The speaker addresses an unknown li

The speaker addresses an unknown listener, telling him not to "go gentle into that good night." At first this is a puzzling metaphor but, by the end of line 3, we realize that the speaker is using night as a metaphor for death: the span of one day could represent a man's lifetime, which makes the sunset his approaching demise. "That good night" is renamed at the end of line 2 as the "close of day," and at the end of line 3 as "the dying of the light." It's probably not an accident that the metaphor for death keeps getting repeated at the end of the lines, either. Or that the two rhyming words that begin the poem are "night" and "day." So what does the speaker want to tell us about death? Well, he thinks that old men shouldn't die peacefully or just slip easily away from this life. Instead, they should "burn and rave," struggling with a fiery intensity. The word "rave" in line 2 connects with the repeated "rage" at the beginning of line 3, uniting anger, power, madness, and frustration in a whirlwind of emotion. Oh, yeah, it's going to be one of those poems. Get ready to feel.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำโพงที่เน้นการฟังไม่ทราบ บอกเขาไม่ไป "อ่อนโยนเป็นที่หลับ ดี" ในตอนแรก นี้เทียบทำให้งง แต่ โดยท้ายบรรทัด 3 เราทราบว่า ลำโพงที่ใช้คืนเป็นอุปมัยสำหรับตาย: ระยะวันหนึ่งสามารถเป็นตัวแทนของอายุการใช้งาน ซึ่งทำให้ลูกของเขาใกล้พระอาทิตย์ตกได้ "คืนดี" เปลี่ยนชื่อท้ายของบรรทัดที่ 2 เป็น "ปิดวัน" และสิ้นสุดของบรรทัดที่ 3 เป็น "การตายของแสง" คงไม่เป็นอุบัติเหตุที่เทียบการตายการซ้ำเมื่อสิ้นสุดบรรทัด อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือสอง rhyming คำที่ขึ้นต้นกลอน "คืน" และ "วัน" ดังนั้น สิ่งไม่ผู้ที่ต้องการบอกเราเกี่ยวกับความตาย ดี เขาคิดว่า คนเก่าไม่ควรตายสงบ หรือเพียงจัดส่งได้จากชีวิตนี้ แทน พวกเขาควร "เขียน และ ตรง ดิ้นรน ด้วยความคะนอง คำว่า "คลั่ง" ในบรรทัดที่ 2 เชื่อมต่อกับซ้ำ "ความโกรธ" ที่จุดเริ่มต้นของบรรทัด 3 รวบความโกรธ พลังงาน บ้า และอึดอัดใจในลมออก โอ้ ใช่ มันเป็นหนึ่งในบทกวีเหล่านั้น เตรียมใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำโพงที่อยู่ผู้ฟังที่ไม่รู้จักเขาบอกไม่ได้ "ไปที่อ่อนโยนลงไปในคืนนั้นที่ดี." ในครั้งแรกนี้เป็นอุปมางง แต่ในตอนท้ายของ 3 สายเราตระหนักดีว่าลำโพงใช้คืนเป็นอุปมาตาย: ช่วงวันหนึ่งจะเป็นตัวแทนของอายุการใช้งานของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งทำให้พระอาทิตย์ตกตายใกล้เข้ามาของเขา "คืนนั้นดี" มีการเปลี่ยนชื่อที่ท้ายบรรทัดที่ 2 เป็น "ความใกล้ชิดของวัน" และในตอนท้ายของ 3 บรรทัดว่า "การตายของแสง." มันอาจจะไม่เกิดอุบัติเหตุที่อุปมาตายช่วยให้ได้รับซ้ำแล้วซ้ำอีกในช่วงปลายของเส้นทั้ง หรือว่าคำสองคำที่ขึ้นต้นบทกวีบทกวีที่มี "คืน" และ "วัน." ดังนั้นสิ่งที่ผู้พูดไม่ต้องการที่จะบอกเราเกี่ยวกับความตาย? ดีที่เขาคิดว่าชายชราไม่ควรตายอย่างสงบหรือเพียงแค่ลื่นหลุดออกไปจากชีวิตนี้ แต่พวกเขาควรจะ "เผาไหม้และคลั่ง" ดิ้นรนกับความเข้มคะนอง คำว่า "คลั่ง" ในบรรทัดที่ 2 เชื่อมต่อกับซ้ำ "ความโกรธ" ที่จุดเริ่มต้นของ 3 สายเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันความโกรธ, พลังงาน, การกระทำที่โง่เขลาและความยุ่งยากในลมกรดของอารมณ์ เออใช่มันจะเป็นหนึ่งในบทกวีเหล่านั้น ได้รับการพร้อมที่จะรู้สึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลำโพงที่อยู่เป็นผู้ฟังที่ไม่รู้จัก บอกเค้าว่าไม่ต้องไปว่าราตรีสวัสดิ์อ่อนโยนลง " ที่ก่อนนี้เป็นงงอุปมาแต่โดยจุดสิ้นสุดของบรรทัดที่ 3 เราตระหนักว่า ผู้พูดจะใช้คืนเป็นคำอุปมาสำหรับความตาย : ช่วงวันเดียวอาจหมายถึงชีวิตของมนุษย์ ซึ่งทำให้ พระอาทิตย์ตกของเขาใกล้จะตาย" ราตรีสวัสดิ์ " เปลี่ยนชื่อในตอนท้ายของบรรทัดที่ 2 เป็น " ปิดของวัน " และในตอนท้ายของบรรทัดที่ 3 เป็น " ความตายของแสง . " มันอาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุที่อุปลักษณ์ความตายเรื่อยซ้ำที่ปลายสายด้วย หรือทั้งสองคำที่เริ่มต้นบทกวี " คืน " และ " วัน " ดังนั้นสิ่งที่ผู้พูดต้องการบอกเราเกี่ยวกับความตาย อืมเขาคิดว่าชายชราไม่ควรตายอย่างสงบ หรือลื่นหลุดง่ายไปจากชีวิตนี้ แทนพวกเขาควรจะ " เขียน และคลั่ง " ดิ้นรนกับความใจบุญ คำว่า " คลั่ง " ในบรรทัดที่ 2 เชื่อมต่อกับซ้ำ " ความโกรธ " ที่จุดเริ่มต้นของบรรทัดที่ 3 รวมความโกรธ , พลัง , บ้า , และความยุ่งยากในลมกรดของอารมณ์ โอ้ ใช่ มันต้องเป็นหนึ่งในบทกวีเหล่านั้น ได้รับการพร้อมที่จะรู้สึก