Nausea, vomiting and retching occurrence
Nausea occurred significantly less frequently in the
experimental group compared to the control group
(F = 23.4, P < 0.001) across the five assessment days.
Again, day 3 had similar levels of nausea occurrence
in both groups. Significant improvement was found
with regards to vomiting (F = 4.26, P = 0.047), with
days 4 and 5 being the ones with the most notable
differences. Retching occurrence was also significantly
lower in the experimental group (F = 5.5,
P = 0.026) (Table 2). Total occurrence of nausea,
vomiting and retching (all five items of occurrence)
was also significantly less frequent in the experimental
group (F = 16.9, P < 0.001) (Fig. 3).
Nausea, vomiting and retching distress
Both nausea and vomiting produced significantly
less distress in the experimental group than the
control group (F = 11.05, P = 0.002 and F = 6.22,
คลื่นไส้ อาเจียน และ retching เกิด
คลื่นไส้เกิดขึ้นอย่างมีนัยสำคัญน้อยบ่อย ๆ
เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมกลุ่มทดลอง
(F = 23.4, P < 0.001) ข้ามวันประเมินห้า
อีก วันที่ 3 ก็เกิดอาการคลื่นไส้คล้ายระดับ
ในทั้งสองกลุ่ม ปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญพบ
เกี่ยวกับอาเจียน (F = 4.26, P = 0.047), กับ
วันที่ 4 และ 5 ถูกที่ มีโดดเด่นที่สุด
ความแตกต่าง Retching เหตุการณ์ยังเป็นอย่างมาก
ต่ำในกลุ่มทดลอง (F = 5.5,
P = 0.026) (ตารางที่ 2) เกิดอาการคลื่นไส้ รวม
อาเจียนและ retching (ทั้งหมด 5 รายการของเหตุการณ์)
ถูกมากน้อยบ่อยในการทดลอง
กลุ่ม (F = 16.9, P < 0.001) (Fig. 3) .
คลื่นไส้ อาเจียน และ retching ทุกข์
ทั้งคลื่นไส้และอาเจียนผลิตมาก
ทุกข์น้อยลงในกลุ่มทดลองมากกว่าการ
กลุ่มควบคุม (F = 11.05, P = 0.002 และ F = 6.22
การแปล กรุณารอสักครู่..
คลื่นไส้อาเจียนและพยายามอาเจียนเกิด
อาการคลื่นไส้ที่เกิดขึ้นอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าใน
กลุ่มทดลองเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม
(F = 23.4, p <0.001) ในห้าวันในการประเมิน
อีกครั้งในวันที่ 3 มีระดับที่คล้ายกันของอาการคลื่นไส้เกิดขึ้น
ในทั้งสองกลุ่ม การปรับปรุงที่สำคัญพบ
กับการไปถึงอาเจียน (F = 4.26, P = 0.047) กับ
วันที่ 4 และ 5 เป็นคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุด
ที่แตกต่างกัน พยายามอาเจียนเกิดขึ้นยังเป็นอย่างมีนัยสำคัญ
ต่ำกว่าในกลุ่มทดลอง (F = 5.5,
P = 0.026) (ตารางที่ 2) รวมการเกิดอาการคลื่นไส้
อาเจียนและพยายามอาเจียน (ทั้งหมดห้ารายการที่เกิดขึ้น)
ก็ยังเป็นอย่างมีนัยสำคัญบ่อยน้อยกว่าในการทดลอง
กลุ่ม (F = 16.9, p <0.001) (รูปที่ 3)
คลื่นไส้อาเจียนและพยายามอาเจียนความทุกข์
ทั้งอาการคลื่นไส้และอาเจียนที่ผลิต อย่างมีนัยสำคัญ
ความทุกข์น้อยกว่าในกลุ่มทดลองกว่า
กลุ่มควบคุม (F = 11.05, P = 0.002 และ F = 6.22,
การแปล กรุณารอสักครู่..