A biofilm is a complex matrix of mi

A biofilm is a complex matrix of microorganisms in which cells
bind together and attach to biotic or abiotic surface (Costerton,
Stewart, & Greenberg, 1999; Mah & O'Toole, 2001). Biofilms usually
create a sticky gel composed of polysaccharides, proteins and
other organic components on a wet surface, found in different
environments including clinical and industrial, food processing
environments, and drinking water distribution systems
(Kavanaugh & Ribbeck, 2012; Oral et al. 2010). Bacteria within
biofilms are more resistant to antibiotics and chemical agents than
planktonic cells in suspension (Ceri et al.1999; Stewart & Costerton,
2001). Chemical agents penetrating into the biofilm matrix are less
effective, because most of the chemicals are active only against
unattached microorganisms. In order to penetrate and degrade
biofilms, it is necessary to hydrolyze the biofilm matrix. Restricting
the growth and development of food borne and nosocomial pathogens
such as Staphylococcus aureus and Escherichia coli is very
important, however the eradiation of these organisms is not always
successful because of their ability to form biofilms on a various
range of surfaces (Nostro et al. 2007; Oral et al. 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟิล์มเป็นเมทริกซ์คอมเพล็กซ์ของจุลินทรีย์ในเซลล์ใดผูกเข้าด้วยกัน และแนบกับผิวไบโอติก หรือ abiotic (Costertonสจ๊วต & นเบิร์ก 1999 แอมป์ & O'Toole, 2001) ไบโอฟิล์มที่มักจะสร้างเจลเหนียวประกอบไรด์ โปรตีน และส่วนประกอบอื่น ๆ อินทรีย์บนพื้นผิวที่เปียก พบในแตกต่างกันสภาพแวดล้อมรวมทั้งการแปรรูปอาหารทางการแพทย์ และ อุตสาหกรรมสภาพแวดล้อม และระบบแจกจ่ายน้ำดื่ม(Kavanaugh & Ribbeck, 2012 ปาก et al. 2010) แบคทีเรียภายในไบโอฟิล์มที่จะทนต่อการใช้ยาปฏิชีวนะและสารเคมีกว่าเซลล์ planktonic ในระงับ (Ceri et al.1999 สจ๊วตและ Costerton2001) . สารเคมีแทรกซึมเข้าไปในเมทริกซ์ฟิล์มมีน้อยลงมีประสิทธิภาพ เนื่องจากส่วนใหญ่ของสารเคมีมีการใช้งานเท่ากับจุลินทรีย์ที่ไม่ได้แนบ เพื่อเจาะ และลดลงไบโอฟิล์มที่ จึงจำเป็นต้อง hydrolyze เมตริกซ์ฟิล์ม การจำกัดการเติบโต และการพัฒนาอาหารที่พัดพา และเชื้อโรคทั้งชุดเช่นหมอเทศข้างลาย Staphylococcus และ Escherichia coli เป็นอย่างมากสำคัญ eradiation ของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ก็ไม่เสมอประสบความสำเร็จเนื่องจากความสามารถในการแบบฟอร์มไบโอฟิล์มที่มีหลากหลายของพื้นผิว (สโทร et al. 2007 ปาก et al. 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไบโอฟิล์มเป็นเมทริกซ์ที่ซับซ้อนของจุลินทรีย์ที่เซลล์
ผูกเข้าด้วยกันและแนบไปกับพื้นผิวไบโอติกหรือ abiotic (Costerton,
สจ๊วตและกรีนเบิร์ก 1999; & Mah โอทูล, 2001) แผ่นชีวะมักจะ
สร้างเจลเหนียวประกอบด้วย polysaccharides โปรตีนและ
ส่วนประกอบอินทรีย์อื่น ๆ บนพื้นผิวที่เปียกพบในที่แตกต่างกัน
สภาพแวดล้อมรวมทั้งคลินิกและอุตสาหกรรมการแปรรูปอาหาร
สภาพแวดล้อมและดื่มน้ำระบบการกระจายน้ำ
(คาวานเนาและ Ribbeck 2012;. ช่องปาก et al, 2010 ) เชื้อที่อยู่ใน
แผ่นชีวะมีความทนต่อยาปฏิชีวนะและสารเคมีกว่า
เซลล์ planktonic ในการระงับ (Ceri et al.1999; & สจ๊วต Costerton,
2001) สารเคมีเจาะเข้าไปในเมทริกซ์ฟิล์มมีน้อย
ที่มีประสิทธิภาพเพราะส่วนใหญ่ของสารเคมีที่มีการใช้งานเฉพาะกับ
จุลินทรีย์โสด เพื่อที่จะเจาะและย่อยสลาย
ไบโอฟิล์มก็เป็นสิ่งจำเป็นในการย่อยสลายเมทริกซ์ฟิล์ม การ จำกัด การ
เจริญเติบโตและพัฒนาการของอาหารเป็นพาหะและเชื้อโรคในโรงพยาบาล
เช่น Staphylococcus aureus และ Escherichia coli เป็นอย่างมาก
ที่สำคัญ แต่ eradiation ของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้มักจะไม่
ประสบความสำเร็จเพราะความสามารถของพวกเขาในรูปแบบแผ่นชีวะต่างๆใน
ช่วงของพื้นผิว (Nostro et al, 2007. และช่องปากอัล 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นฟิล์มเป็นเมทริกซ์ที่ซับซ้อนของจุลินทรีย์ที่เซลล์มัดเข้าด้วยกัน และแนบกับพื้นผิว ( costerton biotic หรือสิ่งมีชีวิต ,สจ๊วตและกรีนเบิร์ก , 1999 ; mAh & AMD , 2001 ) ไบโอฟิล์มปกติสร้างเหนียว เจลพอลิแซ็กคาไรด์ที่ประกอบด้วยโปรตีนและส่วนประกอบอื่น ๆอินทรีย์บนพื้นผิวที่เปียก พบในที่ต่าง ๆรวมทั้งสภาพแวดล้อมทางคลินิก และอุตสาหกรรมแปรรูปอาหารสภาพแวดล้อมและระบบกระจายน้ำดื่ม( แคเวอนอจ์ & ribbeck , 2012 ; ช่องปาก et al . 2010 ) แบคทีเรียภายในไบโอฟิล์มจะทนต่อยาปฏิชีวนะและสารเคมี มากกว่าสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ ( สำหรับเซลล์ในการระงับและ al.1999 ; & costerton สจ๊วต ,2001 ) สารเคมีเจาะเข้าไปในเมทริกซ์ฟิล์มน้อยลงมีประสิทธิภาพมากที่สุด เพราะสารเคมีที่ใช้เฉพาะกับยจุลินทรีย์ เพื่อที่จะเจาะและลดลงไบโอฟิล์ม มันต้องย่อยในฟิล์มเมทริกซ์ จำกัดการเจริญเติบโตและการพัฒนาของอาหารและโรคที่เกิดในโรงพยาบาลเช่นเชื้อ Staphylococcus aureus และ Escherichia coli มากที่สำคัญ แต่ eradiation ของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่ได้เสมอประสบความสำเร็จ เนื่องจากความสามารถในการสร้างไบโอฟิล์มในแบบต่าง ๆช่วงของพื้นผิว ( ของเรา et al . 2007 ; ช่องปาก et al . 2010 )