ecopolisa hundre years ago, the lar

ecopolis
a hundre years ago, the largest city in the world was london with a population of 6.5 million. today it is dwarfed by tokyo. with barely a quarter the population of london a century ago the tokyo metropolitan area has since musroomed to 35 million propelling it to first place in the growth is largely due to a single factor migration from the countryside to the city it is just one of many to have overtaken london which with a population of 7.5 million today doesn't evn make the top 20
This rural-to-urban migration can now be seen in scores of cities around the globe and it has brought us to a pivatal moment in human history in 1900 most people lived in the countryside with a littel over 10 million the meteoric growth of megacities-there are now more than 25 in total-has brought with it huge environmental and social problems cities occupy just two percent of the land surface of the earth but consume three-quarters of the resources that are used up each year expelling the half digsted remains in clouds of greenhouse gases billions of tons of solid waste and rivers of toxic sewage their inhabitants are making ruinous demands on soils and water supplies for fook and on forests for timber and paper.Returning the world's population to the countryside isn't an option. diividing up the planet into plots of land on which we could all survive self-sufficiently would create its own natural disasters, not to mention being highly unlikely to ever happen. If we are to protecgt what is left of nature, and meet the demand to improve the quality of living for the world's developing nations a new form of city living is the only option. The size of a city creates economies of scale for things such as energy generation, recycling, and public transport. It should even be posible for cities to partly feed themselves. Far from being parasites on the world, cities could hold the key to sustainable liveing for the world's booming population-if they are built right.

fortunately, governments, planners, architects, and engineers are beginning to wake up to this idea, and are dreaming up new ways to green the megacities. Teir approaches rely on two main principles: recycle whatever possible and remove as many cars as possible. So as well as developin energy -efficient buildings, emphasis is being placed on increasing the use of public transport and redesigning how cities are organized to integrate work and living areas into a single neighborhood, rather than separating cities into residential, and industrial zones.
The big ideas are still being defined, but many cities already have showcase eco-projects. For example, at the new home of melbourne city council in australia, hanging gardens and water fountains cool the air, wind turbines and solar cells generate up to 85 percent of the electricity used in the building, and rooftop rainwater collectors supply 70 percent of its water needs. In Berlin, Germany's new Reichstag parliament building cut its carbon dioxide emissions by 94 percent by relying on carbon-neutral vegetable oil as its energy source. In San Diego, californian, garbage trucks run on methane extracted from the landfills they deliver to. In Austria, 1500 free bicycles have been distributed across vienna. Reykjavik in Iceland is amaong the pioneers of hydrogen-powered public transport, and Shanghai is subsidizing the installation of 100000 rooftop solar panels. In Masdar, and emerging sustainable eco-city on the outskirts of Abu Dhabi in the United Arab Emirates, a modern version of the Arabian wind tower is used to cool urban plazdas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ecopolisปี hundre ผ่านมา เมืองใหญ่ที่สุดในโลกคือ ลอนดอน มีประชากรประมาณ 6.5 ล้าน วันนี้มันเป็น dwarfed โดยโตเกียว เพิ่งจะสี่ประชากรของลอนดอนศตวรรษที่แล้วกรุงโตเกียวมีตั้งแต่ musroomed ถึง 35 ล้านผลักสถานที่แรกในการเจริญเติบโตมากเนื่องจากปัจจัยการโยกย้ายจากชนบทการเมืองมันเป็นเพียงหนึ่งในหลายมีแซงลอนดอนซึ่ง มีประชากร 7.5 ล้านวันนี้ไม่ evn ทำด้านบน 20 ตอนนี้จะเห็นการโยกย้ายนี้ชนบทการเมืองในคะแนนของเมืองทั่วโลก และจะนำเรามาถึงช่วงเวลา pivatal ในประวัติศาสตร์มนุษย์ใน 1900 คนส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในชนบทมีน้อยกว่า 10 ล้านการเติบโตพุ่งแห่งมีกำลังมากกว่า 25 รวม-ได้มากับ เมืองปัญหาสิ่งแวดล้อม และสังคมใหญ่ครอบครองเพียงสองเปอร์เซ็นต์ของพื้นดินของโลก แต่ใช้มูลค่าของทรัพยากรที่ ใช้ขับไล่แต่ละปี digsted ครึ่งยังคงอยู่ในเมฆของก๊าซเรือนกระจกพันล้านตันของขยะและแม่น้ำของสารพิษและต้องบำบัดน้ำเสียที่อาศัยการทำ ruinous ในดินและแหล่งน้ำสำหรับ fook และป่าไม้และกระดาษ ความประชากรโลกชนบทไม่ใช่ตัวเลือก diividing ค่าโลกลงในที่ดินที่เราสามารถทั้งหมดรอด self-sufficiently จะสร้างตัวเองภัยพิบัติ ไม่ต้องพูดถึงกำลังสูงไม่น่าจะเคยเกิดขึ้น ถ้าเราไป protecgt เหลือธรรมชาติ และตอบสนองความต้องการพัฒนาคุณภาพชีวิตสำหรับประเทศกำลังพัฒนาในโลก แบบใหม่ของชีวิตในเมืองเป็นตัวเท่านั้น ขนาดของเมืองสร้างเศรษฐกิจของมาตราส่วนสำหรับสิ่งต่าง ๆ เช่นพลังงาน รีไซเคิล และขนส่งสาธารณะ นอกจากนี้มันยังควร posible เมืองบางส่วนเลี้ยงตัวเอง ห่างไกลจากการเป็นปรสิตในโลก เมืองอาจค้างเพื่อชีวิตยั่งยืนสำหรับโลกของเฟื่องฟูประชากร-ถ้าพวกเขามีอยู่ได้ โชคดี รัฐบาล วางแผน สถาปนิก และวิศวกรจะเริ่มตื่นขึ้นมาความคิดนี้ และฝันขึ้นใหม่การเมืองใหญ่ ๆ ได้แก่ Teir วิธีใช้หลักสอง: ไซไม่ได้ และเอารถยนต์มากที่สุด ดังนั้นเช่นเดียวกับ developin พลังงาน-ประสิทธิภาพอาคาร เน้นจะถูกวางไว้ในการใช้บริการขนส่งสาธารณะที่เพิ่มขึ้น และออกแบบวิธีการจัดระเบียบเมืองเพื่อบูรณาการการทำงานและพื้นที่นั่งเล่นเป็นย่านเดียว มากกว่าแยกเมืองเป็นเขตที่อยู่อาศัย และอุตสาหกรรมไอเดียถูกยังคงกำหนด แต่หลายเมืองมีโครงการ eco ที่แสดง ตัวอย่างเช่น ที่เที่ยวบ้านของเมลเบิร์นใหม่ ในออสเตรเลีย สวนลอยน้ำน้ำพุเย็นอากาศ กังหันลม และเซลล์แสงอาทิตย์สร้างถึง 85 เปอร์เซ็นต์ของไฟฟ้าที่ใช้ในอาคาร และดาดฟ้าน้ำฝนสะสมจ่าย 70% ของความต้องการน้ำ ในเบอร์ลิน เยอรมนีใหม่สพรีรัฐสภา อาคารตัดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ร้อยละ 94 โดยอาศัยคาร์บอนกลางน้ำมันพืชเป็นแหล่งพลังงาน ใน San Diego แคลิฟอร์เนีย รถบรรทุกขยะรันบนแก๊สมีเทนจากการฝังกลบการ ในออสเตรีย จักรยานฟรี 1500 มีการกระจายทั่วเวียนนา ในประเทศไอซ์แลนด์เป็น amaong ผู้บุกเบิกระบบขนส่งสาธารณะที่ขับเคลื่อนด้วยไฮโดรเจน และเซี่ยงไฮ้จะแอดติดตั้งแผงเซลล์แสงอาทิตย์บนหลังคา 100000 ใน Masdar และเกิดใหม่เพื่อสิ่งแวดล้อมเมืองอย่างยั่งยืนอยู่รอบนอกของอาบูดาบีสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ใช้หออาลมเย็นในเมือง plazdas

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ecopolis
hundre ปีที่ผ่านมาเมืองใหญ่ที่สุดในโลกคือลอนดอนมีประชากร 6.5 ล้านคน วันนี้มันเป็นคนแคระโตเกียว มีแทบไตรมาสประชากรของกรุงลอนดอนศตวรรษที่ผ่านมาพื้นที่มหานครโตเกียวได้ musroomed ตั้งแต่ 35 ล้านขับเคลื่อนไปยังสถานที่แรกในการเจริญเติบโตเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการโยกย้ายปัจจัยเดียวจากชนบทกับเมืองมันเป็นเพียงหนึ่งในหลาย ๆ ที่จะ ได้ประสบลอนดอนซึ่งมีประชากร 7.5 ล้านในวันนี้ไม่ได้ทำให้ EVN ด้านบน 20
นี้จากชนบทสู่เมืองการโยกย้ายในขณะนี้สามารถมองเห็นได้ในคะแนนของเมืองทั่วโลกและจะได้นำเราไปเป็นช่วงเวลาที่ pivatal ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ใน 1,900 คนส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในชนบทที่มีของสินค้ามากกว่า 10 ล้านการเจริญเติบโตอุตุนิยมวิทยาของมหานคร-ขณะนี้มีมากกว่า 25 รวม-ได้มาด้วยขนาดใหญ่เมืองปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมครอบครองเพียงสองเปอร์เซ็นต์ของพื้นผิวดินแดนของแผ่นดิน แต่ กินสามในสี่ของทรัพยากรที่ใช้ในแต่ละปีไล่ครึ่ง digsted ยังคงอยู่ในเมฆของก๊าซเรือนกระจกพันล้านตันของขยะมูลฝอยและแม่น้ำของน้ำเสียที่เป็นพิษอยู่อาศัยของพวกเขาจะทำให้ความต้องการของหายนะในดินและแหล่งน้ำสำหรับ Fook และป่าไม้ ป่าไม้และ paper.Returning ประชากรโลกไปยังชนบทที่ไม่ได้เป็นตัวเลือก diividing ดาวเคราะห์ลงในแปลงที่ดินที่เราทุกคนสามารถอยู่รอดได้ด้วยตนเองทั้งนี้จะสร้างภัยพิบัติทางธรรมชาติของตัวเองไม่ต้องพูดถึงเป็นอย่างมากไม่น่าจะเคยเกิดขึ้น ถ้าหากเราจะ protecgt สิ่งที่เหลืออยู่ของธรรมชาติและตอบสนองความต้องการในการปรับปรุงคุณภาพของที่อยู่อาศัยสำหรับโลกประเทศกำลังพัฒนารูปแบบใหม่ของชีวิตในเมืองเป็นตัวเลือกเท่านั้น ขนาดของเมืองสร้างเศรษฐกิจของขนาดสำหรับสิ่งต่างๆเช่นการผลิตพลังงาน, การรีไซเคิลและการขนส่งสาธารณะ มันก็ควรจะเป็น posible สำหรับเมืองที่จะเลี้ยงตัวเองบางส่วน ห่างไกลจากการปรสิตในโลกที่เมืองสามารถถือกุญแจสำคัญในการ liveing ​​ที่ยั่งยืนสำหรับการเฟื่องฟูของประชากรโลกถ้าพวกเขาจะสร้างสิทธิ. โชคดีที่รัฐบาลวางแผนสถาปนิกและวิศวกรเป็นจุดเริ่มต้นที่จะตื่นขึ้นมาด้วยความคิดนี้และกำลังฝัน ถึงวิธีการใหม่เพื่อมหานครสีเขียว วิธี teir พึ่งพาสองหลักการหลัก: รีไซเคิลสิ่งที่เป็นไปได้และเอารถให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ดังนั้นเช่นเดียวกับอาคารพลังงาน -efficient developin เน้นจะถูกวางอยู่บนการเพิ่มการใช้ระบบขนส่งสาธารณะและปรับเปลี่ยนการออกแบบวิธีการเมืองมีการจัดเพื่อบูรณาการการทำงานและอาศัยอยู่ในพื้นที่เป็นเขตเดียวมากกว่าที่จะแยกออกเป็นเมืองที่อยู่อาศัยและเขตอุตสาหกรรม. คิดใหญ่ยังคงถูกกำหนดไว้ แต่หลาย ๆ เมืองมีอยู่แล้วโครงการ Eco-Showcase ยกตัวอย่างเช่นที่บ้านใหม่ของสภาเทศบาลเมืองเมลเบิร์นในออสเตรเลียสวนแขวนและน้ำพุน้ำอากาศเย็น, กังหันลมและเซลล์แสงอาทิตย์สร้างได้ถึงร้อยละ 85 ของการผลิตไฟฟ้าที่ใช้ในอาคารและการสะสมน้ำฝนบนชั้นดาดฟ้าจัดหาร้อยละ 70 ของมัน ความต้องการน้ำ ในกรุงเบอร์ลินใหม่อาคารรัฐสภา Reichstag ของเยอรมนีลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในระดับที่ร้อยละ 94 โดยอาศัยน้ำมันพืชคาร์บอนสมดุลเป็นแหล่งพลังงาน ในซานดิเอโก, แคลิฟอร์เนีย, รถบรรทุกขยะวิ่งบนก๊าซมีเทนที่สกัดจากหลุมฝังกลบที่พวกเขาส่งมอบให้กับ ในประเทศออสเตรีย 1500 จักรยานฟรีได้รับการกระจายไปทั่วกรุงเวียนนา เรคยาวิกในไอซ์แลนด์เป็นผู้บุกเบิก amaong พลังงานไฮโดรเจนขนส่งสาธารณะและเซี่ยงไฮ้อุดหนุนการติดตั้งแผงเซลล์แสงอาทิตย์บนชั้นดาดฟ้า 100000 ใน Masdar และที่เกิดขึ้นใหม่อย่างยั่งยืนเมืองนิเวศในเขตชานเมืองของอาบูดาบีในสหรัฐอาหรับเอมิเป็นรุ่นที่ทันสมัยของหอลมอาหรับจะใช้ในการเย็น plazdas เมือง