hypoglycemia and pain in the bone,

hypoglycemia และปวดกระดูก ตามลำดับ มีอาการ
foodborne โรค.
3.8 ความรู้โรคสำคัญ foodborne
ประมาณ 40 และ 20% ของทั่วโลกซึ่งจะได้ยินเกี่ยวกับ
ซัลและตับอักเสบ A ตามลำดับ (ตาราง 7) ร้อยละสิบ หรือ
น้อยร่วมที่ได้ยินเกี่ยวกับออลิ monocytogenes,
Staphylococcus หมอเทศข้างลาย คัด cereus, Escherichia coli O157:H7,
เชื้อ clostridium perfringens, Campylobacter jujuni และ Shigella
3.9 ลักษณะทั่วไปของความปลอดภัยอาหารและประชากรศึกษา
รู้คะแนน
ในอาหารทั่วไป คนที่ลงทะเบียนในการฝึกอบรมด้านความปลอดภัยอาหาร
หลักสูตรได้อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ความรู้ด้านความปลอดภัยอาหารรวมสูง
คะแนน (48.34 จาก 67 คะแนน) เปรียบเทียบกับคะแนน (46.8)
อาหารแรงงาน ที่ไม่ได้สมัครในอาหารความปลอดภัยฝึกอบรมหลักสูตร
(Table 8) มีไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างประสบการณ์
อาหารคนและอาหารรวมความปลอดภัยรู้คะแนน ใน
หมายถึง คะแนนของอาหารแรงงานที่มีประสบการณ์ในร้านอาหาร < 4
ปีถูก 47.16 และคะแนนของผู้ปฏิบัติงานอาหารที่มีประสบการณ์
4 ปีถูก 47.23 (ตาราง 9) ยัง มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญไม่
ระหว่างลักษณะของแรงงานอาหารและ
รวมคะแนนความรู้ด้านความปลอดภัยอาหาร (ข้อมูลไม่มีแสดง) .
4 สนทนา
foodborne ระบาดส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการปฏิบัติดี
ระหว่างอาหารจัดการ (EFSA, 2010) การจัดการอาหาร
เกี่ยวข้องกับการแพร่ระบาดของโรค foodborne สำหรับทศวรรษที่ผ่านมา และมี
คือเครื่องไม่ lessening แนวโน้มนี้ (Greig ทอดด์ Bartleson &
ไมเคิลส์ 2007) .
เราพบว่าความรู้โดยรวมของตัวจัดการอาหาร
บนความปลอดภัยของอาหาร แนวคิดมีความเป็นธรรม ในรายละเอียด ตัวจัดการอาหารได้ดี
ความรู้ใน "สุขอนามัยส่วนบุคคล", "ป้องกันการปนเปื้อนข้าม
และสุขาภิบาล", "อาการโรค foodborne ", ในขณะที่พวกเขา
มีคนจนที่ไม่รู้ธรรมใน "โรค foodborne", "ปลอดภัย
เก็บ thawing อาหาร และ reheating ของอาหาร", และ "สุขภาพ
ปัญหาที่จะส่งผลต่อความปลอดภัยของอาหาร"ด้าน อย่างไรก็ตาม การ
ความรู้ด้านความปลอดภัยอาหารรวมรายงานในการศึกษาของเราจะดีกว่า
ที่บันทึกไว้ในวรรณคดี ในเปอร์เซ็นต์เฉลี่ยของเราศึกษา
ถูกต้อง responseswas 69.4% ซึ่งสูงกว่า 43.4% (n ¼ 764)
รายงานสำหรับการจัดการอาหารในตุรกี (Bas¸ และ al., 2006), 46% (n ¼ 159)
รายงานการจัดการอาหารในขนาดเล็กกลาง และขนาดย่อมในใต้
แอฟริกา (มั่น Conradie & Labadarios, 2007), และ 56.5 และ 62.5%
reported สำหรับตัวจัดการอาหารในอาหารขนาดเล็กและบริษัท (n ¼ 101)
ธุรกิจ (n ¼ 79) ในโปรตุเกส ตามลำดับ (Neves ยูโกมีส Araújo,
Ramos & Cardoso, 2007 Martins et al., 2012) ความแตกต่างในการ
แบบสอบถามและโพรโทคอลที่สำรวจอาจอธิบายความแตกต่าง
ระหว่างระดับความรู้รายงานในการศึกษานี้และ
ในก่อนหน้านี้ศึกษา
รายงานคะแนนเฉลี่ยความรู้ของ "สุขอนามัยส่วนบุคคล"
ศึกษาของเราเป็นอย่างมากสูงกว่า 51.5 และ 31.8% รายงาน โดย Martins
et al. (2012) และ Bas¸ et al. (2006), การจัดการอาหารโปรตุเกส
และตุรกีตามลำดับ ในการศึกษาของเรา ความรู้การจัดการอาหารใน
โอกาสซักมือจะต่ำกว่าที่รายงาน โดย Garayoa
et al. (2011) สำหรับตัวจัดการอาหารในสเปน (ต้องตอบสนองได้ 93%)
และสูงกว่าที่รายงาน โดย Jianu และ Chis¸ (2012) สำหรับอาหาร
ตัวจัดการในโรมาเนีย (ต้องตอบสนองได้ 68%) ตะวันตก แต่
คล้ายค้นหา DeBess, Pippert, Angulo และ Cieslak (2009)
รายงานว่า 39% ของแรงงานอาหารในออริกอน (สหรัฐอเมริกา) รู้ว่าระยะเวลา
ของซักมือ (20 s)

hypoglycemia and pain in the bone, respectively, are symptoms of
foodborne illnesses.
3.8. Knowledge of important foodborne pathogens
About 40 and 20% of the correspondents had heard about
Salmonella and Hepatitis A, respectively (Table 7). Ten percent or
less of the correspondents had heard about Listeria monocytogenes,
Staphylococcus aureus, Bacillus cereus, Escherichia coli O157:H7,
Clostridium perfringens, Campylobacter jujuni, and Shigella.
3.9. General characteristics of study population and food safety
knowledge score
In general, food workers who enrolled in food safety training
course had significantly (P < 0.05) higher total food safety knowledge
score (48.34 out of 67 points) compared with the score (46.8)
of food workers who did not enroll in food safety training course
(Table 8). There was no significant association between the experience
of food workers and total food safety knowledge score; the
mean score of food workers who has experience in restaurants <4
years was 47.16 and the score of food workers who had experience
4 years was 47.23 (Table 9). Also, there were no significant association
between the other characteristics of food workers and the
total food safety knowledge score (data are not shown).
4. Discussion
Most of foodborne outbreaks resulted from poor practices
during food handling (EFSA, 2010). Food handlers have been
involved in outbreaks of foodborne diseases for decades, and there
is no sign that this trend is lessening (Greig, Todd, Bartleson, &
Michaels, 2007).
Our study showed that the overall knowledge of food handlers
on food safety concepts is fair. In details, food handlers had good
knowledge on “personal hygiene”, “cross contamination prevention
and sanitation”, and “symptoms of foodborne illnesses”, while they
had poor to fair knowledge on “foodborne pathogens”, “safe
storage, thawing, cooking and reheating of the foods”, and “health
problems that would affect food safety” aspects. However, the
overall food safety knowledge reported in our study is better than
that recorded in the literature. In our study the average percentage
of correct responseswas 69.4% which is higher than 43.4% (n ¼ 764)
reported for food handlers in Turkey (Bas¸ et al., 2006), 46% (n ¼ 159)
reported for food handlers in small and micro enterprises in South
Africa (Marais, Conradie, & Labadarios, 2007), and 56.5 and 62.5%
reported for food handlers in catering company (n ¼ 101) and small
businesses (n ¼ 79) in Portugal, respectively (Gomes-Neves, Araújo,
Ramos, & Cardoso, 2007; Martins et al., 2012). The differences in the
survey questions and the survey protocols may explain the differences
between the knowledge level reported in this study and that
in the previous studies.
The mean knowledge score of “personal hygiene” reported in
our study is greatly higher than 51.5 and 31.8% reported by Martins
et al. (2012) and Bas¸ et al. (2006), for the food handlers in Portugal
and Turkey, respectively. In our study, food handlers’ knowledge on
occasions of hand washing is lower than that reported by Garayoa
et al. (2011) for food handlers in Spain (correct responses were 93%)
and higher than that reported by Jianu and Chis¸ (2012) for food
handlers in Western Romania (correct responses were 68%). But
similar to our finding, DeBess, Pippert, Angulo, and Cieslak (2009)
reported that 39% of food workers in Oregon (USA) knew duration
of hand washing (20 s).

ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำและมีอาการปวดในกระดูก คือ อาการของโรคอาหารเป็นพิษ
.
3.8 . ความรู้ที่สำคัญของเชื้อโรคอาหารเป็นพิษ
ประมาณ 40 และ 20 % ของผู้สื่อข่าวได้ยินเกี่ยวกับ
Salmonella และตับอักเสบ ตามลำดับ ( ตารางที่ 7 ) สิบเปอร์เซ็นต์หรือ
น้อยกว่าของผู้สื่อข่าวได้ยินเกี่ยวกับวงแหวนแวนอัลเลน
, Staphylococcus aureus , Bacillus cereus , Escherichia coli เป็นสมาชิก )
:แตกแตนประกวด , jujuni และชิเกลลา .
3.9 ลักษณะทั่วไปของประชากร และความปลอดภัยของอาหาร โดยทั่วไปคะแนน

ความรู้ อาหารคน ที่ลงทะเบียนเรียนในหลักสูตรการฝึกอบรม
ความปลอดภัยอาหารอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) กลุ่มรวมอาหารความรู้
คะแนน ( 48.34 ออก 67 คะแนน ) เมื่อเทียบกับคะแนน ( 46.8 )
อาหารของแรงงานที่ไม่ได้ลงทะเบียนในหลักสูตรการฝึกอบรมความปลอดภัยด้านอาหาร ( โต๊ะ
8 ) ไม่มีความสัมพันธ์กันระหว่างประสบการณ์ของคนงาน และคะแนนความรู้
อาหารความปลอดภัยของอาหารทั้งหมด ;
ค่าเฉลี่ยของอาหารคนงานที่มีประสบการณ์ในร้านอาหาร < 4
ปี 47.16 และคะแนนของอาหารคนงานที่มีประสบการณ์
 4 ปี 47.23 ( ตารางที่ 9 ) ยังไม่มีความสัมพันธ์
ระหว่างอื่น ๆลักษณะของแรงงานและความปลอดภัยของอาหารอาหาร
รวมคะแนนความรู้ ( ข้อมูลไม่แสดง )
4 การสนทนาส่วนใหญ่เกิดจากอาหารเป็นพิษระบาด

วิธีปฏิบัติที่ดีในการจัดการอาหาร ( efsa , 2010 ) ผู้สัมผัสอาหารได้รับเกี่ยวข้องในการระบาดของโรคอาหารเป็นพิษ

สำหรับทศวรรษที่ผ่านมาและมีไม่มีวี่แววว่าแนวโน้มนี้จะลดลง ( เกรก ทอดด์ bartleson & Michaels ,

) )การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าความรู้โดยรวมของผู้สัมผัสอาหาร
บนแนวคิดความปลอดภัยของอาหารแฟร์ ในรายละเอียด ผู้สัมผัสอาหารมีความรู้
" สุขอนามัยส่วนบุคคล " , "
การป้องกันการปนเปื้อนข้ามและสุขาภิบาล " และ " อาการของโรคอาหารเป็นพิษ " ในขณะที่พวกเขา
มีคนจน ตลาดนัดความรู้ เรื่อง " เชื้อโรคอาหารเป็นพิษ " , " ปลอดภัย
กระเป๋า , ละลาย , อาหารและอุ่นของอาหาร " และ " สุขภาพ
ปัญหาที่จะส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยอาหารด้าน อย่างไรก็ตาม ความรู้ความปลอดภัยด้านอาหารโดยรวม
รายงานในการศึกษาของเราดีกว่า
ที่บันทึกไว้ในวรรณคดี ในการศึกษาของเรา เฉลี่ยร้อยละ
ถูกต้อง responseswas คน % ซึ่งสูงกว่าที่ 43.4 % ( n ¼ 764 )
รายงานผู้สัมผัสอาหารในตุรกี ( BAS ¸ et al . , 2006 ) , 46% ( N ¼ 159 )
รายงานผู้สัมผัสอาหารในขนาดเล็กและวิสาหกิจในแอฟริกาใต้
( มา& labadarios คอนร้าดี้ , , , 2007 ) , และ 56.5 และ 62.5 %
รายงานผู้สัมผัสอาหารในบริษัทจัดเลี้ยง ( N ¼ 101 ) และธุรกิจขนาดเล็ก
( N ¼ 79 ) ในโปรตุเกส ตามลำดับ ( โกเมส เนวิส , ARA
úโจ รามอส &คาร์โดโซ , 2007 ; มาร์ติน et al . , 2012 ) ความแตกต่างใน
คำถามการสำรวจและการสำรวจโปรโตคอลอาจอธิบายความแตกต่างระหว่างระดับความรู้
รายงานในการศึกษา และในการศึกษา
.
ค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้ส่วนบุคคล " สุขอนามัย " รายงาน
การศึกษาของเราเป็นอย่างมากสูงกว่า 51.5 31.8 % และรายงานโดยมาร์ติน
et al . ( 2012 ) และมี¸ et al . ( 2549 ) สำหรับผู้สัมผัสอาหารในโปรตุเกส
และตุรกีตามลำดับ ในการศึกษาของเราความรู้จัดการอาหารบน
โอกาสซักมือต่ำกว่าที่รายงานโดย garayoa
et al . ( 2011 ) สำหรับผู้สัมผัสอาหารสเปน ( คำตอบที่ถูกต้องคือ 93% )
และสูงกว่าที่รายงานโดย jianu และคริส ¸ ( 2012 ) สำหรับอาหาร
ผู้ดูแลในโรมาเนีย ( คำตอบที่ถูกต้องคือ 68% ) แต่
คล้ายกับการหาของเรา debess pippert angulo , , ,
cieslak ( 2009 ) และรายงานว่า 39% ของคนงานอาหารในโอเรกอน ( USA ) รู้ระยะเวลา
มือซักผ้า (  20 วินาที )