Avoidance and work participationWor

Avoidance and work participation
Workplace phobia is not only defined by a special conglomerate
or quality of anxiety symptoms, but by work-related
participation disorders resulting from workplace phobic
avoidance behaviour. Avoidance is an important diagnostic
criterion (DSM-IV, Specific Phobia) of phobic anxiety disorders
and functions as a classical coping strategy in those
patients. In terms of learning theory, avoidance means negative
reinforcement (Skinner, 1969) and reduces anxiety for a
certain time.
Avoidance within the context of workplace phobia is often
to be seen in long-time sick leave, it may end in quitting the
workplace or early retirement. Therefore avoidance gets a
specific significance as it has in a special way negative effects
for the person’s further professional course. This is not true
for most other specific phobias (Greenberg et al., 1999).
The direct association of workplace phobia with work participation
disorders, which can be described with the sick
leave duration and work ability status as objective criteria,
can be seen as a specific characteristic of workplace phobia.
Empirical findings (Muschalla, 2008) show that the longer
the sick leave duration, the higher is the probability to suffer
from workplace phobia. Patients with conventional anxiety
disorders only were not associated with sick leave in the
same way as workplace phobics. This can be explained due
Table 1. Suggestion for diagnostic criteria of Workplace
Phobia, adopted and modified from the diagnostic
criteria of Specific Phobia (300.29) catalogued in
the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders
(DSM-IV, APA 1994).
A. Marked and persistent excessive fear, cued by
either being confronted with or thinking of the
workplace or workplace-related stimuli (e.g. colleagues,
superiors, situations, work duties).
B. Exposure to the workplace or thinking of it intensively
almost invariably provokes an immediate
anxiety response with physiological arousal which
may take the form of a panic attack.
C. The patient can but must not perceive the fear as
excessive or unreasonable. The person often feels
realistically endangered by situations, duties, or
persons at work.
D. The workplace is avoided or else is endured with
intense anxiety or distress. This avoidance often
leads to long term sick leave and endangers work
ability.
E. The avoidance, anxious anticipation, or distress
concerning the workplace interferes significantly
with the person's normal working routine, occupational
functioning, or work-related social activities or
relationships, or there is marked distress about
having the phobia.
F. Workplace phobia can occur in adult people who
are in the working age, that is between 18-65 years
of age.
G. The anxiety, panic attacks, or phobic avoidance
associated with the workplace can have developed
beside a primary conventional mental disorder,
such as Obsessive-Compulsive Disorder, Posttraumatic
Stress Disorder, Separation Anxiety, Social
Phobia, Panic Disorder with Agoraphobia, or
Agoraphobia without history of Panic Disorder.
Workplace phobia shall be diagnosed when it leads
to a specific state of impairment which cannot be
explained through the primary or comorbid conventional
(mental) disorder.
H. In persons who are out of work, a workplace phobia
may be related to a past workplace or, in generalised
form, it may be related to any possible future
workplace (generalized workplace phobia).
50
to the fact that avoidance through sick leave does only make
sense in case the anxiety-provoking stimulus is the workplace.
Interestingly, in the case of “common mental disorders
in the workforce” within an epidemiological study (Sanderson
& Andrews, 2006) it was found that depression and
anxiety were consistently associated with presenteeism.
It has also been found that different diagnostic groups of
psychiatric patients require different strategies for certifying
sick leave (Tritt et al., 2005). Thereby it was found that there
were patients with anxiety disorders and longer sick leave
who had a deterioration in symptoms over time, in contrast
to a group of anxiety patients with shorter or no prior sick
leave. Hereby workplace-related anxiety or workplace phobia
could play a major role as a moderating factor.
There are mainly two plausible theoretical explanations concerning
the narrow relationship between sick leave and
workplace phobia: On the one hand, the longer the duration
of sick leave due to any (not directly work-related) health
injury, the more a perception of workplace-related anxiety
may increase. This would mean workplace-related anxiety
develops as a result from enduring sick leave, because of
rising cognitions of uncertainty, worries, speculative anticipation
of possible changes or uncontrolled events happening at
work while the person is staying away, or even the anticipation
and fear to be “mobbed” by other colleagues after return
to work, because they had to do all the work of the
colleague who was missing a long time.
On the other hand, anxiety can have manifested at the
workplace first, for example in response to an awful frightening
experience there, and sick leave occurs in the following
as an avoidance behaviour, leads to immediate anxiety reduction
but in mean time maintains workplace-related anxiety so
that it eventually increases and ends in a workplace phobia.
These developments should be investigated in longitudinal
studies in future research.
The aspect of malingering symptoms in order to get on early
retirement is relevant in all mental and somatic disorders, it
does not seem specific for workplace phobia. From clinical
experience, patients with a desire for early retirement more
often focus on somatic disorders and general activity impairment
due to a general low state of health. This could be
due to the better acceptance of somatic disorders in comparison
to mental (often perceived as not objectively observable)
disorders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลีกเลี่ยงและทำงานร่วมโรคกลัวทำไม่ได้เท่านั้นกำหนด ด้วยหินกรวดมนเป็นพิเศษหรือคุณภาพ ของอาการวิตกกังวล แต่ โดยการทำงานที่เกี่ยวข้องโรคร่วมที่เกิดจากการทำงาน phobicพฤติกรรมที่หลีกเลี่ยง การวินิจฉัยที่สำคัญคือหลีกเลี่ยงเกณฑ์ (DSM-IV โรคกลัวเฉพาะ) ของโรควิตกกังวล phobicและฟังก์ชันเป็นกลยุทธ์รับมือคลาสสิกในผู้ผู้ป่วย ในทฤษฎีการเรียนรู้ หลีกเลี่ยงหมายถึงค่าลบเหล็กเสริม (สกินเนอร์ 1969) และลดความวิตกกังวลในการบางเวลาหลีกเลี่ยงในบริบทของการทำงานโรคกลัวมักจะเป็นไปเห็นในลาป่วยนาน มันอาจสิ้นสุดในการออกจากการที่ทำงานหรือเกษียณอายุก่อนกำหนด ดังนั้น หลีกเลี่ยงได้รับการระบุความสำคัญที่มีผลทางลบเป็นพิเศษสำหรับของบุคคลเพิ่มเติมมืออาชีพหลักสูตร นี้ไม่เป็นความจริงสำหรับ phobias เฉพาะอื่น ๆ ส่วนใหญ่ (สวี et al., 1999)อาการกลัวที่ทำงานสมาคมโดยตรง ด้วยการเข้าร่วมงานโรค ซึ่งสามารถอธิบายกับผู้ป่วยปล่อยระยะเวลา และการทำงานสถานะความเป็นภววิสัยสามารถมองเห็นได้เป็นลักษณะเฉพาะของโรคกลัวสถานที่ทำงานค้นพบประจักษ์ (Muschalla, 2008) แสดงว่านานระยะเวลาการลาป่วย สูงเป็นความทนทรมานจากอาการกลัวสถานที่ทำงาน ผู้ป่วยที่ มีความวิตกกังวลทั่วไปความผิดปกติเท่านั้นไม่เกี่ยวข้องกับการลาป่วยในการลักษณะเดียวกับที่ทำงาน phobics นี้สามารถอธิบายได้ครบกำหนดตารางที่ 1 ข้อเสนอแนะสำหรับเกณฑ์การวินิจฉัยของที่ทำงานโรคกลัว ยอมรับ และปรับเปลี่ยนจากการวินิจฉัยเกณฑ์ของโรคกลัวเฉพาะเจาะจง (300.29) ที่ catalogued ในคู่มือการวินิจฉัย และสถิติของโรคจิต(DSM-IV อาป้า 1994)แบบกลัวมากเกินไป และอ. Marked cued โดยกำลังเผชิญกับหรือแนวคิดของการที่ทำงานหรือทำงานที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเร้า (เช่นเพื่อนร่วมงานเรียร์ สถานการณ์ งานหน้าที่)เกิดสัมผัสกับสถานทำงานหรือการคิดของ intensivelyเกือบเกิดขั้นทันทีความวิตกกังวลการตอบสนองกับสรีรวิทยาเร้าอารมณ์ซึ่งอาจใช้รูปแบบของการตื่นตระหนกC. ผู้ป่วยสามารถ แต่ต้องสังเกตความกลัวเป็นมากเกินไป หรือ unreasonable คนมักจะรู้สึกทำจริงตามสถานการณ์ หน้าที่ หรือคนที่ทำงานD. ทำงานจะหลีกเลี่ยงหรือ อื่น ๆ ทนด้วยความวิตกกังวลที่รุนแรงหรือความทุกข์ หลีกเลี่ยงนี้มักให้ลาป่วยระยะยาว และควบคุมมลพิษความสามารถในการE. หลีกเลี่ยง กระตือรือร้นความคาดหมาย การทุกข์สถานทำงานเกี่ยวข้องกับรบกวนอย่างมากกับของคนปกติทำงานประจำ อาชีพทำงาน หรือที่เกี่ยวข้องกับการทำกิจกรรมเพื่อสังคม หรือความสัมพันธ์ หรือมีไว้ทุกข์เกี่ยวกับมีโรคกลัวF. โรคกลัวสามารถเกิดขึ้นได้ในผู้ใหญ่ที่ทำงานคนที่อยู่ในวัยทำงาน ที่อยู่ระหว่าง 18-65 ปีอายุกรัมความวิตกกังวล โจมตีเสียขวัญ การหลีกเลี่ยง phobicเกี่ยวข้องกับสถานทำงานสามารถมีพัฒนาด้านข้างเป็นหลักธรรมดาจิตผิดปกติเช่นโรค Obsessive-Compulsive, Posttraumaticสังคมโรค แยกความวิตกกังวล ความเครียดโรคกลัว โรคตื่นตระหนกกับโรคกลัวที่ชุมชน หรือโรคกลัวที่ชุมชน โดยไม่มีประวัติของโรคตื่นตระหนกจะวินิจฉัยโรคกลัวสถานที่ทำงานเมื่อจะนำไปสู่ต้องระบุสถานะของผล ที่ไม่อธิบายหลักหรือ comorbid ธรรมดาโรค (จิต)H. ในคนไม่ทำงาน เป็นโรคกลัวที่ทำงานอาจเกี่ยวข้องกับการทำงานที่ผ่านมา หรือ ใน generalisedแบบฟอร์ม อาจเกี่ยวข้องกับอนาคตใด ๆ ได้ที่ทำงาน (โรคกลัวที่ทำงานเมจแบบทั่วไป)50ในความเป็นจริงที่หลีกเลี่ยงผ่านลาป่วยเท่านั้นความรู้สึกในกรณีกระตุ้นความวิตกกังวล provoking เป็นสถานทำงานในกรณีของ "ร่วมจิตผิดปกติเป็นเรื่องน่าสนใจในบุคลากร"ภายในการศึกษาความ (Sandersonและแอนดรูวส์ 2006) พบว่าภาวะซึมเศร้า และความวิตกกังวลได้อย่างต่อเนื่องที่เกี่ยวข้องกับ presenteeismนอกจากนี้ยังได้พบที่แตกต่างกันกลุ่มวินิจฉัยผู้ป่วยจิตเวชจำเป็นต้องมีกลยุทธ์ต่าง ๆ สำหรับการได้รับการรับรองผู้ป่วยควรรับ (Tritt et al., 2005) จึงพบว่ามีมีผู้ป่วยที่ มีโรควิตกกังวลและลาป่วยยาวที่มีการเสื่อมสภาพในอาการช่วงเวลา ตรงกันข้ามกลุ่มของผู้ป่วยวิตกกังวลผู้ป่วยสั้น หรือไม่ทราบปล่อยไว้ ขอที่ทำงานเกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลหรือทำการโรคกลัวสามารถเล่นบทบาทสำคัญเป็นตัว moderatingมีคำอธิบายทฤษฎีเป็นไปได้สองส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างลาป่วยแคบ และอาการกลัวที่ทำงาน: บนมือหนึ่ง ระยะเวลาอีกต่อไปของลาป่วยเนื่องจากสุขภาพใด ๆ (ไม่โดยตรงเกี่ยวกับงาน)บาดเจ็บ การเพิ่มเติมการรับรู้ของความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานอาจเพิ่ม นี้จะหมายถึง ความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานพัฒนาเป็นผลจากลาป่วยยั่งยืน เนื่องจากcognitions เพิ่มขึ้นของความไม่แน่นอน ความกังวล ความคาดหมายถือการเปลี่ยนแปลงได้หรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทางทำงานในขณะที่คนเข้ามาเก็บ หรือแม้แต่ในความคาดหมายและกลัวการถูก "mobbed" โดยผู้ร่วมงานอื่น ๆ หลังจากเที่ยวกลับการทำงาน เนื่องจากพวกเขาต้องทำงานทั้งหมดของการเพื่อนร่วมงานที่ไม่นานบนมืออื่น ๆ ความวิตกกังวลสามารถได้ประจักษ์ในการที่ทำงานแรก ตัวอย่างในการตอบสนองน่ากลัวน่ากลัวมีประสบการณ์ และลาป่วยที่เกิดขึ้นในต่อไปนี้เป็นการหลีกเลี่ยงพฤติกรรม นำไปสู่การลดความวิตกกังวลทันทีแต่ในเวลาที่ทำงานเกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลดังนั้นเพิ่มขึ้น และสิ้นสุดในโรคกลัวการทำงานในที่สุดพัฒนาเหล่านี้ควรถูกตรวจสอบในระยะยาวศึกษาวิจัยในอนาคตด้านอาการ malingering เพื่อที่จะได้รับในช่วงต้นเกษียณจะเกี่ยวข้องกับทั้งหมด somatic และจิตผิดปกติ มันดูเหมือนว่าไม่เฉพาะเจาะจงสำหรับโรคกลัวสถานที่ทำงาน จากคลินิกประสบการณ์ ผู้ป่วยที่ มีความปรารถนาที่เกษียณอายุก่อนกำหนดเพิ่มเติมมักเน้นโรค somatic และผลกิจกรรมทั่วไปเนื่องจากสถานะต่ำที่ทั่วไปของสุขภาพ นี้อาจเนื่องจากการยอมรับโรค somatic เทียบดีกว่าจิตไป (มักมองเห็นเป็นไม่เป็น observable)ความผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การหลีกเลี่ยงและการมีส่วนร่วม
ที่ทำงานกลัวไม่ได้เป็นเพียงที่กำหนดโดยกลุ่มพิเศษ
หรือคุณภาพของอาการวิตกกังวล แต่ความผิดปกติที่เกิดจากการมีส่วนร่วมโดยการ

ที่ทำงานของการหลีกเลี่ยงพฤติกรรม การหลีกเลี่ยงเป็นเกณฑ์การวินิจฉัยที่สำคัญ ( โดยเฉพาะความกลัว dsm-iv
,
) ของโรควิตกกังวล phobic และฟังก์ชันเป็นกลยุทธ์ coping คลาสสิกในคนไข้

ในแง่ของทฤษฎีการเรียน , การหลีกเลี่ยงวิธีการเสริมแรงทางลบ
( สกินเนอร์ , 1969 ) และลดความวิตกกังวลสำหรับ

( บางเวลา ภายในบริบทของความหวาดกลัวของที่ทำงานมักจะเป็น
จะเห็นนาน ลาป่วย อาจสิ้นสุดในการออกจาก
สถานที่ทำงานหรือเกษียณอายุก่อนกำหนด ดังนั้นการหลีกเลี่ยงได้
ความสำคัญเฉพาะตามที่มีในวิธีพิเศษผลกระทบ
สำหรับของบุคคลเพิ่มเติม มืออาชีพแน่นอน นี้ไม่จริง
ส่วนใหญ่ phobias อื่นๆ ( Greenberg et al . , 1999 ) .
สมาคมโดยตรง ที่ทำงานของความหวาดกลัวที่มีความผิดปกติของการมีส่วนร่วม
ทำงานซึ่งสามารถอธิบายด้วยป่วย
ทิ้งระยะเวลาและความสามารถในการทำงานเป็นสถานะเป็นเกณฑ์วัตถุประสงค์
สามารถมองเห็นเป็นลักษณะเฉพาะของความหวาดกลัว
ข้อมูลที่ทำงาน ( muschalla เชิงประจักษ์ ,2008 ) พบว่าระยะเวลานาน
ลาป่วย ยิ่งมีความเป็นไปได้ที่จะประสบความหวาดกลัว
จากที่ทำงาน ผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไป
เท่านั้นไม่เกี่ยวข้องกับลาป่วยในวิธีเดียวกับ phobics
ที่ทำงาน นี้สามารถอธิบายเนื่องจาก
โต๊ะ 1 ข้อเสนอแนะสำหรับเกณฑ์วินิจฉัยอาการกลัวที่ทำงาน
, ยอมรับและแก้ไขจากการวินิจฉัย
เกณฑ์ของโฟเบีย ( 300.29 ) จัดเก็บใน
Ѓ
( dsm-iv อาภา , 1994 )
. เครื่องหมายและถาวรกลัวมากเกินไป โดยทั้งสองถูกเผชิญหน้ากับความ

หรือคิดที่ทำงานหรือที่ทำงานเกี่ยวข้องกับสิ่งเร้า ( เช่นเพื่อนร่วมงาน
ผู้บังคับบัญชาสถานการณ์ทำงานตามหน้าที่ )
b . การสัมผัสกับสถานที่ทำงานหรือคิดอย่าง
เกือบจะต้องกระตุ้นให้เกิดความวิตกกังวลกับการตอบสนองทางสรีรวิทยาทันที

ตื่นตัวซึ่งอาจใช้รูปแบบของการตื่นตระหนก .
c . ผู้ป่วยสามารถแต่ไม่ต้องรู้สึกกลัวเพราะ
มากเกินไปหรือไร้เหตุผล คนมักจะรู้สึก
สั่งอันตรายโดยสภาพ หน้าที่ หรือผู้ที่ทำงาน
.
d ที่ทำงานจะหลีกเลี่ยง หรือ อื่น อดทนกับ
ความวิตกกังวลรุนแรงหรือความทุกข์การหลีกเลี่ยงนี้บ่อยๆ
ไปสู่ระยะยาวการลาป่วยและเป็นอันตรายต่อความสามารถในการทำงาน
.
E . หลีกเลี่ยงความ กังวล หรือความทุกข์
เกี่ยวกับที่ทำงานรบกวนอย่างมาก
กับของคนปกติทำงานประจำ ทำงานอาชีพ

หรือเกี่ยวกับงานกิจกรรมทางสังคมหรือความสัมพันธ์ หรือมีเครื่องหมาย
มีความทุกข์เกี่ยวกับหวาดกลัว
F