He takes a deep breath, but even th

เขาจะใช้เวลาหายใจลึก ๆ แต่แม้ที่เจ็บ ... เขากลืน ... มันเจ็บมากขึ้น ... เสียสมาธิตัวเองไม่พอ ... แผลยังคงสด อีเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและเพียงแค่ต้องการที่จะเป็นที่ใด ยามากูชิเป็นที่พิงใกล้กับเขา ... ไม่มี ... ทำไม ... ทำไมเขามี o เห็นนี้ ... เขาจะต้องทำหน้าที่ตามปกติเขาไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นรู้ว่ามีความสุขที่เขารู้สึก ....
เขาเป็นเด็กน้อยที่น่ารักเขาเป็นพ่อของฉันแปลดิพี่


เขาลุกขึ้นและเริ่มเดินออกไปจากส่วนที่เหลือของกลุ่ม เมื่อ Azuma ถามที่เขาจะเพียงแค่ชั่วโมงตอบ "ฉันรู้สึกไม่สบาย ... ฉันจะไป ... ส่วนที่เหลือขอโทษ." เดินไปอย่างช้าๆเขาคิดถึงดูกังวลบนใบหน้าของทุกคน ช้าเขาลากเท้าของเขาไปที่ห้องของเขา ... มันแปลกออนซ์ของพลังงานในร่างกายของเขาทุกคนมีที่เหลือตอนนี้ ... ตอนนี้เขาเพียงต้องการที่จะนอน ...



อีได้รับการต้อนรับด้วยความเงียบทันทีที่เขาเข้ามาในห้องของเขา แต่มันก็ไม่เป็นไรเขาไม่ได้คาดหวังอะไร โยนตัวเองอยู่บนเตียงของเขาเขาปิดตาของเขาและพยายามที่จะหายใจอย่างสงบ ... ใจของเขาบอกเขาว่าเขามีเหตุผลที่จะเกลียด yamguchi ไม่มี ... แต่เขาก็ช่วยให้ความคิดของวิธีการที่คำทานากะจะไปหาเธอและไม่ให้เขา เขาพยายามที่จะโน้มน้าวตัวเองว่าเขามีความสุขสำหรับพวกเขาแต่มันจะดีกว่าถ้าพวกเขาก็เลิก "หยุด" เขาขู่ฟ่อที่ตัวเอง ... นี้เป็นเพียงแค่ไร้สาระ เขารู้สึกอับปางมากและมันอาจจะเป็นความผิดของเขา ... ถ้าเพียง แต่เขามีความกล้าหาญที่จะบอกทานากะครั้งแรกที่เขาอาจจะได้รับความสุขในเวลานี้ ... ระยะเวลาที่ได้รับมันตั้งแต่เขารู้สึกมีความสุข .... นานที่ผ่านมา

เขาใช้เวลาหายใจลึก แต่ก็เจ็บ...เขา swallows...มันเจ็บมาก... รบกวนตัวเองยังไม่พอ...แผลจะติดกัน E ค้นหาอีกครั้ง และเพียงแค่ต้องการอยู่ที่ใด ยามางูจิจะเอียงใกล้กับเขา... no..hy.why คงไม่มีโอที่เห็นนี้... เขาต้องดำเนินการตามปกติ เขาไม่ให้คนอื่น ๆ ทราบว่าอนาถรู้สึก...
เขาเป็นเด็กน้อยน่ารักเขาเป็นของฉัน dadsแปลดิพี่


เขาได้รับค่า และเริ่มต้นเดินจากส่วนเหลือของกลุ่ม เมื่อ เอซูม่าถามที่เขากำลัง h เพียงตอบ "รู้สึกป่วย...ฉันจะไป...เหลือ ขอการ " เขาเดินไปอย่างช้า ๆ คิดถึงดูกังวลบนใบหน้าของทุกคน ช้า เขาลากเท้าไปที่ห้องของเขา...ก็แปลก ทุกออนซ์ของพลังงานในร่างกายของเขามีซ้ายตอนนี้...ขวาตอนนี้เขาต้องนอน...



E ได้รับการต้อนรับ ด้วยความเงียบเมื่อเขาเข้าสู่ห้องพักของเขา แต่ก็ไม่เป็นไร เขาไม่ได้คาดหวังอะไร เขาทิ้งตัวเองบนเตียง ปิดตา และพยายามหายใจเบา ๆ ... จิตใจของเขาบอกเขามีเหตุผลเกลียด Yamguchi... แต่เขาเพียงช่วยคิดคำของทานากะอย่างเธอ และไม่ ให้เขา เขาพยายามที่จะมั่นใจตัวเองว่า เขามีความสุขสำหรับพวกเขา แต่มันจะดีกว่าหากพวกเขาเพียงยากไร้ค่า "หยุด" เขา hisses ที่ตัวเอง...นี่คือไร้สาระเพียง เขารู้สึก wrecked มาก และอาจเป็นข้อบกพร่องของเขา...ถ้าเพียงแต่เขามีความกล้าที่จะบอกขาวก่อนบางทีเขาอาจได้รับความสุขขณะนี้... ระยะนั้นได้เนื่องจาก เขารู้สึกมีความสุข... เกินนาน

เขาจะใช้เวลาสูดหายใจลึกๆแต่ว่าจะเจ็บปวด...เขานกนางแอ่น...แต่จะเจ็บปวดมากกว่า...ทำให้เขวเองยังไม่พอ...บาดแผลที่ได้รับยังสดใหม่ E มีลักษณะขึ้นมาอีกครั้งและใช้เวลาเดินทางเพียงไม่ต้องการที่จะเป็นที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ค้า Roy Yamaguchi คือเอนตัวอยู่ใกล้กับเขา...ไม่มี...ทำไม...ว่าทำไมเขาไม่ได้มีแต่ดูที่แห่งนี้...เขาจะต้องทำหน้าที่เป็นปกติเขาไม่สามารถให้คนอื่นได้รู้ว่าเขารู้สึกทุกข์ใจ.....
เขาของเด็กน้อยที่สวยงามของเขา


dadsแปลดิพี่ ของฉันเขาจะได้รับเพิ่มขึ้นและจะเริ่มเดินไปถึงยังอยู่ห่างจากส่วนที่เหลือของกลุ่ม เมื่อ. azuma ถามซึ่งเขาจะไปชั่วโมงเลือกการตอบกลับว่า"ผมรู้สึกไม่สบาย....ผมจะไป....ส่วนที่เหลือขอ อภัย ."เดินไปถึงยังห่างออกไปเขาก็ดูความกังวลของทุกคน อย่างช้าๆเขายืดเยื้อออกฟุตของเขาไปที่ห้องของเขา...แต่เป็นแปลกทุกหยดของพลังงานในร่างกายของเขาได้แล้วตอนนี้"...ตอนนี้เขาไม่ต้องการที่จะหลับ...



E มีทักทายกันด้วยความเงียบเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องของเขาแต่มันโอเคเขาไม่ได้คาดหวังอะไรอย่างอื่น ทิ้งตัวอยู่บนเตียงของเขาเขาจะปิดตาของเขาและจะพยายามให้ได้หายใจอย่างสงบ...ใจของเขาบอกเขาเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะเกลียด yamguchi ...แต่เขาไม่ทำให้คิดได้อย่างไรว่าคำพูดของ tanaka อยู่กับเธอและไม่ได้ไปให้เขา เขาจะพยายามที่จะโน้มน้าวให้กับตัวเองว่าเขามีความสุขสำหรับเขาแต่จะดีกว่านี้ถ้าพวกเขาไม่เพียงทำลาย "หยุด"เขา hisses ตัวเอง....แห่งนี้เป็นเพียงเรื่องตลก เขารู้สึกอับปางและอาจจะเป็นความผิดของเขา...ถ้าเขามีความกล้าที่จะบอก tanaka ครั้งแรกเขาอาจจะไม่มีความสุขมากเวลานี้...นานแค่ไหนก็จะได้รับการมาตั้งแต่เขารู้สึกว่ามีความสุข.... มานานเกินไป.