Agnes Gonxha Bojaxhiu (Gonxhe meaning

Agnes Gonxha Bojaxhiu (Gonxhe meani

Agnes Gonxha Bojaxhiu (Gonxhe meaning "rosebud" in Albanian) was born on 26 August 1910, in Üsküb, Ottoman Empire (now Skopje, capital of the Republic of Macedonia). Although she was born on 26 August, she considered 27 August, the day she was baptized, to be her "true birthday."[9] She was the youngest of the children of a family from Shkodër, Albania, born to Nikollë and Drana Bojaxhiu.[10] Her father, who was involved in Albanian politics, died in 1919 when she was eight years old.[11] After her father's death, her mother raised her as a Roman Catholic. According to a biography by Joan Graff Clucas, in her early years Agnes was fascinated by stories of the lives of missionaries and their service, and by age 12 was convinced that she should commit herself to a religious life.[12] She left home at age 18 to join the Sisters of Loreto as a missionary. She never again saw her mother or sister.[13]

Agnes initially went to the Loreto Abbey in Rathfarnham, Ireland to learn English, the language the Sisters of Loreto used to teach school children in India.[14] She arrived in India in 1929, and began her novitiate in Darjeeling, near the Himalayan mountains.[15] She took her first religious vows as a nun on 24 May 1931. At that time she chose the name Teresa after Thérèse de Lisieux, the patron saint of missionaries.[16][17] She took her solemn vows on 14 May 1937, while serving as a teacher at the Loreto convent school in eastern Calcutta.[4][18]

Although Teresa enjoyed teaching at the school, she was increasingly disturbed by the poverty surrounding her in Calcutta.[19] The Bengal famine of 1943 brought misery and death to the city; and the outbreak of Hindu/Muslim violence in August 1946 plunged the city into despair and horror.[20]

Missionaries of Charity
On 10 September 1946, Teresa experienced what she later described as "the call within the call" while traveling to the Loreto convent in Darjeeling from Calcutta for her annual retreat. "I was to leave the convent and help the poor while living among them. It was an order. To fail would have been to break the faith."[21] She began her missionary work with the poor in 1948, replacing her traditional Loreto habit with a simple white cotton sari decorated with a blue border, adopted Indian citizenship, and ventured out into the slums.[22][23] Initially she started a school in Motijhil; soon she started tending to the needs of the destitute and starving.[24] Her efforts quickly caught the attention of Indian officials, including the prime minister, who expressed his appreciation.[25]

Teresa wrote in her diary that her first year was fraught with difficulties. She had no income and had to resort to begging for food and supplies. Teresa experienced doubt, loneliness and the temptation to return to the comfort of convent life during these early months. She wrote in her diary:

Our Lord wants me to be a free nun covered with the poverty of the cross. Today I learned a good lesson. The poverty of the poor must be so hard for them. While looking for a home I walked and walked till my arms and legs ached. I thought how much they must ache in body and soul, looking for a home, food and health. Then the comfort of Loreto [her former order] came to tempt me. 'You have only to say the word and all that will be yours again,' the Tempter kept on saying ... Of free choice, my God, and out of love for you, I desire to remain and do whatever be your Holy will in my regard. I did not let a single tear come.[26]
Teresa received Vatican permission on 7 October 1950 to start the diocesan congregation that would become the Missionaries of Charity.[27] Its mission was to care for, in her own words, "the hungry, the naked, the homeless, the crippled, the blind, the lepers, all those people who feel unwanted, unloved, uncared for throughout society, people that have become a burden to the society and are shunned by everyone." It began as a small order with 13 members in Calcutta; today it has more than 4,000 nuns running orphanages, AIDS hospices and charity centers worldwide, and caring for refugees, the blind, disabled, aged, alcoholics, the poor and homeless, and victims of floods, epidemics, and famine.[28]

In 1952 Mother Teresa opened the first Home for the Dying in space made available by the city of Calcutta. With the help of Indian officials she converted an abandoned Hindu temple into the Kalighat Home for the Dying, a free hospice for the poor. She renamed it Kalighat, the Home of the Pure Heart (Nirmal Hriday).[29] Those brought to the home received medical attention and were afforded the opportunity to die with dignity, according to the rituals of their faith; Muslims were read the Quran, Hindus received water from the Ganges, and Catholics received the Last Rites.[30] "A beautiful death," she said, "is for people who lived like animals to die like angels—loved and wanted."[30] Mother Teresa soon opened a home for those suffering from Hansen's disease, commonly known as leprosy, and called the hospice Shanti Nagar (City of Peace).[31] The Missionaries of Charity also established several leprosy outreach clinics throughout Calcutta, providing medication, bandages and food.

As the Missionaries of Charity took in increasing numbers of lost children, Mother Teresa felt the need to create a home for them. In 1955 she opened the Nirmala Shishu Bhavan, the Children's Home of the Immaculate Heart, as a haven for orphans and homeless youth.[32]

The order soon began to attract both recruits and charitable donations, and by the 1960s had opened hospices, orphanages and leper houses all over India. Mother Teresa then expanded the order throughout the globe. Its first house outside India opened in Venezuela in 1965 with five sisters.[33] Others followed in Rome, Tanzania, and Austria in 1968; during the 1970s the order opened houses and foundations in dozens of countries in Asia, Africa, Europe and the United States.[34]

Her philosophy and implementation have faced some criticism. David Scott wrote that Mother Teresa limited herself to keeping people alive rather than tackling poverty itself.[35] She has also been criticized for her view on suffering: according to an article in the Alberta Report, she felt that suffering would bring people closer to Jesus.[36] The quality of care offered to terminally ill patients in the Homes for the Dying has been criticised in the medical press, notably The Lancet and the British Medical Journal, which reported the reuse of hypodermic needles, poor living conditions, including the use of cold baths for all patients, and an approach to illness and suffering that precluded the use of many elements of modern medical care, such as systematic diagnosis.[37] Dr. Robin Fox, editor of The Lancet, described the medical care as "haphazard", as volunteers without medical knowledge had to take decisions about patient care, because of the lack of doctors. He observed that her order did not distinguish between curable and incurable patients, so that people who could otherwise survive would be at risk of dying from infections and lack of treatment.[38]

The Missionaries of Charity Brothers was founded in 1963, and a contemplative branch of the Sisters followed in 1976. Lay Catholics and non-Catholics were enrolled in the Co-Workers of Mother Teresa, the Sick and Suffering Co-Workers, and the Lay Missionaries of Charity. In answer to the requests of many priests, in 1981 Mother Teresa also began the Corpus Christi Movement for Priests,[39] and in 1984 founded with Fr. Joseph Langford the Missionaries of Charity Fathers[40] to combine the vocational aims of the Missionaries of Charity with the resources of the ministerial priesthood. By 2007 the Missionaries of Charity numbered approximately 450 brothers and 5,000 nuns worldwide, operating 600 missions, schools and shelters in 120 countries.[41]

International charity
In 1982, at the height of the Siege of Beirut, Mother Teresa rescued 37 children trapped in a front line hospital by brokering a temporary cease-fire between the Israeli army and Palestinian guerrillas.[42] Accompanied by Red Cross workers, she traveled through the war zone to the devastated hospital to evacuate the young patients.[43]

When Eastern Europe experienced increased openness in the late 1980s, she expanded her efforts to Communist countries that had previously rejected the Missionaries of Charity, embarking on dozens of projects. She was undeterred by criticism about her firm stand against abortion and divorce stating, "No matter who says what, you should accept it with a smile and do your own work."

Mother Teresa traveled to assist and minister to the hungry in Ethiopia
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
แอกเนส Gonxha Bojaxhiu (Gonxhe ความหมาย "โรสบัด" ในแอลเบเนีย) เกิดใน 1910 26 สิงหาคม Üsküb ในจักรวรรดิออตโตมัน (ตอนนี้ Skopje เมืองหลวงของประเทศมาซิโดเนีย) แม้ว่าเธอเกิดในเดือน 26 สิงหาคม เธอพิจารณา 27 สิงหาคม วันที่เธอได้รับบัพติศมา จะ "จริงวันเกิดของเธอ"[9] เธอเป็นลูกของลูกของครอบครัวจาก Shkodër แอลเบเนีย Nikollë และ Drana Bojaxhiu เกิด[10] บิดา ผู้มีส่วนร่วมทางการเมืองที่แอลเบเนีย เสียชีวิตในค.ศ. 1919 เมื่อเธออายุ 8 ปี[11] หลังจากการตายของพ่อ แม่ของเธอเลี้ยงเธอเป็นโรมันคาทอลิก ตามประวัติโดย Joan Graff Clucas ในปีแรก ๆ ของแอกเนสที่หลงใหลเรื่องราวของชีวิตของข้าฯ และบริการ และตามอายุ 12 ไม่มั่นใจว่า เธอควรยืนยันตัวเองเพื่อชีวิตทางศาสนา[12] เธอออกจากบ้านที่อายุ 18 น้องสาว Loreto เป็นมิชชันนารีที่เข้า เธอไม่เคยอีกครั้งเห็นแม่หรือน้องสาวของเธอ[13]แอกเนสครั้งแรกไปแอบ Loreto ใน Rathfarnham ประเทศไอร์แลนด์การเรียนภาษาอังกฤษ ภาษาน้องสาว Loreto ใช้สอนเด็กนักเรียนในอินเดีย[14] เธอมาถึงอินเดียในปีพ.ศ. 2472 และเริ่มฟอเรสท์เธอในดาร์จีลิ่ง ใกล้ภูเขาหิมาลัย[15] เธอเอาว่าศาสนาครั้งแรกของเธอเป็นเด็กที่บน 24 1931 พฤษภาคม ที่ เธอเลือกชื่อเทเรซาหลัง Thérèse de Lisieux เซนต์สมาชิกของข้าฯ[16][17] เธอเอาของเธอว่าบุดใน 14 1937 พฤษภาคม ในขณะที่บริการเป็นครูที่โรงเรียนคอนแวนต์ Loreto ในกาลกัตต้าตะวันออก[4][18]แม้ว่าเทเรซาเข้าสอนที่โรงเรียน มากขึ้นเธอถูกรบกวน โดยความยากจนที่ล้อมรอบเธอในกาลกัตต้า[19] ทุพภิกขภัยในเบงกอล 1943 ที่นำความทุกข์ยากและความตายการเมือง และระบาดรุนแรงฮินดู/มุสลิมในปี 1946 สิงหาคมลดลงเมืองเป็นความสิ้นหวังและสยองขวัญ[20]ข้าฯ ของกุศลบน 10 1946 กันยายน เทเรซาพบอะไรเธอในภายหลังอธิบายว่า "โทรภายในโทร" ขณะเดินทางไปคอนแวนต์ Loreto ในดาร์จีลิ่งจากเมืองกัลกัตตาในพักผ่อนประจำปีของเธอ "ผมปล่อยคอนแวนต์ และช่วยเหลือคนจนขณะที่อาศัยอยู่ในหมู่พวกเขา ใบสั่งได้ ล้มเหลวจะได้ทำลายความเชื่อ"[21] เธอเริ่มศาสนาของเธอกับคนจนในค.ศ. 1948, Loreto ดั้งเดิมของเธอนิสัยกับส่าหรีผ้าฝ้ายสีขาวเรียบง่ายตกแต่ง ด้วยเส้นขอบสีน้ำเงิน รับรองสัญชาติอินเดีย และ ventured ออกเป็นตัวแทน[22][23] เริ่มเธอเริ่มต้นเรียนใน Motijhil เร็ว ๆ นี้ เธอเริ่มต้นแนวความต้องการของสถานบำบัด และ starving[24] ความเร็วจับความสนใจของเจ้าหน้าที่อินเดีย นายกรัฐมนตรี ที่แสดงความขอบคุณของเขารวมถึง[25]เทเรซาเขียนในไดอารี่ของเธอว่า ปีแรกของเธอเต็มไป ด้วยความยากลำบาก เธอก็ไม่มีรายได้ และต้องหันไปขอทานอาหารและอุปกรณ์ เทเรซาพบข้อสงสัย ความเหงา และจะกลับในช่วงเดือนเหล่านี้ก่อนเพื่อความสะดวกสบายของชีวิตคอนแวนต์ เธอเขียนในไดอารี่ของเธอ:พระเจ้าของเราต้องให้ เด็กฟรีปกคลุมไป ด้วยความยากจนของกางเขนนั้น วันนี้ฉันได้เรียนรู้บทเรียนที่ดี ความยากจนของคนจนต้องจึงยากสำหรับพวกเขา ในขณะที่กำลังมองหาบ้านฉันเดิน และเดินจนถึงแขน และขา ached คิดว่า พวกเขาต้อง ache ในร่างกายและจิต หาบ้าน อาหาร และสุขภาพ แล้ว สบายลอเร [เธอสั่งอดีต] มายั่วยวนใจฉัน 'คุณได้เพียงกล่าวคำและทั้งหมดที่จะเป็นของคุณอีก Tempter ที่พูดอยู่บนตลอด... เลือกฟรี พระเจ้า และ ไม่รักคุณ ฉันต้องยังคงอยู่ และทำอะไรได้คุณจะศักดิ์สิทธิ์ในเกี่ยวกับฉัน ฉันไม่ได้ปล่อยให้น้ำตาเดียวมา[26]เทเรซาได้รับอนุญาตวาติกันใน 7 1950 ตุลาคมเริ่มชุมนุมชน diocesan ที่จะเป็นผู้สอนศาสนากุศล[27] ภารกิจคือการ ดูแล คำพูดของตนเอง "หิว เปล่า ไร้ที่อยู่ ที่พิการหัด คนตาบอด lepers ทุกคนรู้สึกที่ไม่พึงประสงค์ unloved, uncared สำหรับทั้งสังคม คนที่เป็น ภาระกับสังคม และ shunned โดยทุกคน " มันเริ่มเป็นใบขนาดเล็กมีสมาชิก 13 ในกาลกัตต้า วันนี้มีมากกว่า 4000 ชีสงเคราะห์ hospices เอดส์ และองค์กรการกุศลศูนย์ทั่ว โลก และสำหรับผู้ลี้ภัย คนตาบอด คนพิการ aged, alcoholics ยากจน และประชาชนกว่า และผู้ประสบภัยน้ำท่วม โรคระบาด และภาวะ[28]ใน 1952 แม่ชีเทเรซาเปิดบ้านครั้งแรกให้ตายในพื้นที่ที่ปรากฏตามเมืองกาลกัตต้า ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่อินเดีย เธอแปลงเป็นวัดฮินดูรุ่งบ้าน Kalighat สำหรับตาย hospice ฟรีสำหรับคนยากจน เธอเปลี่ยนชื่อมัน Kalighat บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ (เนอร์มัล Hriday)[29] ผู้ให้ความสนใจทางการแพทย์ได้รับบ้าน และที่นี่โอกาสที่จะตาย ด้วยศักดิ์ศรี ตามพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา มุสลิมได้อ่านอัลกุรอาน ฮินดูได้รับน้ำจากแม่น้ำคงคา และคาทอลิกรับพิธีกรรมสุดท้าย[30] "ที่สวยตาย เธอกล่าวว่า, " สำหรับคนที่อาศัยอยู่เช่นเทวดาคนสัตว์ตาย — รัก และต้องการ"[30] แม่ชีเทเรซาเปิดบ้านสำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคของแฮนเซ่น รู้จักกันทั่วไปเป็น leprosy และเรียกว่า hospice ในเร็ว ๆ นี้มเมอร์ฟอร์ต (เมืองของสันติภาพ)[31] ข้าฯ กุศลต่อหลาย leprosy คลินิกภาคสนามตลอดกาลกัตต้า ให้ยา ใช้ผ้าพันแผล และอาหารขณะนั้นกุศลใช้ในการเพิ่มจำนวนเด็กหาย แม่ชีเทเรซารู้สึกว่าจำเป็นในการสร้างบ้านนั้น ใน 1955 เธอเปิดวันเนอมาลา Shishu เด็กบ้านของหัวใจ นฤมลเป็นสวรรค์สำหรับเด็กกำพร้าและเยาวชนจรจัด[32]ใบสั่งเร็ว ๆ นี้เริ่มที่จะดึงดูดทั้งทหารเกณฑ์และกุศลบริจาค และ โดยช่วงปี 1960 ได้เปิด hospices สงเคราะห์ และบ้าน leper ทั่วอินเดีย แม่ชีเทเรซาแล้วขยายใบสั่งทั่วโลก บ้านหลังแรกอยู่นอกอินเดียเปิดในเวเนซุเอลาในปี 1965 กับน้องสาว 5[33] อื่น ๆ ตามในโรม แทนซาเนีย และออสเตรียในปี 2511 ในช่วงทศวรรษ 1970 ใบเปิดบ้านและฐานรากในหลายประเทศในเอเชีย แอฟริกา ยุโรป และสหรัฐอเมริกา[34]ดำเนินงานและปรัชญาของเธอต้องเผชิญการวิจารณ์บาง David สก็อตเขียนว่า แม่ชีเทเรซาจำกัดตัวเองให้คนมีชีวิตแทนที่จะแก้ปัญหาความยากจนเอง[35] เธอมียังถูกวิพากษ์วิจารณ์ในมุมมองของเธอทุกข์: ตามบทความในรายงานอัลเบอร์ตา เธอรู้สึกว่า ทุกข์จะนำคนใกล้ชิดพระเยซู[36] คุณภาพดูแลแก่พฤติกรรมป่วยผู้ป่วยในบ้านสำหรับการตายได้รับ criticised ในทางการแพทย์ ยวด The Lancet และอังกฤษทางการแพทย์ราย ซึ่งรายงานนำเข็มฉีดยาเข็ม สภาพความเป็นอยู่ที่ดี รวมถึงการใช้อาบน้ำเย็นสำหรับผู้ป่วยทั้งหมด และวิธีการการเจ็บป่วยและทุกข์ทรมานที่ precluded ใช้องค์ประกอบต่าง ๆ ของการแพทย์สมัยใหม่เช่นระบบวินิจฉัย[37] ดร.โรบิน Fox บรรณาธิการของ The Lancet อธิบายการดูแลทางการแพทย์เป็น "haphazard" มีอาสาสมัคร โดยไม่มีความรู้ทางการแพทย์จะตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วย เนื่องจากขาดแพทย์ เขาสังเกตเห็นว่า เธอสั่งได้ไม่แยกระหว่างนี้ และรักษาผู้ป่วย เพื่อให้คนสามารถอยู่รอดหรือจะเสี่ยงตายจากการติดเชื้อและการขาดการรักษา[38]นั้นพี่กุศลก่อตั้งขึ้นใน 1963 และสาขาจิตตปัญญาของน้องสาวตามมาในปี 1976 วางคาทอลิก และคาทอลิกไม่ได้ลงทะเบียนเพื่อนร่วมงานของแม่ชีเทเรซา ผู้ป่วย และทุกข์ทรมานเพื่อนร่วมงาน และการวางนั้นของกุศล ในการตอบคำขอของพระสงฆ์มากมาย ในปี 1981 แม่ชีเทเรซาเริ่มต้นคริสติเคลื่อนที่ สำหรับพระ สงฆ์, [39] และ ในปีพ.ศ. 2527 ก่อตั้งกับคุณพ่อโจเซฟ Langford ข้าฯ ของกุศลบิดา [40] รวมเป้าหมายอาชีพของข้าฯ กุศลกับทรัพยากรของปุโรหิตรัฐมนตรีต่างประเทศ โดย 2007 นั้นกุศลเลขพี่น้องประมาณ 450 และชี 5000 ทั่วโลก ปฏิบัติภารกิจ 600 โรงเรียน และพักอาศัยในประเทศ[41]องค์กรการกุศลนานาชาติในปี 1982 ที่ล้อมกรุงเบรุต แม่ชีเทเรซารับ 37 เด็กติดอยู่ในโรงพยาบาลแนวหน้า โดยการหยุดยิงชั่วคราวระหว่างกองทัพอิสราเอลและปาเลสไตน์พวก brokering[42] พร้อม ด้วยคนงานกาชาด เธอได้เดินทางผ่านเขตสงครามทำลายโรงพยาบาลต้องอพยพผู้ป่วยเด็ก[43]เมื่อยุโรปตะวันออกมีประสบการณ์เพิ่มขึ้นอย่างยิ่งในปลายทศวรรษ 1980 เธอขยายความถึงประเทศคอมมิวนิสต์ที่เคยปฏิเสธการข้าฯ ของกุศล ล่วงหลายสิบโครงการ เธอถูก undeterred โดยวิจารณ์เกี่ยวกับขาของเธอยืนยันจากทำแท้งและการหย่าที่ระบุ "ไม่ว่าใครบอกว่า อะไร คุณควรยอมรับ ด้วยรอยยิ้ม และทำงานของคุณเอง"แม่ชีเทเรซาเดินทางไปช่วยเหลือ และรัฐมนตรีว่ากระทรวงการหิวในเอธิโอเปีย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
แอกเนส Gonxha Bojaxhiu (Gonxhe ความหมาย "กุหลาบ" ในภาษาไทย) เกิดเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 1910 ในÜsküb, จักรวรรดิออตโต (ตอนนี้สโกเปียเมืองหลวงของสาธารณรัฐมาซิโดเนีย) แม้ว่าเธอเกิดเมื่อวันที่ 26 สิงหาคมเธอคิดว่าวันที่ 27 สิงหาคมวันที่เธอได้รับศีลล้างบาปจะเป็นของเธอ "วันเกิดที่แท้จริง." [9] เธอเป็นน้องคนสุดท้องของเด็กในครอบครัวจากShkodër, แอลเบเนีย, เกิดมาเพื่อ Nikolle และ Drana Bojaxhiu. [10] พ่อของเธอที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการเมืองแอลเบเนียเสียชีวิตในปี 1919 เมื่อเธออายุได้แปดขวบ. [11] หลังจากการตายของพ่อของเธอแม่ของเธอยกเธอเป็นโรมันคาทอลิก ตามชีวประวัติโดยโจแอนนาการปลูกถ่ายอวัยวะ Clucas ในช่วงปีแรกของเธอแอกเนสรู้สึกทึ่งกับเรื่องราวของชีวิตของมิชชันนารีและบริการของพวกเขาและเมื่ออายุ 12 ก็เชื่อว่าเธอควรจะกระทำตัวเองเพื่อชีวิตทางศาสนา. [12] เธอออกจากบ้านที่ อายุ 18 จะเข้าร่วมน้องสาวของโลเรโตเป็นมิชชันนารี เธอไม่เคยเห็นอีกครั้งแม่หรือน้องสาวของเธอ. [13] แอกเนสแรกไปเรโตวัดใน Rathfarnham, ไอร์แลนด์ที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ, ภาษาน้องสาวของโลเรโตใช้ในการสอนเด็กนักเรียนในประเทศอินเดีย. [14] เธอมาถึงในประเทศอินเดียในปี 1929 และเริ่มสามเณรของเธอในดาร์จีลิงใกล้กับภูเขาหิมาลัย. [15] เธอเอาคำสาบานศาสนาเป็นครั้งแรกของเธอในฐานะแม่ชีที่ 24 พปี 1931 ในขณะที่เธอเลือกที่ชื่อเทเรซาเดอหลังจากThérèseลิซิเออซ์นักบุญอุปถัมภ์ของมิชชันนารีที่. [ 16] [17] เธอเอาคำสาบานเคร่งขรึมของเธอใน 14 พฤษภาคม 1937 ในขณะที่ทำหน้าที่เป็นครูที่โรงเรียนคอนแวนต์เรโตในภาคตะวันออกของกัลกัต. [4] [18] ถึงแม้ว่าจะมีความสุขกับการเรียนการสอนเทเรซาที่โรงเรียนเธอได้รับการรบกวนมากขึ้นโดยความยากจน . โดยรอบของเธอในกัลกัต [19] อดอยากเบงกอล 1943 นำความทุกข์ยากและความตายที่เมือง; และการระบาดของฮินดู / ความรุนแรงของชาวมุสลิมในเดือนสิงหาคม 1946 ลดลงเมืองในความสิ้นหวังและความกลัว. [20] เผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิที่ 10 กันยายน 1946 เทเรซาได้รับการฝึกฝนในสิ่งที่เธออธิบายต่อว่า "โทรภายในโทร" ในขณะที่เดินทางไปยังคอนแวนต์เรโต ในดาร์จีลิงจากกัลกัตสำหรับการพักผ่อนประจำปีของเธอ "ผมจะออกจากคอนแวนต์และช่วยให้คนยากจนในขณะที่อยู่ในหมู่พวกเขา. มันเป็นคำสั่ง. ที่จะล้มเหลวจะได้รับที่จะทำลายความเชื่อมั่น." [21] เธอเริ่มงานเผยแผ่ศาสนาของเธอกับคนยากจนในปี 1948 แทนที่แบบดั้งเดิมเรโตของเธอ นิสัยกับส่าหรีผ้าฝ้ายสีขาวที่เรียบง่ายตกแต่งด้วยเส้นขอบสีฟ้า, นำสัญชาติอินเดียและกล้าออกไปในสลัม [22] [23] แรกเธอเริ่มเรียนใน Motijhil. เร็ว ๆ นี้เธอเริ่มพุ่งความต้องการของยากจนและหิวโหย. [24] ความพยายามของเธอได้อย่างรวดเร็วได้รับความสนใจของเจ้าหน้าที่ของอินเดียรวมทั้งนายกรัฐมนตรีที่แสดงความขอบคุณของเขา. [25] เทเรซาเขียนไว้ในไดอารี่ของเธอว่าปีแรกของเธอเต็มไป ด้วยความยากลำบาก เธอมีรายได้ไม่และต้องหันไปขอทานสำหรับอาหารและวัสดุสิ้นเปลือง เทเรซาประสบการณ์สงสัยความเหงาและความพยายามที่จะกลับไปที่ความสะดวกสบายของชีวิตคอนแวนต์ในช่วงต้นเดือนนี้ เธอเขียนในสมุดบันทึกของเธอ: พระเจ้าของเราอยากให้ผมเป็นแม่ชีฟรีปกคลุมไปด้วยความยากจนของข้าม วันนี้ผมได้เรียนรู้บทเรียนที่ดี ความยากจนของคนยากจนจะต้องเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขา ในขณะที่มองหาบ้านฉันเดินและเดินจนแขนและขาของฉันปวด ผมคิดว่าพวกเขาจะต้องปวดในร่างกายและจิตวิญญาณ, มองหาบ้าน, อาหารและสุขภาพ แล้วความสะดวกสบายของโลเรโต [อดีตเพื่อเธอ] มาล่อใจฉัน 'คุณมีเพียงที่จะพูดคำและสิ่งที่จะเป็นของคุณอีกครั้ง' Tempter เก็บไว้ในบอกว่า ... ทางเลือกฟรีพระเจ้าของฉันและออกจากความรักสำหรับคุณฉันต้องการที่จะยังคงอยู่และทำสิ่งที่เป็นพระของคุณจะ ในเรื่องของฉัน ผมไม่ได้ปล่อยให้น้ำตาเดียวมา. [26] เทเรซาได้รับอนุญาตวาติกันที่ 7 ตุลาคม 1950 ที่จะเริ่มต้นการชุมนุมของโบสถ์ที่จะกลายเป็นนักเผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิ. [27] ภารกิจของมันคือการดูแลในคำพูดของเธอเอง " หิวเปลือยกายจรจัด, พิการ, คนตาบอด, โรคเรื้อน, ทุกคนผู้ที่รู้สึกไม่พึงประสงค์ไม่มีใครรัก, โดดเดี่ยวสำหรับทั่วสังคมคนที่ได้กลายเป็นภาระให้กับสังคมและเป็นที่รังเกียจของทุกคน. " มันเริ่มเป็นคำสั่งขนาดเล็กที่มี 13 คนในกัลกัต; วันนี้มันมีมากกว่า 4,000 แม่ชีที่ทำงานสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าสถานพยาบาลโรคเอดส์และศูนย์การกุศลทั่วโลกและการดูแลผู้ลี้ภัยคนตาบอดผู้พิการ, ผู้สูงอายุ, สุรา, ยากจนและไม่มีที่อยู่อาศัยและตกเป็นเหยื่อของน้ำท่วมโรคระบาดและความอดอยาก. [28] ใน 1952 แม่เทเรซาเปิดบ้านครั้งแรกสำหรับการตายในพื้นที่ทำใช้ได้โดยเมืองกัลกัต ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่อินเดียเธอเปลี่ยนวัดฮินดูที่ถูกทอดทิ้งใน Kalighat บ้านตายที่บ้านพักรับรองฟรีสำหรับคนยากจน เธอเปลี่ยนชื่อเป็น Kalighat, บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ (Nirmal Hriday) [29] ผู้ที่นำมาให้ที่บ้านได้รับความสนใจทางการแพทย์และได้รับโอกาสที่จะตายอย่างมีศักดิ์ศรีตามพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา. ชาวมุสลิมได้รับการอ่านคัมภีร์อัลกุรอานฮินดูที่ได้รับน้ำจากแม่น้ำคงคาและคาทอลิกได้รับพิธีกรรมล่าสุด. [30] "การเสียชีวิตที่สวยงาม" เธอกล่าวว่า "สำหรับคนที่อาศัยอยู่เหมือนสัตว์ที่จะตายเหมือนเทวดารักและต้องการ." [30] แม่เทเรซาในเร็ว ๆ นี้เปิดบ้านสำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคขี้ทูดเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นโรคเรื้อนและเรียกที่บ้านพักรับรอง Shanti ปติ (เมืองแห่งสันติภาพ). [31] เผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิยังเป็นที่ยอมรับหลายคลินิกโรคเรื้อนขยายทั่วกัลกัตให้ ยาผ้าพันแผลและอาหารขณะที่นักเผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิเอาในการเพิ่มจำนวนของเด็กที่หายไปแม่เทเรซารู้สึกถึงความจำเป็นในการสร้างบ้านสำหรับพวกเขา ในปี 1955 เธอเปิด Nirmala Shishu ภบ้านเด็กติหัวใจเป็นสวรรค์สำหรับเด็กกำพร้าและเยาวชนที่ถูกทอดทิ้ง. [32] เพื่อไม่ช้าก็เริ่มที่จะดึงดูดทั้งการชักชวนและเงินบริจาคการกุศลและโดยปี 1960 ได้เปิด hospices สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และบ้านคนโรคเรื้อนทั่วประเทศอินเดีย แม่เทเรซาแล้วขยายตัวเพื่อไปทั่วโลก บ้านหลังแรกที่อยู่นอกประเทศอินเดียเปิดในเวเนซูเอลาในปี 1965 กับห้าน้องสาว [33] อื่น ๆ ตามมาในกรุงโรม, แทนซาเนีย, และออสเตรียในปี 1968. ในช่วงปี 1970 เพื่อเปิดบ้านและฐานรากในหลายประเทศในเอเชีย, แอฟริกา, ยุโรปและสหรัฐอเมริกา. [34] ปรัชญาและการดำเนินการของเธอได้เผชิญหน้ากับคำวิจารณ์บาง เดวิดก็อตต์เขียนว่าแม่เทเรซา จำกัด ตัวเองเพื่อรักษาชีวิตคนมากกว่าที่จะแก้ปัญหาความยากจนของตัวเอง [35] เธอยังได้รับการวิพากษ์วิจารณ์มุมมองของเธอในความทุกข์ทรมาน. ตามที่บทความในอัลเบอร์ต้ารายงานเธอรู้สึกทุกข์ที่จะนำคนใกล้ชิดกับ พระเยซู. [36] ที่มีคุณภาพของการดูแลระยะสุดท้ายให้แก่ผู้ป่วยในที่อยู่อาศัยสำหรับตายได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในสื่อทางการแพทย์สะดุดตามีดหมอและวารสารการแพทย์อังกฤษซึ่งรายงานนำมาใช้ใหม่ของเข็มฉีดยาสภาพความเป็นอยู่ที่ยากจนรวมทั้ง ใช้การอาบน้ำเย็นสำหรับผู้ป่วยทั้งหมดและวิธีการที่จะเจ็บป่วยและความทุกข์ทรมานที่จรรยาบรรณการใช้หลายองค์ประกอบของการดูแลทางการแพทย์ที่ทันสมัยเช่นการวินิจฉัยระบบ. [37] ดร. โรบินฟ็อกซ์, บรรณาธิการของมีดหมออธิบายการรักษาพยาบาล ขณะที่ "บังเอิญ" ในขณะที่อาสาสมัครที่ไม่มีความรู้ทางการแพทย์ที่ต้องใช้เวลาในการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยเพราะขาดแพทย์ เขาสังเกตเห็นว่าคำสั่งของเธอไม่ได้เห็นความแตกต่างระหว่างผู้ป่วยรักษาได้และรักษาไม่หายเพื่อให้คนอื่นที่สามารถอยู่รอดได้จะมีความเสี่ยงของการตายจากการติดเชื้อและการขาดของการรักษา. [38] เผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิบราเดอร์ได้รับการก่อตั้งขึ้นในปี 1963 และครุ่นคิด สาขาของน้องสาวที่ใช้ในปี 1976 เลคาทอลิกและไม่ใช่คาทอลิกได้รับการคัดเลือกในการร่วมงานของแม่เทเรซา, ป่วยและทุกข์ร่วมงานและเผยแผ่ศาสนาเลย์ของมูลนิธิ ในคำตอบต่อการร้องขอของพระสงฆ์จำนวนมากในปี 1981 แม่เทเรซาก็เริ่ม Corpus Christi เคลื่อนไหวเพื่อพระสงฆ์ [39] และในปี 1984 ก่อตั้งขึ้นโดยมีคุณพ่อ โจเซฟแลงเผยแผ่ศาสนาของพ่อกุศล [40] การรวมจุดมุ่งหมายอาชีพของนักเผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิที่มีทรัพยากรของเพียรัฐมนตรี 2007 โดยมิชชันนารีของมูลนิธิเลขประมาณพี่น้อง 450 และ 5,000 แม่ชีทั่วโลกในการดำเนินงาน 600 ภารกิจโรงเรียนและที่พักอาศัยใน 120 ประเทศทั่วโลก. [41] การกุศลระหว่างประเทศในปี 1982 ที่ความสูงของล้อมแห่งเบรุต, แม่เทเรซาได้รับการช่วยเหลือ 37 คนติดอยู่ใน โรงพยาบาลหน้าเส้นสภาวการณ์หยุดยิงชั่วคราวระหว่างกองทัพอิสราเอลและการรบแบบกองโจรปาเลสไตน์. [42] พร้อมกับคนงานกาชาดเธอเดินทางผ่านเขตสงครามไปที่โรงพยาบาลเสียใจที่จะอพยพผู้ป่วยหนุ่ม. [43] เมื่อยุโรปตะวันออก การเปิดกว้างที่เพิ่มขึ้นที่มีประสบการณ์ในสาย 1980S เธอขยายความพยายามของเธอไปยังประเทศคอมมิวนิสต์ที่เคยปฏิเสธก่อนหน้านี้นักเผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิ, การเริ่มดำเนินการนับสิบโครงการ เธอเป็นคนที่ไม่มีใครขัดขวางโดยการวิจารณ์เกี่ยวกับการตั้ง บริษัท ของเธอต่อต้านการทำแท้งและการหย่าร้างเซน "ไม่ว่าใครจะบอกว่าสิ่งที่คุณควรจะยอมรับมันด้วยรอยยิ้มและทำผลงานของตัวเอง." แม่เทเรซาได้เดินทางไปให้ความช่วยเหลือและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการหิวในประเทศเอธิโอเปีย




























การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
แอกเนส gonxha bojaxhiu ( gonxhe ความหมาย " กุหลาบ " ในแอลเบเนีย ) เกิดเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม ค.ศ. 1910 ในอึสกือ B , จักรวรรดิออตโตมัน ( ตอนนี้สโกเปีย เมืองหลวงของสาธารณรัฐมาซิโดเนีย ) ถึงแม้ว่าเธอเกิดเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม เธอพิจารณา 27 สิงหาคม วันที่เธอถูกบัพติสมา จะวันเกิดที่แท้จริงของเธอ " " [ 9 ] เขาเป็นคนสุดท้องของลูก ของครอบครัวจาก albania prefectures . kgm , แอลเบเนีย , เกิดมาเพื่อ nikoll ë และดรา bojaxhiu .[ 10 ] พ่อของเธอที่เกี่ยวข้องกับการเมืองตุรกี ตายในปี 1919 เมื่อเธออายุได้แปดปี . [ 11 ] หลังจากการตายของพ่อของเธอ แม่เธอเลี้ยงของเธอเป็นโรมันคาทอลิก ตามชีวประวัติโดย Joan Graff clucas ในช่วงต้นปีของเธอแอกเนสหลงใหลเรื่องราวของชีวิตของมิชชันนารี และบริการของตนเอง และเมื่ออายุ 12 ก็เชื่อว่า เธอควรกระทำตัวเองเพื่อชีวิตทางศาสนา[ 12 ] ที่เธอหนีออกจากบ้านตอนอายุ 18 กับน้องสาวของ Loreto เป็นมิชชันนารี เธอไม่มีวันได้เห็นแม่ของเธอหรือน้องสาว [ 13 ]

แอกเนส ตอนแรกไป Loreto Abbey ใน rathfarnham , ไอร์แลนด์ เรียนภาษาอังกฤษ ภาษา น้องสาวของ โลเรโต้ เคยสอนเด็กที่โรงเรียนในอินเดีย [ 14 ] เธอมาถึงในอินเดียในปี 1929 และเริ่มช่วงเริ่มต้นของเธอใน Darjeeling Himalayan ภูเขาใกล้ .[ 15 ] เธอสาบานของเธอครั้งแรกทางศาสนาเป็นแม่ชีเมื่อ 24 พฤษภาคม 1931 . เวลาที่เธอเลือกชื่อ เทเรซ่า หลังจากที่ th é r è se de lisieux , นักบุญอุปถัมภ์ของมิชชันนารี . [ 16 ] [ 17 ] เธอสาบานขึงขังของเธอเมื่อ 14 พฤษภาคม 1937 ในขณะที่ทำหน้าที่เป็นครูใน โลเรโต้ โรงเรียนคอนแวนต์ในภาคตะวันออกของเมืองกัลกัตตา [ 4 ] [ 18 ]

ถึงแม้ว่าเทเรซ่าชอบ การสอนที่โรงเรียนเธอขึ้นรบกวนโดยความยากจนโดยรอบของเธอในเมืองกัลกัตตา [ 19 ] ข้าวยากหมากแพงเบงกอล 1943 นำความทุกข์และความตาย การเมือง และการปะทุของฮินดู / มุสลิมความรุนแรงในเดือนสิงหาคม 1946 ทางการเมืองในความสิ้นหวังและสยองขวัญ [ 20 ]

มิชชันนารีของการกุศล
เมื่อวันที่ 10 กันยายน 1946 ,เทเรซ่า ประสบกับสิ่งที่เธออธิบายในภายหลังว่า " โทรศัพท์ภายในโทร " ในขณะที่เดินทางไปยังโบสถ์ Loreto ใน Darjeeling จากกัลกัตตาเพื่อถอยประจำปีของเธอ . " ฉันกำลังจะออกจากคอนแวนต์และช่วยคนจนอยู่ในหมู่พวกเขา มันเป็นคำสั่ง ล้มเหลว จะได้ทำลายความเชื่อ " [ 21 ] เธอเริ่มงานเผยแผ่ศาสนาของเธอกับคนจนใน 1948 ,แทนแบบของเธอ โลเรโต้ นิสัยกับฝ้ายสีขาวธรรมดา ส่าหรี ตกแต่งด้วยขอบสีฟ้า , ลูกบุญธรรมสัญชาติอินเดีย และไปออกในชุมชนแออัด [ 22 ] [ 23 ] ตอนแรกเธอเริ่มเรียนใน motijhil ในไม่ช้าเธอก็เริ่มพุ่งไปยังความต้องการของความอดอยากและหิวโหย [ 24 ] ความพยายามของเธออย่างรวดเร็ว จับ ความสนใจ เจ้าหน้าที่ของอินเดีย รวมทั้งนายกรัฐมนตรีที่แสดงความชื่นชม [ 25 ]

เทเรซ่า เขียนในไดอารี่ของเธอว่าเธอปีแรกที่เต็มไปด้วยความยากลําบาก เธอไม่มีรายได้และต้องรีสอร์ทเพื่อขออาหาร และวัสดุ เทเรซ่า มีประสบการณ์ว่า ความเหงา และสิ่งล่อใจที่จะกลับไปที่ความสะดวกสบายของชีวิตในคอนแวนต์ในช่วงเดือนเหล่านี้ เธอเขียนไว้ในไดอารี่ของเธอ :

พระเจ้าต้องการให้ฉันเป็นแม่ชีฟรีครอบคลุมกับความยากจนของข้าม วันนี้ผมได้เรียนรู้บทเรียนที่ดี ความยากจนของคนจนคงจะยากสำหรับพวกเขา ในขณะที่กำลังมองหาบ้าน ฉันเดิน แล้วก็เดิน จนแขนและขาของฉันปวดไปหมด ฉันคิดว่าพวกเขาจะต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน ทั้งร่างกายและวิญญาณ มองหาบ้าน อาหารและสุขภาพ แล้วความสะดวกสบายของ Loreto [ อดีต ] สั่งเธอมาล่อผม' คุณต้องพูดคำและทั้งหมดนั่นจะเป็นของคุณอีกครั้ง ' ล่อลวงยั่วยวนอยู่ได้ว่า . . . . . . . เลือก ฟรีพระเจ้า และความรักสำหรับคุณ , ฉันต้องการที่จะอยู่และทำในสิ่งที่ถูก จะศักดิ์สิทธิ์ของท่านในเรื่องของผม ผมจะไม่ปล่อยให้น้ำตาสักหยดมา [ 26 ]
เทเรซาได้รับอนุญาตเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2493 วาติกันเริ่มชุมนุมที่โบสถ์จะเป็นมิชชันนารีของการกุศล[ 27 ] ภารกิจคือดูแลในคำพูดของตัวเอง " หิว , เปลือย , คนจรจัด , ง่อย , คนตาบอด , ผู้ป่วย , ผู้ที่รู้สึกที่ไม่พึงประสงค์ ไม่มีใครรัก , uncared สำหรับทั่วทั้งสังคม ผู้คนที่กลายเป็นภาระของสังคมและถูกรังเกียจจากทุกคน " มันเริ่มเป็นสินค้าขนาดเล็กที่มีสมาชิกทั้งหมด 13 คน ในเมืองกัลกัตตา วันนี้มันมีมากกว่า 4000 แม่ชีวิ่งเด็กกําพร้าเอดส์ Hospices และศูนย์การกุศลทั่วโลก และการดูแลผู้อพยพ คนตาบอด คนพิการ ผู้สูงอายุ ผู้ติดสุรา , ยากจนและไม่มีที่อยู่อาศัย และผู้ประสบภัยน้ำท่วม โรคระบาดและการกันดารอาหาร [ 28 ]

ใน 1952 แม่ชีเทเรซ่าเปิดก่อนกลับบ้าน ตายในพื้นที่ให้บริการจากเมืองกัลกัตตาด้วยความช่วยเหลือของอินเดียเจ้าหน้าที่เธอแปลงร้างวัดฮินดูใน kalighat บ้านตาย , โปรแกรมฟรีสำหรับคนจน เธอเปลี่ยนชื่อมัน kalighat บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ ( ไฮโร hriday ) [ 29 ] ผู้ที่นำบ้านที่ได้รับความสนใจทางการแพทย์ และยังให้โอกาสที่จะตายอย่างมีศักดิ์ศรี ตามพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา ; มุสลิมอ่านคัมภีร์กุรอาน ,ชาวฮินดูที่ได้รับน้ำจากแม่น้ำคงคา และชาวคาทอลิกได้รับพิธีกรรมสุดท้าย [ 30 ] " ความตายที่สวยงาม , " เธอกล่าวว่า " สำหรับคนที่ใช้ชีวิตเหมือนสัตว์ตาย เช่น เทวดารัก และต้องการ " [ 30 ] แม่ชีเทเรซ่าแล้วเปิดบ้านสำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคแฮนเซน หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า โรคเรื้อน และเรียกโปรแกรมชานติ Nagar ( เมืองแห่งสันติภาพ )[ 31 ] มิชชันนารีของการกุศลจัดตั้งคลินิกชุมชนโรคเรื้อนหลายตลอดเมืองกัลกัตตา การให้ยา ผ้าพันแผล และอาหาร

เป็นมิชชันนารีของการกุศลเอาในตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของเด็กที่หายไป คุณแม่เทเรซา รู้สึกว่าต้องสร้างบ้านให้พวกเขา ในปี 1955 เธอเปิด Nirmala จิชิว Bhavan , บ้านของเด็กบริสุทธิ์ของหัวใจ ,เป็นสวรรค์สำหรับเด็กและเยาวชนเร่ร่อน [ 32 ]

ใบสั่งทันทีเริ่มที่จะดึงดูดทั้งทหารเกณฑ์และเงินบริจาคการกุศล และโดยปี 1960 มีการเปิด Hospices บ้านเด็กกำพร้า และบ้าน , โรคเรื้อนทั่วประเทศอินเดีย แม่ชีเทเรซ่าแล้วขยายการสั่งซื้อทั่วโลก เป็นครั้งแรกที่บ้านนอกประเทศอินเดียเปิดในเวเนซุเอลาในปี 1965 กับห้าพี่น้อง [ 33 ] คนอื่น ๆตามในกรุงโรม แทนซาเนีย และออสเตรียใน 1968 ;ในช่วงปี 1970 เพื่อเปิดบ้านและพื้นฐานในหลายประเทศในเอเชีย แอฟริกา ยุโรป และสหรัฐอเมริกา [ 34 ]

ปรัชญาของเธอและการเผชิญบางคนวิจารณ์ เดวิดสก็อตต์เขียนว่าแม่ชีเทเรซ่า จำกัด ตัวเองเพื่อรักษาชีวิต มากกว่าการแก้ปัญหาความยากจนนั่นเอง [ 35 ] เธอยังได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในมุมมองของเธอเกี่ยวกับความทุกข์ :ตามบทความในรายงานอัลเบอร์ต้า เธอรู้สึกว่าทุกข์นั้นจะนำคนใกล้ชิดกับพระเยซู [ 36 ] คุณภาพของการดูแลให้ผู้ป่วยระยะสุดท้ายในบ้านตายที่ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในสื่อทางการแพทย์ โดยเฉพาะมีดหมอและวารสารการแพทย์อังกฤษซึ่งมีการใช้เข็มฉีดยา เงื่อนไข ชีวิตที่น่าสงสารรวมทั้งการใช้อาบน้ำเย็นสำหรับผู้ป่วยทุกคน และแนวทางการเจ็บป่วย และทุกข์ ที่ลบใช้หลายองค์ประกอบของการดูแลทางการแพทย์ที่ทันสมัย เช่น การวินิจฉัยระบบ . [ 37 ] ดร. โรบินฟ็อกซ์ , บรรณาธิการของ Lancet , อธิบายการดูแลทางการแพทย์เป็น " จับจด " เป็นอาสาสมัครที่ไม่มีความรู้ทางการแพทย์ ต้องใช้เวลาในการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วย เพราะขาดแพทย์เขาสังเกตว่าคำสั่งของเธอ ไม่ได้แยกแยะระหว่างผู้ป่วยระยะที่รักษาไม่หาย ดังนั้นผู้ที่มิฉะนั้นอาจรอดจะอยู่ที่ความเสี่ยงของการตายจากการติดเชื้อและการขาดการรักษา . [ 38 ]

มิชชันนารีของพี่น้ององค์กรการกุศลก่อตั้งขึ้นในปี 1963 , และสาขาครุ่นคิดของน้องสาวที่ใช้ใน 1976 .วางคาทอลิกและไม่ใช่คาทอลิกลงทะเบียนเรียนใน Co คนงานของแม่ชีเทเรซ่า คนป่วย และคนทุกข์ Co และเลย์ มิชชันนารีของการกุศล คำตอบของการร้องขอของนักบวชมากมาย ในปี 1981 แม่ชีเทเรซ่าเริ่มการเคลื่อนไหว Corpus Christi สำหรับพระ , [ 39 ] และในปี 1984 ก่อตั้งขึ้นด้วยเโจเซฟ Langford มิชชันนารีของบรรพบุรุษ [ การกุศล 40 ] รวมวัตถุประสงค์อาชีพของมิชชันนารีของการกุศลกับทรัพยากรของท่านรัฐมนตรี ( ผู้สอนศาสนาของการกุศล จำนวนประมาณ 450 พี่น้อง 5000 แม่ชีทั่วโลก ปฏิบัติการ 600 ภารกิจโรงเรียนและที่พักอาศัยใน 120 ประเทศ [ 41 ]


การกุศลนานาชาติในปี 1982ที่ความสูงของการล้อมเมืองเบรุต แม่ชีเทเรซ่าได้ 37 เด็กติดอยู่ในโรงพยาบาลแนวหน้า โดยเจรจาหยุดยิงชั่วคราวระหว่างกองทัพอิสราเอลและปาเลสไตน์กองโจร [ 42 ] พร้อมด้วยคนงานกาชาด เธอเดินทางผ่านเขตสงครามให้แหลกลาญ โรงพยาบาลต้องอพยพคนไข้หนุ่ม [ 43 ]

เวลายุโรปตะวันออกที่มีการเพิ่มขึ้นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 เธอขยายความพยายามของเธอกับประเทศคอมมิวนิสต์ที่เคยปฏิเสธมิชชันนารีของการกุศล , embarking ในหลายสิบโครงการ เธอไม่มีใครขัดขวาง โดยวิจารณ์เกี่ยวกับยืนเธอต่อต้านการทำแท้งและการหย่าที่ระบุว่า " ไม่ว่าใครว่าอะไร คุณควรยอมรับมันด้วยรอยยิ้มและทำงานของคุณเอง

"แม่เทเรซา เดินทางไปช่วยเหลือ และรัฐมนตรีไปหิวในเอธิโอเปีย
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: