There were once a man and a woman who had long in vain wished for a ch การแปล - There were once a man and a woman who had long in vain wished for a ch ไทย วิธีการพูด

There were once a man and a woman w

There were once a man and a woman who had long in vain wished for a child. At length the woman hoped that God was about to grant her desire. These people had a little window at the back of their house from which a splendid garden could be seen, which was full of the most beautiful flowers and herbs. It was, however, surrounded by a high wall, and no one dared to go into it because it belonged to an enchantress, who had great power and was dreaded by all the world. One day the woman was standing by this window and looking down into the garden, when she saw a bed which was planted with the most beautiful rampion (rapunzel), and it looked so fresh and green that she longed for it, she quite pined away, and began to look pale and miserable. Then her husband was alarmed, and asked: ’What ails you, dear wife?’ ’Ah,’ she replied, ’if I can’t eat some of the rampion, which is in the garden behind our house, I shall die.’ The man, who loved her, thought: ’Sooner than let your wife die, bring her some of the rampion yourself, let it cost what it will.’ At twilight, he clambered down over the wall into the garden of the enchantress, hastily clutched a handful of rampion, and took it to his wife. She at once made herself a salad of it, and ate it greedily. It tasted so good to her–so very good, that the next day she longed for it three times as much as before. If he was to have any rest, her husband must once more descend into the garden. In the gloom of evening therefore, he let himself down again; but when he had clambered down the wall he was terribly afraid, for he saw the enchantress standing before him. ’How can you dare,’ said she with angry look, ’descend into my garden and steal my rampion like a thief? You shall suffer for it!’ ’Ah,’ answered he, ’let mercy take the place of justice, I only made up my mind to do it out of necessity. My wife saw your rampion from the window, and felt such a longing for it that she would have died if she had not got some to eat.’ Then the enchantress allowed her anger to be softened, and said to him: ’If the case be as you say, I will allow you to take away with you as much rampion as you will, only I make one condition, you must give me the child which your wife will bring into the world; it shall be well treated, and I will care for it like a mother.’ The man in his terror consented to everything, and when the woman was brought to bed, the enchantress appeared at once, gave the child the name of Rapunzel, and took it away with her.

Rapunzel grew into the most beautiful child under the sun. When she was twelve years old, the enchantress shut her into a tower, which lay in a forest, and had neither stairs nor door, but quite at the top was a little window. When the enchantress wanted to go in, she placed herself beneath it and cried:

’Rapunzel, Rapunzel,
Let down your hair to me.’
Rapunzel had magnificent long hair, fine as spun gold, and when she heard the voice of the enchantress she unfastened her braided tresses, wound them round one of the hooks of the window above, and then the hair fell twenty ells down, and the enchantress climbed up by it.

After a year or two, it came to pass that the king’s son rode through the forest and passed by the tower. Then he heard a song, which was so charming that he stood still and listened. This was Rapunzel, who in her solitude passed her time in letting her sweet voice resound. The king’s son wanted to climb up to her, and looked for the door of the tower, but none was to be found. He rode home, but the singing had so deeply touched his heart, that every day he went out into the forest and listened to it. Once when he was thus standing behind a tree, he saw that an enchantress came there, and he heard how she cried:

’Rapunzel, Rapunzel,
Let down your hair to me.’
Then Rapunzel let down the braids of her hair, and the enchantress climbed up to her. ’If that is the ladder by which one mounts, I too will try my fortune,’ said he, and the next day when it began to grow dark, he went to the tower and cried:

’Rapunzel, Rapunzel,
Let down your hair to me.’
Immediately the hair fell down and the king’s son climbed up.

At first Rapunzel was terribly frightened when a man, such as her eyes had never yet beheld, came to her; but the king’s son began to talk to her quite like a friend, and told her that his heart had been so stirred that it had let him have no rest, and he had been forced to see her. Then Rapunzel lost her fear, and when he asked her if she would take him for her husband, and she saw that he was young and handsome, she thought: ’He will love me more than old Dame Gothel does’; and she said yes, and laid her hand in his. She said: ’I will willingly go away with you, but I do not know how to get down. Bring with you a skein of silk every time that you come, and I will weave a ladder with it, and when that is ready I will descend, and you will take me on your horse.’ They agreed that until that time he should come to her every evening, for the old woman came by day. The enchantress remarked nothing of this, until once Rapunzel said to her: ’Tell me, Dame Gothel, how it happens that you are so much heavier for me to draw up than the young king’s son–he is with me in a moment.’ ’Ah! you wicked child,’ cried the enchantress. ’What do I hear you say! I thought I had separated you from all the world, and yet you have deceived me!’ In her anger she clutched Rapunzel’s beautiful tresses, wrapped them twice round her left hand, seized a pair of scissors with the right, and snip, snap, they were cut off, and the lovely braids lay on the ground. And she was so pitiless that she took poor Rapunzel into a desert where she had to live in great grief and misery.

On the same day that she cast out Rapunzel, however, the enchantress fastened the braids of hair, which she had cut off, to the hook of the window, and when the king’s son came and cried:

’Rapunzel, Rapunzel,
Let down your hair to me.’
she let the hair down. The king’s son ascended, but instead of finding his dearest Rapunzel, he found the enchantress, who gazed at him with wicked and venomous looks. ’Aha!’ she cried mockingly, ’you would fetch your dearest, but the beautiful bird sits no longer singing in the nest; the cat has got it, and will scratch out your eyes as well. Rapunzel is lost to you; you will never see her again.’ The king’s son was beside himself with pain, and in his despair he leapt down from the tower. He escaped with his life, but the thorns into which he fell pierced his eyes. Then he wandered quite blind about the forest, ate nothing but roots and berries, and did naught but lament and weep over the loss of his dearest wife. Thus he roamed about in misery for some years, and at length came to the desert where Rapunzel, with the twins to which she had given birth, a boy and a girl, lived in wretchedness. He heard a voice, and it seemed so familiar to him that he went towards it, and when he approached, Rapunzel knew him and fell on his neck and wept. Two of her tears wetted his eyes and they grew clear again, and he could see with them as before. He led her to his kingdom where he was joyfully received, and they lived for a long time afterwards, happy and contented.
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
มีครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้ชายและผู้หญิงที่มีความยาวในไร้สาระอยากให้เด็ก ผู้หญิงที่มีความยาวหวังว่าพระเจ้าเป็นเรื่องที่จะให้ความปรารถนาของเธอ คนเหล่านี้มีหน้าต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ด้านหลังของบ้านของพวกเขาซึ่งเป็นสวนที่สวยงามสามารถมองเห็นได้ซึ่งเป็นเต็มรูปแบบของดอกไม้ที่สวยที่สุดและสมุนไพร มันถูก แต่ล้อมรอบด้วยกำแพงสูง,และไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปมันเพราะมันเป็นแม่มดที่มีพลังอันยิ่งใหญ่และเป็นที่หวาดกลัวของทุกคนในโลก วันหนึ่งผู้หญิงคนนั้นกำลังยืนอยู่ตามหน้าต่างนี้และมองลงมาในสวนเมื่อเธอเห็นเตียงซึ่งได้รับการปลูกด้วย rampion ที่สวยที่สุด (ราพันเซล) และมันดูสดและสีเขียวที่เธออยากให้มันเธอค่อนข้าง pined ไป ,และเริ่มที่จะดูซีดและอนาถ แล้วที่สามีของเธอตกใจและถามว่า: คือสิ่งที่เจ้าเป็นที่รักของภรรยา? 'ah,' เธอตอบ 'ถ้าฉันไม่สามารถกินบางส่วนของ rampion ซึ่งอยู่ในสวนหลังบ้านของเราที่ฉันจะตาย ผู้ชายที่รักเธอ, คิดว่า: 'เร็วกว่าที่ปล่อยให้ภรรยาของคุณตายพาเธอบางส่วนของ rampion ตัวเองให้มันเสียค่าใช้จ่ายสิ่งที่มันจะ' ที่พลบค่ำ.เขาปีนลงข้ามกำแพงเข้าไปในสวนของแม่มดรีบจับกำมือของ rampion และเอาไปให้ภรรยาของเขา เธอที่ครั้งหนึ่งเคยทำสลัดตัวเองของมันและกินอย่างตะกละตะกลาม รสชาติมันเป็นที่ดีเพื่อให้เธอเพื่อที่ดีมากที่วันรุ่งขึ้นเธออยากให้มันสามเท่าของก่อน ถ้าเขาจะมีส่วนที่เหลือใด ๆ สามีของเธออีกครั้งจะต้องลงไปในสวนในความมืดของค่ำคืนดังนั้นเขาปล่อยให้ตัวเองลงมาอีกครั้ง; แต่เมื่อเขาได้ปีนลงผนังเขากลัวชะมัดสำหรับเขาเห็นแม่มดยืนอยู่ตรงหน้าเขา 'วิธีที่คุณสามารถกล้า,' เธอบอกว่าเธอมีรูปลักษณ์โกรธ 'ลงไปในสวนของฉันและขโมย rampion ของฉันเช่นขโมยหรือเปล่า ท่านจะต้องทนทุกข์ทรมาน for it! 'ah,' เขาตอบ ',' ให้ความเมตตาใช้สถานที่ของความยุติธรรม,ผมเพียง แต่ขึ้นใจของฉันจะทำมันออกมาจากความจำเป็น ภรรยาของฉันเห็น rampion ของคุณจากหน้าต่างและรู้สึกว่าเช่นความปรารถนามันที่เธอจะเสียชีวิตถ้าเธอไม่ได้มีบางอย่างที่จะกินแล้วมีเสน่ห์ได้รับอนุญาตให้เธอโกรธที่จะอ่อนตัวลงและกล่าวแก่พวกเขา. ถ้ากรณี ในขณะที่คุณจะพูดว่าท่านจะช่วยให้คุณสามารถไปกับคุณได้เช่น rampion มากที่สุดเท่าที่คุณจะเดียวที่ฉันจะทำให้หนึ่งเงื่อนไขคุณต้องให้ฉันเด็กที่ภรรยาของคุณจะนำเข้าสู่โลก; มันจะต้องได้รับการปฏิบัติอย่างดีและฉันจะดูแลมันเหมือนแม่ 'คนที่อยู่ในความหวาดกลัวของเขาจะยอมทำทุกอย่างและเมื่อผู้หญิงคนหนึ่งถูกนำตัวไปที่เตียง. แม่มดปรากฏตัวขึ้นที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เด็กชื่อของราพันเซลและพามันออกไปกับเธอ.

Rapunzel เติบโตเป็นเด็กที่สวยงามที่สุดภายใต้ดวงอาทิตย์เมื่อตอนที่เธออายุสิบสองปี, แม่มดปิดเธอเข้าไปในหอซึ่งวางอยู่ในป่าและมีบันไดมิได้ประตู แต่ค่อนข้างที่ด้านบนเป็นหน้าต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อแม่มดอยา​​กจะไปอยู่ในตัวเองเธอวางอยู่ข้างใต้และร้อง: '. ราพันเซล, ราพันเซล,
ให้ลงผมของคุณให้ฉัน'


ราพันเซลมีผมยาวงดงามปรับเป็นทองปั่น,และเมื่อเธอได้ยินเสียงของแม่มดเธอ unfastened ปอยผมของเธอถักแผลพวกเขารอบหนึ่งในตะขอของหน้าต่างดังกล่าวข้างต้นและจากนั้นผมลดลงยี่สิบ Ells ลงและแม่มดปีนขึ้นไปตามมัน.

หลังจากหรือปี สองมันก็จะผ่านไปว่าลูกชายของกษัตริย์ขี่ม้าผ่านป่าและผ่านหอคอย แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเพลง,ซึ่งก็มีเสน่ห์ที่เขายังคงยืนนิ่งและฟัง นี้เป็น Rapunzel ใครเหงาของเธอเวลาผ่านไปเธอในการปล่อยให้เสียงของเธอหวาน บุตรชายของกษัตริย์ต้องการที่จะปีนขึ้นไปของเธอและมองหาประตูหอรบ แต่ก็ไม่มีใครจะพบ เขาขี่ม้าที่บ้าน แต่ร้องเพลงได้สัมผัสลึกเพื่อหัวใจของเขาในวันนั้นทุกคนจึงออกไปที่ป่าและฟังมันครั้งหนึ่งเมื่อเขาได้จึงยืนอยู่ข้างหลังต้นไม้ที่เขาเห็นว่าแม่มดมาที่นั่นและเขาได้ยินว่าเธอร้องไห้:

'ราพันเซล, ราพันเซล,
ให้ลงผมของคุณให้ฉัน.'
แล้ว Rapunzel ให้ลงผมเปียของเธอ ผมและแม่มดปีนขึ้นไปหาเธอ 'ถ้าเป็นบันไดที่ก้าวหนึ่งผมก็จะพยายามที่โชคของฉัน,' เขาและในวันถัดไปกล่าวว่าเมื่อมันเริ่มที่จะเติบโตมืดเขาเดินไปที่หอคอยและร้องไห้:

'ราพันเซล, ราพันเซล,
ให้ลงผมของคุณให้ฉัน.'
ทันทีผมก้มลงและโอรสของพระราชาปีนขึ้นไป

ตอนแรก Rapunzel กลัวชะมัดเมื่อชายคนดังกล่าว. เป็นดวงตาของเธอยังไม่เคยเห็นมากับเธอ แต่โอรสของพระราชาเริ่มที่จะพูดคุยกับเธอเหมือนเพื่อนคนหนึ่งและบอกเธอว่าหัวใจของเขาถูกขยับเพื่อที่จะได้ให้เขามีส่วนที่เหลือไม่มีและเขาก็ถูกบังคับให้เห็นเธอ แล้ว Rapunzel สูญเสียความกลัวของเธอและเมื่อเขาถามเธอว่าเธอจะพาเขาสำหรับสามีของเธอและเธอก็เห็นว่าเขาเป็นหนุ่มหล่อและเธอคิดว่า: 'เขาจะรักฉันมากกว่า Gothel แม่บ้านเก่าไม่'; และเธอบอกว่าใช่ และวางไว้ในมือของเธอของเขา เธอกล่าวว่าฉันเต็มใจจะไปกับคุณ แต่ฉันไม่ทราบวิธีการที่จะได้ลงนำมากับคุณเข็ดจากผ้าไหมเวลาที่คุณมาทุกคนและผมจะสานบันไดกับมันและเมื่อที่พร้อมที่ผมจะลงและคุณจะพาฉันไปอยู่บนหลังม้าของคุณ. 'พวกเขาตกลงกันว่าจนกว่าจะถึงเวลาที่เขาควรจะมา ที่ทุกเย็นเธอสำหรับหญิงชราคนหนึ่งมาตามวัน แม่มดตั้งข้อสังเกตอะไรจากนี้จนเมื่อ Rapunzel กล่าวกับเธอ: 'บอกฉัน Dame Gothel,วิธีที่มันเกิดขึ้นที่คุณมีมากหนักสำหรับผมที่จะวาดขึ้นกว่ากษัตริย์หนุ่มบุตรชายของเขาอยู่กับฉันในช่วงเวลา. 'ah! คุณเด็กชั่วร้าย 'ร้องไห้แม่มด 'สิ่งที่ฉันได้ยินคุณพูด! ฉันคิดว่าฉันก็แยกคุณจากทั่วโลกและยังให้คุณได้หลอกฉัน! ในความโกรธเธอจับปอยผมที่สวยงามของราพันเซล, ห่อพวกเขาเป็นครั้งที่สองรอบมือซ้ายของเธอ,คว้ากรรไกรที่มีสิทธิและตัดด้วยขากรรไกร, snap พวกเขาถูกตัดออกไปและผมเปียน่ารักที่วางอยู่บนพื้นดิน และเธอก็เป็นคนโหดร้ายที่เธอเอา Rapunzel ยากจนเข้าไปในทะเลทรายที่เธอต้องอาศัยอยู่ในความเศร้าโศกและความทุกข์ยาก.

ในวันเดียวกันว่าเธอโยนออก Rapunzel แต่แม่มดผูกผมเปียของผมซึ่งเธอได้ตัด ปิดที่ตะขอของหน้าต่าง,และเมื่อบุตรชายของกษัตริย์มาและร้อง:

'ราพันเซล, ราพันเซล,
ให้ลงผมของคุณให้ฉัน.'
เธอปล่อยผมลง โอรสของพระราชาเสด็จขึ้นไป แต่แทนที่จะหา Rapunzel สุดที่รักของเขาเขาพบว่าแม่มดที่จ้องมองมาที่เขาพร้อมกับรูปลักษณ์ที่ชั่วร้ายและมีพิษ 'AHA' เธอร้องไห้เย้ยหยัน 'คุณจะเรียกคุณรัก แต่นกที่สวยงามนั่งร้องเพลงไม่ได้อยู่ในรัง;แมวได้มีมันและจะเกิดรอยขีดข่วนตาของท่านออกเช่นกัน Rapunzel จะสูญเสียไปกับคุณคุณจะไม่ได้เห็นเธออีกครั้ง 'โอรสของพระราชาเป็นข้างตัวเองด้วยความเจ็บปวดและความสิ้นหวังของเขากระโดดลงมาจากหอคอย. เขาหนีไปกับชีวิตของเขา แต่หนามเป็นที่เขาล้มลงเจาะดวงตาของเขา แล้วเขาก็เดินไปค่อนข้างคนตาบอดเกี่ยวกับป่ากินอะไร แต่รากและผลเบอร์รี่,และยังไม่มีอะไร แต่ความโศกเศร้าเสียใจและร้องไห้ในการสูญเสียภรรยาที่รักเขา ดังนั้นเขาจึงเดินเตร็ดเตร่ไปกับความทุกข์ยากในบางปีและยาวมาถึงทะเลทราย Rapunzel ด้วยฝาแฝดซึ่งเธอได้ให้เกิดเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงชีวิตอยู่ในความทุกข์ เขาได้ยินเสียงและดูเหมือนเพื่อให้คุ้นเคยกับเขาว่าเขาไปต่อมันและเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ราพันเซลรู้จักเขาและกอดคอของเขาและร้องไห้ สองน้ำตาเปียกดวงตาของเขาและพวกเขาเติบโตที่ชัดเจนอีกครั้งและเขาจะได้เห็นกับพวกเขาเป็นก่อน เขาพาเธอไปที่อาณาจักรของเขาที่เขาได้รับความสุขและพวกเขาอาศัยอยู่มาเป็นเวลานานหลังจากนั้นสุขและความพึงพอใจ.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
มีได้ครั้งเดียวและผู้หญิงที่ปรารถนาได้นานสู้เด็กชาย ยาว ผู้หญิงหวังว่า พระเจ้าจะ ให้ความปรารถนาของเธอ คนเหล่านี้มีหน้าต่างน้อยทางบ้านของพวกเขาที่สวนสามารถเห็นได้ ซึ่งก็เต็มไป ด้วยดอกไม้สวยที่สุดและสมุนไพร อย่างไรก็ตาม มัน ล้อมรอบ ด้วยกำแพงสูง และไม่มีใครกล้าไปมาเนื่องจากมันเป็นสมาชิก enchantress มี ผู้มีอำนาจมาก และถูก dreaded โดยโลกทั้งหมด วันหนึ่งผู้หญิงยืนอยู่หน้าต่างนี้ และมองลงในสวน เมื่อเธอเห็นเตียงซึ่งถูกปลูก ด้วย rampion สวยที่สุด (ราพันเซล), และมันดูสด และสีเขียวที่เธอปรารถนานั้น ดังนั้นเธอค่อนข้าง pined และเริ่มที่จะดูซีด และอนาถ จาก นั้นสามีของเธอได้รับความตกใจเกี่ยวกับ และถาม: 'อะไร ails คุณ ภรรยาที่รัก " 'Ah เธอตอบกลับ 'ถ้าไม่กินของ rampion ซึ่งอยู่ในสวนหลังบ้านของเรา ฉันจะตาย' คน รักเธอ คิด: 'เร็วกว่าให้คุณภรรยาตาย เธอบางส่วนของ rampion นำตัวเอง ให้มันต้นทุนก็จะ ' ในทไวไลท์ เขา clambered ลงผ่านกำแพงเข้าไปในสวนของ enchantress ที่ รีบคลัตช์กำมือของ rampion และเอากับภรรยาของเขา เธอครั้งทำสลัดของตัวเอง และกินตะกละตะกลาม ได้ลิ้มรสดีไป her–so ดีมาก ให้ในวันถัดไปเธอปรารถนามันสามเวลาเป็นมากเป็นมาก่อน ถ้าเขามีเหลือใด ๆ สามีต้องมาในสวนอีกครั้ง ในหยีของเย็นดังนั้น เขาให้ตัวเองลงอีก แต่เมื่อเขามี clambered ลงผนัง เขากลัวชะมัด สำหรับเขาเห็น enchantress ยืนก่อนเขา 'วิธีสามารถชิม กล่าวว่า เธอ มีลักษณะโกรธ, ' มาลงในสวน และขโมยของฉัน rampion เช่นขโมยหรือไม่ คุณจะทนได้!' 'Ah ตอบเขา, ' ให้เกิดความยุติธรรม ความเมตตา ฉันเพียงทำทำมันเกินความจำเป็น เห็นของคุณ rampion จากหน้าต่าง และภรรยารู้สึกเช่นความคิดว่าเธอจะต้องตายถ้าเธอก็ไม่มีบางอย่างกิน ' แล้ว enchantress ที่อนุญาตให้เธอโกรธก่อ และทูลว่า: "ถ้ากรณีเป็นคุณ ฉันจะทำให้คุณจะไปกับคุณ rampion มากที่สุดเช่นคุณ เพียงทำการมีหนึ่งเงื่อนไข คุณต้องให้ฉันเด็กซึ่งภรรยาของคุณจะนำเข้ามาในโลก มันจะดีรักษา และผมจะดูแลมันเหมือนแม่ " คนในร้ายเขายินยอมทุก และเมื่อผู้หญิงถูกนำมานอน enchantress ที่ปรากฏในครั้งเดียว ให้ลูกชื่อของราพันเซล และเอาไปกับ her.

ราพันเซลเติบโตเป็นเด็กสวยภายใต้แสงอาทิตย์ เมื่อเธออายุ 12 ปี enchantress ที่ปิดเธออยู่ในอาคาร ที่วางในป่า และมีไม่มีบันไดหรือประตู แต่ค่อนข้างที่ด้านบนเป็นหน้าต่างเล็ก ๆ เมื่อ enchantress ที่อยากไป เธอทำตัวเองไป และร้อง:

' ราพันเซล ราพันเซล,
ให้ลงเส้นผมของคุณเพื่อฉัน.'
ราพันเซลมีผมยาวสวยงาม ปรับเป็นทอง spun และเมื่อเธอได้ยินเสียง ของ enchantress ที่ เธอ unfastened เธอ tresses ลายถัก แผลไปรอบหนึ่งตะขอของหน้าต่างด้านบน และผมตก ells ยี่สิบลง enchantress จะปีนตามมัน

หลังจากหนึ่งปีหรือสอง มาผ่านโอรสาธิราชขี่ผ่านป่า และเดินผ่านหอ จากนั้น เขาได้ยินเพลง ที่มีเสน่ห์ดังนั้นที่เขายืนยัง และฟัง นี้เป็นราพันเซล ผู้สันโดษเธอผ่านเวลาของเธอให้เสียงของเธอหวาน resound โอรสาธิราชอยากปีนถึงเธอ และมองหาประตูหอ แต่ไม่พบ เขากำลังหน้าแรก แต่ร้องเพลงได้อย่างลึกซึ้งเพื่อสัมผัสหัวใจของเขา ที่พักเขาออกไปในป่า และฟังมัน เมื่อเมื่อเขาจึงยืนอยู่ข้างหลังต้นไม้ เขาเห็นว่า enchantress ที่มา และเขาได้ยินเธอร้องว่า:

' ราพันเซล ราพันเซล,
ให้ลงเส้นผมของคุณเพื่อฉัน.'
จากนั้น ราพันเซลให้ลงอย่างใดอย่างผมของเธอ และ enchantress ที่ปีนถึงเธอ 'ถ้าเป็นบันไดที่หนึ่ง mounts มากเกินไปจะพยายามฟอร์จูนของฉัน ว่า เขา ในวันถัดไปเมื่อมันเริ่มที่จะเติบโตเข้ม เขาไปที่หอ และร้อง:

' ราพันเซล ราพันเซล,
ให้ลงผมของฉัน.'
ทันทีผมล้มลง และโอรสาธิราชปีน up.

ตอนแรก ราพันเซลถูกชะมัดกลัวเมื่อคน มาเช่นเคยยังมี beheld ตาของเธอ เพื่อเธอ แต่พระบุตรได้เริ่มพูดคุยกับเธอมากเช่นเพื่อน และบอกเธอว่า หัวใจของเขาได้ดังนั้นคนที่จะได้ให้เขาได้ไม่เหลือ และเขาได้ถูกบังคับให้มองเห็นเธอ จากนั้น ราพันเซลหายกลัวเธอ และเมื่อเขาถามเธอว่า เธอจะนำเขาสามี และเธอเห็นว่า เขาคือหนุ่ม และ หล่อ เธอคิดว่า: 'เขาจะรักฉันมากกว่าเดิมไม่ดาม Gothel' และเธอกล่าวว่า ใช่ และวางมือของเธอในเขา เธอกล่าวว่า: "ฉันจะอาศัยไปกับคุณ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะลง นำคุณ skein ไหมทุกครั้งที่คุณ มา ฉันจะทอบันไดด้วย และเมื่อที่พร้อม ฉันจะมา และคุณจะพาฉันบนม้าของคุณ ' พวกเขายอมรับว่า จนที่ เวลาที่ควรมาเธอเย็น สำหรับหญิงชรามาตามวัน Enchantress ที่กล่าวนี้ ไม่มีอะไรจนเมื่อราพันเซลก็กล่าวกับเธอ: ' บอกฉัน ดาม Gothel ว่ามันเกิดขึ้นที่คุณจะหนักมากสำหรับฉันวาด son–he ยุวกษัตริย์กับฉันอยู่ครู่ ' ' Ah คุณ wicked เด็ก ร้อง enchantress ที่ ' อะไรไม่ฟังคุณพูด ฉันคิดว่า ฉันมีแยกคุณจากโลกทั้งหมด และยัง คุณได้หลอกลวงฉัน!' ในความโกรธของเธอ เธอคลัตช์ tresses สวยของราพันเซล ห่อได้สองรอบมือซ้ายของเธอ ยึดคู่ของกรรไกรกับชิดขวา และ ตัด พวกเขาถูกตัดออก และอย่างใดอย่างดีวางบนพื้นดิน และเธอ pitiless ดังว่า เธอเอาราพันเซลจนเป็นทะเลทรายที่เธอมีอยู่ในความเศร้าโศกมากและทุกข์

ในวันเดียวที่เธอโยนออกราพันเซล ไร enchantress ที่ยึดอย่างใดอย่างผม ซึ่งเธอได้ตัดออก เบ็ดของหน้าต่าง และเมื่อบุตรชายของพระราชามาร้อง:

' ราพันเซล ราพันเซล,
ให้ลงผมของฉัน.'
เธอให้ผมลง โอรสาธิราชแถมยัง แต่แทนที่จะหาพระราพันเซลสาย เขาพบ enchantress ที่จ้องที่เขา มีลักษณะที่คนชั่ว และมาก 'Aha ' เธอร้องป่า, ' คุณจะดึงคุณ dearest แต่นกสวยงามตั้งอยู่ไม่ได้ร้องเพลงในรัง แมวมีมัน และจะลบออกตาอีกด้วย ราพันเซลหายคุณ คุณจะไม่เห็นเธออีก ' โอรสาธิราชคือนอกจากตัวเอง มีอาการปวด และหลุดออกในความสิ้นหวังของเขา เขามาลงจากหอ เขาหนีกับชีวิตของเขา แต่หนามที่เขาตก pierced ตา จาก นั้นได้เดินไปเขามา blind มากเกี่ยวกับป่า กินอะไร แต่ราก และ ครบ และก็ naught แต่ครวญ และร้องมากกว่า สูญเสียภรรยาที่รักยิ่ง เขา roamed เกี่ยวกับความทุกข์ยากในบางปี และยาว มาถึงทะเลทรายที่ราพันเซล กับคู่ที่เธอได้ให้กำเนิด เด็กผู้ชายและผู้หญิง อยู่ใน wretchedness ต่าง ๆ เขาได้ยินเสียง และเหมือนคุ้นเคยให้กับเขาที่เขาถอย และ เมื่อเขา ประดับ ราพันเซล และรู้ว่าเขามองไปที่คอของเขา และร้องไห้ สองน้ำตาเธอ wetted ตา และพวกเขาเติบโตที่ชัดเจนอีกครั้ง และเขาได้เห็นกับพวกเขาเป็นก่อน เขานำเธอไปสู่อาณาจักรของเขาที่เขาได้รับ joyfully และพวกเขาอาศัยอยู่เป็นเวลานานภายหลัง ความสุข และพึงพอใจ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
เมื่อมีชายคนหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยคิดจะสำหรับเด็กที่อยู่ในระยะยาวก็ไร้ผล ความยาวที่ผู้หญิงคนนั้นหวังว่าพระเจ้ากำลังจะให้ความปรารถนาของเธอ คนเหล่านี้มีหน้าต่างขนาดเล็กที่ด้านหลังของบ้านของพวกเขาจากที่สวนที่งดงามที่จะเห็นได้อย่างเต็มที่เป็นของสมุนไพรและดอกไม้ที่สวยงามมากที่สุด มันเป็นแต่ถึงอย่างไรก็ตามโอบล้อมไปด้วยกำแพงสูงและไม่มีใครกล้าเข้าไปอยู่ในเรื่องนี้เพราะมันเป็นของหญิงผู้มีเสน่ห์ที่ผู้มีอำนาจที่ดีเยี่ยมและเป็นหวาดผวาว่าโดยที่ทั้งโลก หนึ่งวันผู้หญิงที่ยืนอยู่ในหน้าต่างนี้และกำลังมองหาลงไปในสวนเมื่อเธอเห็นเตียงซึ่งเป็นปลูกด้วยที่สวยงามมากที่สุด rampion ( rapunzel )และมันดูสดใหม่และสีเขียวที่เธออยากจะให้เธอค่อนข้างอยู่ห่างออกไปในระยะทางเท่าและเริ่มมองหน้าซีดและระทมทุกข์. จากนั้นสามีของเธอก็ตกใจและถาม'เจ็บเป็นอะไรคุณ ภรรยา ที่รักหรือไม่?''อา"เธอตอบว่า"ถ้าฉันไม่สามารถกิน rampion ซึ่งอยู่ในสวนหลังบ้านของเราบางคนก็จะตายแล้วคน"ที่รักเธอคิดว่า'ไม่ช้าก็เร็วกว่าปล่อยให้ ภรรยา ของคุณจะต้องตายนำเธอบางส่วนของ rampion ที่ตัวคุณเองปล่อยให้ราคาสิ่งที่มันจะ"ที่เวลาโพล้เพล้เขาปีนลงไปบนผนังเข้าไปในสวนของหญิงผู้มีเสน่ห์ที่รีบหยิบมือหนึ่งจับของ rampion แล้วเอาไปให้ ภรรยา ของเขา เธอที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เธอสลัดของมันและกินด้วยความ โลภ โรงแรมได้ลิ้มลองอาหารที่ดีกับเธอแบบนี้เป็นอย่างมากที่ในวันถัดไปที่เธออยากจะให้เป็นเรื่องของสามเท่าเป็นก่อน หากเขาจะมีส่วนที่เหลือที่สามีของเธอจะต้องลงไปในสวนอีกครั้งในความมืดของช่วงเวลาเย็นดังนั้นเขาก็ปล่อยให้เขาลงมาอีกครั้งแต่เมื่อเขาได้ปีนลงมาบนผนังที่เขากลัวเหลือเกินเพราะเขาเห็นว่าหญิงผู้มีเสน่ห์ที่ยืนอยู่หน้าเขา 'ได้อย่างไรคุณสามารถกล้า"บอกว่าเธอมีโกรธ'ลงไปในสวนและขโมย rampion เหมือนขโมย คุณจะได้รับผลกระทบเพราะมัน!''อา"ตอบว่าเขา"ให้ความเมตตาของความยุติธรรมผมทำให้ได้ความคิดของผมจะทำมันออกมามีความจำเป็น ภรรยา ของผมเห็น rampion ของคุณจากหน้าต่างและรู้สึกว่าความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะว่าเธอจะมีคนตายหากเธอไม่ได้บางส่วนเพื่อรับประทาน"แล้วหญิงผู้มีเสน่ห์ที่ได้รับอนุญาตให้ความโกรธแค้นของเธอที่จะถูกปรับและพูดกับเขา"ถ้ากรณีที่เป็นคุณพูดได้ว่าฉันจะทำให้คุณสามารถนำเอาไปกับคุณเป็น rampion มากเท่าที่ท่านจะเท่านั้นผมทำให้เงื่อนไขหนึ่งคุณจะต้องให้เด็กซึ่งเป็น ภรรยา ของคุณจะนำมาเข้าสู่โลกที่จะได้รับการปฏิบัติและผมจะดูแลให้เป็นเหมือนคุณแม่ที่"คนที่อยู่ในความหวาดกลัวของเขาจึงอนุญาตให้ทุกอย่างและเมื่อหญิงคนนั้นก็ถูกนำตัวไปที่เตียงหญิงผู้มีเสน่ห์ที่ปรากฏตัวขึ้นที่เมื่อทำให้เด็กที่ชื่อของ rapunzel และเอามันออกไปด้วย.

rapunzel ของเธอเติบโตเป็นเด็กที่งดงามมากที่สุดที่อยู่ ภายใต้ แสงอาทิตย์เมื่อเธออายุได้สิบสองปีหญิงผู้มีเสน่ห์ที่เธอเข้าไปในระบบตัดไฟอัตโนมัติ Tower ซึ่งนอนอยู่ในป่าและมีบันไดและประตูแต่ก็ไม่อยู่ที่ด้านบนสุดเป็นหน้าต่างขนาดเล็กที่ เมื่อหญิงผู้มีเสน่ห์ที่อยากจะเข้าไปในตัวเธอเองเธอวางอยู่ข้างใต้และร้อง:

' rapunzel rapunzel
ปล่อยให้ลงมาตามเส้นผมของคุณให้'
rapunzel มีผมยาวที่งดงามชั้นดีเป็นสีทองปั่นและเมื่อเธอได้ยินเสียงของหญิงผู้มีเสน่ห์ที่เธอไขผมเปียเธอแผลไปรอบๆหนึ่งในตะขอเกี่ยวของหน้าต่างที่ด้านบนและจากนั้นจึงเส้นผมที่ตกยี่สิบ ells ลงและหญิงผู้มีเสน่ห์ที่ปีนขึ้นไปโดยจะ.

หลังจากปีหรือสองปีที่อยู่มาว่าลูกชายของกษัตริย์ที่ขี่ม้าผ่านป่าและผ่านไปด้วยหอคอยที่ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเพลงซึ่งก็มีเสน่ห์สวยงามอย่างที่เขายืนอยู่นิ่งและฟัง โรงแรมแห่งนี้เป็น rapunzel ที่อยู่คนเดียวของเธอผ่านช่วงเวลาของเธอในปล่อยให้เสียงหวานของเธอโด่งดัง ลูกชายของกษัตริย์ที่ต้องการที่จะปีนป่ายขึ้นไปและมองไปที่ประตูของหอคอยแต่ไม่มีใครมีจะถูกพบได้ เขาก็ขี่กลับบ้านแต่ร้องเพลงที่ได้มาสัมผัสได้ใจกลางของเขาที่ว่าทุกวันเขาก็ออกไปในป่าและจะไปฟังได้อย่างลึกซึ้งครั้งหนึ่งเมื่อเขายืนอยู่ข้างหลังต้นที่ทำให้เขาเห็นว่าหญิงผู้มีเสน่ห์ที่มาได้อย่างไรและเขาได้ยินว่าเธอร้อง:

' rapunzel rapunzel
ปล่อยให้ลงมาตามเส้นผมของคุณให้'
จากนั้น rapunzel ปล่อยให้ลงเปียของเส้นผมของเธอและหญิงผู้มีเสน่ห์ที่ปีนขึ้นไปของเธอ "หากว่ามีบันไดที่หนึ่งจะติดผมมากเกินไปจะลอง Fortune ของผมเขาพูดและในวันถัดไปที่จะเริ่มขึ้นเมื่อจะเติบโตขึ้นสีเข้มเขาไปที่ Tower และร้อง:

' rapunzel , rapunzel ,
ปล่อยให้ลงเส้นผมของคุณให้'
ทันทีที่ผมก็ล้มลงและให้เป็นกษัตริย์ของบุตรชายปีนขึ้นไป.

rapunzel ในครั้งแรกก็ตกใจเลยค่ะเมื่อมีชายคนหนึ่ง,เช่นเธอดวงตายังไม่เคยเห็นคนที่มากับเธอแต่ที่กษัตริย์ของบุตรชายก็เริ่มคุยกับเธอเหมือนอย่างที่เพื่อนและบอกเธอว่าเขาได้รับการกระตุ้นให้ทำอย่างนั้นมันจะมีให้เขาไม่มีที่พัก,และเขาก็ต้องดูที่เธอ จากนั้น rapunzel หายไปความกลัวของเธอและเมื่อเขาถามเธอว่าเธอจะพาเขาไปสำหรับสามีของเธอและเธอก็เห็นว่าเขายังหนุ่มและหล่อเหลาเธอคิดว่า"เขาจะรักเรามากกว่า gothel เก่า Dame ไม่'และเธอบอกว่าใช่และวางไว้ในมือของเธอของเขา เธอกล่าวว่า"ฉันจะไปกับคุณด้วยความเต็มใจแต่ผมไม่รู้ว่าจะลงด้วยคุณด้ายผ้าไหมทุกครั้งที่คุณเข้ามาและเราจะสานบันไดที่พร้อมด้วยและเมื่อมีความพร้อมผมจะลงและคุณจะเอาผมอยู่บนหลังม้าของคุณ"เขาตกลงว่าจนกว่าจะถึงเวลานั้นเขาก็ควรจะเข้ามาทุกช่วงเย็นสำหรับหญิงชราที่มาโดยตลอดวัน หญิงผู้มีเสน่ห์ที่บอกไม่มีอะไรนี้จนกว่าเมื่อ rapunzel พูดกับเธอว่า"บอกฉัน Dame gothelวิธีการนี้จะเกิดขึ้นที่คุณได้มากหนักสำหรับผมในการขึ้นกว่าบุตรชายของหนุ่มกษัตริย์ที่เขาอยู่กับเราในช่วงเวลาที่.''อา คุณลูกคนชั่ว"ที่หญิงผู้มีเสน่ห์ "สิ่งที่ฉันได้ยินเสียงของคุณพูดว่า ฉันคิดว่าฉันได้แยกตัวออกจากโลกนี้ทั้งหมดแล้วคุณก็ยังได้หลอกลวง!"ด้วยความโกรธของเธอเธอเข้าผมที่สวยงามของ rapunzel สรุปรวบรวมผลให้รอบมือซ้ายคว้ากรรไกรพร้อมด้วยทางด้านขวาและเศษเล็กๆน้อยๆสวมเขาก็ถูกตัดออกและเปียที่สวยงามที่นอนอยู่บนพื้นดิน และเธอก็ทำให้ปราศจากความเมตตาที่เธอได้ rapunzel ผู้น่าสงสารไปในทะเลทรายสถานที่ซึ่งเธอต้องมีชีวิตอยู่ในความทุกข์ระทมที่ดีเยี่ยมและความทุกข์ยาก.

ในวันเดียวกันกับที่เธอออกมา rapunzel อย่างไรก็ตามที่หญิงผู้มีเสน่ห์ผูกเปียของผมที่ทำให้เธอได้ถูกตัดออกไปตะขอเกี่ยวของหน้าต่างที่และเมื่อบุตรชายของกษัตริย์ก็มาร้อง:

' rapunzel rapunzel
ปล่อยให้ลงมาตามเส้นผมของคุณให้'
เธอให้ผมลงมาแล้ว บุตรชายของกษัตริย์เสด็จเถลิงถวัลยแต่แทนที่จะมีการค้นหา rapunzel รักของเขาเขาก็พบว่าหญิงผู้มีเสน่ห์ที่จ้องมองเขาหน้าตาคนชั่วและความขมขื่น "แล่น!"เธอร้องแกล้งทำ"คุณจะดึงข้อมูลรักของคุณแต่นกที่สวยงามตั้งอยู่ไม่ได้ร้องเพลงในรังแมวที่มีรอยขีดข่วนและจะออกจากนัยน์ตาของคุณเป็นอย่างดี rapunzel จะสูญหายไปกับคุณคุณจะไม่เห็นเธออีกครั้ง"โอรสของกษัตริย์ข้างตัวเขาเองด้วยความเจ็บปวดและอยู่ในความสิ้นหวังของเขาเขากระโดดลงจากหอคอย เขาก็หนีออกมาพร้อมด้วยอายุการใช้งานของเขาแต่หนามที่เขาก็ถูกแทงทะลุตาของเขา จากนั้นเขาก็เดินสายโดยไม่ต้องถามว่าเกี่ยวกับป่าที่กินไม่มีอะไรแต่เบอร์รี่และรากและก็ไม่มีอะไรแต่กำสรดและร้องไห้มากกว่าการสูญเสีย ภรรยา สุดที่รักของเขา ทำให้เขาออกตามหาจนทั่วในความทุกข์ยากของบางปีและที่ความยาวมาเพื่อยังทะเลทรายสถานที่ซึ่ง rapunzel คู่พี่น้องฝาแฝดได้เพื่อที่ทำให้เธอได้รับการเกิดเด็กและผู้หญิงที่อยู่ในความเศร้าหมอง เขาได้ยินเสียงและดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นความคุ้นเคยเป็นอย่างดีว่าเขาก็ไปหามันและเมื่อเขาเดินเข้ามาหาrapunzel รู้จักเขาและลงบนคอของเขาและร้องไห้ สองน้ำตาของหล่อนโดนน้ำจนเปียกตาของเขาและเขาก็เริ่มชัดเจนอีกครั้งและเขาก็ไม่เห็นด้วยเขาเป็นก่อน เขานำเธอไปยังราชอาณาจักรของเขาซึ่งเขาก็เป็นความปีติได้รับและเขามีชีวิตอยู่นานหลังจากนั้นได้มีความสุขและพอใจ.
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: