MSG used as a food (drug, dietary supplement, and cosmetic) additiveTh การแปล - MSG used as a food (drug, dietary supplement, and cosmetic) additiveTh ไทย วิธีการพูด

MSG used as a food (drug, dietary s

MSG used as a food (drug, dietary supplement, and cosmetic) additive

The food additive monosodium glutamate was first used in the United States in any quantity in the late 1940s. According to Dr. George Schwartz, author of "In Bad Taste: The MSG Syndrome", although considerable effort had been spent to introduce MSG to the USA, little had been accomplished prior to World War II. However, sometime during the war, the use of monosodium glutamate in Japanese soldiers' rations was noticed, and in 1948, a symposium on monosodium glutamate presided over by the Chief Quartermaster of the Armed Forces, was held in Chicago to introduce monosodium glutamate to members of the food industry.

By the 1960s, Accent, the leading brand of the flavor enhancer called monosodium glutamate, had become a household word. Simultaneously, hydrolyzed protein products such as autolyzed yeast, sodium caseinate, and hydrolyzed vegetable protein gained in popularity. Every hydrolyzed protein product or ingredient, regardless of the name assigned to the ingredient, contains processed (manufactured) free glutamic acid (MSG) with the same flavor-enhancing potential and the same neurotoxic properties as the processed (manufactured) free glutamic acid (MSG) present in monosodium glutamate.

The flavor-enhancing potential of the processed free glutamic acid used in the flavor enhancer called monosodium glutamate and in the fertilizer/pesticide product called AuxiGro WP Metabolic Primer (AuxiGro), was discovered in Japan in 1908. Prior to that time, the Japanese had used seaweed as a favorite flavor enhancer without understanding that glutamic acid was its flavor-enhancing component. The first monosodium glutamate produced was made by extracting glutamic acid from seaweed.

From 1910 until 1956, the process underlying production of glutamic acid and monosodium glutamate in Japan was one of extraction, a slow and costly method. In 1956, the Japanese succeeded in producing glutamic acid by means of fermentation; and after considerable research to identify suitable strains of microorganisms for starting the requisite cultures, large-scale production of glutamic acid and monosodium glutamate through fermentation began.(7,8,9)

Even before the Japanese discovered the flavor potential of processed free glutamic acid extracted from sea weed, the potential of freeing glutamic acid from protein using acid hydrolysis was being explored in Europe. There, crude gluten or other starting materials were hydrolyzed by heating with hydrochloric acid(8). At the time, the method was not widely used. Today, however, there are literally thousands of products that contain MSG produced from acid hydrolyzed proteins.

When monosodium glutamate was brought to the United States in the years following World War II, it was still manufactured through extraction. By 1956, however, after considerable research to identify suitable strains of microorganisms for starting the requisite cultures, Ajinomoto Co., Inc. had succeeded in producing glutamic acid through a method of bacterial fermentation wherein bacteria (some, if not all of which are genetically modified)(10) are grown aerobically in a liquid nutrient medium. These bacteria have the ability to synthesize glutamic acid outside of their cell membranes and excrete it into the medium to accumulate there(11). It was in or about 1957 that truly large-scale production of glutamic acid and monosodium glutamate through fermentation began.

In the U.S., regulation of food additives has its roots in the 1938 Food and Cosmetic Act. The 1958 Food Additives Amendments (Code of Federal Regulations, Title 21) changed the law to read that manufacturers must show “proof of a reasonable certainty that no harm will result from the proposed us of an additive.” The intent of the law is clear: “…to protect the public health, to prohibit the use in food of additives which have not been adequately tested to establish their safety.”

In the same year, the Delaney clause was added. The Delaney clause prohibits the use of any food additive shown to cause cancer when fed to either animals or humans.

Prior to 1958, there had been little or no comment to the FDA on the food ingredient called monosodium glutamate, so following passage of the Food Additives Amendments, monosodium glutamate was grandfathered as generally regarded as safe (GRAS). Grandfathered, yes. Butnever tested for safety. The safety of monosodium glutamate was not then, and has never been, established. Monosodium glutamate has never been tested for safety.

Also basic to the inappropriateness of monosodium glutamate being awarded GRAS standing, is the fact that in or about 1957 the method of producing monosodium glutamate was changed significantly. The monosodium glutamate that was grandfathered GRAS in 1958 was created by extracting glutamic acid from protein-containing ingredients. Since 1957, most of the monosodium glutamate used in the United States has been produced by bacterial fermentation, a process wherein carefully selected genetically modified bacteria secrete glutamic acid through their cell walls.

The first published report of a reaction to monosodium glutamate in the United States appeared in 1968 when Robert Ho Man Kwok, M.D., who had emigrated from China, reported that although he never had the problem in China, about 20 minutes into a meal at certain Chinese restaurants, he suffered numbness, tingling, and tightness of the chest that lasted for approximately 2 hours.

The following year, John W. Olney, M.D. reported that laboratory animals suffered brain lesions and neuroendocrine disorders after being exposed to monosodium glutamate. Scientists studying retinal degeneration in mice treated with free glutamic acid had noted that these mice became grotesquely obese. Olney, who speculated that the obesity might be a sign of damage to the hypothalamus (the area of the brain that regulates a number of endocrine functions, including weight control), found that infant laboratory animals given free glutamic acid suffered brain damage immediately, and assorted neuroendocrine disorders later in life. Pharmaceutical grade L-glutamic acid was often used to produce these disorders until neuroscientists observed that monosodium glutamate, an inexpensive food additive, could be substituted for laboratory-grade free glutamic acid in these studies and produce the same effects.

In the years that followed, neuroscientists replicated the work of Olney, and Olney spoke out repeatedly about the toxic potential of monosodium glutamate. In 1972, for example, Olney testified before the Senate Select Committee on Nutrition and Human Needs that ingestion of MSG places humans at risk, with the greatest risk being for the very young; and that a National Academy of Science panel organized earlier to determine whether MSG ought to be banned from baby food had produced an industry arranged whitewash by a group of scientists with almost no experience in neuropathology.

In the early 1970s, manufacturers of baby food voluntarily removed the monosodium glutamate from their products, but replaced the monosodium glutamate with MSG-containing ingredients such as autolyzed yeast and hydrolyzed vegetable protein. In the late 1970s, manufacturers voluntarily removed all obvious MSG-containing ingredients from baby food, but not from infant formula.

The first published report of a reaction to monosodium glutamate did not appear until monosodium glutamate was being made by bacterial fermentation, and the use of monosodium glutamate in the United States had begun to escalate.

To date, no MSG-containing product has been regulated by any agency of the US government. The FDA has given lip service to reviewing the safety of monosodium glutamate, always staffing the review panels with industry representatives with conflicts of interests, or with persons with little or no knowledge of neuroscience, amino acid toxicity, MSG, or adverse reactions, all of whom were given industry friendly material to evaluate.

By and large, the requirement for “proof of a reasonable certainty that no harm will result from the proposed use of an additive” is satisfied by a statement from the manufacturer that the product is safe. In the case of monosodium glutamate, if there is anything considered to be "proof" by the FDA, "proof" consists of a variety of studies, each sponsored by the glutamate industry and each with negative results so systematically flawed that taken as a whole, one might consider that the intent of the body of research has been to deceive the public.

With publication of Dr. George Schwartz’ book, “In Bad Taste: The MSG Syndrome”, and growing awareness that MSG was causing adverse reactions, industry developed a line of flavor enhancing products that contained processed (manufactured) free glutamic acid (MSG) with flavor enhancing capabilities, and names that gave no clue to the presence of MSG. Indeed, as industry considered that consumers might be considering the fact that monosodium glutamate might be potentially toxic, the production of products with "Clean labels" escalated. As defined by the food industry in industry publications, “clean labels” would be those used on MSG-containing products without giving consumers a clue to the fact that the products contained MSG.

There are no comprehensive data on the number of such products on the market, but information from the summer, 2010 salmonella outbreak in the United States points to the extent to which MSG is hidden in food, i.e., there were 177 products containing hydrolyzed vegetable protein recalled from Basic Food Flavors, Inc., just one manufacturer.

Use of MSG in food has grown in the last 30 years and is still growing. MSG is found in most soups, salad dressings, processed meats, frozen entrees, ice cream, and frozen yogurt, in some crackers, bread, canned tuna, and very often in "low fat" and "no fat" foods
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
ผงชูรสที่ใช้เป็นอาหาร (ยาอาหารเสริมและเครื่องสำอาง) สารเติมแต่งอาหาร
เติมผงชูรสถูกใช้ครั้งแรกในประเทศสหรัฐอเมริกาในปริมาณใด ๆ ในปลายปี 1940 ตามที่ ดร. จอร์จ Schwartz ผู้เขียน "ในรสชาติที่ไม่ดี: ซินโดรม msg" แม้ว่าความพยายามอย่างมากที่ได้รับการใช้จ่ายที่จะแนะนำ msg ไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา, เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้รับการประสบความสำเร็จก่อนที่จะมีสงครามโลกครั้งที่สอง อย่างไรก็ตามบางครั้งในช่วงสงครามการใช้ผงชูรสในการปันส่วนทหารญี่ปุ่น 'ก็สังเกตเห็นและในปี 1948, การประชุมสัมมนาเกี่ยวกับผงชูรสเป็นประธานในเรือนจำโดยหัวหน้าของกองกำลังติดอาวุธที่ถูกจัดขึ้นในชิคาโกที่จะแนะนำผงชูรสให้กับสมาชิกของ อุตสาหกรรมอาหาร.

โดย 1960, สำเนียง, แบรนด์ชั้นนำของวัตถุปรุงแต่งรสที่เรียกว่าโมโนโซเดียมกลูตาเมตได้กลายเป็นคำที่ใช้ในครัวเรือน พร้อมผลิตภัณฑ์โปรตีนไฮโดรไลซ์เช่นยีสต์ Autolyzed, caseinate โซเดียมและโปรตีนผักไฮโดรไลซ์ได้รับความนิยมใน ผลิตภัณฑ์โปรตีนไฮโดรไลซ์ทุกหรือส่วนผสมโดยไม่คำนึงถึงชื่อที่กำหนดให้ส่วนผสม,มีการประมวลผล (ผลิต) กรดกลูตามิฟรี (ผงชูรส) ที่มีศักยภาพในการเพิ่มรสชาติเดียวกันและคุณสมบัติอัมพาตเช่นเดียวกับการประมวลผลกรดกลูตามิ (การผลิต) ฟรี (ผงชูรส) ในปัจจุบันผงชูรส.

ที่มีศักยภาพเพิ่มรสชาติของกรดกลูตามิแปรรูปฟรีที่ใช้ในการเพิ่มการรสที่เรียกว่าผงชูรสและผลิตภัณฑ์ปุ๋ย / ยาฆ่าแมลงที่เรียกว่าไพรเมอร์ auxigro การเผาผลาญ wp-(auxigro) ถูกค้นพบในประเทศญี่ปุ่นในปี 1908 ก่อนที่จะถึงเวลาที่ญี่ปุ่นได้ใช้สาหร่ายทะเลเป็นที่ชื่นชอบเพิ่มรสชาติโดยไม่เข้าใจว่ากรดกลูตามิเป็นส่วนประกอบเพิ่มรสชาติของผงชูรสแรกที่ผลิตได้โดยการสกัดกรดกลูตามิกจากสาหร่ายทะเล.

จาก 1910 จนถึงปี 1956 กระบวนการพื้นฐานการผลิตของกรดกลูตามิกและผงชูรสในประเทศญี่ปุ่นเป็นหนึ่งในการสกัดวิธีการช้าและมีราคาแพง ในปี 1956, ญี่ปุ่นประสบความสำเร็จในการผลิตกรดกลูตามิกโดยใช้วิธีการหมักและหลังจากการวิจัยมากในการระบุสายพันธุ์ของเชื้อจุลินทรีย์ที่เหมาะสมสำหรับการเริ่มต้นวัฒนธรรมที่จำเป็นการผลิตขนาดใหญ่ของกรดกลูตามิกและผงชูรสผ่านการหมักเริ่ม. (7,8,9)

แม้กระทั่งก่อนที่ญี่ปุ่นค้นพบรสชาติที่มีศักยภาพของการประมวลผลฟรี กรดกลูตามิกที่สกัดจากวัชพืชทะเล,ศักยภาพของกรดกลูตามิพ้นจากการย่อยโปรตีนกรดใช้ที่ถูกสำรวจในยุโรป มีกลูเตนดิบหรือวัสดุอื่น ๆ ที่เริ่มต้นด้วยความร้อนไฮโดรไลซ์ด้วยกรดไฮโดรคลอริก (8) ในขณะที่วิธีการที่ไม่ได้ถูกใช้กันอย่างแพร่หลาย อย่างไรก็ตามในวันนี้มีนับพันของผลิตภัณฑ์ที่มีผงชูรสที่ผลิตจากโปรตีนไฮโดรไลซ์ด้วยกรด.

เมื่อผงชูรสถูกนำตัวไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงปีหลังสงครามโลกครั้งที่สองมันก็ยังคงผลิตผ่านการสกัด โดยปี 1956 แต่หลังจากการวิจัยมากในการระบุสายพันธุ์ของเชื้อจุลินทรีย์ที่เหมาะสมสำหรับการเริ่มต้นของวัฒนธรรมที่จำเป็น, Ajinomoto ร่วม., Inc ได้ประสบความสำเร็จในการผลิตกรดกลูตามิกด้วยวิธีการของแบคทีเรียในประเด็นการหมักแบคทีเรีย (บางหากไม่ได้ทั้งหมดที่มีการดัดแปลงทางพันธุกรรม) (10) มีการปลูก aerobically ในสื่อสารอาหารที่เป็นของเหลว แบคทีเรียเหล่านี้มีความสามารถในการสังเคราะห์กรดกลูตามิกที่ด้านนอกของเยื่อหุ้มเซลล์ของพวกเขาและการขับถ่ายให้มันกลายเป็นสื่อกลางที่จะสะสมมี (11) มันอยู่ในหรือประมาณ 1,957 ว่าการผลิตอย่างแท้จริงขนาดใหญ่ของกรดกลูตามิกและผงชูรสผ่านการหมักเริ่ม.

ในเรา,กฎระเบียบของวัตถุเจือปนอาหารมีรากในปี 1938 พระราชบัญญัติอาหารและเครื่องสำอาง 1958 แก้ไขวัตถุเจือปนอาหาร (รหัสของกฎระเบียบของรัฐบาลกลาง, ชื่อ 21) การเปลี่ยนแปลงกฎหมายในการอ่านที่ผู้ผลิตต้องแสดงหลักฐาน "ของความเชื่อมั่นอย่างมีเหตุผลว่าไม่มีอันตรายใด ๆ จะเป็นผลมาจากการเสนอชื่อของเราเพิ่ม." เจตนาของกฎหมายที่มีความชัดเจน : "... เพื่อปกป้องสุขภาพของประชาชน,ที่จะห้ามใช้ในอาหารของสารเติมแต่งซึ่งยังไม่ได้รับการทดสอบอย่างเพียงพอที่จะสร้างความปลอดภัยของพวกเขา. "

ในปีเดียวกันประโยค Delaney ถูกเพิ่มเข้ามา ประโยค Delaney ห้ามการใช้สารเติมแต่งอาหารใด ๆ ที่แสดงที่จะทำให้เกิดโรคมะเร็งเมื่อเลี้ยงสัตว์หรือมนุษย์.

ก่อนที่จะปี 1958 ได้มีการแสดงความคิดเห็นน้อยหรือไม่มี FDA เมื่อส่วนผสมอาหารที่เรียกว่าโมโนโซเดียมกลูตาเมตดังนั้นต่อไปนี้ทางเดินของการแก้ไขวัตถุเจือปนอาหาร, ผงชูรสถูก grandfathered เป็นโดยทั่วไปถือว่าเป็นที่ปลอดภัย (Gras) grandfathered ใช่ butnever การทดสอบความปลอดภัย ความปลอดภัยของโมโนโซเดียมกลูตาเมตไม่ได้แล้วและไม่เคยมีการจัดตั้งขึ้น โมโนโซเดียมกลูตาเมตไม่เคยได้รับการทดสอบความปลอดภัย.

นอกจากนี้ยังมีข้อความที่ไม่เหมาะสมพื้นฐานของผงชูรสถูกรางวัลยืน Gras, ข้อเท็จจริงที่ว่าในหรือประมาณ 1,957 วิธีการในการผลิตโมโนโซเดียมกลูตาเมตมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญคือ ผงชูรสที่ถูก grandfathered ห่านในปี 1958 ถูกสร้างขึ้นโดยการสกัดกรดกลูตามิกจากส่วนผสมที่มีส่วนผสมของโปรตีน ตั้งแต่ปี 1957ส่วนใหญ่ของผงชูรสที่ใช้ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้รับการผลิตโดยการหมักแบคทีเรียกระบวนการด้านการคัดสรรแบคทีเรียดัดแปลงพันธุกรรมหลั่งกรดกลูตามิกผ่านผนังเซลล์ของพวกเขา.

รายงานที่ตีพิมพ์ครั้งแรกของปฏิกิริยาตอบสนองต่อผงชูรสในประเทศสหรัฐอเมริกาปรากฏ ในปี 1968 เมื่อโรเบิร์ตโฮคน Kwok, MD, ที่อพยพมาจากประเทศจีนรายงานว่าแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีปัญหาในประเทศจีนประมาณ 20 นาทีลงไปในอาหารที่ร้านอาหารจีนบางอย่างเขาต้องทุกข์ทรมานอาการชารู้สึกเสียวซ่าและความหนาแน่นของหน้าอกที่กินเวลานานประมาณ 2 ชั่วโมง.

ปีต่อมา John W ออลนีย์, แพทยศาสตรบัณฑิต รายงานว่าสัตว์ทดลองได้รับความเดือดร้อนโรคและความผิดปกติของสมอง neuroendocrine หลังจากการสัมผัสกับโมโนโซเดียมกลูตาเมตนักวิทยาศาสตร์ศึกษาการเสื่อมของจอประสาทตาในหนูรับการรักษาด้วยกรดกลูตามิกฟรีได้ตั้งข้อสังเกตว่าหนูเหล่านี้กลายเป็นโรคอ้วนพิลึกกึกกือ Olney ที่สันนิษฐานว่าเป็นโรคอ้วนอาจเป็นสัญญาณของความเสียหายให้กับมลรัฐ (พื้นที่ของสมองที่ควบคุมจำนวนของฟังก์ชั่นต่อมไร้ท่อรวมถึงการควบคุมน้ำหนัก),พบว่าสัตว์ทดลองทารกได้รับกรดกลูตามิฟรีรับความเสียหายสมองทันทีและความผิดปกติ neuroendocrine สารพันต่อไปในชีวิต ยากรดกลูตามิก-l เกรดมักจะถูกใช้ในการผลิตมีความผิดปกติเหล่านี้จนกว่านักประสาทวิทยาพบว่าโมโนโซเดียมกลูตาเมต, อาหารเสริมราคาไม่แพงสามารถใช้แทนกรดกลูตามิห้องปฏิบัติการเกรดฟรีในการศึกษาเหล่านี้และมีผลกระทบเหมือนกัน.

ในปีที่เกิดขึ้นตามนักประสาทวิทยาที่จำลองการทำงานของออลนีย์และออลนีย์พูดออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเกี่ยวกับศักยภาพความเป็นพิษของผงชูรส ในปี 1972 เช่นOlney เบิกความต่อหน้าคณะกรรมการวุฒิสภาเลือกกับความต้องการโภชนาการและมนุษย์ที่บริโภคของมนุษย์สถานที่ msg ที่มีความเสี่ยงกับความเสี่ยงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับการเป็นเด็กมาก;และที่สถาบันการศึกษาแห่งชาติของแผงวิทยาศาสตร์จัดก่อนหน้านี้เพื่อตรวจสอบว่าผงชูรสควรจะถูกห้ามจากอาหารเด็กได้ผลิตอุตสาหกรรมจัดล้างบาปโดยกลุ่มของนักวิทยาศาสตร์ที่มีประสบการณ์เกือบจะไม่มีใน Neuropathology.

ในช่วงต้นปี 1970 ผู้ผลิตของอาหารทารก ลบออกโดยสมัครใจผงชูรสจากผลิตภัณฑ์ของตนแต่แทนที่ผงชูรสด้วยส่วนผสมผงชูรสที่มีส่วนผสมของยีสต์เช่น Autolyzed โปรตีนและผักไฮโดรไลซ์ ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ผู้ผลิตจงใจลบส่วนผสมผงชูรสที่มีทั้งหมดเห็นได้ชัดจากอาหารเด็ก แต่ไม่ได้มาจากสูตรทารก.

รายงานที่ตีพิมพ์ครั้งแรกของการตอบสนองต่อผงชูรสไม่ปรากฏจนกว่าผงชูรสถูกทำโดยการหมักของเชื้อแบคทีเรียและการใช้ผงชูรสในประเทศสหรัฐอเมริกาได้เริ่มบานปลาย.

ถึงวันนี้ไม่มีสินค้าที่มีส่วนผสมของผงชูรสได้รับ ควบคุมโดยหน่วยงานของรัฐบาลเราใด ๆ องค์การอาหารและยาได้ให้บริการริมฝีปากเพื่อทบทวนความปลอดภัยของโมโนโซเดียมกลูตาเมต,เสมอพนักงานคิดเห็นแผงกับตัวแทนอุตสาหกรรมที่มีความขัดแย้งของผลประโยชน์หรือกับบุคคลที่มีความรู้น้อยหรือไม่มีเลยของประสาทความเป็นพิษของกรดอะมิโน, ผงชูรสหรืออาการไม่พึงประสงค์ทุกคนได้รับการอุตสาหกรรมวัสดุที่เป็นมิตรในการประเมิน.

โดยและขนาดใหญ่ ,ความต้องการสำหรับ "หลักฐานของความเชื่อมั่นอย่างมีเหตุผลว่าไม่มีอันตรายใด ๆ จะเป็นผลมาจากการใช้งานที่นำเสนอของสารเติมแต่ง" เป็นที่พอใจตามคำสั่งจากผู้ผลิตว่าผลิตภัณฑ์ที่มีความปลอดภัย ในกรณีของผงชูรสถ้ามีอะไรที่คิดว่าจะเป็น "หลักฐาน" โดยองค์การอาหารและยา, "หล​​ักฐาน" ที่ประกอบไปด้วยความหลากหลายของการศึกษา,แต่ละการสนับสนุนจากอุตสาหกรรมกลูตาเมตและแต่ละคนมีผลเป็นลบข้อบกพร่องเพื่อให้เป็นระบบที่นำมาเป็นทั้งหนึ่งอาจพิจารณาว่าเจตนาของร่างกายของการวิจัยได้รับการหลอกลวงประชาชน

ด้วยการตีพิมพ์ของ ดร. หนังสือ george Schwartz '"ในรสชาติที่ไม่ดี: ซินโดรม msg" และตระหนักถึงการเจริญเติบโตที่ msg ที่ก่อให้เกิดอาการไม่พึงประสงค์,อุตสาหกรรมการพัฒนาสายผลิตภัณฑ์เพิ่มรสชาติที่มีการประมวลผล (ผลิต) กรดกลูตามิฟรี (ผงชูรส) ที่มีความสามารถในการเพิ่มรสชาติและชื่อที่ให้เบาะแสไม่มีการปรากฏตัวของผงชูรส แน่นอนเป็นอุตสาหกรรมพิจารณาแล้วเห็นว่าผู้บริโภคอาจจะมีการพิจารณาข้อเท็จจริงที่ว่าผงชูรสอาจจะเป็นพิษที่อาจเกิดขึ้นการผลิตของผลิตภัณฑ์ที่มี "ป้ายสะอาด" เพิ่มขึ้นตามที่กำหนดโดยอุตสาหกรรมอาหารในอุตสาหกรรมสิ่งพิมพ์ "ป้ายสะอาด" จะเป็นผู้ที่นำไปใช้กับผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของผงชูรสโดยไม่ต้องให้ผู้บริโภคเบาะแสความจริงที่ว่าผลิตภัณฑ์ที่มีผงชูรส.

ไม่มีข้อมูลที่ครอบคลุมเกี่ยวกับจำนวนของผลิตภัณฑ์ดังกล่าวเป็น ในตลาด แต่ข้อมูลจากฤดูร้อน,การระบาดเชื้อ Salmonella 2010 ในสหจุดสหรัฐฯขอบเขตที่ msg ซ่อนอยู่ในอาหารเช่นมี 177 ผลิตภัณฑ์ที่มีโปรตีนผักไฮโดรไลซ์เล่าจากรสชาติอาหารพื้นฐาน, Inc. เพียงหนึ่งในผู้ผลิต.

จากการใช้ผงชูรสในอาหารที่มี เติบโตขึ้นในช่วง 30 ปีและยังคงเติบโต ผงชูรสที่พบในซุปส่วนใหญ่น้ำสลัดเนื้อสัตว์แปรรูป, อาหารจานแช่แข็ง, ไอศครีม,และโยเกิร์ตแช่แข็งในบางส่วนกะเทาะ, ขนมปัง, ปลาทูน่ากระป๋องและมากมักจะอยู่ใน "ไขมันต่ำ" และ "ไม่อ้วน" อาหาร
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
ผงชูรสที่ใช้เป็นอาหาร (ยา อาหารเสริม และเครื่องสำอาง) สามารถ

ครั้งแรกถูกใช้ในสหรัฐอเมริกาในปริมาณอาหารสามารถเมตใน 2483 ตาม Dr. George Schwartz ผู้เขียนของกลุ่ม "ในเลวรส:ผงชูรสอาการ" ถึงแม้ว่ามีการใช้ความพยายามมากแนะนำผงชูรสไปสหรัฐอเมริกา น้อยมีการสำเร็จก่อนสงครามโลก อย่างไรก็ตาม บางครั้งในระหว่างสงคราม การใช้กลูตาเมตในทหารญี่ปุ่นได้สังเกต และแท่ง ๆ ใน 1948 วิชาการกับกลูตาเมตโดยรอบ Quartermaster หัวหน้าของกองทัพ จัดขึ้นในชิคาโกเมตแนะนำสมาชิกของอาหารอุตสาหกรรม

โดย 1960 สำเนียง แบรนด์ชั้นนำของเพิ่มรสที่เรียกว่ากลูตาเมต, ได้กลายเป็นคำที่ใช้ในครัวเรือน พร้อมกัน ผลิตภัณฑ์โปรตีน hydrolyzed autolyzed ยีสต์ โซเดียม caseinate และผักโปรตีน hydrolyzed รับประเทศ ทุกผลิตภัณฑ์โปรตีน hydrolyzed หรือส่วนผสม โดยชื่อที่กำหนดให้กับส่วนผสม ประมวลผล (ผลิต) ฟรีกลูตาเมต (ผงชูรส) ในเมตประกอบด้วยประมวลผล (ผลิต) ฟรีเมต (ผงชูรส) ด้วยศักยภาพเพิ่มรสชาติเดียวกันและคุณสมบัติ neurotoxic เดียวกัน

ศักยภาพการเพิ่มรสชาติของการประมวลผลฟรีเมตใช้เพิ่มรสที่เรียกว่ากลูตาเมต และในผลิตภัณฑ์ปุ๋ย/ยาฆ่าแมลงที่เรียกว่า AuxiGro WP เผาผลาญพื้น (AuxiGro), ถูกค้นพบในประเทศญี่ปุ่นใน 1908 ก่อนที่เวลา ญี่ปุ่นได้ใช้สาหร่ายเป็นเพิ่มรสที่ชอบโดยไม่เข้าใจเมตที่มีส่วนประกอบเพิ่มรสชาติของ ทำแรกเมตผลิต โดยแยกเมตจากสาหร่าย

จาก 1910 จนถึงปี 1956 กระบวนการต้นแบบผลิตเมตและกลูตาเมตในญี่ปุ่นถูกสกัด วิธีช้า และเสียค่าใช้จ่ายอย่างใดอย่างหนึ่ง ในปี 1956 ญี่ปุ่นประสบความสำเร็จในการผลิตกลูตาเมตโดยหมัก และหลังจากการวิจัยจำนวนมากจะระบุสายพันธุ์ที่เหมาะสมของจุลินทรีย์สำหรับการเริ่มต้นวัฒนธรรมจำเป็น เริ่มผลิตเมตและกลูตาเมต โดยหมักขนาดใหญ่(7,8,9)

แต่ก่อนญี่ปุ่นค้นพบศักยภาพรสของประมวลผลฟรีเมตสกัดจากวัชพืชทะเล ศักยภาพของการเพิ่มพื้นที่เมตจากโปรตีนที่ใช้ไฮโตรไลซ์กรดถูกถูกอุดมในยุโรป มี ตังดิบหรือวัสดุอื่น ๆ เริ่มต้นถูก hydrolyzed โดยความร้อนกับไฮโดรคลอริก acid(8) เวลา วิธีอย่างกว้างขวางใช้ วันนี้ อย่างไรก็ตาม มีอักษรหลายพันของผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยผงชูรสผลิตจากโปรตีนกรด hydrolyzed

เมื่อเมตถูกนำไปยังสหรัฐอเมริกาในปีต่อไปนี้สงครามโลกครั้งที่สอง มันยังคงถูกผลิตผ่านแยก โดย 1956 อย่างไรก็ตาม หลังจากการวิจัยจำนวนมากจะระบุสายพันธุ์ที่เหมาะสมของจุลินทรีย์สำหรับการเริ่มต้นวัฒนธรรมจำเป็น ยิ Co., Inc. ได้สำเร็จในการผลิตเมตผ่านวิธีการหมักจากแบคทีเรียนั้นแบคทีเรีย (บาง ถ้าไม่ทั้งหมดแปลงพันธุกรรม modified)(10) ปลูก aerobically ในกลางธาตุอาหารที่เป็นของเหลว แบคทีเรียเหล่านี้มีความสามารถในการสังเคราะห์กลูตาเมตนอกของเยื่อหุ้มเซลล์ และขับถ่ายเป็นสื่อในการสะสม there(11) ก็ใน หรือ เกี่ยวกับ 1957 เมตที่ผลิตขนาดใหญ่อย่างแท้จริง และกลูตาเมต โดยหมักเริ่มขึ้น

ในสหรัฐฯ ระเบียบของวัตถุเจือปนอาหารมีรากของมันใน 1938 อาหารและพระราชบัญญัติเครื่องสำอาง ที่ 1958 อาหารสารแก้ไข (รหัสกฎระเบียบของรัฐบาลกลาง ชื่อ 21) การเปลี่ยนแปลงกฎหมายการอ่านที่ ผู้ผลิตต้องแสดง "หลักฐานของความเชื่อมั่นที่เหมาะสมที่ว่า ไม่อันตรายจะทำจากการนำเสนอเรามีการบวก" เจตนาของกฎหมายไม่ชัดเจน: "... เพื่อปกป้องสาธารณสุข การห้ามใช้ในอาหารสารซึ่งได้ทดสอบสินค้าได้อย่างเพียงพอเพื่อสร้างความปลอดภัยของพวกเขาไม่

ในปีเดียวกัน มีเพิ่มอนุประโยคเดลานีย์ ส่วนเดลานีย์ห้ามใช้อาหารใด ๆ สามารถแสดงมะเร็งเมื่อติดตามสัตว์หรือมนุษย์ทำ

ก่อน 1958 มีได้น้อย หรือไม่มีข้อคิดเห็นที่ FDA ในส่วนผสมอาหารที่เรียกว่ากลูตาเมต เพื่อเปลี่ยนแปลงวัตถุเจือปนอาหาร กลูตาเมตกาลต่อไปนี้ถูก grandfathered เป็นโดยทั่วไปถือว่าปลอดภัย (ดิกราส์) ใช่ grandfathered Butnever ทดสอบความปลอดภัย ความปลอดภัยของเมตไม่แล้ว และไม่เคยถูก ก่อตั้ง ทดสอบเมตเพื่อความปลอดภัยไม่

ยัง เกี่ยวกับ inappropriateness ของถูกรางวัลยืนดิกราส์กลูตาเมต ได้ความจริงว่าหรือประมาณ 1957 มีการเปลี่ยนแปลงวิธีการผลิตเมตอย่างมีนัยสำคัญ เมตที่มี grandfathered สร้างดิกราส์ใน 1958 โดยแยกเมตจากโปรตีนที่ประกอบด้วยส่วนผสม ตั้งแต่ 1957 เมตที่ใช้ในสหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่ได้ถูกผลิต โดยแบคทีเรียหมัก กระบวนการนั้นแบคทีเรียดัดแปลงพันธุกรรมที่เลือกอย่างระมัดระวังขับเมตผ่านผนังเซลล์ของพวกเขา

ปรากฏรายงานปฏิกิริยากับกลูตาเมตในสหรัฐอเมริกาเผยแพร่ครั้งแรกในปี 2511 เมื่อโรเบิร์ตโฮแมนซเซสเตอร์ลุคโกวง นพ. ใครก็ได้อพยพจากประเทศจีน รายงานว่า แม้ว่าเขาไม่เคยมีปัญหาในประเทศจีน ประมาณ 20 นาทีในมื้ออาหารที่ร้านอาหารจีนบาง เขาประสบอาการ หัวใจ และแน่นของหน้าอกที่กินเวลาสำหรับประมาณ 2 ชั่วโมง

ปีต่อ จอห์น W. Olney พญ.รายงานว่า ห้องปฏิบัติการสัตว์ประสบสมองได้และโรค neuroendocrine หลังจากการสัมผัสกับกลูตาเมต นักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาจอประสาทตาเสื่อมในหนูรับฟรีกลูตาเมตได้ตั้งข้อสังเกตว่า หนูเหล่านี้กลายเป็นอ้วน grotesquely เหล่าพรรณราย ซึ่งคาดว่า โรคอ้วนที่อาจนำความเสียหายต่อ hypothalamus (พื้นที่ของสมองที่กำหนดหมายเลขของฟังก์ชัน ต่อมไร้ท่อรวมทั้งควบคุมน้ำหนัก), พบว่าปฏิบัติทารกสัตว์ให้ฟรีเมตประสบความเสียหายของสมองทันที และสารพันโรค neuroendocrine ในชีวิต มักจะใช้เกรดยา L-กลูตาเมตผลิตโรคเหล่านี้จนกว่า neuroscientists สังเกตว่า เมต สามารถ อาหารราคาไม่แพง สามารถใช้ทดแทนเกรดปฏิบัติฟรีเมตในการศึกษานี้ และผลิตเดียวกันลักษณะการ

ในปีที่ตาม neuroscientists จำลองการทำงานของเหล่าพรรณราย และเหล่าพรรณรายพูดออกซ้ำ ๆ เกี่ยวกับการเป็นพิษของโซเดียมกลูตาเมต ในปี 1972 เช่น ก่อนวุฒิสภาเลือกกรรมการโภชนาการและมนุษย์ต้องที่กินผงชูรสมนุษย์ที่มีความเสี่ยง มีความเสี่ยงมากที่สุดอยู่ในอายุน้อยมาก testified เหล่าพรรณราย และแผงสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติจัดการก่อนหน้านี้เพื่อกำหนดว่า ผงชูรสควรจะห้ามอาหารเด็กได้ผลิตการฉาบปูนขาวอุตสาหกรรมจัดโดยกลุ่มของนักวิทยาศาสตร์เกือบไม่ประสบการณ์ใน neuropathology

ใน ผู้ผลิตอาหารเด็กดับเอาเมตที่จากผลิตภัณฑ์ แต่แทนเมตที่ มีผงชูรสที่ประกอบด้วยส่วนผสม autolyzed ยีสต์และโปรตีนผัก hydrolyzed ในปลายทศวรรษที่ 1970 ผู้ผลิตดับเอาทั้งหมดผสมประกอบด้วยผงชูรสชัดเจน จากอาหารเด็ก แต่ จากสูตรทารกไม่

เผยแพร่รายงานแรกของปฏิกิริยากับกลูตาเมตไม่ปรากฏจนเมตถูกทำ โดยหมักจากแบคทีเรีย และเริ่มใช้ในสหรัฐอเมริกากลูตาเมตเพื่อเลื่อนระดับ

วันที่ สินค้าไม่ประกอบด้วยผงชูรสที่มีการควบคุม โดยหน่วยงานใดของรัฐบาลสหรัฐฯ FDA ได้ให้บริการ lip เพื่อตรวจสอบความปลอดภัยของกลูตาเมต พนักงานตรวจทานมักจะติดตั้งกับตัวแทนอุตสาหกรรมที่มีความขัดแย้งของผลประโยชน์ หรือ มีคนน้อย หรือไม่มีความรู้ด้านประสาทวิทยาศาสตร์ ความเป็นพิษของกรดอะมิโน ผงชูรส หรืออาการไม่พึงประสงค์ ทุกคนได้รับอุตสาหกรรมวัสดุเยี่ยมประเมิน

โดย large และ ข้อกำหนดสำหรับ "หลักฐานแน่นอนเหมาะสมว่า จะทำไม่อันตรายจากการใช้การบวกการเสนอ" คือพอใจตามคำสั่งจากผู้ผลิตว่าผลิตภัณฑ์ปลอดภัย ในกรณีของกลูตาเมต ถ้ามีอะไรที่ถือเป็น "หลักฐาน" โดย FDA "หลักฐาน" ประกอบหลากหลายการศึกษา แต่ละที่สนับสนุนอุตสาหกรรม glutamate และมีผลเชิงลบดังนั้นระบบ flawed ที่ดำเนินการทั้งหมด หนึ่งอาจพิจารณาว่า จุดประสงค์ของการวิจัยได้หลอก ลวงประชาชน

ด้วยประกาศของ Dr. George Schwartz' หนังสือ "ในเลวรส:ผงชูรสอาการ" และตระหนักมากขึ้นว่า ผงชูรสเกิดปฏิกิริยาร้าย อุตสาหกรรมพัฒนาสายของผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยการประมวลผล (ผลิต) ฟรีเมต (ผงชูรส) ด้วยความสามารถส่งเสริมรสชาติ และชื่อที่ให้งำของผงชูรส ที่เพิ่มรสชาติ แน่นอน เป็นอุตสาหกรรมพิจารณาว่า ผู้บริโภคอาจจะพิจารณาข้อเท็จจริงว่ากลูตาเมต อาจเป็นอาจเป็นพิษ การผลิตผลิตภัณฑ์ที่มี "ป้ายทำความสะอาด" เลื่อน ตามที่กำหนด โดยอุตสาหกรรมอาหารในอุตสาหกรรมสิ่งพิมพ์ "ป้ายทำความสะอาด" จะใช้ผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยผงชูรสก็ผู้บริโภคตั้งใจในความเป็นจริงที่ว่า ผลิตภัณฑ์ที่อยู่ข่าวสาร

มีข้อมูลไม่ครอบคลุมกับจำนวนของผลิตภัณฑ์ดังกล่าวในตลาด แต่ข้อมูลจากฤดูร้อน 2010 ซัลระบาดในสหรัฐอเมริกาคะแนนระดับกับผงชูรสที่ซ่อนอาหาร เช่น มีผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยโปรตีนผัก hydrolyzed 177 ยกเลิกจากรสชาติอาหารพื้นฐาน Inc. ผู้ผลิตเดียวกัน

ผงใช้ของชูรสในอาหารได้เติบโตขึ้นใน 30 ปี และจะยังคง เติบโต พบในส่วนใหญ่ซุป สลัดแผล เนื้อสัตว์แปรรูป entrees แช่แข็ง ไอ ศครีม ผงชูรส และ โยเกิร์ตแช่แข็ง บางตัง ขนมปัง ปลาทูน่ากระป๋อง และบ่อย "ไขมันต่ำ" และ "ไขมันไม่" อาหาร
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
ผงชูรสใช้เป็นผงชูรสอาหาร(อาหารยาและค่าบริการเสริมด้านความงาม) สาร

ผสมอาหารที่ได้ถูกใช้ในประเทศสหรัฐอเมริกาในจำนวนที่อยู่ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 เป็นครั้งแรก ตามดร.จอร์จ schwartz ผู้เขียน"ในรสชาติไม่ดีผงชูรสโรค"แม้ว่าจะมีความพยายามอย่างมากในการแนะนำการใช้ข้อความในสหรัฐอเมริกาได้น้อยได้รับการทำได้ก่อนไปยัง World War II แต่ถึงอย่างไรก็ตามรอสักครู่ในช่วงที่เกิดสงครามการใช้ผงชูรสปันส่วนอาหารของทหารญี่ปุ่นมาสังเกตเห็นและในปี 1948 การสัมมนาที่ผงชูรสเป็นประธานในพิธีเปิดโดยหัวหน้าพลาธิการของกองทัพที่ได้จัดขึ้นในเมืองชิคาโกเพื่อแนะนำให้กำจัดแร่ธาตุ s กับสมาชิกของอุตสาหกรรมอาหารที่.

โดย 1960 monosodium สำเนียงแบรนด์ชั้นนำของวัตถุปรุงแต่งรสอาหารที่เรียกว่าผงชูรสกลายเป็นคำที่ใช้ในครัวเรือน พร้อมกันสินค้าโปรตีนต้มด้วยกรดเกลือจากนั้นจะถูกทำเช่นโปรตีนผักและต้มด้วยกรดเกลือจากนั้นจะถูกทำ caseinate โซเดียมยีสต์ autolyzed รับในความนิยม ส่วนประกอบหรือ ผลิตภัณฑ์ อาหารโปรตีนต้มด้วยกรดเกลือจากนั้นจะถูกทำโดยไม่คำนึงว่าชื่อที่กำหนดให้กับส่วนประกอบที่ประกอบด้วยดำเนินการ(ผลิต)แบบไม่เสียค่าบริการ glutamic acid (ข้อความ)ใช้ได้กับรส - การเพิ่ม ศักยภาพ และต่อระบบประสาทคุณสมบัติที่ดำเนินการ(ผลิต)แบบไม่เสียค่าบริการ glutamic acid (ข้อความ)ใน Monosodium Glutamate .

มีรสชาติที่เพิ่มขึ้นของกรดวิธีดำเนินการแบบไม่เสียค่าบริการที่ใช้ในวัตถุปรุงแต่งรสอาหารที่เรียกว่าผงชูรสและอยู่ใน ผลิตภัณฑ์ ปุ๋ยและสารกำจัดศัตรูพืชที่เรียกว่า auxigro WP กว้างขวางเชื้อปะทุ( auxigro )ได้รับการสำรวจพบในประเทศญี่ปุ่นในปี 1908 ก่อนถึงเวลาที่ญี่ปุ่นได้ใช้สาหร่ายและวัตถุปรุงแต่งรสอาหารที่ชื่นชอบโดยไม่ต้องทำความเข้าใจว่ากรดเลือดสูงเป็นส่วนประกอบกลิ่นรสที่เพิ่มขึ้นได้ผงชูรสเป็นครั้งแรกที่ผลิตได้โดยการแยกน้ำกรดเลือดสูงจากสาหร่าย.

จาก 1910 จนกว่า 1956 กระบวนการที่อยู่ข้างใต้การผลิตของกรดเลือดสูงและผงชูรสในประเทศญี่ปุ่นเป็นหนึ่งในการขุดวิธีช้าและเสียค่าใช้จ่ายจำนวนมาก ในปี 1956 ชาวญี่ปุ่นประสบความสำเร็จในการผลิตน้ำกรดเลือดสูงโดยใช้การหมักและหลังจากการวิจัยอย่างมากอีกทั้งในการระบุเหมาะสมความตึงเครียดของจุลชีพที่จำเป็นสำหรับการเริ่มต้นวัฒนธรรม,ขนาดใหญ่การผลิตของเลือดสูงและ Monosodium Glutamate ผ่านหมักเริ่ม.( 7,8,9 )

ก่อนที่ญี่ปุ่นพบที่รสชาติมี ศักยภาพ ในการดำเนินการแบบไม่เสียค่าบริการเลือดสูงถูกดึงมาจากทะเลพันธุ์ไม้,เป็นไปได้ของการเพิ่มกรดเลือดสูงจากการใช้น้ำกรดเป็นหลักด้วยการสำรวจในยุโรป มีวัสดุกาวน้ำมันดิบหรือการเริ่มถูกต้มด้วยกรดเกลือจากนั้นจะถูกทำเครื่องทำความร้อนพร้อมด้วยกรด( 8 ) ในเวลาที่ใช้วิธีการที่ไม่ได้ใช้งานกันอย่างกว้างขวาง อย่างไรก็ตามในปัจจุบันมีหลายพันคนได้อย่างแท้จริงของ ผลิตภัณฑ์ ที่มีข้อความผลิตจากโปรตีนต้มด้วยกรดเกลือจากนั้นจะถูกทำน้ำกรด.

เมื่อผงชูรสก็ถูกนำมาสู่ประเทศสหรัฐอเมริกาในปีต่อไปนี้ World War II ที่ผลิตผ่านการขุดยัง โดย 1956 อย่างไรก็ตามหลังจากที่มีการวิจัยอย่างมากในการระบุความตึงเครียดเหมาะสมของจุลชีพสำหรับการเริ่มต้นวัฒนธรรมจำเป็นที่บริษัทอายิโนะโมะโต๊ะ. co . th , Inc .มีความสำเร็จในการผลิตกรดเลือดสูงผ่านวิธีการของแบคทีเรียหมักซึ่งเกิดจากเชื้อแบคทีเรีย(บางส่วนหากไม่ได้ทั้งหมดซึ่งมียีน)( 10 )มีขึ้นในขนาดกลาง aerobically สารอาหารที่ผสมน้ำยาทำความสะอาด แบคทีเรียเหล่านี้มีความสามารถที่จะทำการสังเคราะห์กรดเลือดสูงอยู่ทางด้านนอกของเยื่อหุ้มแผ่นเซลล์ของพวกเขาและขับ(เหงื่อ)เข้ากับขนาดกลางที่มีการสะสม( 11 ) มันเป็นในหรือประมาณ 1957 ที่อย่างแท้จริงการผลิตขนาดใหญ่ของกรดเลือดสูงและผงชูรสผ่านหมักเริ่ม.

ในประเทศสหรัฐอเมริกาการควบคุมสารเติมแต่งอาหารมีรากเหง้าใน .1938 อาหารเสริมความงามและได้ ที่ 1958 อาหารสำหรับการจอง(รหัสของสหพันธ์ข้อบังคับ,ชื่อ 21 )การเปลี่ยนแปลงกฎหมายบัญญัติให้อ่านว่าผู้ผลิตจะต้องแสดงให้เห็นว่า"การตรวจสอบความถูกต้องของที่ที่เหมาะสมอย่างแน่นอนว่าไม่มีอันตรายจะเป็นผลจากที่เราเสนอของสาร"ที่เจตนาของกฎหมายได้อย่างชัดเจน"...เพื่อปกป้องประชาชนเพื่อ สุขภาพ ,ห้ามการใช้ในอาหารของสารเติมแต่งที่มีไม่พอได้รับการทดสอบแล้วเพื่อสร้างความ ปลอดภัย ของพวกเขา"

ในปีเดียวกันที่ข้อ delaney ได้เพิ่ม ข้อ delaney ห้ามมิให้ใช้ของสารอาหารใดๆที่แสดงให้ทำให้เกิดมะเร็งเมื่อเลี้ยงเป็นสัตว์หรือมนุษย์.

1958 ก่อนที่จะมีการแสดงความคิดเห็นน้อยมากหรือไม่เพื่อ FDA ที่ส่วนประกอบอาหารที่เรียกว่าผงชูรสดังนั้นต่อไปนี้การผ่านของอาหารการจองที่ผงชูรสเป็น grandfathered เป็นโดยทั่วไปแล้วถือว่าเป็นตู้นิร ภัย ( Gras ) grandfathered ใช่. butnever ได้รับการทดสอบสำหรับความ ปลอดภัย ความ ปลอดภัย ของผงชูรสก็ไม่ได้แล้วและไม่เคยมีการจัดตั้ง ผงชูรสไม่เคยได้รับการทดสอบสำหรับความ ปลอดภัย .

ยังมีพื้นฐานในการไม่สมควรของผงชูรสที่ได้รับรางวัลตั้งอยู่ Gras เป็นความจริงที่ว่าหรือประมาณ 1957 วิธีการของการผลิตผงชูรสก็เปลี่ยนไปอย่างมีนัยสำคัญ ผงชูรสที่ grandfathered Gras ในปี 1958 ถูกสร้างขึ้นโดยการแยกน้ำกรดเลือดสูงจากส่วนผสมอาหารโปรตีนที่มี นับตั้งแต่ 1957ส่วนมากของที่โมโนโซเดียมกลูตาเมตใช้ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้รับการผลิตโดยเกิดจากเชื้อแบคทีเรียหมัก,กระบวนการซึ่งด้วยความระมัดระวังที่เลือกยีนแบคทีเรียน้ำที่ไหลออกมาจากอวัยวะเลือดสูงผ่านห้องขังผนัง.

ที่เผยแพร่รายงานเป็นครั้งแรกของการตอบสนองในการ Monosodium Glutamate ในประเทศสหรัฐอเมริกาปรากฏตัวในปี 1968 เมื่อโรเบิร์ต Ho ชาย kwok , M . D .,ที่โรนัลด์จากจีน,รายงานว่าแม้ว่าเขาไม่เคยมีปัญหาในประเทศจีนประมาณ 20 นาทีเพื่อเข้าสู่อาหารที่ร้านอาหารจีนบางอย่างเขาต้องทนทรมานจากอาการชาและตึงของหน้าอกที่อยู่ในระยะเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง.

ปีต่อไปนี้:จอห์นดับเบิลยู olney m . D .รายงานว่าสัตว์ทดลองเท่านั้นโดยต้องทนทุกข์ทรมาน lesions สมองและความผิดปกติ neuroendocrine หลังจากที่ได้สัมผัสกับผงชูรสนักวิทยาศาสตร์ optical nerve )การศึกษาการเสื่อม สภาพ ในหนูได้รับการปฏิบัติอย่างมีกรดเลือดสูงแบบไม่เสียค่าบริการได้ระบุไว้ว่าหนูเหล่านี้กลายเป็นโรคอ้วนเกินสมควร olney ซึ่งส่วนใหญ่คาดว่าโรคอ้วนที่อาจเป็นสัญญาณของความเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับ hypothalamus (พื้นที่ของสมองที่ควบคุมฟังก์ชันจำนวนมากต่อมไร้ท่อรวมถึงการควบคุมน้ำหนักตัว)พบสัตว์ทดลองเท่านั้นโดยทารกที่ได้รับกรดเลือดสูงแบบไม่เสียค่าบริการรับความเสียหายสมองทันทีและความผิดปกติ neuroendocrine ต่างๆใน ภายหลัง ในชีวิต แบตเตอรี่ชนิดตะกั่วกรดแบบซีลชั้น L - glutamic เภสัช กรรมก็นำมาใช้ในการผลิตความผิดปกติเหล่านี้จนกว่า neuroscientists สังเกตเห็นว่าผงชูรสเติมสารเพิ่มเติมลงอาหารมีราคาไม่แพงมากไม่สามารถใช้แทนสำหรับวิธีตรวจทางห้องปฏิบัติการ - คุณภาพ แบบไม่เสียค่าบริการในการศึกษานี้และทำให้เกิดผลกระทบแบบเดียวกันนี้.

ในปีที่แล้วด้วยว่า neuroscientists ทำซ้ำงานของ olney olney และได้พูดออกมาซ้ำหลายครั้งเกี่ยวกับ ศักยภาพ พิษของผงชูรส ในปี 1972 สำหรับตัวอย่างเช่นolney บังคับให้ รับสารภาพ ก่อนให้ วุฒิสภา เลือกคณะกรรมการในด้าน โภชนาการ และความต้องการของมนุษย์ที่ถ่ายเอกซเรย์ของผงชูรสที่มนุษย์อยู่ในความเสี่ยงด้วยความเสี่ยงมากที่สุดเป็นหนุ่มที่เป็นอย่างมากและที่ National Academy of Science ,แผงควบคุมได้จัดก่อนหน้าเพื่อพิจารณาว่าผงชูรสควรจะถูกห้ามจากลูกน้อยอาหารที่ผลิตอุตสาหกรรมจัดให้บริการล้างบาปโดยกลุ่มของนักวิทยาศาสตร์เกือบไม่มีประสบการณ์ใน neuropathology .

ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1970 s ,ผู้ผลิตอาหารของลูกน้อยด้วยความสมัครใจออกที่ Monosodium Glutamate จาก ผลิตภัณฑ์ ,แต่แทนที่ผงชูรสที่มีส่วนผสมผงชูรสที่มีเช่นเชื้อยีสต์ autolyzed โปรตีนและผักต้มด้วยกรดเกลือจากนั้นจะถูกทำ ในช่วงทศวรรษที่ 1970 s ช่วงดึกที่ผู้ผลิตโดยความสมัครใจออกส่วนผสมผงชูรสที่มีทั้งหมดได้อย่างชัดเจนจากอาหารลูกน้อยแต่ไม่ใช่จากสูตรสำหรับทารก.

รายงานครั้งแรกของปฏิกิริยาที่มีต่อผงชูรสไม่ปรากฏจนกว่าผงชูรสก็ถูกสร้างโดยหมักเชื้อแบคทีเรียและการใช้ผงชูรสในประเทศสหรัฐอเมริกาที่ได้เริ่มขึ้นแล้วในการเร่งรัด.

ในวันที่ไม่มีผงชูรสที่มีได้รับการควบคุมโดยหน่วยงานใดของรัฐบาลสหรัฐได้ FDA ที่มีการให้บริการจะทำการตรวจสอบความ ปลอดภัย ของผงชูรสแผงตรวจสอบจะจัดหาบุคลากรที่พร้อมด้วยผู้แทนอุตสาหกรรมพร้อมด้วยความขัดแย้งทางผลประโยชน์หรือพร้อมด้วยผู้ที่มีความรู้น้อยมากหรือไม่มีความเป็นพิษของกรดอะมิโนยอมรับข้อความหรือปฏิกิริยาเลวร้ายทั้งหมดซึ่งก็เป็นคนให้อุตสาหกรรมวัสดุเป็นมิตรกับการประเมิน.

ด้วยและมีขนาดใหญ่การกำหนดให้"การตรวจสอบความถูกต้องของมั่นใจที่ไม่มีความเสียหายจะเกิดจากการใช้สารดังกล่าวที่"มีความพอใจโดยแถลงการณ์จากผู้ผลิตว่า ผลิตภัณฑ์ ที่มีความ ปลอดภัย ในกรณีที่มีผงชูรสหากมีอะไรได้รับการพิจารณาให้เป็น"การตรวจสอบความถูกต้อง"โดย FDA " Proof "ประกอบด้วยความหลากหลายของการศึกษาแต่ละห้องได้รับการสนับสนุนจากอุตสาหกรรมกำจัดและแต่ละห้องพร้อมด้วยผลในทางลบมากขึ้นมาอย่างเป็นระบบที่ใช้เป็นช่องโหว่ทั้งหมดที่หนึ่งอาจจะพิจารณาว่าเจตนาที่จะทำให้ของร่างกายที่มีการวิจัยได้รับการปลิ้นปล้อนประชาชน

พร้อมด้วยการประกาศในหนังสือของดร.จอร์จ schwartz "ในรสชาติไม่ดีผงชูรสโรคซาร์สที่"และความรู้ความเข้าใจมากขึ้นว่าผงชูรสทำให้เกิดปฏิกิริยาทางลบสำหรับอุตสาหกรรมต่างๆที่พัฒนาสายที่ช่วยเพิ่มรสชาติของ ผลิตภัณฑ์ ที่มีอยู่ดำเนินการ(ผลิต)แบบไม่เสียค่าบริการ glutamic acid (ข้อความ)พร้อมด้วยรสชาติเพิ่มความสามารถและชื่อที่ไม่มีเบาะแสการมีอยู่ของผงชู
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: