Second floor.Along the corridor.The

Second floor.

Along the corridor.

The sixth class’ public lesson had ended early, so the parents had already come out. They were chatting outside, and those with smoking addictions even hid in the bathroom to smoke.

“Eh? Why is there such a commotion in the first class?”

“What’s the matter? Is the teacher teaching?”

“It’s not teaching; I heard the experimental class is writing compositions today.”

“Oh, a student’s essay? Let’s go and take a look.”

“Alright, but we should be quiet. There’s the school’s Leaders and teachers in there.”

Soon, a number of curious parents had come outside of the first class. They had happened to hear Zhang Ye’s recitation of that “Tribute to the White Poplar”!

A parent touched the goose bumps on his arm. He was alarmed.

The other parents were also stunned. A person looked at the other parent from before, “Friend, are you sure this is a composition written by an elementary school student?”

The person wiped his sweat, “That’s right; their class is having a composition writing public lesson.”

The parents were all feeling amazed. Were elementary school students so impressive these days?

…

A few minutes later, The public lesson ended.

“End of class.”

“Rise.”

“Goodbye, students.”

“Goodbye, teacher.”

The language teacher smiled. “Thank you to all the parents who came. Today’s lesson will end here, so you can bring your children home. Today’s homework is for everyone to write a reflective piece after you read ‘Tribute to the White Poplar’. Tomorrow, I will check them in class.”

The moment that the lesson ended, Chenchen’s seat was surrounded by all the other children!

“Chenchen! Your uncle is so awesome!” Dede was the first to run over.

Chenchen was unlike her peers who would be smug in such a situation. She still had that grumpy little face of hers as she nonchalantly said, “Passable.”

“Is your uncle a superstar?” Another boy asked, “Why do the principal and the teachers know him?”

Chenchen quietly kept her pencil case and books, saying, “I guess so. I didn’t know he was that famous.”

“Chenchen, let’s go home together.”

“I want to go, too. Let my father drive us home.”

“Chenchen, Chenchen, do you want to come to my house and play? My house is nearby.”

A group of boys and girls surrounded her, asking all sorts of questions. They were very friendly.

Zhang Ye also felt relieved when he saw the current situation. He was greatly wishing to see this little rascal have good relationships with her classmates. Actually, little Chenchen was pretty and cute, like a porcelain doll, and probably no child in the school was prettier than her. From an aesthetic point of view, most people would be willing to play with her; however, as little Chenchen was too cold, and was mature beyond her years, this resulted in her not mixing well with others. After today’s matter, there was reason to believe that Chenchen’s interpersonal relationships would improve. This was also the only thing that Zhang Ye could do.

Tongtong and her father were already silent at this moment. The father brought his daughter out of the class. He did not want to stay a second longer, for he felt disgraced.

“Teacher Zhang Ye!” The language teacher suddenly walked over.

Zhang Ye, who was about to bring the child home, stopped in his tracks. He recalled that she had said something in class, something about talking after class. He then asked, “Teacher, previously, you were saying?”

The language teacher was a bit embarrassed. She did not look much older than Zhang Ye, and she had also not graduated for more than two years. After she hesitated for a moment, she took out a book, “Actually, actually, it’s nothing important, just that… I especially like your poems. I have seen your ‘Flying Bird and Fish’, ‘The Song of the Stormy Petrel’ and ‘A Generation’ more than ten times. I can even recite them without a mistake now. Especially that ‘Dead Water’ you recited a few days ago.. I like that the most. I am one of your hardcore fans!”

Upon hearing this, Zhang Ye felt embarrassed, “Ah? Thank you, thank you.”

The language teacher held the book and looked at him, “Could I have an autograph? My husband also likes you. He likes your ‘Ghost Blows Out the Light’. He stays up late every night to tune in to it. He has not missed a single episode!”

Zhang Ye immediately took the book over, “There’s definitely no problem at all. How many do you want?”

“One… No, two would be best.” The language teacher was very happy as she passed him a pen.

Zhang Ye’s words were not very nicely written, but that was his normal handwriting. When it came to autographs, it might seem funny, but this rascal had purposely practiced before. He had wished to be famous since he was young, fantasizing about being asked for an autograph one day. He finally had his wish fulfilled today. Come to think of it, this was the first time a fan had asked for his autograph. It was a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชั้นที่สองตามระเบียงชั้นหกสอนสิ้นสุดลงช่วงต้น เพื่อให้พ่อแม่ได้แล้วออกมา พวกเขามีการแชทกันภายนอก และผู้เสพติดบุหรี่แม้ซ่อนในห้องน้ำการสูบบุหรี่"เอ๊ะ เหตุใดจึงมีครองกว่าการดังกล่าวในชั้นแรก""เป็นอะไร เป็นครูสอนหรือไม่""มันไม่สอน ผมได้ยินชั้นทดลองจะเขียนองค์ประกอบวันนี้""โอ้ คม ลองไป และดู""ไม่เป็นไร แต่เราควรจะเงียบ มีผู้นำของโรงเรียนและครูมี"เร็ว ๆ นี้ จำนวนของพ่อแม่ที่อยากรู้อยากเห็นมานอกห้องเรียนครั้งแรก พวกเขาเกิดได้ยินจางเย่ของตัรของที่ "ส่วยการขาวป๊อป"พ่อแม่ขนลุกบนแขนของเขาเลย เขาก็ตกใจผู้ปกครองอื่น ๆ ก็สตัน ผู้มองหลักอื่น ๆ จากก่อน "เพื่อน เป็นคุณแน่ใจว่าองค์ประกอบที่เขียน โดยเด็กประถม"คนเช็ดเหงื่อของเขา "ที่นี่ สุดคือมีองค์ประกอบที่เขียนสอน"พ่อแม่กำลังทั้งหมดรู้สึกประหลาดใจ มีนักเรียนชั้นประถมน่าประทับใจเหล่านี้วัน…กี่นาทีต่อมา การสอนสิ้นสุดลง"สิ้นสุดของคลาส""เพิ่มขึ้น""ลา นักเรียน""บอกลา ครูด้วย"The language teacher smiled. “Thank you to all the parents who came. Today’s lesson will end here, so you can bring your children home. Today’s homework is for everyone to write a reflective piece after you read ‘Tribute to the White Poplar’. Tomorrow, I will check them in class.”The moment that the lesson ended, Chenchen’s seat was surrounded by all the other children!“Chenchen! Your uncle is so awesome!” Dede was the first to run over.Chenchen was unlike her peers who would be smug in such a situation. She still had that grumpy little face of hers as she nonchalantly said, “Passable.”“Is your uncle a superstar?” Another boy asked, “Why do the principal and the teachers know him?”Chenchen quietly kept her pencil case and books, saying, “I guess so. I didn’t know he was that famous.”“Chenchen, let’s go home together.”“I want to go, too. Let my father drive us home.”“Chenchen, Chenchen, do you want to come to my house and play? My house is nearby.”A group of boys and girls surrounded her, asking all sorts of questions. They were very friendly.Zhang Ye also felt relieved when he saw the current situation. He was greatly wishing to see this little rascal have good relationships with her classmates. Actually, little Chenchen was pretty and cute, like a porcelain doll, and probably no child in the school was prettier than her. From an aesthetic point of view, most people would be willing to play with her; however, as little Chenchen was too cold, and was mature beyond her years, this resulted in her not mixing well with others. After today’s matter, there was reason to believe that Chenchen’s interpersonal relationships would improve. This was also the only thing that Zhang Ye could do.Tongtong and her father were already silent at this moment. The father brought his daughter out of the class. He did not want to stay a second longer, for he felt disgraced.“Teacher Zhang Ye!” The language teacher suddenly walked over.Zhang Ye, who was about to bring the child home, stopped in his tracks. He recalled that she had said something in class, something about talking after class. He then asked, “Teacher, previously, you were saying?”The language teacher was a bit embarrassed. She did not look much older than Zhang Ye, and she had also not graduated for more than two years. After she hesitated for a moment, she took out a book, “Actually, actually, it’s nothing important, just that… I especially like your poems. I have seen your ‘Flying Bird and Fish’, ‘The Song of the Stormy Petrel’ and ‘A Generation’ more than ten times. I can even recite them without a mistake now. Especially that ‘Dead Water’ you recited a few days ago.. I like that the most. I am one of your hardcore fans!”Upon hearing this, Zhang Ye felt embarrassed, “Ah? Thank you, thank you.”The language teacher held the book and looked at him, “Could I have an autograph? My husband also likes you. He likes your ‘Ghost Blows Out the Light’. He stays up late every night to tune in to it. He has not missed a single episode!”Zhang Ye immediately took the book over, “There’s definitely no problem at all. How many do you want?”“One… No, two would be best.” The language teacher was very happy as she passed him a pen.Zhang Ye’s words were not very nicely written, but that was his normal handwriting. When it came to autographs, it might seem funny, but this rascal had purposely practiced before. He had wished to be famous since he was young, fantasizing about being asked for an autograph one day. He finally had his wish fulfilled today. Come to think of it, this was the first time a fan had asked for his autograph. It was a

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชั้น 2ไปตามทางเดินชั้น ' หกสาธารณะบทเรียนจบก่อน ดังนั้น พ่อแม่ก็ออกมา พวกเขากำลังคุยกันอยู่ข้างนอก และผู้สูบบุหรี่เสพติดแม้กระทั่งซ่อนในห้องน้ำเพื่อสูบ" เอ๋ ? ทำไมมีความปั่นป่วนในชั้นหนึ่ง "" เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? เป็นอาจารย์สอน ? "" มันไม่ได้สอน ฉันได้ยินในห้องทดลองการเขียนเรียงความในวันนี้”" โอ้ เรียงความของนักเรียน ไปดู "" ก็ได้ แต่เราก็ควรเงียบ มีผู้นำของโรงเรียนและครูในมี .แล้วจำนวนของผู้ปกครองสงสัยมาด้านนอกของชั้น พวกเขาได้เคยได้ยินของจางเจ้าได้ว่า " ส่วยให้ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว " !แม่สัมผัสขนลุกที่แขน เขาตกใจผู้ปกครองอื่น ๆยัง งง คนที่มองคนอื่นพ่อแม่มาก่อน เพื่อน " คุณแน่ใจนะว่าเป็นเรียงความที่เขียนโดยนักเรียนประถม "คนเช็ดเหงื่อของเขา " ใช่แล้ว ชั้นเรียนของพวกเขามีการเขียนข่าวบทเรียน .พ่อแม่ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ เป็นนักเรียนระดับประถมศึกษาเพื่อที่น่าประทับใจเหล่านี้วัน. . . . . . .ไม่กี่นาทีต่อมา บทเรียนประชาชนสิ้นสุดลง" สุดท้ายของชั้น "" ลุกขึ้น "" ลาก่อน นักเรียน ." อาจารย์ ลาก่อน "ครูภาษายิ้ม " ขอบคุณบรรดาผู้ปกครองที่มา บทเรียนวันนี้จะจบลงที่นี่เพื่อให้คุณสามารถนำบุตรหลานของคุณที่บ้าน การบ้านวันนี้คือให้ทุกคนเขียนชิ้นส่วนสะท้อนแสงหลังจากที่คุณอ่าน ' ส่วยให้ปอปลาร์ ' สีขาว พรุ่งนี้ , ฉันจะตรวจสอบพวกเขาในชั้นเรียน”ช่วงเวลาที่เรียนจบ chenchen นั่งล้อมรอบด้วยทั้งหมดอื่น ๆ เด็ก" chenchen ! ลุงสุดยอดมาก ! " พ่อเป็นคนแรกที่วิ่งผ่านchenchen เหมือนกับเธอ เพื่อนซึ่งจะสบายใจในสถานการณ์ดังกล่าว เธอยังต้องอารมณ์เสียเล็กน้อย ใบหน้าของเธอขณะที่เธอหน้าตาเฉยว่า " ผ่าน "" คุณลุงเป็นซุปเปอร์สตาร์ ? " เด็กอีกคนถาม " ทำไมครูใหญ่และครูรู้จักเขาเหรอ ? "chenchen เงียบๆเก็บกล่องดินสอของเธอและหนังสือ บอกว่า " ฉันก็ว่างั้น ฉันไม่รู้ว่าเขามีชื่อเสียง . "" chenchen กลับบ้านด้วยกันเถอะนะ "" ผมก็อยากไปด้วย ให้พ่อขับรถกลับบ้าน" chenchen chenchen , , อยากมาที่บ้านและเล่น บ้านหนูอยู่ใกล้ " .กลุ่มของเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงที่รายล้อมเธอ ถามหลายเรื่อง พวกเขาเป็นกันเองมากจาง ท่านก็รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นสถานการณ์ปัจจุบัน เขาก็ยิ่งปรารถนาจะเห็นไอ้หมอนี่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ ที่จริง มัน chenchen เป็นคนสวยและน่ารัก เหมือนตุ๊กตา และคงไม่มีเด็กในโรงเรียน น่ารักกว่าเธอ จากจุดที่สวยงามของวิว คนส่วนใหญ่จะยินดีที่จะเล่นกับเธอ แต่เป็นเพียง chenchen หนาวเกินไป และเป็นผู้ใหญ่เกินอายุของเธอ ส่งผลให้เธอไม่ผสมได้ดีกับคนอื่น ๆ หลังจากเรื่องในวันนี้ มีเหตุอันควรเชื่อได้ว่า chenchen มนุษยสัมพันธ์จะปรับปรุง นี่เป็นสิ่งเดียวที่จาง ท่านทำได้tongtong และพ่อของเธอได้เงียบในขณะนี้ พ่อพาลูกสาวออกไปจากห้อง เขาไม่ได้อยากอยู่ที่สองอีกต่อไป เขารู้สึกเสื่อมเสีย" ท่านอาจารย์จาง ! " ครูก็เดินมาจาง ท่านที่กำลังจะพาลูกกลับบ้าน หยุดในเพลงของเขา เขาเล่าว่าเธอได้พูดในชั้นเรียน เรื่องคุยกันหลังเลิกเรียน จากนั้นเขาก็ถามว่า " อาจารย์ ก่อนหน้านี้ , คุณพูด ? "ครูภาษาอายนิดหน่อย เธอไม่ได้ดูแก่กว่าจางเย และเธอยังไม่จบมานานกว่าสองปี หลังจากที่เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอเอาหนังสือ " จริงๆแล้ว จริงๆแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญ แค่ว่า . . . . . . . ฉันชอบบทกวีของคุณ ฉันได้เห็นนกบินและปลา ' ' , ' ' เพลงของนกจมูกหลอด ' พายุและ ' รุ่น ' มากกว่าสิบครั้ง ผมจะท่องมันได้โดยไม่พลาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตาย ' น้ำ ' คุณเป็นไม่กี่วันก่อน . . . . . . . ฉันชอบมันมากที่สุด ฉันเป็นแฟนพันธุ์แท้ของคุณ "เมื่อได้ยินเช่นนี้ จาง ท่านรู้สึกอาย " อ่า ? ขอบคุณ , ขอบคุณ .ครูภาษา จัดหนังสือ และมองเขา " ขอลายเซ็น สามีฉันก็ชอบคุณ เขาชอบผี ' พัดออกแสง ' เขาอยู่ดึกทุกคืนเพื่อปรับแต่งมัน เขาไม่ได้พลาดตอนเดียว ! "จางเยทันทีเอาหนังสือ " ไม่มีปัญหาเลย คุณต้องการเท่าไหร่ล่ะ "" หนึ่ง . . . . . . . ไม่สิ สองจะดีที่สุด " ครูมีความสุขมากเมื่อเธอผ่านเขาปากกาจางเยพูดไม่ได้เขียนมาได้ดีมาก แต่ที่เป็นลายมือของเขาปกติ เมื่อมันมาเพื่อแจกลายเซ็น มันอาจจะดูตลก แต่มันก็ตั้งใจซ้อมมาก่อน เขาปรารถนาที่จะมีชื่อเสียงตั้งแต่เขายังเด็ก จินตนาการถึงการขอลายเซ็นต์ 1 วัน ในที่สุดเขาก็มีความปรารถนา เอฟ