ฉันจำได้อย่างแม่นยำเลยว่าวันนั้นฉัน

I remember precisely that that day I arrived I went to greet people at flea market with a friend about 2 separate people, but the person was walking behind me going forward to obscure some of the selections I iya, I want to get done enough to walk out looking not only of what I bought, I don't know anyone in hand enough to come back again, realizing that people ask me how you shake hands, why I came, I said, I apologize and then do the walk, ning page for eye color in front of it like I do, nothing happens, but it's my disgrace so much enough to me to walk while I was.Unlike friends who have purchased their own cars, in essence, to return home during my way to my humiliation story, friends who come together to hear my friend on payment did not stop. Friends say it's funny in that sale and still have consciousness look aside.

ฉันจำได้อย่างแม่นยำเลยว่าวันนั้นฉันทักคนผิดวันที่ฉันไปตลาดนัดกับเพื่อนประมาณ 2 คนแต่แยกกันซื้อของต่างคนต่างก็เดินตามหลังฉันบ้างเดินหน้าบ้างบังเอิยฉันเลือกของที่ฉันต้องการได้เสร็จแล้วพอเดินออกมาไม่ทันมองแต่สนใจของที่ฉันซื้อมาฉันจับมือใครก็ไม่รู้พอมารู้ตัวอีกทีเค้าคนนั้นก็ถามฉันว่าคุณจับมือฉันมาทำไมฉันเลยได้กล่าวขอโทษแล้วทำหน้านิ่งๆเดินออกมาอย่างอายสีหน้าของฉันทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่มันเป็นเรื่องขายหน้าของฉันมากเลยทีเดียวพอฉันเดินได้สักพักฉันก็
เจอเพื่อนซึ่งต่างคนก็ได้ของที่ตัวเองต้องการซืื้อแล้วนั้งรถกลับบ้านในระหว่างทางฉันเล่าเรื่องราวขายหน้าของฉันให้เพื่อนที่มาด้วยกันฟังเพื่อนฉันขำไม่หยุด