Abstract: Schizophrenia is a disabl

Abstract: Schizophrenia is a disabling psychiatric illness associated with disruptions in cognition, emotion, and psychosocial and occupational functioning. Increasing evidence shows that psychosocial interventions for people with schizophrenia, as an adjunct to medications or usual psychiatric care, can reduce psychotic symptoms and relapse and improve patients’ long-term outcomes such as recovery, remission, and illness progression. This critical review of the literature was conducted to identify the common approaches to psychosocial interventions for people with schizophrenia. Treatment planning and outcomes were also explored and discussed to better understand the effects of these interventions in terms of person-focused perspectives such as their perceived quality of life and satisfaction and their acceptability and adherence to treatments or services received. We searched major health care databases such as EMBASE, MEDLINE, and PsycLIT and identified relevant literature in English from these databases. Their reference lists were screened, and studies were selected if they met the criteria of using a randomized controlled trial or systematic review design, giving a clear description of the interventions used, and having a study sample of people primarily diagnosed with schizophrenia. Five main approaches to psychosocial intervention had been used for the treatment of schizophrenia: cognitive therapy (cognitive behavioral and cognitive remediation therapy), psychoeducation, family intervention, social skills training, and assertive community treatment. Most of these five approaches applied to people with schizophrenia have demonstrated satisfactory levels of short- to medium-term clinical efficacy in terms of symptom control or reduction, level of functioning, and/or relapse rate. However, the comparative effects between these five approaches have not been well studied; thus, we are not able to clearly understand the superiority of any of these interventions. With the exception of patient relapse, the longer-term (eg, .2 years) effects of these approaches on most psychosocial outcomes are not well-established among these patients. Despite the fact that patients’ perspectives on treatment and care have been increasingly concerned, not many studies have evaluated the effect of interventions on this perspective, and where they did, the findings were inconclusive. To conclude, current approaches to psychosocial interventions for schizophrenia have their strengths and weaknesses, particularly indicating limited evidence on long-term effects. To improve the longer-term outcomes of people with schizophrenia, future treatment strategies should focus on risk identification, early intervention, person-focused therapy, partnership with family caregivers, and the integration of evidence-based psychosocial interventions into existing services.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อ: โรคจิตเภทมีการเจ็บป่วยทางจิตเวชปิดที่เกี่ยวข้องกับการหยุดชะงักในความรู้ อารมณ์ และจิตวิทยาสังคม และอาชีพทำงาน เพิ่มหลักฐานที่แสดงว่า แทรกแซงจิตสังคมสำหรับผู้ที่มีโรคจิตเภท เป็นส่วนเสริมยาหรือดูแลผู้ป่วยจิตเวชปกติ สามารถลดอาการโรคจิต และกลับไปเสพ และปรับปรุงผลระยะยาวของผู้ป่วยเช่นความคืบหน้าการกู้คืน การปลด และการเจ็บป่วย รีวิวสำคัญของวรรณกรรมดำเนินการเพื่อระบุวิธีการทั่วไปแทรกแซงจิตสังคมสำหรับคนกับโรคจิตเภท การวางแผนการรักษาและผลก็อุดม และกล่าวถึงเพื่อให้ เข้าใจผลกระทบของการแทรกแซงเหล่านี้ในแง่ของมุมมองที่เน้นบุคคลเช่นการรับรู้คุณภาพชีวิต และความพึงพอใจ และยอมรับ และยึดมั่นในการรักษาหรือบริการที่ได้รับยัง เราค้นหาฐานข้อมูลสุขภาพที่สำคัญ เช่น EMBASE ครั้ง MEDLINE, PsycLIT และวรรณคดีอังกฤษที่เกี่ยวข้องจากฐานข้อมูลเหล่านี้ระบุ คัดรายการอ้างอิงของพวกเขา และการศึกษาคัดเลือกพวกเขาตามเงื่อนไขของการใช้แบบสุ่มควบคุมระบบ หรือทดลองรีวิว ให้คำอธิบายที่ชัดเจนของการแทรกแซงใช้ และมีตัวอย่างการศึกษาของคนไข้โรคจิตเภทเป็นหลัก ห้าหลักวิธีการแทรกแซงจิตสังคมได้ถูกใช้สำหรับการรักษาโรคจิตเภท: ปัญญาบำบัด (การบำบัดพฤติกรรม และองค์ความรู้ด้านความรู้ความเข้าใจ), psychoeducation แทรกแซงครอบครัว การฝึกอบรมทักษะทางสังคม และการรักษาชุมชนออก ส่วนใหญ่วิธีการเหล่านี้ห้าใช้กับคนที่มีโรคจิตเภทได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพทางคลินิกระยะสั้นถึงปานกลางระยะควบคุมอาการหรือลด ระดับของการทำงาน และ/หรืออัตราการกำเริบในระดับน่าพอใจ อย่างไรก็ตาม ผลเปรียบเทียบระหว่างวิธีการเหล่านี้ห้ามีไม่การดีศึกษา ดังนั้น เราจะไม่สามารถเข้าใจที่เหนือกว่าของแทรกแซงเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง ยกเว้นผู้ป่วยกำเริบ ในระยะยาว (เช่น .2 ปี) ผลของวิธีการเหล่านี้ในจิตใจมากที่สุดผลจะไม่ดีขึ้นในผู้ป่วยเหล่านี้ แม้ว่ามุมมองของผู้ป่วยเกี่ยวกับการรักษาและดูแลได้มากขึ้น ความกังวล การศึกษาจำนวนมากไม่ได้ประเมินผลของการแทรกแซงในมุมมองนี้ และที่พวกเขาไม่ ผลการวิจัยก็สรุปไม่ได้ ปัจจุบันวิธีการแทรกแซงจิตสังคมสำหรับโรคจิตเภทมีจุดแข็งและจุดอ่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อแสดงหลักฐานที่จำกัดในระยะยาวผลสรุป เพื่อปรับปรุงผลลัพธ์ระยะยาวของคนที่มีโรคจิตเภท กลยุทธ์ในอนาคตรักษาควรเน้นเสี่ยง แซง บุคคลที่มุ่งเน้นการรักษา ความร่วมมือกับผู้ดูแลครอบครัว และรวมตามหลักฐานข้างจิตวิทยาสังคมเป็นบริการที่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ: โรคจิตเภทเป็นโรคทางจิตเวชปิดการใช้งานที่เกี่ยวข้องกับการหยุดชะงักในการรับรู้อารมณ์ความรู้สึกและการทำงานด้านจิตสังคมและการประกอบอาชีพ หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของการแทรกแซงทางจิตสังคมสำหรับคนที่มีอาการจิตเภทเป็นส่วนเสริมยาหรือดูแลผู้ป่วยจิตเวชปกติสามารถลดอาการโรคจิตและการกำเริบของโรคและการปรับปรุงผลระยะยาวของผู้ป่วยเช่นการกู้คืนการให้อภัยและความเจ็บป่วยความก้าวหน้า นี้ตรวจสอบได้ที่สำคัญของวรรณกรรมได้ดำเนินการในการระบุแนวทางร่วมกันในการแทรกแซงทางจิตสังคมสำหรับคนที่มีอาการจิตเภท การวางแผนการรักษาและผลการสำรวจยังและพูดคุยกันให้เข้าใจถึงผลกระทบของการแทรกแซงเหล่านี้ในแง่ของมุมมองบุคคลที่มุ่งเน้นเช่นคุณภาพของพวกเขารับรู้ของชีวิตและความพึงพอใจและการยอมรับของพวกเขาและยึดมั่นในการรักษาหรือบริการที่ได้รับ เราได้ค้นหาฐานข้อมูลการดูแลสุขภาพที่สำคัญเช่น EMBASE, MEDLINE และ PsycLIT และระบุวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องในภาษาอังกฤษจากฐานข้อมูลเหล่านี้ รายการอ้างอิงของพวกเขาถูกคัดกรองและการศึกษาได้รับการคัดเลือกว่าพวกเขาพบกับเกณฑ์ของการใช้สุ่มทดลองหรือการออกแบบระบบตรวจสอบให้คำอธิบายที่ชัดเจนของการแทรกแซงที่ใช้และมีกลุ่มตัวอย่างของผู้คนส่วนใหญ่ได้รับการวินิจฉัยว่าเ​​ป็นโรคจิตเภท ห้าวิธีการหลักในการแทรกแซงทางจิตสังคมที่ถูกนำมาใช้ในการรักษาโรคจิตเภท: การบำบัดทางปัญญา (ความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมและความรู้ความเข้าใจในการบำบัดฟื้นฟู), สุขภาพจิต, การแทรกแซงครอบครัว, การฝึกอบรมทักษะทางสังคมและการรักษาชุมชนกล้าแสดงออกอย่างเหมาะสม ส่วนใหญ่เหล่านี้ห้าวิธีนำไปใช้กับผู้ที่มีอาการจิตเภทได้แสดงให้เห็นในระดับที่น่าพอใจในระยะสั้นเพื่อประสิทธิภาพทางคลินิกระยะกลางในแง่ของการควบคุมอาการหรือการลดระดับของการทำงานและ / หรืออัตราการกำเริบ อย่างไรก็ตามผลกระทบเปรียบเทียบระหว่างวิธีการเหล่านี้ห้ายังไม่ได้รับการศึกษาดี; ดังนั้นเราจึงไม่สามารถที่จะเข้าใจได้อย่างชัดเจนเหนือกว่าใด ๆ ของการแทรกแซงเหล่านี้ ด้วยข้อยกเว้นของการกำเริบของโรคผู้ป่วยในระยะยาว (เช่น 0.2 ปี) ผลกระทบของวิธีการเหล่านี้ต่อผลลัพธ์ทางจิตสังคมส่วนใหญ่จะไม่ดีขึ้นในหมู่ผู้ป่วยเหล่านี้ แม้จะมีความจริงที่ว่ามุมมองของผู้ป่วยเกี่ยวกับการรักษาและการดูแลที่ได้รับความกังวลมากขึ้นการศึกษาไม่มากมีการประเมินผลกระทบของการแทรกแซงในมุมมองนี้และสถานที่ที่พวกเขาค้นพบก็สรุปไม่ได้ เพื่อสรุปแนวทางในปัจจุบันเพื่อการแทรกแซงทางจิตสังคมโรคจิตเภทมีจุดแข็งและจุดอ่อนของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงให้เห็นหลักฐาน จำกัด เกี่ยวกับผลกระทบในระยะยาว เพื่อปรับปรุงผลล​​ัพธ์ในระยะยาวของคนที่มีอาการจิตเภทกลยุทธ์การรักษาในอนาคตควรมุ่งเน้นในการระบุความเสี่ยง, การแทรกแซง, การรักษาคนที่มุ่งเน้นความร่วมมือกับผู้ดูแลในครอบครัวและบูรณาการตามหลักฐานการแทรกแซงทางจิตสังคมในด้านการบริการที่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ : โรคจิตเภท คือ ปิดการใช้งานการเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องกับการหยุดชะงักในการรับรู้ อารมณ์ และจิตสังคมและการทำงานในอาชีพ พบหลักฐานแสดงว่า จิตของคนเป็นโรคจิตเภท เป็นการใช้ยา หรือการดูแลทางจิตปกติ สามารถลดอาการทางจิตกำเริบ และปรับปรุง ของผู้ป่วยและผลในระยะยาว เช่น การกู้คืน การให้อภัย และการเจ็บป่วยที่ก้าวหน้า รีวิวนี้วิจารณ์วรรณกรรม มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทั่วไปแนวทางการแทรกแซงทางจิตสังคมสำหรับผู้ที่เป็นโรคจิตเภท . การวางแผนและการใช้ยา นอกจากนี้ยังสำรวจ และกล่าวถึงให้เข้าใจถึงผลของมาตรการเหล่านี้ในแง่ของคนที่เน้นมุมมองเช่นการรับรู้คุณภาพชีวิตและความพึงพอใจและการยอมรับและยึดมั่นในการรักษาหรือการบริการที่ได้รับ เราค้นฐานข้อมูลดูแลสุขภาพที่สำคัญ เช่น embase Medline , และ psyclit และระบุเอกสารที่เกี่ยวข้องในภาษาอังกฤษจากฐานข้อมูลเหล่านี้ รายการอ้างอิงของตนมี และศึกษา ซึ่งหากพวกเขาได้พบกับเกณฑ์ที่ใช้การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม หรือการทบทวนการออกแบบอย่างเป็นระบบ การให้คำอธิบายที่ชัดเจนของมาตรการที่ใช้ และมีตัวอย่างในการศึกษาของคนส่วนใหญ่เป็นโรคจิตเภท 5 หลักวิธีการโปรแกรมจิตสังคมบำบัดได้ถูกใช้ในการรักษาของผู้ป่วยจิตเภท : การบำบัดทางปัญญา ( cognitive behavioral และการฟื้นฟูบำบัด ) , สุขภาพจิต , ครอบครัวแทรกแซงการฝึกทักษะทางสังคม และการดูแลผู้ป่วยเชิงรุกในชุมชน . ส่วนใหญ่ของเหล่านี้ห้าวิธีการที่ใช้กับคนเป็นโรคจิตเภทได้แสดงให้เห็นระดับของความพึงพอใจระยะสั้น - เพื่อประสิทธิภาพทางคลินิก หรือในแง่ของการควบคุมอาการ หรือลดระดับของการทำงาน และ / หรือ อัตราการป่วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม การเปรียบเทียบผลระหว่างเหล่านี้ห้าวิธีการไม่ได้ศึกษาดี ดังนั้น เราไม่สามารถที่จะเข้าใจที่เหนือกว่าใด ๆของมาตรการเหล่านี้ ด้วยข้อยกเว้นของการกำเริบของโรคผู้ป่วย ในระยะยาว ( เช่น 2 ปี ) ผลต่อผลลัพธ์ด้านจิตสังคมของวิธีการเหล่านี้ส่วนใหญ่ยังไม่รู้จักของผู้ป่วยเหล่านี้ แม้จะมีความจริงที่ว่าทัศนคติในการรักษาและดูแลผู้ป่วยมีความกังวลมากขึ้น ไม่ใช่หลายการศึกษาได้ประเมินผลของการแทรกแซงในมุมมองนี้ และพวกเขาก็พบว่าไม่ประสบความสำเร็จ สรุปปัจจุบันแนวทางการแทรกแซงทางจิตสังคมสำหรับผู้ป่วยจิตเภทมีจุดแข็งและจุดอ่อนของพวกเขา โดยระบุว่า หลักฐานที่ จำกัด ในผลระยะยาว เพื่อปรับปรุงผลระยะยาวของคนเป็นโรคจิตเภท กลยุทธ์การรักษาในอนาคตควรเน้นการระบุ ความเสี่ยง การแทรกแซง คนที่เน้นการร่วมมือกับผู้ดูแลในครอบครัว และการบูรณาการตามหลักฐานการแทรกแซงทางจิตสังคมในด้านการบริการที่มีอยู่