The effect of offsets on the tensil

ผลของการชดเชยกับความต้านทานแรงดึงของข้อต่อได้รับการประเมินที่มีผลลัพธ์ที่แสดงไว้ในภาพ 2 ตามการเพิ่มชดเชย 0-0.2 มม. ความต้านทานแรงดึงเฉลี่ยเพิ่มขึ้นจาก 94.92 MPa ถึง 203.06 MPa แล้วมันลดลง 49.10 MPa กับการชดเชยที่แตกต่างจาก 0.2 มม. ถึง 0.4 มม. มันสามารถสังเกตเห็นในภาพ 2 ที่ความต้านทานแรงดึงของข้อต่อกับ 02 มม. ชดเชยบรรลุค่าสูงสุดจาก 203 MPa, ประมาณ 80% ของวัสดุที่ฐาน az31b

มีประเมินผลของการปรับค่าความต้านแรงดึงของรอยต่อกับผลที่แสดงใน Fig. 2 เป็นออฟเซตเพิ่มจาก 0 ถึง 0.2 mm แรงเฉลี่ยเพิ่มจากแรง 94.92 จะแรง 203.06 แล้วมันลดลงมาแรง 49.10 ปรับค่าที่แตกต่างกันจาก 0.2 0.4 mm สามารถสังเกตเห็นใน Fig. 2 ที่ต้านทานแรงดึงของรอยต่อกับ 02 มม.ออฟเซ็ต attains ค่าแรง 203 กว่า 80% AZ31B ที่ยึดวัสดุสูงสุด

ผลของการกำหนดยอดสุทธิเป็นการชดเชยยอดที่ทนแรงดึงได้ของข้อต่อได้รับการประเมินผลที่ได้แสดงไว้ในรูปที่ 2 . เป็นค่าออฟเซ็ตที่เพิ่มจาก 0 ถึง 0.2 มม.ทนแรงดึงโดยเฉลี่ยจะเพิ่มขึ้นจาก 94.92 MPA สำหรับ 203.06 MPA จากนั้นจึงจะลดลงถึง 49.10 MPA พร้อมด้วยการกำหนดยอดสุทธิเป็นการชดเชยยอดที่แตกต่างกันไปจาก 0.2 มม.ถึง 0.4 มม. คุณสามารถสังเกตเห็นในรูป 2 ที่ทนแรงดึงได้ของข้อต่อที่พร้อมด้วย 0 .2 ม.ม.ค่าออฟเซ็ตไพบูลย์มูลค่าสูงสุดของ 203 MPA ประมาณ 80% ซึ่งในการผลิตฐาน 31 B รุ่น AZ ที่