4.2. Metal bioaccumulation during g

4.2. Metal bioaccumulation during growth
After a week of benthic life, the hatchlings use up
their vitellary reserves and therefore need to eat. Once
they start to feed, cuttlefish grow rapidly (data not
shown) but at the same time, they are exposed to a
new source of metals. Despite dietary intakes, the concentrations
of most of the metals in the whole organisms
did not vary significantly and only a few metals showed
a significant increase of the concentrations in the whole
cuttlefish (i.e. Cd, Fe, Table 2). This could be due either
to 1) control of essential element concentrations through
homeostatic regulation, or to 2) dilution of non-essential
accumulated metals related to very fast somatic growth.
With the exception of Fe, the essential metals seem to
be well regulated and Cu and Zn showed remarkably
homogenous concentrations throughout life (Table 2).
Among the non-essential elements, the Ag concentration
is also slightly influenced by dietary supplies. Concentrations
of Pb and V in the whole cuttlefish remain
very low and are only above the detection limit after 1
or 2 months of benthic life, respectively. Therefore, as
far as the whole animal is concerned, cuttlefish bioaccumulate
these 2 metals poorly.
Because of the metal dilution with somatic growth, it
was necessary to consider the tissues separately and
particularly the digestive gland as a storage organ of
metals. With the first feeding, the immature digestive
gland of the juveniles starts to develop to be fully
functional at the age of one month (Yim and Boucaud-
Camou, 1980). Food intake provokes the beginning of
the digestive processes, i.e. secretion of enzymes, absorption
of nutrients, and excretion of digestive residues.
In a few weeks, the digestive gland takes a dark
colour due to the development of digestive cells called
“Boules” cells (e.g. Boucaud-Camou, 1973; Boucaud-
Camou and Boucher-Rodoni, 1983; Boucher-Rodoni et
al., 1987). The development of the digestive gland in
the retention process of metals is very important and is
reflected by the increased fraction of the whole-body
burdens of all metals in this organ (Table 4). This
process is particularly significant in the case of Fe, for
which the metal content stored in the digestive gland
rises, respectively, from 6% to about 50% before and
after digestive gland development. After only two
months of benthic life, the digestive gland contains
between 30% (Pb) and 90% (Ag) of the total amount
of metals (Table 4). These contents are identical to those
previously measured in adult cuttlefish collected in the
same area (Miramand and Bentley, 1992).
Thus, the digestive gland plays a major role in the
metabolism of all metals in cuttlefish, and especially Cd
(Fig. 1). Indeed, during the period of development of
the digestive gland (i.e. the first month of benthic life),
Cd concentrations are increased 9 times compared to a
factor 2 for the remaining metals. During this period,
the digestive gland weight increased 30 times and the
Cd amounts in this organ were multiplied by 230, i.e. 3
to 5 times higher than for the other metals (Fig. 3). The
digestive gland plays a primary role in the accumulation
of Cd in cuttlefish, as also reported after both field and
experimental studies (Miramand and Bentley, 1992;
Bustamante, 1998; Bustamante et al., 2002b). Such a
role of the digestive gland can be related both to the
very efficient detoxification processes of the metal
occurring in this organ (Bustamante et al., 2002a) and
to the very high Cd assimilation efficiency (viz. 62% for
juvenile cuttlefish). Both processes lead to a strong
retention of the metal in the digestive gland, whose
biological half-life (Tb1 / 2) exceeds 8 months in juveniles
(Bustamante et al., 2002b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.2. โลหะ bioaccumulation ในระหว่างการเจริญเติบโตหลังจากสัปดาห์ของชีวิตธรรมชาติ hatchlings ใช้vitellary การจอง และจะ ต้องกิน ครั้งพวกเขาเริ่มต้นการเลี้ยง ปลาหมึกเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว (ข้อมูลไม่แสดง) แต่ในเวลาเดียวกัน พวกเขากำลังเผชิญกับการแหล่งใหม่ของโลหะ แม้ มีอาหารภาค ความเข้มข้นที่ของโลหะในสิ่งมีชีวิตทั้งหมดไม่ได้แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ และแสดงให้เห็นเพียงไม่กี่โลหะการเพิ่มของความเข้มข้นในทั้งหมดปลาหมึก (เช่นซีดี Fe ตารางที่ 2) อาจมีอย่างใดอย่างหนึ่ง1) ควบคุมความเข้มข้นขององค์ประกอบที่จำเป็นผ่านระเบียบ homeostatic หรือ 2) เจือจางไม่จำเป็นสะสมโลหะที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว somaticยกเว้น Fe โลหะสำคัญที่ดูเหมือนจะถูกระเบียบดี และ Cu และ Zn พบทแบบความเข้มข้นให้ตลอดชีวิต (ตารางที่ 2)ระหว่างองค์ประกอบไม่จำเป็น ความเข้มข้นของ Agเล็กน้อยได้รับอิทธิพลจากวัสดุอาหาร ความเข้มข้นPb และ V ในปลาหมึกทั้งหมดยังคงอยู่อย่างต่ำ และมีเพียงจำกัดตรวจสอบหลัง 12 เดือนของชีวิตธรรมชาติ ตามลำดับ ดังนั้น เป็นไกลเป็นสัตว์ทั้งหมดเกี่ยวข้อง หมึก bioaccumulateเหล่านี้ 2 โลหะงานเพราะเจือจางโลหะด้วยเติบโต somatic มันไม่จำเป็นต้องพิจารณาการแยกเนื้อเยื่อ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อมย่อยอาหารเป็นอวัยวะที่เก็บของโลหะการ มีครั้งแรกให้อาหาร อาหาร immatureต่อม juveniles เริ่มพัฒนาให้เต็มทำงานที่อายุหนึ่งเดือน (ยิ้มและ Boucaud-Camou, 1980) รับประทานอาหารขั้นต้นกระบวนการย่อยอาหาร หลั่งเอนไซม์ ดูดซึมเช่นสารอาหาร และการขับถ่ายย่อยอาหารตกค้างในไม่กี่สัปดาห์ ต่อมย่อยอาหารใช้ความมืดสีเนื่องจากการพัฒนาของเซลล์ทางเดินอาหารที่เรียกว่าเซลล์ "boules" (เช่น Boucaud-Camou, 1973 Boucaud-Camou และ Rodoni Boucher, 1983 Boucher-Rodoni ร้อยเอ็ดal., 1987) การพัฒนาของต่อมย่อยอาหารในการเก็บรักษาของโลหะเป็นสิ่งสำคัญมาก และเป็นผล โดยเพิ่มเศษส่วนของร่างกายทั้งหมดภาระของโลหะทั้งหมดในอวัยวะส่วนนี้ (ตาราง 4) นี้นั้นมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของ Fe สำหรับซึ่งเนื้อหาโลหะที่เก็บอยู่ในต่อมย่อยอาหารเพิ่มขึ้น ตามลำดับ จาก 6% เป็นประมาณ 50% ก่อน และหลังจากการพัฒนาต่อมย่อยอาหาร หลังจากที่สองเท่านั้นเดือนของชีวิตธรรมชาติ ประกอบด้วยต่อมย่อยอาหาร30% (Pb) และ 90% (Ag) จำนวนรวมของโลหะ (ตาราง 4) เนื้อหาเหล่านี้จะเหมือนกับที่ก่อนหน้านี้ วัดในผู้ใหญ่หมึกเก็บไว้ในพื้นที่เดียวกัน (Miramand และเบ้นท์เลย์ 1992)ดังนั้น ต่อมย่อยอาหารมีบทบาทสำคัญในการเมแทบอลิซึมของโลหะทั้งหมดในปลาหมึก และซีดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง(Fig. 1) แน่นอน ช่วงของการพัฒนาต่อมย่อยอาหาร (เช่นในเดือนแรกของชีวิตธรรมชาติ),Cd ความเข้มข้นจะเพิ่มขึ้น 9 เท่าเมื่อเทียบกับการคูณ 2 สำหรับโลหะที่เหลือ ในช่วงเวลานี้น้ำหนักต่อมย่อยอาหารเพิ่ม 30 ครั้งและยอดซีดีในอวัยวะนี้มีคูณ 230, 3 เช่นถึง 5 เท่าสูงกว่าในอื่น ๆ โลหะ (Fig. 3) ที่ต่อมย่อยอาหารมีบทบาทหลักในการสะสมซีดีในปลาหมึก นอกจากนี้ยังเป็นรายงานหลังจากทั้งสองฟิลด์ และการศึกษาทดลอง (Miramand และเบ้นท์เลย์ 1992บุสตามานเต 1998 บุสตามานเต et al., 2002b) ดังกล่าวเป็นบทบาทของต่อมย่อยอาหารสามารถที่เกี่ยวข้องทั้งเพื่อการกระบวนการล้างพิษมีประสิทธิภาพมากของโลหะเกิดขึ้นในอวัยวะส่วนนี้ (บุสตามานเต et al., 2002a) และการสูงซีดีผสมประสิทธิภาพ (ได้แก่ 62%ปลาหมึกเยาวชน) ทั้งกระบวนทำให้แข็งแกร่งเก็บรักษาของโลหะในต่อมย่อยอาหาร มีชีวภาพ half-life (Tb1 / 2) เกินกว่า 8 เดือนใน juveniles(บุสตามานเต et al., 2002b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.2 การสะสมทางชีวภาพโลหะระหว่างการเจริญเติบโต
หลังจากสัปดาห์ของชีวิตหน้าดิน, hatchlings ใช้
สำรอง vitellary ของพวกเขาและดังนั้นจึงจำเป็นต้องกิน เมื่อ
พวกเขาเริ่มที่จะกินอาหารปลาหมึกเติบโตอย่างรวดเร็ว (ไม่ได้
แสดงให้เห็น) แต่ในขณะเดียวกันก็มีการสัมผัสกับ
แหล่งใหม่ของโลหะ แม้จะมีการบริโภคอาหารที่มีความเข้มข้น
มากที่สุดของโลหะในชีวิตทั้งที่
ไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญและมีเพียงไม่กี่โลหะแสดงให้เห็น
การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของความเข้มข้นในทั้ง
ปลาหมึก (เช่นแคดเมียมเฟตารางที่ 2) ซึ่งอาจเป็นเพราะทั้ง
เป็น 1) การควบคุมความเข้มข้นขององค์ประกอบสำคัญผ่าน
การควบคุม homeostatic หรือ 2) การลดสัดส่วนของที่ไม่จำเป็น
โลหะสะสมที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตของร่างกายอย่างรวดเร็ว
ด้วยข้อยกเว้นของเฟโลหะที่สำคัญดูเหมือนจะ
ได้รับการควบคุมอย่างดีและ Cu และ Zn แสดงให้เห็นอย่างน่าทึ่ง
ความเข้มข้นเป็นเนื้อเดียวกันตลอดชีวิต (ตารางที่ 2)
ในบรรดาองค์ประกอบที่ไม่จำเป็น, ความเข้มข้น Ag
ยังได้รับอิทธิพลเล็กน้อยเสบียงอาหาร ความเข้มข้น
ของตะกั่วและ V ในปลาหมึกทั้งยังคงอยู่
ในระดับต่ำมากและมีเพียงเหนือขีด จำกัด การตรวจสอบหลังวันที่ 1
หรือ 2 เดือนของชีวิตหน้าดินตามลำดับ ดังนั้นจึงเป็น
เท่าที่สัตว์ทั้งเป็นห่วงปลาหมึกสาร
เหล่านี้ 2 โลหะไม่ดี
เนื่องจากการลดลงของโลหะที่มีการเจริญเติบโตของร่างกายก็
เป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องพิจารณาเนื้อเยื่อแยกจากกันและ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อมย่อยอาหารเป็นอวัยวะที่เก็บของ
โลหะ ด้วยการให้นมครั้งแรก, การย่อยอาหารที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ
ต่อมของหนุ่มสาวเริ่มที่จะพัฒนาอย่างเต็มที่ที่จะ
ทำงานเมื่ออายุได้หนึ่งเดือน (ยิ้มและ Boucaud-
Camou, 1980) การรับประทานอาหารกระตุ้นให้เกิดจุดเริ่มต้นของ
กระบวนการย่อยอาหาร, การหลั่งของเอนไซม์เช่นการดูดซึม
ของสารอาหารและการขับถ่ายของการย่อยอาหารที่ตกค้าง
ในไม่กี่สัปดาห์ต่อมย่อยอาหารใช้เวลามืด
สีเนื่องจากการพัฒนาของเซลล์ย่อยอาหารที่เรียกว่า
"บูลล์" เซลล์ ( เช่น Boucaud-Camou 1973; Boucaud-
Camou และแฮ้-Rodoni 1983; แฮ้-Rodoni เอ
. อัล, 1987) การพัฒนาของต่อมย่อยอาหารใน
ขั้นตอนการเก็บรักษาโลหะมีความสำคัญมากและมีการ
สะท้อนจากส่วนที่เพิ่มขึ้นของทั้งร่างกาย
ภาระของโลหะทุกชนิดในอวัยวะนี้ (ตารางที่ 4) นี้
กระบวนการมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเฟสำหรับ
เนื้อหาโลหะที่เก็บไว้ในต่อมย่อยอาหาร
เพิ่มขึ้นตามลำดับจาก 6% เป็นประมาณ 50% ก่อนและ
หลังจากการพัฒนาต่อมย่อยอาหาร หลังจากนั้นเพียงสอง
เดือนของชีวิตหน้าดินต่อมย่อยอาหารมี
ระหว่าง 30% (Pb) และ 90% (AG) ของจำนวนเงินทั้งหมด
ของโลหะ (ตารางที่ 4) เนื้อหาเหล่านี้เป็นเหมือนกับที่
วัดก่อนหน้านี้ในปลาหมึกผู้ใหญ่รวบรวมไว้ใน
พื้นที่เดียวกัน (Miramand และเบนท์ลีย์, 1992)
ดังนั้นต่อมย่อยอาหารมีบทบาทสำคัญใน
การเผาผลาญอาหารของโลหะทั้งหมดในปลาหมึกและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Cd
(รูปที่ 1). . อันที่จริงในช่วงระยะเวลาของการพัฒนาของ
ต่อมย่อยอาหาร (เช่นเดือนแรกของชีวิตหน้าดิน),
Cd ความเข้มข้นจะเพิ่มขึ้น 9 เท่าเมื่อเทียบกับ
ปัจจัยที่ 2 สำหรับโลหะที่เหลือ ระหว่างช่วงเวลานี้
น้ำหนักต่อมย่อยอาหารเพิ่มขึ้น 30 เท่าและ
Cd จำนวนเงินในอวัยวะนี้ถูกคูณด้วย 230 คือ 3
ถึง 5 เท่าสูงกว่าโลหะอื่น ๆ (รูปที่ 3).
ต่อมย่อยอาหารมีบทบาทหลักในการสะสม
ของแคดเมียมในปลาหมึกขณะที่รายงานหลังจากทั้งภาคสนามและ
การทดลองการศึกษา (Miramand และเบนท์ลีย์, 1992;
ตามัน 1998;. ตามันและคณะ, 2002b) เช่น
บทบาทของต่อมย่อยอาหารอาจจะเกี่ยวข้องทั้ง
กระบวนการที่มีประสิทธิภาพมากการล้างพิษของโลหะ
ที่เกิดขึ้นในอวัยวะนี้ (ตามัน et al., 2002a) และ
เพื่อประสิทธิภาพ Cd สูงมากการดูดซึม (ได้แก่ . 62% สำหรับ
เด็กและเยาวชนปลาหมึก) กระบวนการทั้งสองนำไปสู่การที่แข็งแกร่ง
การเก็บรักษาของโลหะในต่อมย่อยอาหารซึ่งมี
ครึ่งชีวิตทางชีวภาพ (tb1 / 2) เกินกว่า 8 เดือนในหนุ่มสาว
(ตามัน et al., 2002b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.2 . การสะสมโลหะในระหว่างการเจริญเติบโต
หลังจากสัปดาห์ของชีวิตสัตว์ , ลูกใช้
ของพวกเขา vitellary สำรองและดังนั้นจึงต้องกิน เมื่อพวกเขาเริ่มที่จะกินปลาหมึก
, เติบโตอย่างรวดเร็ว ( ข้อมูลไม่
แสดง ) แต่ในเวลาเดียวกัน พวกเขาจะสัมผัสกับ
แหล่งใหม่ของโลหะ แม้อาหารการบริโภค , ความเข้มข้น
ของที่สุดของโลหะในตัวสิ่งมีชีวิต
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และพบเพียงไม่กี่โลหะ
เพิ่มขึ้นอย่างมากของความเข้มข้นในปลาหมึก ทั้ง
( เช่น CD , Fe , ตารางที่ 2 ) นี้อาจจะเนื่องจากให้
1 ) การควบคุมความเข้มข้นขององค์ประกอบสําคัญผ่าน
ระเบียบ homeostatic หรือ 2 ) การไม่สําคัญ
สะสมโลหะที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วโซมา .
ยกเว้นเหล็กโลหะที่จำเป็นดู

ได้จัดตั้งขึ้น และทองแดง และสังกะสี พบมาก
( homogenous ตลอดชีวิต ( ตารางที่ 2 ) .
ของที่ไม่ใช่องค์ประกอบที่สําคัญ ,
ความเข้มข้นโดยได้รับอิทธิพลเล็กน้อยโดยผลิตภัณฑ์ซัพพลาย ความเข้มข้นของตะกั่วและ 5

ปลาหมึก ทั้งยังคงต่ำมากและเป็นเพียงเหนือขีดจำกัดหลังจาก 1
หรือชีวิตสัตว์ 2 เดือนตามลำดับดังนั้น
เท่าที่สัตว์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง , ปลาหมึก bioaccumulate

โลหะเหล่านี้ 2 ไม่ดี เพราะโลหะระดับการเจริญเติบโตทางกาย มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะพิจารณา

โดยเฉพาะเนื้อเยื่อที่แยกและย่อยอาหารต่อมเป็นกระเป๋าอวัยวะของ
โลหะ กับอาหารก่อน ต่อมย่อยอาหาร
เด็ก ของเด็กและเยาวชนเริ่มพัฒนาได้เต็มที่
การทำงานที่อายุหนึ่งเดือน ( ยิ้ม และ boucaud -
camou , 1980 ) การบริโภคอาหารกระตุ้นจุดเริ่มต้นของ
กระบวนการย่อยอาหาร ได้แก่ การหลั่งเอนไซม์จากการดูดซึม
ของรัง และการขับถ่ายของสารพิษตกค้างการย่อยอาหาร .
ในไม่กี่สัปดาห์ การย่อยอาหาร ต่อมจะมืด
สีเนื่องจากการพัฒนาของระบบทางเดินอาหารเซลล์ที่เรียกว่า
" บูลส์ " เซลล์ ( เช่น boucaud camou boucaud -
- ;และ rodoni camou Boucher , 1983 ;
rodoni Boucher et al . , 1987 ) การพัฒนาของต่อมย่อยอาหารใน
ในกระบวนการโลหะที่สำคัญมากและเป็นสิ่งที่เพิ่มขึ้น

ภาระส่วนของร่างกายของโลหะในอวัยวะนี้ ( ตารางที่ 4 ) กระบวนการนี้
เป็นสําคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเหล็ก สำหรับ
ซึ่งเนื้อหาโลหะเก็บไว้ในการย่อยอาหาร ต่อม
เพิ่มขึ้นตามลำดับ จาก 6 % ประมาณ 50% ก่อนและหลังการพัฒนา
ต่อมย่อยอาหาร หลังจากเพียงสอง
เดือนชีวิตสัตว์ , ต่อมย่อยอาหารประกอบด้วย
ระหว่าง 30 % ( PB ) และ 90 % ( AG ) ของยอดรวม
โลหะ ( ตารางที่ 4 ) เนื้อหาเหล่านี้เป็นเหมือนที่เคยวัดได้ในผู้ใหญ่

ปลาหมึกที่เก็บรวบรวมได้ในพื้นที่เดียวกัน ( และ miramand เบนท์ลีย์ , 1992 ) .
ดังนั้นต่อมย่อยอาหารมีบทบาทสำคัญในกระบวนการเผาผลาญของโลหะใน
ปลาหมึก และซีดี โดยเฉพาะ
( รูปที่ 1 ) แน่นอน ในช่วงระยะเวลาของการพัฒนาของต่อมย่อยอาหาร
( เช่น เดือนแรกของชีวิตสัตว์ ) ,
) ซีดีเพิ่มขึ้น 9 เท่าเมื่อเทียบกับปัจจัย
2 สำหรับโลหะที่เหลือ ช่วงนี้ ต่อมย่อยอาหารเพิ่มน้ำหนัก

30 ครั้งซีดียอดเงินในอวัยวะนี้คูณด้วย 230 ) 3
5 ครั้งสูงกว่าสำหรับโลหะอื่น ๆ ( รูปที่ 3 )
ต่อมย่อยอาหารมีบทบาทหลักในการสะสม
แคดเมียมในปลาหมึก ยังรายงานว่า หลังจากเป็น 2 ส่วน ( miramand
การศึกษาทดลอง และเบนท์ลีย์ , 1992 ;
Bustamante , 1998 ; Bustamante et al . , 2002b ) เช่นบทบาทของต่อมย่อยอาหารสามารถที่เกี่ยวข้องทั้ง
กระบวนการล้างพิษมีประสิทธิภาพมากของโลหะ
ที่เกิดขึ้นในอวัยวะนี้ ( Bustamante et al . , 2002a )
ให้สูงมาก ซีดีการผสมผสานประสิทธิภาพ ( viz . 62 %
ปลาหมึกเยาวชน ) กระบวนการทั้งสอง ทำให้ความคงทนแข็งแรง
ของโลหะในต่อมย่อยอาหารที่มีครึ่งชีวิต
ชีวภาพ ( tb1 / 2 ) เกิน 8 เดือนในเยาวชน
( Bustamante et al . , 2002b )