The members were obviously extremel

The members were obviously extremely uncomfortable during the meeting,their feelings ranging from bafflement and fright to annoyance. After sandy left,some expressed their guilt for having,in some unknown manner, triggered her behavior. Others spoke of their fear, and one recalled someone be knew who bad acted in a similar fashion but bad also brandished a gun.
During the subsequent meeting, the member discussed many feelings related to the incident. One member expressed his conviction that that no one could be trusted: even though be bad known sandy for seven weeks, her behavior proved to be totally unpredictable. Others expressed their relief that they were, in comparison, psychologically healthy; others, in response to their fears of similarly losing control, employed considerable denial and veered away from discussing these problems. Some expressed a fear of sandy’s returning and making a shambles of the group. Others expressed their diminished faith in group therapy; one member asked for and another brought to the meeting an article from a scientific journal claiming that psychotherapy was ineffective. A loss of faith in the therapists and their competence was expressed in the dream of one member, in which the therapist was in the hospital and was rescued by the client.
In the next few meeting, all these themes went underground. The meetings became listless, shallow, and intellectualized. Attendance dwindled, and the group seemed resigned to its own impotence. At the fourteenth meeting, the therapists announced that sandy was improved and would return the following week. A vigorous,heated discussion ensued. The member feared that:
1. They would upset her. An intense meeting would make her ill again and, to avoid that, the group would be forced to move slowly and superficially.
2. Sandy would be unpredictable. At any point she might lose control and display dangerous, frightening behavior.
3. Sandy would, because of her lack of control, be untrustworthy. Nothing in the group would remain confidential.
At the same time, the member expressed considerable anxiety and guilt for wishing to exclude sandy from the group, and soon tension and a heavy silence prevailed. The extreme reaction of the group persuaded the therapist to delay reintroducing sandy ( who was, incidentally, in concurrent individual therapy ) for a few weeks.
When she finally reentered the group, she was treated as a fragile object, and the entire group interaction was guarded and defensive.by the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมาชิกอึดอัดอย่างเห็นได้ชัดมากในระหว่างการประชุม ความรู้สึกของพวกเขาตั้งแต่ bafflement และตกใจกับความรำคาญ หลังจากที่ทรายซ้าย บางแสดงความผิดของพวกเขา มี ในที่ไม่รู้จัก เรียกลักษณะการทำงานของเธอ คนอื่นพูดความกลัวของพวกเขา และเรียกคนที่จะรู้ว่าผู้ไม่ทำหน้าที่ในการคล้ายแฟชั่นแต่ไม่ดียัง brandished ปืน สมาชิกกล่าวถึงความรู้สึกมากมายที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในระหว่างการประชุมในภายหลัง หนึ่งในสมาชิกแสดงความเชื่อมั่นของเขาที่ว่าไม่มีใครอาจจะเชื่อถือได้: แม้ว่าจะได้ทรายที่รู้จักกันดีสำหรับเจ็ดสัปดาห์ พฤติกรรมพิสูจน์เพื่อจะคาดเดาทั้งหมด คนอื่น ๆ แสดงตนบรรเทาที่ว่า เปรียบเทียบ ความมีสุขภาพดี อื่น ๆ ตอบสนองต่อความกลัวการสูญเสียการควบคุม ในทำนองเดียวกัน ลูกจ้างปฏิเสธมาก และ veered จากสนทนาปัญหาเหล่านี้ บางแสดงความกลัวของทราย และทำ shambles ของกลุ่ม คนแสดงความเชื่อของพวกเขาลดลงในกลุ่มบำบัด ขอสมาชิกหนึ่ง และยังนำการประชุมบทความจากสมุดวิทยาศาสตร์อ้างจิตบำบัดที่มีประสิทธิภาพ การสูญเสียความเชื่อในการบำบัดและความสามารถของพวกเขาได้แสดงออกในความฝันของหนึ่งสมาชิก ที่การบำบัดในโรงพยาบาล และได้รับความช่วยเหลือ โดยไคลเอนต์ In the next few meeting, all these themes went underground. The meetings became listless, shallow, and intellectualized. Attendance dwindled, and the group seemed resigned to its own impotence. At the fourteenth meeting, the therapists announced that sandy was improved and would return the following week. A vigorous,heated discussion ensued. The member feared that:1. They would upset her. An intense meeting would make her ill again and, to avoid that, the group would be forced to move slowly and superficially.2. Sandy would be unpredictable. At any point she might lose control and display dangerous, frightening behavior.3. Sandy would, because of her lack of control, be untrustworthy. Nothing in the group would remain confidential.At the same time, the member expressed considerable anxiety and guilt for wishing to exclude sandy from the group, and soon tension and a heavy silence prevailed. The extreme reaction of the group persuaded the therapist to delay reintroducing sandy ( who was, incidentally, in concurrent individual therapy ) for a few weeks. When she finally reentered the group, she was treated as a fragile object, and the entire group interaction was guarded and defensive.by the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมาชิกเห็นได้ชัดว่าอึดอัดมากในระหว่างการประชุมความรู้สึกของตนตั้งแต่งุนงงและตกใจสร้างความรำคาญ หลังจากทรายซ้ายบางคนแสดงความผิดของพวกเขาสำหรับการมีในลักษณะที่ไม่รู้จักบางเรียกพฤติกรรมของเธอ คนอื่น ๆ พูดถึงความกลัวของพวกเขาและหนึ่งจำได้ว่าคนที่จะรู้ว่าใครทำหน้าที่ไม่ดีในรูปแบบเหมือนกัน แต่ยังไม่ดีกวัดแกว่งปืน.
ในระหว่างการประชุมครั้งหลังสมาชิกที่กล่าวถึงความรู้สึกมากมายที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หนึ่งในสมาชิกแสดงความเชื่อมั่นของเขาที่ไม่มีใครสามารถจะเชื่อถือได้: แม้ว่าจะไม่ดีปนทรายที่รู้จักสำหรับเจ็ดสัปดาห์พฤติกรรมของเธอพิสูจน์ให้เป็นที่คาดเดาไม่ได้โดยสิ้นเชิง อื่น ๆ แสดงความโล่งใจของพวกเขาว่าพวกเขาในการเปรียบเทียบสุขภาพจิตใจ; คนอื่น ๆ ในการตอบสนองต่อความกลัวของพวกเขาสูญเสียการควบคุมในทำนองเดียวกันลูกจ้างปฏิเสธมากและเลี้ยวออกไปจากการพูดคุยปัญหาเหล่านี้ บางคนแสดงความกลัวของแซนดี้ที่กลับมาและทำให้โรงฆ่าสัตว์ของกลุ่ม อื่น ๆ แสดงความเชื่อมั่นลดลงในกลุ่มบำบัด; หนึ่งในสมาชิกถามหาและอื่น ๆ นำไปประชุมบทความจากวารสารวิทยาศาสตร์อ้างว่าจิตบำบัดก็ไม่ได้ผล การสูญเสียความเชื่อมั่นในนักบำบัดและความสามารถของพวกเขาได้แสดงออกในความฝันของหนึ่งในสมาชิกซึ่งในการบำบัดโรคอยู่ในโรงพยาบาลและได้รับการช่วยเหลือจากลูกค้า.
ในการประชุมครั้งถัดไปไม่กี่รูปแบบเหล่านี้ไปใต้ดิน การประชุมกลายเป็นกระสับกระส่ายตื้นและ intellectualized ผู้เข้าร่วมลดลงและกลุ่มที่ดูเหมือนจะลาออกไปความอ่อนแอของตัวเอง ในการประชุมครั้งที่สิบสี่เวิ้งว้างประกาศว่าแซนดี้ได้รับการปรับปรุงและจะกลับมาในสัปดาห์ต่อมา แข็งแรงอภิปรายร้อนเกิดขึ้น สมาชิกกลัวว่า:
1 พวกเขาจะทำให้เธอเสียใจ การประชุมที่รุนแรงจะทำให้เธอป่วยอีกครั้งและเพื่อหลีกเลี่ยงการที่กลุ่มที่จะถูกบังคับให้ย้ายไปอย่างช้าๆและเผินๆ.
2 แซนดี้จะคาดเดาไม่ได้ ที่จุดใด ๆ เธออาจจะสูญเสียการควบคุมและแสดงอันตรายพฤติกรรมที่น่ากลัว.
3 แซนดี้จะเพราะเธอขาดการควบคุมจะไม่น่าไว้วางใจ ไม่มีสิ่งใดในกลุ่มจะยังคงเป็นความลับ.
ในขณะเดียวกันสมาชิกแสดงความวิตกกังวลและความรู้สึกผิดอย่างมากสำหรับการที่ประสงค์จะยกเว้นทรายจากกลุ่มและในไม่ช้าความตึงเครียดและความเงียบหนักเกลี้ยกล่อม ปฏิกิริยาที่รุนแรงของกลุ่มชักชวนบำบัดโรคที่จะชะลอการ reintroducing ทราย (ซึ่งบังเอิญในการรักษาของแต่ละบุคคลพร้อมกัน) ไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา.
ในที่สุดเมื่อเธอกลับเข้ากลุ่มที่เธอได้รับการรักษาเป็นวัตถุที่เปราะบางและการทำงานร่วมกันทั้งกลุ่มคือ รักษาและ defensive.by