He was an old man who fished alone

He was an old man who fished alone in a skiff in the Gulf Stream and he had gone eighty-four days now without taking a fish. In the first forty days a boy had been with him. But after forty days without a fish the boy’s parents had told him that the old man was now definitely and finally salao, which is the worst form of unlucky, and the boy had gone at their orders in another boat which caught three good fish the first week. It made the boy sad to see the old man come in each day with his skiff empty and he always went down to help him carry either the coiled lines or the gaff and harpoon and the sail that was furled around the mast. The sail was patched with flour sacks and, furled, it looked like the flag of permanent defeat. The old man was thin and gaunt with deep wrinkles in the back of his neck. The brown blotches of the benevolent skin cancer the sun brings from its [9] reflection on the tropic sea were on his cheeks. The blotches ran well down the sides of his face and his hands had the deep-creased scars from handling heavy fish on the cords. But none of these scars were fresh. They were as old as erosions in a fishless desert. Everything about him was old except his eyes and they were the same color as the sea and were cheerful and undefeated. “Santiago,” the boy said to him as they climbed the bank from where the skiff was hauled up. “I could go with you again. We’ve made some money.” The old man had taught the boy to fish and the boy loved him. “No,” the old man said. “You’re with a lucky boat. Stay with them.” “But remember how you went eighty-seven days without fish and then we caught big ones every day for three weeks.” “I remember,” the old man said. “I know you did not leave me because you doubted.”
“It was papa made me leave. I am a boy and I must obey him.” “I know,” the old man said. “It is quite normal.” “He hasn’t much faith.” [10] “No,” the old man said. “But we have. Haven’t we?” ‘Yes,” the boy said. “Can I offer you a beer on the Terrace and then we’ll take the stuff home.” “Why not?” the old man said. “Between fishermen.” They sat on the Terrace and many of the fishermen made fun of the old man and he was not angry. Others, of the older fishermen, looked at him and were sad. But they did not show it and they spoke politely about the current and the depths they had drifted their lines at and the steady good weather and of what they had seen. The successful fishermen of that day were already in and had butchered their marlin out and carried them laid full length across two planks, with two men

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเป็นคนตกปลาคนเดียวใน skiff ในกัลฟ์สตรีม และตอนนี้เขามีไปแปดสิบสี่วันได้โดยไม่ต้องนำปลา ในสี่สิบวันแรก เด็กที่ได้รับกับเขา แต่หลังจากสี่สิบวันโดยปลาพ่อแม่ของเด็กชายได้บอกเขาว่าคนนี้แน่นอนและสุดท้าย salao ซึ่งเป็นฟอร์มที่แย่ที่สุดของโชคร้าย และเด็กชายได้ไปที่ใบสั่งซื้อในเรือลำอื่นซึ่งจับปลาดีสามสัปดาห์แรก มันทำเด็กเศร้าที่เห็นคนมาในแต่ละวันกับ skiff ของเขาว่างเปล่า และเขาจะลงไปช่วยให้เขาดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งเส้นขด หรือ gaff และฉมวก และเรือที่ถูก furled รอบเสา เรือทันกับการห่อแป้ง และ furled มันดูเหมือนธงถาวรความพ่ายแพ้ คนถูกอนต์กับริ้วรอยลึก และบางด้านหลังคอของเขา มิดชิดสีน้ำตาลของโรคมะเร็งผิวหนังอันดวงอาทิตย์มาจากการสะท้อน [9] ทะเลทรอปิกอยู่บนแก้มของเขา มิดชิดวิ่งลงด้านข้างของใบหน้าของเขา และมือของเขามีรอยแผลเป็นรอยย่นลึกจากการจัดการปลาหนักบนสาย แต่ไม่มีแผลเป็นเหล่านี้มีความสด พวกเขาก็เท่าเดิมเป็นมาสค์ในทะเลทราย fishless ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาถูกเก่ายกเว้นดวงตาของเขา และพวกเขาเป็นสีเดียวกับทะเล และร่าเริง และพวก "Santiago เด็กกล่าวกับเขาว่าพวกเขาปีนขึ้นไปธนาคารจากที่ skiff ที่ถูกลากขึ้น "ฉันจะไปกับคุณอีกครั้ง เราได้ทำเงิน" คนได้สอนให้เด็กปลา และเด็กรักเขา ชายชรากล่าวว่า "ไม่ "คุณมากับเรือโชคดี อยู่กับพวกเขา" "แต่จำวิธีการที่คุณไปเจ็ดแปดสิบวันไม่แล้ว เราจับใหญ่ทุกวันสามสัปดาห์" "ฉันจำ คนเก่าว่า "ผมรู้คุณไม่ปล่อยให้ฉัน เพราะคุณสงสัย" "ก็พ่อที่ทำให้ฉันออกจาก ฉัน และฉันต้องเชื่อฟังเขา" "ฉันรู้ว่า คนเก่าว่า "มันเป็นเรื่องปกติ" "เขาไม่เชื่อมาก" [10] "ไม่ คนเก่ากล่าวว่า "แต่เรามี ไม่เรา" ใช่, "เด็กกล่าวว่า "สามารถมีเบียร์บนระเบียงแล้ว เราจะให้สิ่งบ้าน" "ทำไมไม่" ชายชรากล่าวว่า "ระหว่างชาวประมง" บนระเบียง และของชาวประมงทำการคน และเขาก็ไม่โกรธ อื่น ๆ ของชาวประมงเก่า มองไปที่เขา และมีเศร้า แต่พวกเขาไม่ได้แสดงมันและพวกเขาพูดสุภาพ เกี่ยวกับปัจจุบัน และความลึกที่พวกเขามีลอยเส้นของพวกเขา และสภาพอากาศดีมั่นคง และสิ่งที่พวกเขาได้เห็น ชาวประมงประสบความสำเร็จของวันนั้นได้ใน และมี butchered ของพวกเขามาร์ออก และพาพวกเขาวางยาวข้ามไม้สอง กับชายสองคน