต่เมื่อทั้งหมดได้ทำ เธอให้ร้องไห้ สำหรับเธอคิดว่า ตัวเอง เธอจะชอบให้ไปที่การเต้นมากเกินไป และในที่สุด เธอขอร้องแม่ยากให้เธอไป "คุณ ซินเดอเรลล่า "กล่าวว่า เธอ "คุณที่ไม่มีอะไรสวมใส่ เสื้อผ้าไม่มีเลย และที่ไม่ได้เต้น — คุณต้องการไปยังลูก? " และเมื่อเธอเก็บไว้ในขอทาน การกำจัดของเธอ เธอบอกว่า ในที่สุด "ฉันจะโยนนี้ basinful ของถั่วเป็นกองเถ้า และถ้าคุณได้รับพวกเขาออกทั้งหมดในเวลา 2 ชั่วโมง คุณจะไปงานเลี้ยงมากเกินไป" แล้ว เธอโยนถั่วเข้าขี้เถ้า แต่หญิงสาวน้อยวิ่งออกมาที่ประตูหลังเข้าไปในสวน และร้องออกมาได้"Hither ไปที่นั่น ผ่านฟ้า นก เขาเต่า และ linnets บินนก เชื้อ และ chaffinch เกย์ hither ไปที่นั่น รีบไปทุก มา ช่วยด่วน haste เย่ haste เย — เลือก เลือก เลือก! "จากนั้น มาสองนกเขาสีขาว และ นกเต่าสองถัดไป หลังจากนั้น นกน้อยทั้งหมดภายใต้สวรรค์มา และนกน้อย stooped หัวลง และตั้งค่าการทำงาน เลือก เลือก เลือก แล้วคนอื่น ๆ เริ่มรับ รับ รับ เบิกออกของเมล็ดข้าวที่ดี และใส่ลงในจาน และเหลือขี้เถ้า ทำงานที่หนึ่งชั่วโมง และทั้งหมดบินออกอีกครั้งใน windows จากนั้น เธอนำจานไปแม่ของเธอ แต่แม่บอกว่า "ไม่มี ไม่มี จริง คุณไม่มีเสื้อผ้า และเต้น รำไม่เป็น คุณจะไม่ไป" และเมื่อซินเดอเรลล่าขอร้องหนักไป เธอบอก "หากคุณสามารถในเวลาหนึ่งชั่วโมงเลือกสองของของโปรดจากขี้เถ้า คุณจะไปเกินไป" ดังนั้น เธอส่ายจานสองของถั่วเป็นขี้เถ้า แต่นามสกุลน้อยออกไปในสวนหลังบ้าน และเรียกว่าเป็นก่อน และนกทั้งหมดมาบิน และในครึ่งชั่วโมงของเวลาทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยแล้ว และออกจะบินอีก แล้ว ซินเดอเรลล่าเอาอาหารให้แม่ rejoicing คิดว่า เธอควรให้ไปที่ลูก แต่แม่ของเธอกล่าว ว่า "มันเป็นสิ่งที่ไม่ใช้ คุณไม่สามารถ ไป คุณไม่มีเสื้อผ้า และเต้น รำไม่เป็น และนอกจากนี้คุณเท่านั้นจะนำเราให้อับอาย และปิดเธอไปกับลูกสาวทั้งสองของเธอไปงานเลี้ยงตอนนี้ทั้งหมดได้หายไป และไม่มีใครเหลือที่บ้าน ซินเดอเรลล่าไปด้วยนั่งลงใต้ต้นไม้สีน้ำตาลแดง และร้องออกมาได้"เขย่า สั่น ต้นไม้สีน้ำตาลแดง และทองข้า"เพื่อนนกบินจากต้นไม้ แล้วนำชุดทองคำ และเงินสำหรับเธอ และรองเท้าแตะผ้าไหมสตาร์ส และเธอเก็บ และตามน้องสาวของเธอไปงานเลี้ยง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเธอ เธอดูดี และสวยงามในเสื้อผ้าของเธอรวยดังนั้นโอรสาธิราชเร็ว ๆ นี้มาให้เธอ และเอาเธอโดยฮา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภรรยาของเศรษฐีคนป่วยและเมื่อเธอรู้สึกว่าจุดสิ้นสุดของเธอเข้ามาใกล้เธอเรียกเธอเพียงลูกสาวไปที่เตียงของเธอและกล่าวว่า "เสมอจะเป็นสาวที่ดีและฉันจะมองลงมาจากสวรรค์และดูมากกว่าที่คุณ "หลังจากนั้นไม่นานเธอปิดตาของเธอและเสียชีวิตและถูกฝังอยู่ในสวน; และสาวน้อยไปทุกวันที่หลุมฝังศพและร้องไห้ของเธอและก็มักจะดีและใจดีกับทุกคนเกี่ยวกับเธอ และหิมะกระจายครอบคลุมสีขาวที่สวยงามเหนือหลุมฝังศพนั้น แต่เมื่อถึงเวลาที่ดวงอาทิตย์ละลายมันออกไปอีกครั้งพ่อของเธอได้แต่งงานกับภรรยาอีกคนหนึ่ง ภรรยาใหม่นี้มีลูกสาวสองคนของเธอเอง: พวกเขาเป็นธรรมในใบหน้า แต่เหม็นที่หัวใจและตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่เสียใจสำหรับสาวน้อยที่น่าสงสาร "อะไรจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับอะไรที่ต้องการให้อยู่ในห้องนั่งเล่น" พวกเขากล่าวว่า และพวกเขาเอาไปเสื้อผ้าสวยของเธอและให้เธอโค้ตเก่าที่จะวางบนและหัวเราะเยาะเธอและหันของเธอเข้าไปในห้องครัว. จากนั้นเธอก็ถูกบังคับให้ทำงานหนัก ที่จะเพิ่มขึ้นในช่วงต้นก่อนที่เวลากลางวันเพื่อนำน้ำที่จะทำให้เกิดไฟไหม้, การปรุงอาหารและการล้าง เธอมีเตียงนอนลงบนไม่มี แต่ที่จะอยู่โดยครอบครัวในกองขี้เถ้าและพวกเขาเรียกว่าลูกเมียน้อยของเธอ. มันเกิดขึ้นหลังจากที่พ่อของเธอกำลังจะเป็นธรรมและขอให้ลูกสาวของภรรยาของเขาสิ่งที่เขาควรจะนำมาให้พวกเขา . "เสื้อผ้าวิจิตรกล่าวว่า" ครั้งแรกที่ "ไข่มุกและเพชร" ที่สองกล่าวว่า "ตอนนี้เด็ก" เขากล่าวกับลูกสาวของเขาเอง "สิ่งที่คุณจะได้?" "ในวัยรุ่นแรกพ่อรักที่ลูบกับหมวกของคุณระหว่างทางกลับบ้านของคุณ" เธอกล่าวว่า จากนั้นเขาก็ซื้อมาสองครั้งแรกเสื้อผ้าสวยและไข่มุกและเพชรที่พวกเขาได้ถามหาและในทางกลับบ้านของเขาในขณะที่เขาขี่ม้าผ่านละเมาะสีเขียว, วัยรุ่นของสีน้ำตาลแดงแปรงกับเขาเพื่อให้เขาโพล่งออกและเมื่อเขาได้ บ้านเขามอบมันให้กับลูกสาวของเขา จากนั้นเธอก็เอามันและเดินไปที่หลุมฝังศพของแม่ของเธอและปลูกมันมีและร้องไห้มากว่ามันได้รับการรดน้ำด้วยน้ำตาของเธอ และมีการขยายตัวและกลายเป็นต้นไม้ที่ดีและเร็ว ๆ นี้นกน้อยมาและสร้างรังของมันอยู่บนต้นไม้และได้พูดคุยกับเธอและมองไปที่เธอและนำเธอสิ่งที่เธออยากให้. ตอนนี้มันเกิดขึ้นที่พระมหากษัตริย์ของแผ่นดิน จัดงานฉลองซึ่งจะมีอายุสามวันและออกจากบรรดาผู้ที่มากับมันเป็นลูกชายของเขาที่จะเลือกเจ้าสาวให้กับตัวเอง; และนิทานของน้องสาวทั้งสองได้ขอให้มา ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกว่า Cinderella และกล่าวว่า "ตอนนี้หวีผมของเราแปรงรองเท้าของเราและผูกผ้าคาดเอวของเราให้เราเพราะเราจะไปเต้นในงานเลี้ยงของกษัตริย์." จากนั้นเธอก็ทำตามที่เธอบอก แต่เมื่อทุกอย่างเป็นไป ทำเธอไม่สามารถช่วยให้ร้องไห้เพราะเธอคิดว่าตัวเองเธอจะชอบที่จะไปเต้นรำเกินไปและที่สุดท้ายที่เธอขอร้องให้แม่ของเธอยากมากที่จะปล่อยเธอไป "คุณ! ? Cinderella "บอกว่าเธอ; "ผู้ที่มีอะไรที่จะสวมใส่เสื้อผ้าที่ทุกคนและผู้ที่ไม่สามารถแม้แต่จะเต้นรำที่คุณต้องการไปเพื่อลูก?" และเมื่อเธอเก็บไว้ในขอทานเพื่อกำจัดเธอเธอกล่าวว่าที่ผ่านมาว่า "ผมจะโยน basinful นี้ถั่วลงไปในกองเถ้าและถ้าคุณได้เลือกพวกเขาทั้งหมดออกมาในเวลาสองชั่วโมงคุณจะไปงานเลี้ยงด้วย "จากนั้นเธอก็โยนถั่วลงไปในกองขี้เถ้า. แต่สาวน้อยวิ่งออกมาที่ประตูกลับเข้ามาในสวนและร้องไห้ออก "นี่เถิดนั่นผ่านท้องฟ้า, นกเขาและ Linnets บิน! Blackbird, ดงและนกแชฟฟินช์เกย์ที่นี่ที่นั่นรีบออกไป! หนึ่งและทั้งหมดมาช่วยฉันด่วน! เจ้ารีบรีบเจ้า-เลือกรับเลือก! " จากนั้นเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองนกพิราบสีขาว; และอีกสองนกเขา; และหลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดนกน้อยภายใต้ฟ้าสวรรค์และนกพิราบน้อยก้มศีรษะของพวกเขาลงมาและตั้งให้ทำงานรับเลือกให้เลือก; และแล้วคนอื่น ๆ เริ่มที่จะเลือกรับเลือกและหยิบออกมาทุกเม็ดที่ดีและใส่ลงในจานและทิ้งขี้เถ้า ในตอนท้ายของหนึ่งชั่วโมงการทำงานที่ได้ทำและสิ่งที่บินออกอีกครั้งที่หน้าต่าง จากนั้นเธอก็นำจานกับแม่ของเธอ แต่แม่บอกว่า "ไม่ไม่! แน่นอนคุณมีเสื้อผ้าและไม่สามารถเต้นรำ คุณจะต้องไม่ไป. "และเมื่อ Cinderella ขอร้องยากมากที่จะไปเธอกล่าวว่า" หากคุณสามารถในเวลาหนึ่งชั่วโมงเลือกสองของอาหารเหล่านี้ Pease จากขี้เถ้าคุณจะไปด้วย. "ดังนั้นเธอส่ายสองจาน ถั่วลงไปในกองขี้เถ้า; แต่สาวน้อยก็ออกไปที่สวนหลังบ้านและเรียกว่าเป็นก่อนและนกทั้งหมดมาบินและในครึ่งเวลาหนึ่งชั่วโมงทั้งหมดได้ทำและออกบินอีกครั้ง แล้ว Cinderella เอาอาหารกับแม่ของเธอยินดีที่จะคิดว่าตอนนี้เธอควรจะไปที่ลูกบอล แต่แม่ของเธอกล่าวว่า "มันเป็นสิ่งที่ไม่มีประโยชน์คุณไม่สามารถไป; คุณมีเสื้อผ้าที่ไม่ได้และไม่สามารถเต้นรำ และคุณเท่านั้นที่จะทำให้เราได้ความอัปยศ. "และปิดเธอไปกับลูกสาวสองคนของเธอไปงานเลี้ยงตอนนี้เมื่อทุกคนก็หายไปและไม่มีใครทิ้งไว้ที่บ้าน, Cinderella ไปอย่างเศร้าใจและนั่งลงใต้ต้นไม้สีน้ำตาลแดงและร้องออก"เขย่าสั่นสีน้ำตาลแดงต้นไม้ทองและเงินมากกว่าฉัน!" จากนั้นเพื่อนของเธอนกบินออกจากต้นไม้และนำชุดสีทองและสีเงินสำหรับเธอและรองเท้าแตะของผ้าไหมแพรวพราว; และเธอวางไว้บนและตามน้องสาวของเธอไปงานเลี้ยง แต่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าเธอมองเพื่อให้ดีและสวยงามในเสื้อผ้าที่อุดมไปด้วยของเธอ. ลูกชายของกษัตริย์ในเร็ว ๆ นี้ขึ้นมากับเธอและพาเธอโดยฮ่า