refers to the ability to eat and not eat in response
to internal cues of hunger and fullness (Baumeister & Vohs,
2004). There are two types of eating self-regulation – satiation and
satiety. As described by Bellisle, Drewnowski, Anderson,
Westerterp-Plantenga, and Martins (2012), “Satiation occurs during
an eating episode and brings it to an end. Satiety starts after the
end of eating and prevents further eating before the return of hunger”
(p. 1149S). Satiation, which is negatively associated with childweight
status (Faith et al., 2012; Johnson & Birch, 1994; Kral et al., 2012),
is usually measured by examining intake at a meal when various
aspects of that meal have been manipulated. A commonly used approach
with children is to examine the effects of a preload on
subsequent intake at a meal (e.g., Johnson & Birch, 1994). Satiety,
the other type of eating self-regulation, is usually measured in children
by assessing eating in the absence of hunger (Fisher & Birch,
1999). Because eating in the absence of hunger reflects low levels
of satiety, it is positively associated with child weight status
หมายถึงความสามารถ (มีมา แต่กำเนิดและสังคม) ที่จะกินและไม่กินในการตอบสนอง
การชี้นำภายในของความหิวและความอิ่ม (Baumeister และ Vohs,
2004) และเต็มอิ่ม - มีสองประเภทของการรับประทานอาหารการควบคุมตนเองมี
ความเต็มอิ่ม ตามที่อธิบาย Bellisle, Drewnowski, แอนเดอ
Westerterp-Plantenga และมาร์ติน (2012), "ป้อยอเกิดขึ้นในระหว่าง
การรับประทานอาหารและตอนที่นำมันไปยังจุดสิ้นสุด เต็มอิ่มเริ่มต้นหลังจาก
การสิ้นสุดของการรับประทานอาหารและการรับประทานอาหารที่ช่วยป้องกันไม่ให้ต่อไปก่อนกลับมาของความหิว "
(พี. 1149S) เต็มอิ่มซึ่งมีความเกี่ยวข้องในเชิงลบกับ childweight
สถานะ (ศรัทธา et al, 2012;. จอห์นสันแอนด์เบิร์ช, 1994. Kral et al, 2012),
มักจะวัดโดยการตรวจสอบการบริโภคอาหารที่เมื่อต่าง ๆ
ด้านของอาหารที่ได้รับการจัดการ วิธีการที่ใช้กันทั่วไป
กับเด็กคือการตรวจสอบผลกระทบของการพรีโหลดใน
การบริโภคตามมาที่อาหาร (เช่นจอห์นสันแอนด์เบิร์ช 1994) เต็มอิ่ม
ชนิดอื่น ๆ ของการรับประทานอาหารที่ควบคุมตนเองมักจะวัดในเด็ก
โดยการประเมินการรับประทานอาหารในกรณีที่ไม่มีความหิว (ฟิชเชอร์และเบิร์ช
1999) เพราะการกินอาหารในกรณีที่ไม่มีความหิวสะท้อนให้เห็นถึงระดับต่ำ
ของความเต็มอิ่มก็มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับสถานะน้ำหนักเด็ก
การแปล กรุณารอสักครู่..
![](//thimg.ilovetranslation.com/pic/loading_3.gif?v=b9814dd30c1d7c59_8619)
หมายถึงความสามารถ ( และเกิดสังคม ) กินและไม่กินต่อ
สัญญาณภายในของความหิวและความอิ่ม ( เบาไมสเตอร์& vohs
, 2004 ) มีสองประเภทของการรับประทานอาหารและการกำกับตนเอง และความอิ่มอกอิ่มใจ
ความอิ่ม . ตามที่อธิบายไว้โดย bellisle drewnowski Anderson , , ,
westerterp plantenga และมาร์ติน ( 2012 ) " น่าพอใจเกิดขึ้นในระหว่าง
กิน ตอน และทำให้มันจบความเต็มอิ่มเริ่มหลังจากสิ้นสุดการรับประทานอาหารและป้องกันเพิ่มเติม
กินก่อนกลับหิว "
( P 1149s ) น่าพอใจ ซึ่งมีความสัมพันธ์ทางลบกับ childweight
สถานะ ( ศรัทธา et al . , 2012 ; จอห์นสัน&ไม้เรียว , 1994 ; พระมหากษัตริย์ et al . , 2012 ) ,
โดยปกติจะวัดโดยการตรวจสอบการบริโภคในอาหารเมื่อต่างๆ
ด้านอาหารที่ถูกควบคุม เป็นวิธีการที่ใช้
กับเด็ก คือ เพื่อศึกษาผลของการโหลดบน
ตามมาบริโภคในอาหาร เช่น จอห์นสัน&ไม้เรียว , 1994 ) satiety
ประเภทอื่น ๆของตนเองกิน มักจะวัดในเด็ก
โดยประเมินการรับประทานอาหารในกรณีที่ไม่มีความหิว ( Fisher &เบิร์ช
1999 ) เพราะการรับประทานอาหารในกรณีที่ไม่มีความหิว สะท้อนให้เห็นถึงระดับต่ำ
ของความเต็มอิ่ม มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับน้ำหนักลูก สถานะ
การแปล กรุณารอสักครู่..
![](//thimg.ilovetranslation.com/pic/loading_3.gif?v=b9814dd30c1d7c59_8619)