'I'm sorry, but I'm afraid I have s

'I'm sorry, but I'm afraid I have some more questions,' said Logan.
'That's all right, Inspector. Shall we sit down?'
Alice Maclennan walked across the room and sat down on the large For the second time that day Grant opened the door when Logan arrived at the Maclennans' house in Polwarth Gardens. He followed her through the house to the living room.
'Johnstone's gone home and will be back tomorrow,' said Grant. 'I didn't tell him you were coming.'
'Good. Have you found any black clothes?' asked Logan.
'A black pullover and some black trousers,' answered Grant. 'They were Alex Maclennans. Mrs Maclennan doesn't have any dark clothes at all.'
'Well, that's interesting,' said Logan. 'Of course, she could easily wear her husband's clothes. Get those clothes to the scientists as soon as possible. We really need to know who was climbing in or out of...' She stopped speaking as they arrived at the living room door.
Alice Maclennan was standing behind a beautiful antique desk and studying some papers. She looked up when Logan and Grant came into the room.
'Inspector Logan,' she said. 'What can I do for you?'
green sofa. She was wearing light grey trousers and a white blouse. Logan sat in an armchair close to the sofa. Grant stood by the door.
'As Sergeant Grant found out, I have no dark clothes,' said Alice Maclennan. 'People usually wear black after someone has died. But Alex will have to be happy with grey.' She smiled sadly.

'I'm sure he won't mind,' said Logan softly.
Alice Maclennan looked up. 'Anyway, you must ask me your questions.'
Logan looked round the room at the beautiful antique furniture and the old pictures on the walls.
'What happens to all this now?' asked Logan. 'Who gets the house and your husband's money? What happens to the restaurant?'
'Well, that's easy,' said Alice Maclennan. 'He left everything to me. I get the house and the money - everything except the restaurant.'
'Not the restaurant?' asked Logan.
'No, the restaurant is different. The restaurant was always Alex's and Ian's. Ian didn't have any money when they started so Alex paid him to be the manager. But Alex always said that the restaurant was theirs. Fifty-fifty. So now Alex is dead, I will get half of it and the other fifty per cent will go to Ian.'
'Did Mr Ross know about this?' asked Logan.
'Of course, Inspector,' answered Alice Maclennan. 'He and Alex talked about it when they started the restaurant.'
'So they were very good friends?' asked Logan.
'That's right.'
Logan's dark brown eyes studied Alice Maclennans face carefully.
'They were good friends when they started the restaurant. I know that,' said Logan. 'But did they stay good friends? I mean, I've heard that Mr Ross did all the work and Alex didn't do very much. It was Alex who was famous. Everyone came to see Alex's friends. How did Mr Ross feel about that?'
Alice Maclennan looked away from Logan. Her fingers started playing with a ring on her finger. She looked back at Logan and met her eyes.

I really don't know, Inspector,' she said. 'You'll have to ask him. I don't often go to the restaurant these days. I don't see Ian very often.'
Logan was quiet for a moment.
'You didn't answer my question this morning,' she said.
'What question was that?' Alice asked quickly - almost too quickly.
'Were you and your husband happily married?'
'Of course we were,' said Alice.
'Mrs Maclennan,' said Logan. 'I don't believe that is true. And you know it isn't true.'
Logan looked into Alice Maclennans eyes.
'Please, Mrs Maclennan. I'm looking for the person who murdered your husband. I know this is a very difficult time for you. I don't want to make it more difficult, but you must help me.'
Alice Maclennan started to cry.
'No, we weren't happily married,' she said. 'When we first got married we were. We were so, so happy. We were in love and everything was wonderful for a few years. Then Alex and Ian started the restaurant. It took more and more of Alex's time. It was stupid really. He didn't do any of the hard work, but he spent more and more time at the restaurant. Sometimes we didn't see each other for days. I became bored... and angry.'
'Were you angry with each other just before he died?' asked Logan.
'No. Things were beginning to change. So no, we weren't angry with each other.' Alice Maclennan looked out of the window. She thought carefully as she spoke. 'We were starting to be happy again. About six months ago we had a long talk about our marriage. Alex said he was sorry I was so angry. He said he wanted to spend more time with me. He wanted to try and make me happy again.'
'Mrs Maclennan, when your husband was spending a lot of time at the restaurant, did you have a lover?' asked Logan.
Alice Maclennan looked at the Inspector. This time she did not look away.
'No,' she said.
Logan looked at her, but said nothing.
'No, Inspector, I did not,' she said.
Logan stood up.
'Well, thank you for your time, Mrs Maclennan,' she said. 'I hope I don't need ask you anything else, but if I do, I know where to find you.'
* *
'What do you think, Grant?' asked Logan. They stood outside the house in Polwarth Gardens.
'What do you mean, madam?' asked Grant.
'Did she have a lover or didn't she? You were watching her. Do you believe her?'
'You still don't?'
'I'm not sure,' answered Logan. 'I believe what she said about her marriage. But I think she had a lover... or maybe still has a lover.'
'And the lover could be the murderer?' asked Grant.
'That is very possible, Grant. But if there is a lover, nobody knows who it is at the moment. Alice Maclennan certainly isn't going to tell us. So let's think of something else to do.'
Logan told Grant about her visit to the restaurant and what she had found out from Tam. She asked Grant to send Alex Maclennans clothes to the scientists and then go to the restaurant. She wanted more information about Ian Ross from the people who worked there. She wanted to know how Ross felt about Alex Maclennan.
Logan started thinking about Donald Johnstone. He needed lots of money and he needed it quickly. His brother-in-law was dead and his sister was now very rich. Was he just lucky or was he too lucky? She decided she had some questions for him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'ฉันขออภัย แต่ฉันกลัวฉันมีคำถามเพิ่มเติม กล่าวว่า โลแกน' ที่ถูก ตรวจสอบ เราจะนั่งลงหรือไม่ 'อลิ Maclennan เดินข้ามห้อง และนั่งลงบนขนาดใหญ่เป็นครั้งที่สองวันให้เปิดประตูเมื่อโลมาถึงที่บ้านของ Maclennans ในสวน Polwarth เขาตามเธอผ่านบ้านห้องนั่งเล่น'Johnstone ของกลับบ้านไป และจะกลับวันพรุ่งนี้ กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ 'ฉันไม่ได้บอกเขาคุณมา'' ดี คุณพบใด ๆ เสื้อผ้าสีดำ?' ถามโล'Pullover สีดำและกางเกงสีดำบาง ตอบให้ ' พวกเขา Alex Maclennans นาง Maclennan ไม่มีเสื้อผ้าใด ๆ เข้มที่ ''ดี ที่น่าสนใจ กล่าวว่า โลแกน ' แน่นอน เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าของสามีได้ ได้เสื้อผ้าเหล่านั้นกับนักวิทยาศาสตร์ที่เร็วที่สุด เราต้องรู้คนได้ปีนเขาใน หรือจาก...' เธอหยุดพูดเมื่อพวกเขามาถึงที่ประตูห้องนั่งเล่นอลิ Maclennan ยืนหลังโต๊ะโบราณที่สวยงาม และศึกษาเอกสารบาง เธอมองขึ้นเมื่อโลและเงินช่วยเหลือมาในห้อง'ตัวตรวจสอบโล เธอกล่าว "ฉันสามารถทำอะไรให้คุณ"โซฟาสีเขียว เธอกำลังสวมใส่เสื้อสีขาวและกางเกงสีเทาอ่อน โลแกนนั่งในเก้าอี้ใกล้กับโซฟา ให้ยืนตามประตู'เป็นพบสิบเอกเงินช่วยเหลือ มีเสื้อผ้าไม่เข้ม กล่าวว่า อลิ Maclennan "คนใส่ชุดสีดำหลังจากที่มีคนเสียชีวิต แต่ Alex จะต้องมีความสุขกับสีเทา ' เธอยิ้มเศร้า "ผมมั่นใจว่า เขาไม่รังเกียจ พูดโลเบา ๆอลิ Maclennan หา 'ต่อไป คุณต้องถามคำถามของคุณ'โลแกนมองรอบห้องเฟอร์นิเจอร์แบบโบราณที่สวยงามและภาพถ่ายบนผนัง' สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดตอนนี้? "ถามโล ' ที่ได้รับเงินของสามีและบ้านหรือไม่ เกิดอะไรขึ้นกับร้าน?''ดี ที่พัก กล่าวว่า อลิ Maclennan ' เขาทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน รับเงิน - ทุกอย่างยกเว้นอาหารและบ้าน.''ไม่ร้าน ' ถามโลแกน' ไม่ ร้านจะแตกต่างกัน ร้านอาหารถูกเสมอของ Alex และของเอียน เอียนไม่มีเงินเมื่อพวกเขาเริ่มต้นเพื่อ Alex จ่ายให้เขาเป็นผู้จัดการ แต่ Alex เสมอบอกว่า อาหารกิน Fifty-fifty ดังนั้นตอนนี้ Alex จะตาย จะได้ครึ่งของมัน และอื่น ๆ ห้าสิบร้อยจะไปเอียน ''นายรอสส์ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ "ถามโลแกน'แน่นอน ตรวจสอบ ตอบอลิ Maclennan 'เขาและ Alex พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อพวกเขาเริ่มต้นร้าน''ดังนั้นพวกเพื่อนดี ' ถามโลแกน'ถูกต้อง'ตาสีน้ำตาลเข้มของโลแกนเรียนอลิ Maclennans หน้าอย่างระมัดระวัง' เป็นเพื่อนที่ดีเมื่อพวกเขาเริ่มต้นร้านอาหาร ฉันรู้ว่า กล่าวว่า โลแกน ' แต่พวกเขาไม่ได้อยู่เพื่อนที่ดีหรือไม่ ผมหมายถึง ผมเคยได้ยินว่า นายรอสส์ได้ทุกงาน และ Alex ไม่ได้ทำมากขึ้น Alex ที่มีชื่อเสียงได้ ทุกคนมาดูเพื่อนของ Alex วิธีทำนายรอสส์รู้สึกว่า?'อลิ Maclennan ดูจากโล นิ้วของเธอเริ่มเล่นกับวงแหวนบนนิ้วมือของเธอ เธอกลับมองโล และตรงตามสายตาของเธอ จริง ๆ ทราบ ตรวจสอบ ก็ ' คุณจะต้องให้เขา ไม่มักจะไปร้านนี้ ไม่เห็นเอียนบ่อย 'โลแกนขาดเงียบไปครู่'คุณไม่ได้ตอบคำถามของฉันเช้านี้ เธอกล่าว'ถามอะไรนะ" อลิถามอย่างรวดเร็ว - เร็วเกินไปเกือบ'ได้คุณและสามีของคุณอย่างมีความสุขแต่งงาน"'แน่นอนเราได้ กล่าวว่า อลิซ'นาง Maclennan โลกล่าว ' ไม่เชื่อว่าเป็นจริง และคุณรู้ว่า มันไม่เป็นความจริง 'โลแกนดูเป็น Maclennans อลิตา' กรุณา นาง Maclennan ฉันกำลังมองหาผู้ที่ฆาตกรรมสามีของคุณ ฉันรู้ว่า นี่เป็นเวลายากสำหรับคุณ ไม่อยากทำ แต่คุณต้องช่วยฉันด้วย "อลิ Maclennan เริ่มร้องไห้'ไม่ เราไม่แต่งงานเป็นสุข ก็ ' เมื่อก่อนเถอะ เราไม่ เราไม่ได้ มีความสุข เราอยู่ในความรัก และทุกสิ่งมาก ๆ กี่ปี แล้ว Alex และเอียนเริ่มร้านอาหาร ใช้เวลาเพิ่มเติมและเพิ่มเติมเวลาของ Alex ได้โง่จริง ๆ เขาไม่ได้ทำงานหนัก แต่เขาใช้เวลามากขึ้น และมากขึ้นเวลาที่ร้านอาหาร บางครั้งเราไม่ได้ดูกันวันนั้น เริ่มเบื่อ... และโกรธ ''คุณโกรธกันก่อนเขาตาย ' ถามโล' หมายเลข สิ่งเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นไม่ เราไม่ได้โกรธกัน ' อลิ Maclennan มองออกจากหน้าต่าง เธอคิดอย่างรอบคอบ ตามที่เธอพูด "เราเริ่มจะมีความสุขอีกด้วย ประมาณ 6 เดือนที่ผ่านมาเราได้พูดคุยยาวนานเกี่ยวกับการแต่งงานของเรา Alex กล่าวว่า เขาขอผมโกรธมาก เขากล่าวว่า เขาอยากใช้เวลากับฉัน เขาอยากลอง และทำให้ฉันมีความสุขอีก ''Maclennan นาง เมื่อสามีของคุณถูกใช้จ่ายจำนวนมากของเวลาที่ร้านอาหาร ไม่มีคนรักไหม' ถามโลแกนอลิ Maclennan มองที่ตัวตรวจสอบการ เวลานี้เธอไม่ได้เป็นไป"ไม่ เธอกล่าวโลแกนมองเธอ แต่ว่า ไม่มีอะไร'ไม่ ตรวจสอบ ผมไม่ ก็โลแกนยืนขึ้น'ดี ขอบคุณ สำหรับเวลาของคุณ นาง Maclennan เธอกล่าวว่า 'ฉันหวังว่า ฉันไม่ต้องถามอะไร แต่ถ้าฉัน ฉันรู้ว่าคุณ'* *'ไง เงินช่วยเหลือหรือไม่' ถามโล พวกเขายืนอยู่นอกบ้านในสวน Polwarth"ไม่คุณหมายความ อะไร ม่าย ' ขอเงินช่วยเหลือ' เธอไม่ได้เป็นคนรัก หรือไม่เธอ คุณกำลังเฝ้าดูเธอ คุณเชื่อเธอ? ""คุณยังไม่ได้หรือไม่''ฉันไม่แน่ใจ ตอบโลแกน ' ผมเชื่อว่าสิ่งที่เธอพูดเกี่ยวกับการแต่งงานของเธอ แต่ผมคิดว่า เธอมีคนรัก... หรือบางทียังมีคนรัก '"และคนที่รักอาจเป็นฆาตกร" ขอให้' ที่เป็นไปได้มาก เงินช่วยเหลือ แต่ถ้ามีคนรัก ไม่มีใครรู้ที่มันเป็นในขณะนี้ อลิ Maclennan แน่นอนไม่ได้จะบอก เราลองคิดว่า ของอย่างอื่นที่ทำ 'Logan told Grant about her visit to the restaurant and what she had found out from Tam. She asked Grant to send Alex Maclennans clothes to the scientists and then go to the restaurant. She wanted more information about Ian Ross from the people who worked there. She wanted to know how Ross felt about Alex Maclennan.Logan started thinking about Donald Johnstone. He needed lots of money and he needed it quickly. His brother-in-law was dead and his sister was now very rich. Was he just lucky or was he too lucky? She decided she had some questions for him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ฉันขอโทษ
แต่ฉันกลัวฉันมีบางคำถามมากขึ้นกล่าวว่าโลแกน.' นั่นคือทั้งหมดที่ถูกต้องตรวจสอบ เราจะนั่งลง?
'อลิซMaclennan เดินข้ามห้องและนั่งลงบนที่มีขนาดใหญ่เป็นครั้งที่สองในวันนั้นให้เปิดประตูเมื่อโลแกนมาถึงที่ MacLennans บ้านในสวน Polwarth เขาเดินตามเธอผ่านบ้านไปที่ห้องนั่งเล่น.
บ้านหายไป Johnstone และจะกลับมาในวันพรุ่งนี้ 'แกรนท์กล่าวว่า 'ผมไม่ได้บอกเขาว่าคุณกำลังจะมา.'
'ที่ดี คุณได้พบเสื้อผ้าสีดำหรือไม่? ' ถามโลแกน.
'A เสื้อสวมหัวสีดำและกางเกงขายาวสีดำบาง' ตอบแกรนท์ 'พวกเขาอเล็กซ์ MacLennans นาง Maclennan ไม่ได้มีเสื้อผ้าสีเข้มใด ๆ .
'' ดีที่น่าสนใจ 'โลแกนกล่าวว่า 'แน่นอนเธอได้อย่างง่ายดายสามารถสวมใส่เสื้อผ้าของสามีของเธอ ได้รับเสื้อผ้าเหล่านั้นไปยังนักวิทยาศาสตร์ให้เร็วที่สุด จริงๆเราจำเป็นต้องรู้ว่าใครกำลังปีนขึ้นในหรือออกจาก ... เธอหยุดพูดที่พวกเขามาถึงที่ประตูห้องนั่งเล่น.
อลิซ Maclennan กำลังยืนอยู่หลังโต๊ะเขียนหนังสือโบราณที่สวยงามและการศึกษาเอกสารบาง เธอมองขึ้นเมื่อโลแกนและแกรนท์เข้ามาในห้อง.
'สารวัตรโลแกน' เธอกล่าวว่า 'สิ่งที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณ?
โซฟาสีเขียว เธอได้รับการสวมใส่กางเกงขายาวสีเทาอ่อนและเสื้อสีขาว โลแกนนั่งอยู่ในเก้าอี้ใกล้กับโซฟา แกรนท์ยืนอยู่ข้างประตู.
'ในฐานะที่เป็นจ่าแกรนท์พบฉันมีเสื้อผ้าสีเข้มไม่มี' อลิซกล่าวว่า Maclennan 'คนมักจะสวมใส่สีดำหลังจากที่มีคนเสียชีวิต แต่อเล็กซ์จะต้องมีความสุขกับสีเทา. ' เธอยิ้มเศร้า. 'ผมมั่นใจว่าเขาจะไม่คิดกล่าวว่าโลแกนเบา. อลิซ Maclennan เงยหน้าขึ้นมอง 'อย่างไรก็ตามคุณต้องถามคำถาม. โลแกนมองไปรอบ ๆ ห้องที่เฟอร์นิเจอร์โบราณที่สวยงามและภาพเก่าบนผนัง.' เกิดอะไรขึ้นกับทุกคนในตอนนี้? ถามโลแกน ใครได้รับเงินบ้านและสามีของคุณหรือไม่ เกิดอะไรขึ้นกับร้านอาหารหรือไม่ '' ดีที่ง่าย 'อลิซกล่าวว่า Maclennan 'เขาทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน ฉันจะได้รับบ้านและเงิน - ทุกอย่างยกเว้นร้านอาหาร '.' ไม่ร้านอาหาร? ถามโลแกน. 'ไม่มีร้านอาหารที่แตกต่างกัน ร้านอาหารอยู่เสมอของอเล็กซ์และเอียน เอียนไม่ได้มีเงินใด ๆ เมื่อพวกเขาเริ่มต้นเพื่อให้อเล็กซ์จ่ายให้เขาเป็นผู้จัดการ แต่อเล็กซ์เสมอว่าร้านอาหารเป็นของพวกเขา ห้าสิบห้าสิบ. ดังนั้นตอนนี้อเล็กซ์จะตายฉันจะได้รับครึ่งหนึ่งของมันและอื่น ๆ ร้อยละห้าสิบจะไปเอียน. '' ไม่ทราบว่านายรอสส์เกี่ยวกับเรื่องนี้? ถามโลแกน. 'แน่นอนตรวจสอบ' อลิซตอบ Maclennan 'เขาและอเล็กซ์พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อพวกเขาเริ่มที่ร้านอาหาร.' 'ดังนั้นพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีมาก? ถามโลแกน. 'ที่เหมาะสม.' ตาสีน้ำตาลเข้มของโลแกนศึกษา MacLennans อลิซต้องเผชิญอย่างระมัดระวัง. 'พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีเมื่อพวกเขาเริ่มที่ร้านอาหาร ฉันรู้ว่า 'โลแกนกล่าวว่า แต่พวกเขาอยู่เป็นเพื่อนที่ดี? ฉันหมายความว่าฉันเคยได้ยินว่านายรอสส์ได้ทำงานทั้งหมดและอเล็กซ์ไม่ได้ทำมาก มันเป็นอเล็กซ์ผู้มีชื่อเสียง ทุกคนมาดูเพื่อนของอเล็กซ์ อย่างไรนายรอสส์รู้สึกเกี่ยวกับที่? 'อลิซMaclennan มองออกไปจากโลแกน นิ้วมือของเธอเริ่มเล่นกับแหวนบนนิ้วของเธอ เธอมองกลับมาที่โลแกนและได้พบกับตาของเธอ. ผมไม่ทราบว่าสารวัตร 'เธอกล่าวว่า 'คุณจะต้องขอให้เขา ฉันไม่ได้มักจะไปที่ร้านอาหารวันนี้ ฉันไม่เห็นเอียนมากมักจะ. โลแกนเป็นที่เงียบสงบสักครู่. 'คุณไม่ได้ตอบคำถามของฉันเช้านี้ "เธอกล่าว.' คำถามอะไรคือการที่? อลิซถามได้อย่างรวดเร็ว -. เกือบจะเร็วเกินไป? อยู่ที่คุณและสามีของคุณแต่งงานอย่างมีความสุข '' แน่นอนว่าเราเป็น '. กล่าวว่าอลิซ' นาง Maclennan 'โลแกนกล่าวว่า "ผมไม่เชื่อว่าเป็นความจริง และคุณจะรู้ว่ามันไม่เป็นความจริง. โลแกนมองเข้าไปในดวงตาของอลิซ MacLennans. 'โปรดนาง Maclennan ฉันกำลังมองหาคนที่ฆ่าสามีของคุณ ฉันรู้ว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ยากมากสำหรับคุณ ฉันไม่ต้องการที่จะทำให้มันเป็นเรื่องยากมากขึ้น แต่คุณต้องช่วยฉัน. 'อลิซMaclennan เริ่มร้องไห้.' ไม่เราไม่ได้แต่งงานกันอย่างมีความสุข "เธอพูด 'ตอนแรกที่เราได้เราก็แต่งงานกัน เราเป็นเช่นนั้นมีความสุขมาก เราอยู่ในความรักและทุกอย่างที่ยอดเยี่ยมสำหรับไม่กี่ปี จากนั้นอเล็กซ์และเริ่มเอียนร้านอาหาร มันต้องใช้เวลามากขึ้นและมากขึ้นเวลาของอเล็กซ์ มันโง่จริงๆ เขาไม่ได้ดำเนินการใด ๆ ของการทำงานอย่างหนัก แต่เขาใช้เวลามากขึ้นที่ร้านอาหาร บางครั้งเราไม่ได้เจอกันมาหลายวัน ฉันกลายเป็นเบื่อ ... และโกรธ. '' คุณเป็นโกรธกับแต่ละอื่น ๆ ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต? ถามโลแกน. ครั้งที่ สิ่งที่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะเปลี่ยน ดังนั้นไม่เราไม่ได้โกรธกับแต่ละอื่น ๆ . อลิซ Maclennan มองออกไปนอกหน้าต่าง เธอคิดว่าอย่างที่เธอพูด "เราได้เริ่มต้นที่จะมีความสุขอีกครั้ง เกี่ยวกับหกเดือนที่ผ่านมาเราได้คุยนานเกี่ยวกับการแต่งงานของเรา อเล็กซ์กล่าวว่าเขารู้สึกเสียใจผมก็โกรธมาก เขาบอกว่าเขาต้องการที่จะใช้เวลามากขึ้นกับฉัน เขาต้องการที่จะพยายามทำให้ฉันมีความสุขอีกครั้ง. '' นาง Maclennan เมื่อสามีของคุณได้รับการใช้จ่ายเป็นจำนวนมากเวลาที่ร้านอาหารคุณก็มีคนรักหรือไม่? ' ถามโลแกน. อลิซ Maclennan มองไปที่สารวัตร คราวนี้เธอไม่ได้มองออกไป. 'ไม่' เธอกล่าว. โลแกนมองไปที่เธอ แต่กล่าวว่าไม่มีอะไร. 'ไม่สารวัตรฉันไม่ได้ "เธอกล่าว. โลแกนลุกขึ้นยืน.' ดีขอขอบคุณสำหรับเวลาของคุณ นาง Maclennan 'เธอกล่าวว่า 'ฉันหวังว่าฉันไม่จำเป็นต้องขอให้คุณสิ่งอื่น แต่ถ้าผมทำผมทราบว่าจะได้พบกับคุณ. * * * * * * * *' คุณคิดอย่างไรกับแกรนท์? ถามโลแกน พวกเขายืนอยู่นอกบ้านในสวน Polwarth. 'คุณหมายถึงอะไร, แหม่ม? ถามแกรนท์. 'ไม่ได้รักเธอหรือไม่เธอ? คุณกำลังเฝ้าดูเธอ คุณเชื่อเธอ? '' คุณยังทำไม่ได้? '' ผมไม่แน่ใจว่า 'ตอบโลแกน 'ผมเชื่อว่าสิ่งที่เธอพูดเกี่ยวกับการแต่งงานของเธอ แต่ฉันคิดว่าเธอมีคนรัก ... หรืออาจจะยังคงมีคนรัก. '' และคนรักอาจจะเป็นฆาตกร? ถามแกรนท์. 'ที่เป็นไปได้มาก, แกรนท์ แต่ถ้ามีคนรักไม่มีใครรู้ว่าเป็นใครในขณะนี้ อลิซ Maclennan แน่นอนจะไม่บอกเรา ถ้าอย่างนั้นเราคิดว่าสิ่งอื่นที่จะทำ. โลแกนบอกว่าแกรนท์เกี่ยวกับการเยี่ยมชมของเธอไปที่ร้านอาหารและสิ่งที่เธอได้พบออกจากตำ เธอถามแกรนท์จะส่งอเล็กซ์เสื้อผ้า MacLennans ที่นักวิทยาศาสตร์และจากนั้นไปที่ร้านอาหาร เธอต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเอียนรอสส์จากคนที่ทำงานอยู่ที่นั่น เธออยากที่จะรู้ว่ารอสส์รู้สึกเกี่ยวกับอเล็กซ์ Maclennan. โลแกนเริ่มคิดเกี่ยวกับโดนัลด์สโตน เขาต้องการเงินจำนวนมากและเขาต้องการได้อย่างรวดเร็ว พี่ชายในกฎหมายของเขาคือความตายและน้องสาวของเขาตอนนี้ที่อุดมสมบูรณ์มาก เขาเป็นเพียงแค่โชคดีหรือถูกเขาโชคดีมากเกินไป? เธอตัดสินใจที่เธอมีคำถามบางอย่างสำหรับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันขอโทษ แต่ฉันเกรงว่าฉันมีคำถามบางอย่างมากขึ้น ' โลแกน .
ที่ไม่เป็นไร สารวัตร เราจะนั่ง ?
อลิซ MacLennan เดินทั่วห้องและนั่งลงบน ขนาดใหญ่ สำหรับครั้งที่สองในวันนั้นให้เปิดประตู เมื่อโลแกนมาถึง maclennans ' บ้านใน polwarth สวน เขาเดินตามเธอเข้าไปในบ้านไปยังห้องรับแขก
' พลัง กลับบ้านแล้ว และจะกลับพรุ่งนี้ ' แกรนท์ ' ฉันไม่ได้บอกเธอมา '
ความดี . เจอเสื้อดำ ? ถาม โลแกน .
' เสื้อคลุมสีดำและสีดำกางเกง ' ' ตอบ แกรนท์ พวกเขาถูก อเล็กซ์ maclennans . นาง MacLennan ไม่ได้มีเสื้อสีเข้มเลย
'well ที่น่าสนใจ ' ' กล่าวว่า โลแกน แน่นอน เธออาจสวมใส่เสื้อผ้าของสามีเธอรับเสื้อผ้าเหล่านั้นเพื่อนักวิทยาศาสตร์โดยเร็วที่สุด เราต้องรู้ว่าใครคือปีนเขาในหรือออกจาก . . . . . . . " เธอหยุดพูดเมื่อพวกเขามาถึงห้องนั่งเล่นประตู .
อลิซ MacLennan ยืนอยู่หลังโต๊ะโบราณที่สวยงามและศึกษาเอกสารบางฉบับ เธอเงยหน้าขึ้นมองเมื่อโลแกนและอนุญาตให้เข้ามาในห้อง
'inspector โลแกน , ' ' เธอกล่าวว่า อะไรที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณ ?
โซฟาสีเขียวเธอสวมกางเกงสีเทาอ่อน และเสื้อสีขาว โลแกนนั่งอยู่ในเก้าอี้ที่ใกล้โซฟา ให้ยืนตรงประตู . . .
'as จ่าให้พบ ผมไม่มีเสื้อผ้าสีเข้ม ' อลิซ MacLennan ’ คนมักจะสวมสีดำเมื่อมีคนเสียชีวิต แต่อเล็กซ์จะต้องมีความสุขกับเกรย์ เธอยิ้มเศร้า

ฉันแน่ใจว่าเขาจะไม่รังเกียจ ' โลแกนเบาๆ .
อลิซ MacLennan มองขึ้น ยังไงก็ตามคุณต้องถามคำถามฉัน . '
โลแกนมองรอบๆห้องที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โบราณที่สวยงามและภาพเก่าบนผนัง .
'what เกิดขึ้นตอนนี้ ? ถาม โลแกน . . . ผู้ที่ได้รับบ้านและเงินของสามี เกิดอะไรขึ้นกับร้านอาหาร ?
'well ที่ง่าย ' อลิซ MacLennan ’ เขาทิ้งทุกอย่างไว้ที่ผม ฉันได้รับบ้านและเงิน - ทุกอย่าง ยกเว้น '
ร้านอาหาร' ' ไม่ใช่ร้านอาหาร ถาม โลแกน .
' , ร้านอาหารที่แตกต่างกัน ร้านอาหารอยู่เสมอของอเล็กซ์และเอียน . เอียนไม่ได้เงินใด ๆเมื่อพวกเขาเริ่มแล้ว อเล็กซ์ จ้างเขามาเป็นผู้จัดการ แต่อเล็กซ์ก็บอกว่าร้านอาหารที่เป็นของพวกเขา ห้าสิบ ห้าสิบ ตอนนี้อเล็กซ์ตายแล้ว ผมจะได้รับครึ่งหนึ่งและอีกร้อยละห้าสิบจะเอียน '
'did นายรอสที่รู้เรื่องนี้ ?
ขอโลแกน