We tested three hypotheses in this

We tested three hypotheses in this study. First, we
predicted that all participants would classify happy faces
more easily (i.e., with fewer errors and at a lower intensity)
than they would sad faces. Second, based on findings from
morphing studies using adult faces (Joormann and Gotlib,
2006; Surguladze et al., 2004), we predicted that depressed
participants would exhibit a bias in the identification of
happy faces, but not of sad faces. Finally, we hypothesised
that this bias would be disorder-specific, such that compared
to controls, anxious participants with Generalised Anxiety
Disorder (GAD) would not exhibit differences in accuracy or
intensity of identification of either sad or happy faces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราทดสอบสามสมมติฐานในการศึกษานี้ แรกเรา
ทำนายว่าผู้เข้าร่วมทั้งหมดจะจัดใบหน้ามีความสุข
ได้ง่ายขึ้น (เช่นมีข้อผิดพลาดน้อยลงและที่ความเข้มต่ำก​​ว่า)
​​ กว่าพวกเขาจะใบหน้าเศร้า ที่สองจากผลการวิจัยจากการศึกษา
morphing ใช้ใบหน้าผู้ใหญ่ (joormann และ gotlib
2006. surguladze et al, 2004) เราคาดว่ามีความสุข
ผู้เข้าร่วมจะแสดงอคติในตัวของ
มีความสุขใบหน้า แต่ไม่ของใบหน้าเศร้า ในที่สุดเราสมมุติฐาน
ว่าอคตินี้จะเป็นความผิดปกติเฉพาะดังกล่าวว่าเมื่อเทียบกับการควบคุม
ผู้เข้าร่วมมีความสุขกับความวิตกกังวลความผิดปกติท​​ั่วไป
(กาด) จะไม่แสดงความแตกต่างในความถูกต้องหรือความเข้ม
ของประชาชนของทั้งใบหน้าเศร้าหรือมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราทดสอบสมมุติฐานที่ 3 ในการศึกษานี้ แรก เรา
ทำนายว่า ผู้เข้าร่วมทั้งหมดจะแบ่งประเภทใบหน้ามีความสุข
ได้ง่าย (เช่น มีข้อผิดพลาดน้อยลง และ ที่ความเข้มต่ำ)
มากกว่าที่ทำหน้าเศร้า สอง ตามผลการวิจัยจาก
มอร์ฟฟิงศึกษาใช้ใบหน้าผู้ใหญ่ (Joormann และ Gotlib,
2006 Surguladze et al., 2004), เราทำนายที่หดหู่
ผู้เรียนจะแสดงความโน้มเอียงในการระบุของ
ใบหน้ามีความสุข แต่ไม่หน้าเศร้า สุดท้าย เรา hypothesised
ว่า ความโน้มเอียงนี้จะเป็นเฉพาะโรค ให้เทียบ
การควบคุม ผู้เรียนกระตือรือร้น มี Generalised วิตกกังวล
โรค (กาด) จะแสดงความแตกต่างในความถูกต้อง หรือ
ความเข้มของการระบุของใบหน้าเศร้า หรือความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราได้ทำการทดสอบทั้งสามข้อสมมุติในการศึกษานี้ คนแรกที่เราคาดว่า
ซึ่งจะช่วยให้ผู้ร่วมประชุมทั้งหมดจะแบ่ง ประเภท หันหน้าเข้าหาความสุข
ซึ่งจะช่วยเพิ่มเติมได้อย่างง่ายดาย(เช่นมีข้อผิดพลาดน้อยลงและในความเข้มแสงต่ำ)
กว่าที่พวกเขาจะหันหน้าเข้าหาเศร้า ที่สองตามผลการสอบสวนจากการศึกษา
morphing โดยใช้หันหน้าเข้าหาผู้ใหญ่( joormann และ gotlib
2006 surguladze et al . 2004 )เราคาดว่ารู้สึกหดหู่ใจ
ผู้เข้าร่วมจะต้องมีการจัดแสดงนิทรรศการในการระบุตัวตนของ
หันหน้าเข้าหาความสุขแต่ไม่ได้อยู่ในหน้าเศร้า สุดท้ายเราจะ hypothesised
ซึ่งจะช่วยให้การทำงานนี้จะเกิดความแตกแยก - เฉพาะที่เมื่อเทียบกับ
ซึ่งจะช่วยในการควบคุมผู้ร่วมประชุมความกังวลด้วยความกังวลโดยทั่วไป
โรค(กาด)จะไม่ได้จัดแสดงนิทรรศการความแตกต่างในความถูกต้องหรือความเข้ม
ซึ่งจะช่วยในการระบุตัวตนของใบหน้าทั้งเศร้าหรือมีความสุข