ในเรื่อง ยิวแห่งบูรพทิศ โดยอัศวพาหุ อันเป็นพระนามแฝงของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพยายามชี้ให้คนไทยเห็นว่า คนจีนในประเทศไทยได้สร้างปัญหาให้ประเทศไทย ในลักษณะเดียวกับที่ชาวยิวสร้างปัญหาให้กับทวีปยุโรป กล่าวคือคนจีนเป็นพวกถือโคตร ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ใดก็ไม่ลืมบ้านเกิดตนเอง และแม้เมื่อมีลูกหลานก็จะยังคงความเป็นจีนไปตลอด นอกจากนี้คนจีนยังมีพฤติกรรมที่อะไรที่เป็นประโยชน์ของความเป็นพลเมืองไทยจะรับให้เต็มที่ แต่ถ้าเป็นทางที่ต้องเสียก็จะไม่เต็มใจเสีย (อัศวพาหุ,....) จากข้ออธิบายนี้ชี้ให้เห็นความหมายอีกด้านหนึ่งของ “คนจีน” ที่ซ่อนอยู่ จากเดิมที่คนจีนมีความหมายในแง่บวก ในแง่ที่มีความสามารถในการปรับตัวให้เข้ากับความเป็นไทย แต่ผู้เขียนกลับชี้ให้เห็นว่า ความสามารถในการปรับตัวนั้นเป็นการปรับเพื่อผลประโยชน์ส่วนตนเท่านั้น ดังจะเห็นว่าในยุคล่าอาณานิคมที่ฝรั่งชาติตะวันตกได้สิทธิสภาพนอกอาณาเขต ทำให้คนจีนจำนวนมากสมัครใจเข้าเป็น “สัปเยค” ของชาติตะวันตก กล่าวคือถือว่าตนเองเป็นพลเมืองของชาตินั้นๆ ซึ่งไม่ต้องถูกควบคุมด้วยกฎหมายไทย