earthquake damage, there was more e

earthquake damage, there was more experimentation even in the cities with styles of building.
This process extended in the eighteenth and nineteenth centuries to a urban centers and the major irrigated rice bowls. The supporting poles grew shorter in the denser valley-floor settlements of the Bama, Thai, Minangkabau, and Tagalog. In the Philippines a hybrid style developed with a masonry lower floor and a light, wooden upper level. The onset of cement in the late nineteenth century encouraged bathrooms and kitchens to be built on the ground even in an otherwise elevated timber house.The Manila earthquakes of 1863 and 1880 damaged the lower portions even of houses built with unusual thickness, leading to a Filipino urban standard that supported the upper house wooden frame and used brickwork only as an outer shell
For most rural agriculturalists housing remained essentially impermanent well into the nineteenth century-easily built and easily rebuilt after fire, war natural disaster. Split-bamboo was preferred for walls, so that the laborious sawing of timber for planks was largely limited to boat builders and the fine palaces. The retreat of the forests with population pressure, however, made this pattern increasingly difficult to sustain in the late nineteenth and twentieth centuries. For the scattered populations of most areas in earlier times wood had no cost except the goodwill of neighbors to help cut and haul it for the house-posts. As dense settlements of irrigated rice and sugar spread in the nineteenth century, while shifting cultivators had to cut the secondary forest ever more frequently, good timber had to be bought. The central valley of Luzon and the islands of Panay and Negros were largely deforested by the ansion of sugar and tobacco by 1900. Gradually, therefore, the poor built and r to the ground and with flimsier fast-growing material such as bamboo the new corrugated iron or zinc roofing,
The twentieth century witnessed the first evidence of rat-borne plague in the Islands, with amajor epidemic in East Java in 1913-14 and periodic attacks thereafter. This induced the Dutch government to begin a radical rebuilding program, enforcing the replacement of rat-friendly bamboo and thatch with ized materials a tiled two million houses were built or modern in the Indies by 1940, giving Java villages their current neat model houses were also smoke-free with separate kitchens, though unfortunately this had the effect of driving overall mortality up as malaria-bearing mosquitos were able to invade the homes, Cement and zinc transformed housing of more affluent villagers a the century wore on
The rapidity of urbanization since the 1940s saw a deterioration of building standards, as access to affordable timber and bamboo declined and crowded makeshift slums developed in such giant cities as Manila, Jakarta, Bangkok, and Saigon. The urban opportunities for education, informal sector employment and modern glamor outweighed the undoubted loss of housing comfort as th poor moved to the cities. For all their disproportionate share of national wealth. these hastily built coastal conurbations were vulnerable to floods, typhoons, earthquakes, and tsunamis, as if the lessons of earlier generations had been forgotten .The disasters came with unprecedented frequency and magnitude as the twenty-first century began (Chapter 18).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผ่นดินไหวความเสียหาย มีการทดลองเพิ่มเติมในเมืองด้วยรูปแบบของอาคารขยายกระบวนการนี้ในศตวรรษ eighteenth และศตวรรษที่ 19 ศูนย์กลางเมืองและข้าวยามหลักขัน เสาสนับสนุนเติบโตสั้นในการชำระวัลเลย์ denser ปาร์ม ไทย มินังกาบัว และตากาล็อก ในฟิลิปปินส์ แบบไฮบริดพัฒนาแสง ชั้นไม้และชั้นล่างเป็นปูน ของปูนซีเมนต์ในช่วงปลายศตวรรษสนับสนุนให้ห้องน้ำและห้องครัวที่ถูกสร้างขึ้นบนพื้นแม้แต่ในบ้านเป็นไม้หรือยกระดับ ส่วนล่างของบ้านที่มีความหนาผิดปกติ การนำมาตรฐานการเมืองฟิลิปปินส์ที่สนับสนุนบนบ้านไม้โบราณ และใช้อิฐก่อเป็นเพียงเปลือกนอกแม้เสียหายแผ่นดินไหวมะนิลาวันที่ 1863 และ 1880 ในชนบทที่สุด agriculturalists ที่อยู่อาศัยยังคงเป็น impermanent เป็นปั้นจั่นศตวรรษได้สร้างขึ้น และได้สร้างหลังจากไฟไหม้ ภัยธรรมชาติสงคราม แบ่งไม้ไผ่ถูกต้องสำหรับผนัง เพื่อให้เลื่อยลำบากของไม้สำหรับลับแลเป็นส่วนใหญ่จำกัดการสร้างเรือและพระราชวังดี ทรีของป่ากับประชากรความดัน อย่างไรก็ตาม ได้รูปแบบนี้ยากขึ้นในปลายศตวรรษที่ 19 และ 20 ศตวรรษธำรง สำหรับประชากรกระจายพื้นที่ส่วนใหญ่ในยุคก่อนหน้านี้ ไม้ได้ไม่ทุนยกเว้นค่าความนิยมของเพื่อนบ้านเพื่อช่วยตัด และลากในกระทู้บ้าน เป็นจ่ายหนาแน่นยามข้าวและน้ำตาลที่แพร่กระจายใน ศตวรรษ ในขณะที่ขยับใน cultivators มีตัดป่ารองเคยบ่อย ไม้ดีได้ซื้อ เซ็นทรัลวัลเลย์ของลูซอนและเกาะเนกรอสและปาเนย์ได้ใหญ่ deforested โดย ansion น้ำตาลและยาสูบ โดย 1900 ค่อย ๆ ดังนั้น ยากจนสร้างขึ้น และ r พื้นดิน และ มีวัสดุ flimsier ที่เติบโตเร็วเช่นไม้ไผ่ ใหม่ลูกฟูกเหล็กหรือสังกะสีหลังคา ศตวรรษที่ยี่สิบเห็นหลักฐานแรกของกาฬโรคหนูแบกรับในเกาะ กับโรคระบาด amajor ในชวาตะวันออกในค.ศ. 1913-14 และการโจมตีเป็นครั้งคราวหลังจากนั้น นี้เกิดจากรัฐบาลดัตช์เพื่อเริ่มโปรแกรม rebuilding รุนแรง บังคับเปลี่ยนหนูเป็นไม้ไผ่และมุงกับ ized บ้านล้านสองกระเบื้องวัสดุถูกสร้าง หรือสไตล์ตะวัน โดย 1940 ให้จาวาหมู่บ้านของพวกเขาเรียบร้อยรุ่นปัจจุบันก็ยังดี มีห้องครัวแยกต่างหาก ว่าแต่นี้มีผลของการขับการตายโดยรวมขึ้นเป็นยุงมาลาเรียเรืองก็สามารถบุกบ้าน ซีเมนต์และสังกะสีที่แปรรูปที่อยู่อาศัยของชาวบ้านมากขึ้นแต่ละที่ศตวรรษสวมบนRapidity ของความเป็นเมืองตั้งแต่ทศวรรษ 1940 โดยเห็นการเสื่อมสภาพของอาคาร มาตรฐานเป็นถึงไม้ราคาไม่แพง และไม้ไผ่ปฏิเสธ และแออัดติด slums พัฒนาในเมืองเช่นยักษ์มะนิลา จาการ์ตา กรุงเทพ และไซ่ง่อน โอกาสเพื่อการศึกษา เมืองจ้างภาคนอกและเย้ายวนใจสมัย outweighed สูญเสีย undoubted บ้านสบายเป็น th ยากย้ายไปเมือง สำหรับทั้งหมดของพวกเขานำหุ้นของมั่งคั่งแห่งชาตินั้น คนเหล่านี้สร้าง conurbations ชายฝั่งรีบเสี่ยง กับน้ำท่วม ไต้ฝุ่น แผ่นดินไหว สึนามิ ถ้าลืมบทเรียนของรุ่นก่อนหน้าได้ ภัยมาพร้อมกับขนาดและความถี่เป็นประวัติการณ์เป็นศตวรรษยี่สิบแรกเริ่ม (บทที่ 18)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเสียหายที่เกิดแผ่นดินไหวที่มีการทดลองมากขึ้นแม้จะอยู่ในเมืองที่มีรูปแบบของอาคาร.
กระบวนการนี้จะขยายในศตวรรษที่สิบเก้าไปยังเมืองและที่สำคัญชามข้าวในเขตชลประทาน เสาสนับสนุนการขยายตัวที่สั้นลงในการตั้งถิ่นฐานหนาแน่นหุบเขาชั้นของ Bama, ไทย, นังกาเบาและภาษาตากาล็อก ในฟิลิปปินส์สไตล์ไฮบริดที่พัฒนาด้วยการก่ออิฐชั้นที่ต่ำกว่าและแสงชั้นบนไม้ การโจมตีของปูนซิเมนต์ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าได้รับการสนับสนุนห้องน้ำและห้องครัวที่จะสร้างขึ้นบนพื้นดินแม้ในไม้สูงอื่นแผ่นดินไหว house.The มะนิลา 1863 และ 1880 ได้รับความเสียหายส่วนล่างแม้แต่ของบ้านที่สร้างขึ้นมีความหนาผิดปกติที่นำไปสู่ฟิลิปปินส์
มาตรฐานในเมืองที่ได้รับการสนับสนุนกรอบไม้บนบ้านและใช้อิฐเป็นเพียงเปลือกนอกสำหรับเกษตรกรในชนบทที่อยู่อาศัยส่วนใหญ่ยังคงเป็นหลักอนิจจังดีในศตวรรษที่สิบเก้าได้อย่างง่ายดายสร้างและสร้างขึ้นมาใหม่ได้อย่างง่ายดายหลังจากที่ไฟไหม้สงครามภัยพิบัติทางธรรมชาติ แยกไม้ไผ่เป็นที่ต้องการสำหรับผนังเพื่อให้ลำบากเลื่อยไม้สำหรับไม้ที่ถูก จำกัด ส่วนใหญ่จะสร้างเรือและพระราชวังดี ถอยของป่าไม้ที่มีความดันประชากร แต่ทำแบบนี้ยากมากขึ้นที่จะรักษาในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้า สำหรับประชากรกระจายอยู่ในพื้นที่ส่วนใหญ่ในไม้ครั้งก่อนหน้านี้มีไม่มีค่าใช้จ่ายยกเว้นค่าความนิยมของประเทศเพื่อนบ้านที่จะช่วยให้การตัดและดึงมันเป็นบ้านโพสต์ ขณะที่การตั้งถิ่นฐานหนาแน่นของข้าวในเขตชลประทานและการแพร่กระจายน้ำตาลในศตวรรษที่สิบเก้าขณะพรวนขยับต้องตัดรองป่าเคยบ่อยครั้งมากขึ้นไม้ที่ดีจะต้องมีการซื้อ หุบเขากลางของเกาะลูซอนและเกาะเน่ย์กรอสและถูกป่าถูกทำลายโดยส่วนใหญ่ ansion ของน้ำตาลและยาสูบโดยค่อยๆ 1900 จึงสร้างยากจนและ R เพื่อพื้นดินและด้วยวัสดุที่เติบโตอย่างรวดเร็ว flimsier เช่นไม้ไผ่ใหม่ลูกฟูก
หลังคาเหล็กหรือสังกะสีศตวรรษที่ยี่สิบร่วมเป็นสักขีพยานหลักฐานแรกของภัยพิบัติที่เกิดจากหนูในหมู่เกาะที่มีการแพร่ระบาดในชวาตะวันออกamajor ใน 1913-1914 และการโจมตีระยะหลังจากนั้น นี้เกิดรัฐบาลที่จะเริ่มต้นโปรแกรมการสร้างอนุมูลอิสระ, การบังคับใช้แทนไม้ไผ่หนูที่เป็นมิตรและมุงด้วยวัสดุ ized กระเบื้องสองล้านบ้านถูกสร้างขึ้นหรือที่ทันสมัยในอินเดีย 1940 โดยให้หมู่บ้าน Java บ้านรูปแบบเรียบร้อยปัจจุบันของพวกเขาก็ยัง ปลอดบุหรี่พร้อมห้องครัวที่แยกจากกัน แต่โชคร้ายนี้มีผลในการขับรถการเสียชีวิตโดยรวมขึ้นเป็นยุงมาลาเรียแบกก็สามารถที่จะบุกบ้าน,
ปูนซิเมนต์และสังกะสีเปลี่ยนที่อยู่อาศัยของชาวบ้านที่ร่ำรวยมากขึ้นในศตวรรษที่สวมรวดเร็วของรูปแบบตั้งแต่ปี 1940 เห็นการเสื่อมสภาพของมาตรฐานอาคารในขณะที่การเข้าถึงไม้ราคาไม่แพงและไม้ไผ่ลดลงชั่วคราวและสลัมแออัดพัฒนาในเมืองยักษ์เช่นมะนิลาจาการ์ตากรุงเทพและไซ่ง่อน โอกาสในเมืองเพื่อการศึกษาการจ้างงานนอกระบบและความเย้ายวนที่ทันสมัยในแง่ที่ไม่อาจปฏิเสธการสูญเสียของความสะดวกสบายที่อยู่อาศัยเป็นครั้งที่ไม่ดีย้ายไปอยู่ที่เมือง สำหรับทุกสัดส่วนหุ้นของพวกเขาจากความมั่งคั่งแห่งชาติ เหล่านี้สร้างขึ้นอย่างเร่งรีบ conurbations ชายฝั่งมีความเสี่ยงที่จะเกิดน้ำท่วม, พายุไต้ฝุ่นแผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิเช่นถ้าบทเรียนของคนรุ่นก่อนหน้านี้ได้ถูกลืมภัยพิบัติได้โดยเริ่มต้นมาพร้อมกับความถี่เป็นประวัติการณ์และขนาดเป็นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดเริ่ม (บทที่ 18)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แผ่นดินไหว มีการทดลองเพิ่มเติมในหัวเมืองที่มีรูปแบบของอาคาร
กระบวนการนี้ขยายในคริสตศตวรรษที่ 18 และ 19 ศตวรรษเป็นเมืองศูนย์และสาขาชลประทานชามข้าว สนับสนุนขั้วเติบโตสั้นที่มีพื้นหุบเขาการชำระหนี้ของ Bama , ไทย , มินังกาเบา และภาษาไทย .ในฟิลิปปินส์เป็นไฮบริดแบบพัฒนากับพื้นปูนล่าง และอ่อน ชั้นบนไม้ การโจมตีของปูนซีเมนต์ในศตวรรษที่สิบเก้าปลายให้ห้องน้ำและห้องครัวที่ถูกสร้างขึ้นบนพื้นดินในมิฉะนั้นยกระดับบ้านไม้ ใน มะนิลา แผ่นดินไหวและความเสียหายส่วนล่าง 1863 1880 ถึงบ้านสร้างมีความหนาผิดปกติผู้นำฟิลิปปินส์เมืองมาตรฐานที่ได้รับการสนับสนุนบนกรอบไม้ และใช้บ้านก่ออิฐเป็นแค่เปลือกนอก ส่วนใหญ่เกษตรกรในชนบท
ที่อยู่อาศัยยังคงเป็นหลักอนิจจังในศตวรรษที่สิบเก้าสามารถสร้างขึ้นได้อย่างง่ายดายและสร้างขึ้นมาใหม่หลังจากเพลิงสงครามภัยธรรมชาติ . ผ่าไม้ไผ่ที่เหมาะสมในผนังเพื่อที่ลําบากเลื่อยไม้ planks เป็นส่วนใหญ่ จำกัด เพื่อสร้างเรือและพระราชวังก็ได้ หนีจากป่าด้วยแรงดัน ประชากร อย่างไรก็ตาม ทำรูปแบบนี้มากขึ้นยากที่จะรักษาในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และ 20 ศตวรรษการกระจายประชากรในพื้นที่ส่วนใหญ่ในก่อนหน้านี้ ไม้ไม่มีต้นทุนยกเว้นใจเพื่อนบ้านเพื่อช่วยในการตัดและลากเพื่อบ้าน โพสต์ โดยการตั้งถิ่นฐานหนาแน่นของข้าวนาชลประทานและน้ำตาลกระจายในศตวรรษที่สิบเก้าในขณะที่การขยับเกษตรกรต้องตัดป่าทุติยภูมิที่เคยบ่อยดี ไม้ต้องซื้อหุบเขากลางของเกาะลูซอนและเกาะปาไนย์ และ Negros ส่วนใหญ่บุกรุกโดย ansion ของน้ำตาล ยาสูบ โดย 1900 ค่อย ๆ เพราะฉะนั้น คนจนสร้างและ R กับพื้นดินและเติบโตอย่างรวดเร็ว flimsier วัสดุเช่นไม้ไผ่ เหล็ก หรือสังกะสีลูกฟูกใหม่หลังคา
ศตวรรษที่ยี่สิบพยานหลักฐานแรกของหนูที่เกิดโรคระบาดในเกาะดังนั้นด้วยโรคระบาดในชวาตะวันออกและใน 1913-14 ธาตุโจมตี หลังจากนั้น นี้กระตุ้นให้รัฐบาลที่จะเริ่มต้นโปรแกรมการสร้างราก การเปลี่ยนไม้ไผ่และมุงหลังคาด้วยหนูเป็นมิตร ized วัสดุปูกระเบื้องสองล้าน บ้านที่ถูกสร้างขึ้นหรือทันสมัยในอินเดียตะวันออกโดยปี 1940ให้หมู่บ้านชวา ปัจจุบันบ้านยังเรียบร้อยแบบควัน มีครัวแยก แต่โชคร้ายนี้มีผลต่ออัตราการตายโดยรวมของการขับรถเป็นมาลาเรีย แบริ่ง ยุงสามารถบุกบ้าน ปูนซีเมนต์ และสังกะสีเปลี่ยนที่อยู่อาศัยของชาวบ้านร่ำรวยเป็นศตวรรษสวม
เร็วของเมืองตั้งแต่ปี 1940 เห็นความตกต่ำของมาตรฐานของอาคาร , เช่นการเข้าถึงไม้และไม้ไผ่และแออัดมากลดลงชั่วคราวในเมืองยักษ์ เช่น พัฒนาชุมชนแออัดมะนิลา จาการ์ตา กรุงเทพฯ และไซ่ง่อน โอกาสในการศึกษาการจ้างงานนอกระบบและความงามที่ทันสมัยนิเวศขาดทุนไม่เป็นที่สงสัยของความสะดวกสบายที่อยู่อาศัยเป็น th ยากจนย้ายเข้าเมือง ทั้งหมดของพวกเขาสัดส่วนหุ้นของความมั่งคั่งแห่งชาติ เหล่านี้อย่างรีบเร่งสร้างชายฝั่ง conurbations เป็นเสี่ยงต่อน้ำท่วม พายุ แผ่นดินไหว และ สึนามิ ถ้าบทเรียนของรุ่นก่อนหน้านี้ได้รับการลืมภัยพิบัติมาด้วยความถี่ที่ผู้ชมและขนาดเป็นศตวรรษที่ 21 เริ่มต้น ( บทที่ 18 )