In my primary school time, all the

ในเวลาโรงเรียนของฉันหลักนักเรียนทุกคนต้องใช้เวลาสี่วิชา พวกเขาเป็นศิลปะ, อังกฤษ, คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์สังคม ผมไม่เคยได้รับเครื่องหมายสูงในศิลปะและฉันก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อมากที่จะศึกษา ผมก็เปลี่ยนทัศนคติที่ไม่ดีของฉันเพราะของอาจารย์สอนศิลปะของฉันเขาบอกว่าถ้าผมต้องการที่จะเป็นวิศวกรในอนาคตผมต้องศึกษาศิลปะเกินไป นอกจากนี้เขายังบอกว่าวิศวกรไม่มีความรู้เกี่ยวกับศิลปะไม่สามารถจะประสบความสำเร็จ หลังจากเสร็จสิ้นการโรงเรียนมัธยมของฉันฉันได้เข้าร่วมกับวิศวกรรมมหาวิทยาลัยที่จะกลายเป็นความฝันของผมเป็นจริงขึ้นมา ในปี 2005 ผมได้รับประกาศนียบัตรจบกับวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์ ผมคิดว่าอิเล็กทรอนิกส์เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก แต่มันเป็นความผิดสำหรับฉันเพราะธรรมชาติของงานของฉัน งานแรกของฉันเป็นวิศวกรจูเนียร์ในสถานที่ก่อสร้าง,ผมเงียบสงบมีความสุขกับการทำงาน ว่าเวลาที่เพื่อนของฉันได้รับเชิญผมเข้าร่วมกับ บริษัท ของเขา ตอนนี้งานที่ทำปัจจุบันของฉันเป็นวิศวกรอิเล็กทรอนิกส์ ฉันถูกเมื่อเทียบกับสองงานนี้และตอนนี้ฉันเป็นที่รู้จักกันจริงๆในอนาคตและงานในฝันของฉัน

ในเวลาโรงเรียน นักเรียนทุกคนจำเป็นต้องใช้ 4 เรื่อง พวกเขามีศิลปะ ภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ และสังคมศาสตร์ ผมไม่ได้มีหมายสูงในศิลปะ และรู้สึกว่า มันจะน่าเบื่อมากที่ต้องศึกษา ฉันได้เปลี่ยนทัศนคติที่ไม่ดีของฉันเนื่องจากครูสอนศิลปะของฉันเขาพูดว่า ถ้าอยากจะ เป็นวิศวกรในอนาคต ต้องเรียนศิลปะเกินไป เขายังพูดว่า วิศวกรไม่ มีความรู้เกี่ยวกับศิลปะไม่สามารถสำเร็จ หลังจากจบมัธยมของฉัน ฉันเข้าร่วมกับวิศวกรรมมหาวิทยาลัยจะกลายเป็น ฝันที่เป็นจริง ในปี 2005 ผมได้รับปริญญาบัตรสำเร็จรูปกับวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์ ฉันคิดว่า อิเล็กทรอนิกส์ว่าน่าสนใจมากเรื่องแต่มันไม่ถูกต้องสำหรับฉันเนื่องจากลักษณะงานของฉัน งานแรกของฉันเป็นวิศวกรจูเนียร์ในไซต์ก่อสร้าง ฉันกำลังเงียบความสุขในการทำงาน เวลาที่เพื่อนของฉันได้รับเชิญให้เข้าร่วมกับบริษัทของเขา ขณะนี้เป็นงานปัจจุบัน วิศวกรอิเล็กทรอนิกส์ ผมได้เปรียบเทียบนี้สองงาน และตอนนี้ ฉันถูกเรียกจริง ๆ ว่าอนาคตของฉันและฝัน

ในช่วงเวลาโรงเรียนหลักของฉันนักเรียนทุกคนต้องใช้เวลาสี่วิชา ห้องพักมีศิลปะ ภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ทางสังคม ฉันไม่เคยได้ทำเครื่องหมายสูงในงานศิลปะและผมรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อมากขึ้นอยู่กับการศึกษา ฉันได้รับการเปลี่ยนแปลงทัศนคติไม่ดีเพราะเรามีครูสอนศิลปะของผมเขาบอกว่าถ้าผมอยากเป็นวิศวกรที่ในอนาคตผมต้องการศึกษาต่อด้านศิลปะมากเกินไป เขายังบอกว่าวิศวกรไม่มีความรู้เกี่ยวกับศิลปะไม่สามารถเป็นความสำเร็จ หลังจากเรียนจบระดับสูงของฉันฉันได้เข้าร่วมกับมหาวิทยาลัยด้านวิศวกรรมเพื่อจะกลายเป็นความฝันของผมเป็นจริงขึ้นมา ในปี 2005 ผมได้รับปริญญาเสร็จแล้วพร้อมด้วยทางด้านวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์ ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจเป็นอย่างมากทางอิเล็กทรอนิกส์อยู่แต่มันไม่ถูกต้องสำหรับผมเพราะลักษณะของงานของฉัน งานแรกของผมเป็นวิศวกร Junior Suite ที่อยู่ในไซต์งานก่อสร้างผมมีความสุขกับการทำงานอันเงียบสงบ ช่วงเวลาที่เพื่อนของผมได้รับเชิญให้เข้าร่วมในการบริษัทของเขา โรงแรมแห่งนี้เป็นงานปัจจุบันของฉันวิศวกรอิเล็กทรอนิกส์ที่ ผมเป็นเมื่อเทียบกับทั้งสองงานนี้และในตอนนี้ผมเป็นที่รู้จักกันในชื่อว่างานในอนาคตและความฝันของผมจริงๆ